قانون موافقتنامه حمل و نقل دریایی و كشتیرانی تجاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كنیا مصوب 1388,01,26با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل دریایی و كشتیرانی تجاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كنیا مشتمل بر یك مقدمه و شانزده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل دریایی و كشتیرانی تجاری بین
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كنیا
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت كنیا (كه از این پس با عنوان «طرفین» به آنها اشاره خواهد شد) با علاقه به توسعه هماهنگ كشتیرانی تجاری بین دو كشــور ، شناسایی نیازهای دو جانبه درزمینه امور تجاری و كشتیرانی و دریانوردی و با رعایت اصول آزادی كشتیرانی و دریانوردی تجاری بین المللی به قرار زیر به توافق رسیدند:
ماده 1– تعاریف
از نظر این موافقتنامه :
1– اصطلاح «كشتی» به هر شناور تجاری اطلاق می شود كه طبق قوانین طرفین به ثبت رسیده باشد و تحت پرچم آن تردد كند، اصطلاح مزبور همچنین شامل آن دسته از شناورهای استیجاری خواهد بود كه توسط یك طرف یا شركتهای كشتیرانی آن به كار گرفته شده باشد مشروط بر این كه با پرچم كشور ثالثی كه از نظر طرف دیگر قابل قبول می باشد، تردد نماید، ولی شامل شناورهای زیر نمی شود:
الف- كشتی های جنگی و سایر شناورهایی كه در خدمت نیروهای مسلح هستند؛
ب- شناورهای تحقیقاتی ( اقیانوس شناسی و علمی )؛
پ- شناورهای ماهیگیری ؛
ت- شناورهای تفریحی، دولتی ، بیمارستانی و سایر شناورهایی كه اعمال غیرتجاری انجام می دهند.
2– اصطلاح «خدمه» شامل هر شخصی است كه در كشتی هر یك از طرفین بهكار گمارده شده ، تصدی اعمال مربوط به راهبری ، بهره برداری یا نگهداری كشتی را به عهده داشته و نام وی در فهرست خدمه كشتی مندرج و دارای شناسنامه دریانوردی باشد.
3– اصطلاح «قلمرو» در مورد هر یك از طرفین به مناطق تحت حاكمیت یا صلاحیت آن اطلاق می شود، مگر آن كه سیاق عبارت به نحو دیگری اقتضاء كند.
4– اصطلاح «مسافر» به شخصی اطلاق می شود كه به وسیله كشتی حمل شود بدون آن كه نام وی در فهرست خدمه كشتی هر یك از طرفین ذكر شده باشد یا در آن به انجام كاری اشتغال داشته باشد.
5– اصطلاح «بندر» به محلی اطلاق می شود كه دارای موقعیت و تأسیسات بندری بوده و بر روی كشتیرانی بازرگانی بین المللی باز باشد.
6– اصطلاح «شركتهای كشتیرانی و نمایندگی های كشتیرانی » به معنای نهادهای حقوقی است كه در قلمرو یك طرف مطابق قوانین داخلی آن طرف تأسیس و به حمل و نقل دریایی بین المللی اشتغال داشته باشد.
7(اصلاحی 31ˏ03ˏ1390)– «مقامهای صلاحیتدار دریایی » عبارتند از :
در جمهوری اسلامی ایران: وزارت راه و شهرسازی(سازمان بنادر ودریانوردی)،
و در جمهوری كنیا: وزارت حمل و نقل و مرجع دریایی كنیا .
ماده 2– همكاری
طرفین همه امكانات خود را برای توسعه همكاریهای دوجانبه دریایی در زمینه كشتیرانی تجاری از جمله موارد زیر به كار خواهند گرفت :
الف- تجسس و نجات؛
ب – جلوگیری و كنترل آلودگی دریایی ؛
پ – نظارت بر آمد و شد دریایی ؛
ت- تحقیقات آب نگاری
ث- تبادل اطلاعات؛
ج- ایمنی و امنیت دریایی؛ و
چ- آموزش و گواهینامه دریانوردان.
ماده 3– ارتباط میان سازمانها و اشخاص ذیربط
الف- طرفین كلیه اقدامات را به منظور مساعدتهای لازم برای برقراری ارتباط میان مراجع دریایی صلاحیتدار و شركت های كشتیرانی یكدیگر به عمل خواهند آورد.
ب- شركتهای كشتیرانی و نمایندگیهای كشتیرانی هر یك از طرفین می تواند مطابق قوانین و مقررات مربوط در قلمرو طرف دیگر دفاتر نمایندگی یا شعب تأسیس و طبق قوانین و مقررات آن طرف به فعالیت بپردازد.
ماده 4– تسهیل حمل و نقل
الف – طرفین موافقت می نمایند كه :
1- كشتی های خود را به حمل ونقل كالا میان بنادر دو كشور ترغیب كنند و در جهت رفع موانعی كه ممكن است از توسعه این حمل و نقل جلوگیری كند، همكاری نمایند؛
2- از حمل كالا از بنادر خود به بنادر كشورهای ثالث و بالعكس توسط كشتی های طرف دیگر ممانعت به عمل نیاورند.
ب- مفاد بند (الف) این ماده به حقوق كشتی هایی كه تحت پرچم كشورهای ثالث به حمل و نقل تجاری دریایی بین بنادر طرفین یا بین بنادر یكی از طرفین و بنادر كشور ثالث مبادرت می ورزند، لطمه ای وارد نخواهد كرد.
ماده 5– رفتار ملی
الف– هریك از طرفین توافق می نمایند نسبت به كشتی های طرف دیگر، محموله ها، خدمه و مسافران آنها در موارد زیر همان رفتاری را خواهد داشت كه با كشتی های خود كه برای حمل ونقل دریایی بین المللی مورداستفاده قرار می گیرند، معمول می دارد:
1- ورود و خروج كشتی ها به آبهای سرزمینی و بنادری كه به روی حمل ونقل دریایی بین المللی باز می باشد؛
2- توقف كشتی ها در بنادر، استفاده از بنادر برای عملیات تخلیه و بارگیری و استفاده از تسهیلات بندری؛
3- سوار و پیاده كردن مسافر؛
4- استفاده از خدمات مربوط به كشتیرانی تجاری دریایی و همچنین عملیات مربوط.
ب– مفاد بند (الف) این ماده شامل موارد زیر نخواهد بود :
1- فعالیتهایی كه طبق قوانین داخلی هریك از طرفین منحصر به مؤسسات و سازمانهای متبوع آنها است از قبیل كشتیرانی ساحلی (كابوتاژ)؛
2- مقررات مربوط به پذیرش و اقامت خارجیان در قلمرو هریك ازطرفین؛
3- مقررات مربوط به راهنمایی اجباری كشتی های خارجی ؛
4- استفاده از بنادری كه به روی كشتی های خارجی باز نمی باشد.
ماده 6– جلوگیری از معطلی كشتی
طرفین در چهارچوب قوانین و مقررات بندری خود و براساس مفاد معاهدات بین المللی اقدامات لازم را برای تسهیل و سرعت بخشیدن به حمل ونقل دریایی و جلوگیری از معطل شدن غیرضروری كشتی های طرف دیگر در بنادرشان به عمل خواهند آورد.
ماده 7– شناسایی اسناد و گواهینامه ها
الف– اسناد ثبت و تابعیت كشتی های هر یك از طرفین كه براساس مقررات آن طرف توسط مقامهای صلاحیتدار آن صادر شده و نیز گواهینامه اندازه گیری ظرفیت و سایر اسناد كشتی كه با رعایت ضوابط كنوانسیون های بین المللی مربوط توسط مقامهای صلاحیتدار یكی از طرفین صادرشده و یا مورد شناسایی قرار گرفته باشد،توسط مقام های صلاحیتدار طرف دیگر به رسمیت شناخته خواهد شد.
ب– محاسبه حقوق و عوارض بندری كشتی براساس گواهینامه های اندازه گیری ظرفیت مندرج در بند (الف) این ماده انجام خواهد گرفت.
ماده 8– شناسایی مدارك خدمه
الف– طرفین مقررات كنوانسیون شماره 108 مربوط به شناسنامه ملوانی ملی خدمه كشتی ها را كه در تاریخ 1337 هجری شمسی برابر با 1958 میلادی در چهل و یكمین دوره اجلاسیه كنفرانس عمومی سازمان بین المللی كار به تصویب رسیده است را، اعمال خواهند نمود.
ب– هر یك از طرفین مدارك شناسایی خدمه كشتی را كه توسط مقامهای صلاحیتدار طرف دیگر صادر و یا به رسمیت شناخته شده است، به شرح زیر به رسمیت خواهد شناخت:
– برای خدمه كشتی های جمهوری اسلامی ایران، شناسنامه دریانوردی و
– برای خدمه كشتی های جمهوری كنیا، مدرك شناسایی
ماده 9– كمك های پزشكی
هر یك از طرفین درحد امكان كمكهای پزشكی لازم را به خدمه كشتی طرف دیگر طبق مقررات داخلی خود ارائه می نماید.
ماده 10– كمك و مساعدت
الف– چنانچه كشتی یكی از طرفین درامتداد ساحل طرف دیگر، در آبهای داخلی یا دریای سرزمینی آن به گل بنشیند یا به ساحل برخورد كند یا به سانحه دیگری دچار شود، كشتی ، فرمانده، خدمه ، مسافر و محموله آن از همان حمایتی كه به كشتی های خودی، خدمه و محموله آنها اعطاء می شود، برخوردار خواهد بود.
ب– هزینه های مربوط طبق قوانین و مقررات كشوری كه سانحه در قلمرو آن روی داده است و یا با توافق طرفهای مربوط قابل وصول است. مفاد این ماده مانع از طرح دعاوی در رابطه با حمایت ، مساعدت و كمكی كه به موجب یك قرارداد به كشتی آسیب دیده، خدمه، مسافران و محموله آن ارائه شده است ، نخواهد بود.
پ– كشتی خسارت دیده ، كلیه اموال و كالاهای حمل شده در آن یا هرآنچه كه از آنها نجات یافته مشمول حقوق گمركی، سود بازرگانی و سایر عوارض و مالیاتها نخواهد شد، مگر آن كه هدف استفاده و مصرف آن اموال و یا كالاها در قلمرو طرفی باشد كه در آن سانحه اتفاق افتاده است.
ت– مفاد بند (ب) این ماده مانع اجراء سایر قوانین و مقررات طرفی كه در قلمرو آن سانحه اتفاق افتاده است ، نخواهد بود.
ماده 11– اعمال قوانین و مقررات
مفاد این موافقتنامه به حق مقام های صلاحیتدار هریك از طرفین برای اعمال قوانین و مقررات داخلی خود در مورد حفظ سلامت عمومی، كنترل گمركی، حفاظت از محیط زیست دریایی، امنیت و ایمنی كشتی ها، بنادر، جان افراد و كالا و پذیرش خارجیان، ورود و خروج كشتی، كالا و مسافران در قلمرو خود لطمه نخواهد زد.
ماده 12– كار گروه مشترك
كار گروه مشتركی متشكل از نمایندگان مقامهای مربوط به تناوب و به شكل ادواری در قلمرو هر یك از طرفین در موارد زیر تشكیل می شود :
1- بحث و بررسی و چگونگی اجراء این موافقتنامه ؛
2- انجام مطالعات مشترك درخصوص ارائه خدمات جدید در زمینه حمل و نقل دریایی ؛
3- حل اختلافات درخصوص نحوه اجراء مفاد این موافقتنامه.
ماده 13– اصلاح موافقتنامه
این موافقتنامه تنها با توافق كتبی طرفهای متعاهد می تواند تجدیدنظر یا اصلاح شود. هرگونه اصلاح با رعایت مفاد ماده (14) این موافقتنامه لازم الاجراء خواهد شد.
ماده 14– مدت و تاریخ اجراء
این موافقتنامه سی روز پس از تاریخ مبادله اطلاعیه های طرفین مبنی بر این كه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود درباره لازم الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده اند برای مدت سه سال به اجراء گذارده خواهد شد.
ماده 15– فسخ موافقتنامه
این موافقتنامه می تواند توسط هریك از طرفین با اخطار شش ماهه كتبی فسخ شود. موافقتنامه شش ماه پس از دریافت اخطار مذكور فسخ شده تلقی خواهد شد مگر آن كه طرفین به گونه دیگری توافق نمایند.
ماده 16– زبان
این موافقتنامه در دو نسخه به زبانهای فارسی و انگلیسی تنظیم شده و هر دو متن از اعتبار یكسان برخوردار خواهد بود.
این موافقتنامه در دو نسخه در تاریخ 24 مرداد 1387 هجری شمسی برابر با 14 آگوست 2008 میلادی در نایروبی به امضاء رسید.
از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران
محمدرضا اسكندری
وزیر جهاد كشاورزی
از طرف
دولت جمهوری كنیا
موزز وتانگولا
وزیر جهاد كشاورزی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده شامل یك مقدمه و شانزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و ششم فروردین ماه یكهزار و سیصد و هشتاد و هشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 9/2/1388 به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی لاریجانی