قانون راجع بورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 1310

قانون راجع بورود و اقامت اتباع خارجه در ایران كه در تاریخ نوزدهم اردیبهشت ماه هزار و سیصد و ده شمسی بتصویب مجلس شورای ملی رسیده و در تاریخ 23 اردی بهشت ماه 1310 بصحه ملوكانه موشح گردیده

مصوب 1310,02,19با اصلاحات و الحاقات بعدی

‌ماده اول

هر یك از اتباع خارجه برای ورود و اقامت و خروج از ایران باید اجازه مامورین مربوطه ایران را تحصیل نمایند.

ماده دوم

اجازه ورود به ایران و عبور از ان بوسیله ویزای مامورین ایران در خارجه در روی تذكره و یا اوراق و شهادت‌ نامه‌ های هویت صادره از‌ طرف دولت متبوعه هر كس تحصیل میشود ‌مأمورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند.
‌ا – در صورتی كه صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند.
ب – اشخاصی كه مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیرایرانی بایران مسافرت كنند.
ج – اگر حضور خارجی در ایران بر ضد امنیت مملكت و یا نظم عمومی و یا بجهات دیگری منافی مصالح مملكتی باشد.
‌د – اگر خارجی در ایران سابقه محكومیت بجنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملكت خارجه محكوم به جنحه و یا جنایت شده باشد.
هـ – اگر خارجی قبلا از ایران اخراج شده باشد.
و اگر حضور خارجی در ایران بملاحظه حفظ‌ الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد.
‌ز – اگر خارجی نتواند اثبات نماید كه وسائل تحصیل معاش خود را در ایران بوسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا می ‌باشد ‌روادیدیكه مأمورین ایران در خارجه به بیگانگان می دهند علاوه بر حق ورود با مراعات ماده سوم قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه حق نود روز اقامت در ایران را نیز بدارنده می دهد.

تبصره [1] دولت می تواند در موارد استثنائی ترتیب خاصی بدهد.

تبصره 1 [2] مأموران مرزی مجاز از طرف شهربانی كل كشور میتوانند برای خارجیان روادید عبور صادر نمایند.

تبصره 2 [3] شهربانی كل كشور در مركز و شهربانیهای مراكز استان و شهرستان میتوانند برای خارجیان مقیم روادید بازگشت بایران صادر نمایند.

‌ماده سوم

 هرگاه یكی از موانع مذكوره در ماده 2 در موقع ویزا بر مامورین ایران در خارجه مكشوف نموده و یا بعدا موجود شود مامورین مربوطه‌ می ‌توانند از دادن اجازه توقف دائم یا موقت خودداری نموده و یا اجازه ‌های صادره را ملغی نمایند.
‌در هر یك از موارد فوق پس از الغاء اجازه صادره نظمیه محل شخص خارجی را از ایران اخراج خواهد كرد.
تشخیص علل مذكوره در این ماده و ماده ‌قبل منحصرا بسته بنظر مامورین مربوطه ایران است ولی در غیر موارد مذكوره امتناع از دادن اجازه جائز نیست.

‌ماده چهارم

 اقامت اتباع خارجه در ایران بر دو قسم است. اقامت موقت و اقامت دائم.
اقامت دائم در صورتی است كه خارجی در خاك ایران اقامتگاه‌ قانونی اختیار نموده باشد و در غیر این صورت اقامت خارجی در ایران موقت محسوب میشود.
‌اجازه اقامت موقت و یا دائم از طرف نظمیه باید داده شود و هیچیك از اتباع خارجه بدون اجازه مزبور و بیش از مدت معینه در اجازه ‌های مذكوره‌ نمی‌ توانند در ایران اقامت نمایند اجازه موقت و یا دائم قابل تجدید و تمدید می ‌باشد.

ماده پنجم

 اتباع خارجه ملزم میباشند در انقضاء مدت اجازه عبور و یا توقف از خاك ایران خارج شوند مگر اینكه از نظمیه تقاضای تمدید مدت كرده‌ و تحصیل اجازه نمایند
‌در اجازه ورود و عبور ممكن است گذشتن یك یا چندین مرتبه از سرحدات نیز قید شود.

ماده ششم

 اجازه اقامت دائمی از طرف شهربانی مركز ناحیه ای كه خارجی میخواهد در آن ناحیه اقامتگاه اختیار كند با رعایت مقررات ماده سه داده خواهد ‌شد. خارجی ممكن است این اجازه را قبل از ورود خود بایران بوسیله نمایندگان ایران در خارجه تحصیل كند. جواز اقامت دائمی باید هر سه سال ‌تجدید شود.

‌ماده هفتم

اجازه عبور از خاك ایران از طرف نمایندگان ایران در خارجه با رعایت مقررات ماده 3 داده میشود و بخارجی حق میدهد در مدت معینه‌ در اجازه ‌نامه در نقاط بین راه توقف نمایند خط سیر و مدت لازم برای عبور ممكن است در اجازه ‌نامه قید شود مدت را نظمیه می ‌تواند لدی ‌الاقتضا تمدید نماید.

ماده هشتم

هر خارجی كه بخواهد در ایران اقامت نماید مكلف است ظرف 8 روز پس از ورود بایران خود را برای تحصیل پروانه اقامت بشهربانی ‌محل معرفی نماید.

تبصره مسئولین اماكن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماكن شخصی حسب مورد موظفند توقف هر تبعه خارجی را كه یك شب یا بیشتر‌ نزد آنها توقف مینماید ظرف 24 ساعت پس از ورود خارجی بكلانتری یا ژاندارمری محل اطلاع دهند. فهرست اسامی خارجیان در دفتری كه در‌ شهربانی كل كشور تنظیم میشود تمركز خواهد یافت.

‌ماده نهم

هر خارجیكه در خاك ایران اقامت دارد باید از دولت متبوعه خود سندی داشته باشد كه هویت و تابعیت او را ثابت نماید.
نظمیه محل‌ می ‌تواند لدی‌ الاقتضا بخارجی كه بعللی نتوانسته است سند سابق‌ الذكر را تحصیل كند جواز موقتی برای اقامت یا اجازه مخصوص برای خروج از‌ ایران بدهد و در این صورت نظمیه محل حق دارد محل توقف موقت خارجی را در ایران یا خط سیر او را معین و محدود كند ممكن است بر اسناد مثبته تابعیت خارجی و همچنین در جواز اقامت موقتی اسامی زوجه و اولاد و احفاد ذكور و اناث خارجی و برادران و خواهران‌ او كه بحد بلوغ نرسیده و در تحت كفالت و همراه او هستند نیز ثبت شود.

ماده 10

 اجازه خروج از ایران ببیگانگان از طرف مأمورین شهربانی محل اقامت دائمی یا موقتی آنها داده خواهد شد.

تبصره بیگانگانی كه بایران وارد میشوند و مدت توقف آنها از نود روز تجاوز نكند احتیاج بروادید خروج ندارند لیكن موظف میباشند برای خروج از ایران اعلامیه خروجی را تكمیل و بمأمورین گمركی مرز خروجی تسلیم نمایند.

‌ماده یازدهم

خارجی را ممكن است در موارد ذیل از خاك ایران اخراج و یا محل توقف او را تغییر داد.
‌ا – اگر بر خلاف مقررات این قانون رفتار نماید.
ب – در صورتی كه مطابق مقررات مواد 3 و 4 اجازه عبور و یا توقف خارجی ملغی شود.
‌تصمیم اخراج را اداره نظمیه بموقع اجرا می‌ گذارد.
‌در هر موقعی كه تصمیم اخراج اتخاذ شود و تاخیر اجرای ان منافی مصالح مملكتی نیست از طرف نظمیه و یا از طرف ادارات ذی صلاحیت دیگران‌ تصمیم و مهلتی كه برای اجرا داده می ‌شود بشخصیكه باید اخراج شود اخطار خواهد شد.
‌هرگاه خارجی تقبل كند كه در مدتیكه از طرف اداره صلاحیتدار تعیین می‌ شود از ایران خارج بشود ازادانه خارج خواهد شد و الا تحت‌ الحفظ اخراج‌ می ‌شود مصارف اخراج در مواردیكه خارجی باید تحت‌ الحفظ اخراج شود از محل عواید مقرره بموجب ماده 14 تادیه خواهد شد.

‌ماده دوازدهم

در مواقعیكه از اعطای جواز اقامت امتناع شده و تصمیم اخراج از طرف مقامات ذی صلاحیتیكه دولت معین میكنند اتخاذ میشود.
خارجی‌ حق خواهد داشت بوزارت داخله مراجعه كرده تقاضای تجدیدنظر در تصمیم مزبور را بنماید.
‌این تقاضا كتبا و یا تلگرافا بوسیله مقام صلاحیتداری كه تصمیم اتخاذ كرده داده خواهد شد ولی خارجی میتواند مدلول تقاضای خود را مستقیما‌ هم به وزارت داخله ارسال دارد.
‌تقدیم تقاضای تجدیدنظر موجب تعویق اجرای تصمیم اخراج – باستثنای مواردیكه اخراج از نقطه نظر مصالح مملكتی فوریت دارد خواهد بودولی ممكن است تا تعیین نتیجه تجدیدنظر نظمیه خارجی را در تحت مراقبت مخصوص خود قرار دهد.

ماده 13

 برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا بملاحظات صحی هیئت وزیران میتوانند تصمیمات ذیل را كه ورود و اقامت و خروج و عبور‌ خارجیان را محدود یا مشروط مینماید اتخاذ كند.
‌الف) جلوگیری از كلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.
ب) – منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.
ج) اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت بخارجیان در موارد فوق‌ العاده.
‌د) خارجیانی را كه بدون داشتن اسناد لازم وارد خاك ایران شده یا میشوند و یا با داشتن اسناد لازم از راههای غیرمجاز بكشور وارد گردیده یا ‌میگردند علاوه بر مجازات مقرر در قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه 1310 بنا به پیشنهاد وزارت جنك [جنگ] آنانرا برای‌ مدتی كه از پنجسال تجاوز نكند ملزم باقامت اجباری در محل معین نموده و یا اینكه آنها را از كشور اخراج نماید.

ماده 14 برای صدور اجازه موقت یا دائم و تمدید اجازه عبور خارجیان حقوق ذیل اخذ خواهد شد:
1 –
برای تمدید اجازه عبور و صدور اجازه اقامت موقت و تجدید آن 1000 ریال
2 –
برای صدور اجازه اقامت دائم و تجدید آن موضوع بند 2 ماده 14 قانون 2000 ریال

تبصره كارمندان دفتری و خدمتگزاران سفارتخانه‌ ها و كنسولگری‌ های دول بیگانه در ایران بشرط رعایت معامله متقابله نسبت به این قبیل كارمندان‌ دولت شاهنشاهی در آن كشورها از پرداخت حق تمبر پروانه اقامت معاف خواهند بود.

ماده 15

 اشخاص ذیل به حبس تعزیری از 1 تا 3 سال و یا به جزای نقدی از پانصد هزار ریال تا سه میلیون ریال محكوم میشوند مگر اینكه جرم آنها ‌مشمول قوانینی گردد كه مجازات سخت‌ تری معین كرده باشد:

1 هر كس گذرنامه یا جواز اقامت یا جواز عبور جعل كند و یا با علم به مجعول بودن از آنها استفاده كند و یا این قبیل اوراق مجعوله را برای دیگری ‌تحصیل نماید.

2 هر كس عامداً در نزد مأمورین ذی‌ دخل برای تحصیل تذكره و یا جواز اقامت و یا جواز عبور شهادت كذب داده و یا اظهارات خلاف واقع نماید و یا ‌موضوعاتی را كه در تشخیص تابعیت مؤثر است، كتمان نماید و یا گذرنامه و یا جواز اقامت و یا جواز عبور و یا ورقه هویتی كه به وسائل مزبور تحصیل شده است عامداً از آنها استفاده كند.


3
هر كس عامداً بدون داشتن اسناد و جواز لازم از مرز ایران عبور كند و همچنین هر كس كه از راههای غیر مجاز و یا مرزهای ممنوعه عبور نماید.

4 هر كس برای اثبات هویت و یا تابعیت خود از اسناد و یا اوراق و یا ورقه هویت متعلق به دیگری استفاده كند و هر كس برای اثبات تابعیت و یا‌ هویت یك نفر خارجی اسناد و اوراق و یا ورقه هویت متعلق به خود یا غیر را به دیگری بدهد.

5 هر كس كه برای فرار از اجرای تصمیم اخراج كه دربارة او اتخاذ شده است، مخفی شود و یا پس از اخراج شدن از ایران مجداً بدون اجازه به خاك ‌ایران مراجعت كند.

6 هر كس در یكی از اعمال مذكوره فوق شركت یا معاونت كرده باشد.

7 هر كس برای استفاده از حقوقی كه بموجب این قانون و یا آئیننامه‌ های مربوطه به آن می‌ توان تحصیل نمود، در خارج از كشور مرتكب یكی از‌ اعمال مذكوره در بندهای 1، 2، 4 این ماده بشود پس از آمدن به ایران در صورتیكه در خارج از كشور به موجب حكم قطعی محكوم و مجازات نشده ‌باشد، تعقیب و مجازات خواهد شد.

تبصره 1 شروع به ارتكاب جرمهای مذكوره در این ماده در حكم ارتكاب خواهد بود.

تبصره 2 خارجیانی كه به تبع اغنام و احشامشان وارد خاك ایران شوند، علاوه بر ضبط احشام بنفع دولت ایران به پنج ماه تا یك سال حبس یا 30000 تا 80000 ریال جزای نقدی محكوم خواهند شد و در صورتیكه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت همسایه عهدنامه‌ ای منعقد شده ‌باشد، بر اساس آن عمل خواهد شد.

ماده شانزدهم

 هر خارجی كه مقررات این قانون و آئین‌ نامه‌ های مربوط بآن را رعایت نكند بجزای نقدی از دویست و یك ریال تا ده هزار ریال محكوم‌ خواهد شد. مگر اینكه عمل او بموجب این قانون یا قوانین دیگر مجازات شدیدتری داشته باشد همین مجازات درباره مسئولین اماكن عمومی وخصوصی و صاحبان یا متصرفان اماكن شخصی كه به تكلیف مقرر در ماده 8 عمل نكنند مجری خواهد بود.

ماده هفدهم

 محاكمه متخلفین از مقررات این قانون در محاكم عمومی بعمل خواهد امد.

‌ماده هیجدهم

 اشخاص ذیل از مقررات این قانون مستثنی خواهند بود.
1 –
كسانیكه دارای مصونیت سیاسی هستند.
2 –
مامورین قونسولی دول خارجه و افراد عائله آنها كه با هم در یك خانه زندگانی میكنند و اعضاء رسمی انها ولی اگر اتباع ایران از طبقات مذكوره‌ مقیمین در یكی از ممالك خارجه از مزایای مزبور كلاً یا بعضا بهره‌ مند نباشند نسبت باتباع مملكت مزبور از طبقات فوق معامله متقابله خواهد شد.
‌از طرف مامورین ایران بمشمولین فقرات 1 و 2 این ماده برای ورود بایران و همچنین برای عبور و خروج از ایران ویزای سیاسی داده میشود بشرط معامله متقابله.
3 –
اعضای هیئتهای اعزامیه دول خارجه كه با موافقت دولت ایران وارد ایران میشوند و كسان دیگریكه دارای ویزای سیاسی مامورین ایران ‌باشند.

‌تبصره مقررات مربوطه باجرای این ماده از طرف وزارت امور خارجه با موافقت وزارت داخله ضمن نظامنامه مخصوص تعیین می ‌شود.

ماده نوزدهم

در مورد كاركنان وسائط نقلیه هوائی و قطارهای ترانزیتی و كشتیها و مسافرینی كه قصد ورود و اقامت در ایران را نداشته و اسناد لازم را كه بموجب این قانون باید دارا باشند ندارند و در موقع توقف موقت كشتیها و هواپیماها و قطارها در ایران پیاده میشوند وزارت كشور با موافقت وزارت‌ امور خارجه و وزارت دارائی آئین‌ نامه مخصوصی تدوین و برای اجراء بشهربانی كل كشور و سازمانهای مربوط ابلاغ خواهد نمود.

‌ماده بیستم

خارجیانیكه در تاریخ اجرای اینقانون در ایران میباشند باید در ظرف دو ماه از تاریخ مزبور مستقیما بنظمیه محل اقامت خود مراجعه‌ كرده اجازه اقامت تحصیل نمایند دوائر نظمیه بر طبق ماده 4 و 6 عمل خواهند نمود.

‌ماده بیست و یكم

در نقاطیكه نظمیه تاسیس نشده باشد وظائفی را كه بموجب این قانون بر عهده آن محول است حاكم یا نماینده حكومت محل انجام ‌خواهد داد.

‌ماده بیست و دوم

ماده واحده مصوبه 11 تیرماه 1308 كمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی منسوخ است.

‌ماده بیست و سوم

این قانون از پانزدهم خردادماه یكهزار و سیصد و ده شمسی بموقع اجرا گذاشته میشود‌.

اینقانون كه مشتمل بر بیست و سه ماده است در جلسه نوزدهم اردیبهشتماه یكهزار و سیصد و ده شمسی بتصویب مجلس شورای ملی رسید.

‌رئیس مجلس شورای ملی . دادگر (مهر كابینه ریاست وزراء)