آیین نامه وسایل حفاظت فردی
هدف و دامنه شمول
به منظور تامیـن و ارتقاء سطح ایمنی و حفاظت نـیروی كار و همچنین صیانت نیروی انسانی و منابع مادی كشور و در راستای پیشرفت تكنولوژی و ایمنسازی محیط كارگاهها و به منظور پیشگیری از حوادث منجر به صدمات جانی و خسارات مالی، مقررات این آییننامه به استناد ماده 85 قانون کار جمهوری اسلامی ایران تدوین گردیده است.
فصل اول ـ تعاریف
وسیله حفاظت فردی: وسیلهای است كه برای حذف تماس مستقیم با عوامل زیانآور محیط كار و تقلیل اثرات مخاطره آمیز در محل كار توسط فرد استفاده میشود.
گوشی حفاظتی: نوعی وسیله حفاظت شنوایی است كه با قرارگیری در روی گوش و پوشاندن لاله آن از رسیدن امواج صوتی بالاتر از حد مجاز به گوش جلوگیری میكند.
پلاگ گوش: نوعی وسیله حفاظت شنوایی است كه در داخل مجرای شنوایی قرار گرفته و با مسدود كردن آن از رسیدن امواج صوتی بالاتر از حدمجاز به پرده صماخ و انتقال آن به گوش داخلی جلوگیری میكند.
وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع: وسایلی هستند كه به منظور پیشگیری از سقوط و یا كاهش عوارض و صدمات ناشی از سقوط كارگر از ارتفاع به كار میرود. مانند كمربند ایمنی مهار كل بدن(هارنس)، لنیارد، قلاب قفلشونده (كارابین)، انواع طناب تكیهگاهی، عملیاتی، دینامیكی، استاتیكی و پشتیبان
محافظ چشم: وسـیله حفاظت فردی است كه چشـم را در برابر خـطرات زیر محافظت مینماید:
1ـ برخورد اجسام سخت
2ـ تابشهای نوری (با طول موج 1 / 0 الی 100میكرومتر)
3ـ فلزات مذاب و اجسام داغ
4ـ قطرات و پاشش مایعات
5 ـ ذرات گرد و غبار
6 ـ گازها
7ـ و هر نوع تركیبی از این مخاطرات
عینك با تراز حفاظتی: محافظ چشمی است با عدسیهای نصب شده درقاب، با محافظ جانبی یا بدون محافظ جانبی. عدسی و محافظ جانبی عینك معمولی باید به گونهای باشد كه با ساچمه فولادی با قطر 6 میلی متر و جرم 86 / 0 گرم با سرعت 45 متر بر ثانیه مقاومت مناسب را از خود نشان دهد.
عینك با تراز ایمنی: محافظ چشمی است كه بر روی صورت قرار گرفته و ناحیة چشمها را كاملاً محصور میكند. عدسی و محافظ جانبی عینكهای ایمنی باید به گونهای باشد كه با ساچمه فولادی با قطر 6 میلی متر و جرم 86 / 0 گرم با سرعت 120 متر بر ثانیه مقاومت مناسب را از خود نشان دهد.
سپرهای محافظ صورت: محافظی است كه تمام صورت را پوشانده و از درجه ایمنی بالایی برخوردار باشد. این نوع سپر باید به گونهای باشد كه با ساچمه فولادی با قطر 6 میلیمتر و جرم 86 / 0 گرم با سرعت 190 متر بر ثانیه مقاومت مناسب از خود نشان میدهد.
فیلتر نوری: نوعی عدسی چشمی است كه برای كاهش تابش نورهای فرودی در محدودة طول موجهای مشخص به كار میرود.
شمارة درجهبندی: ویژگیهای نور عبوری از فیلترهای نوری توسط شمارة درجهبندی آنها مشخص میشود. شمارة درجهبندی تركیبی از كد عددی و شمارة تیرگی میباشد كه با یك خط تیره از یكدیگر جدا شدهاند. كد عددی نشاندهندة نوع فیلتر میباشد. (جدول شماره 1 ضمیمه)
فیلتر جوشكاری: فیلتر مخصوصی است كه برای حفاظت چشم در برابر درخشندگی (اشعه) خطرناك حاصل از جوشكاری و تابش كاهشیافتهای از اشعه ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) به كار می رود.
ماسك: ماسك وسیله محافظ دستگاه تنفس است كه برای ایجاد فضایی محفوظ، با حداقل درز به روی صورت استفادهكننده به كار می رود.
ماسك كامل: پوششی است بر روی تمام صورت كه چشم، بینی، دهان و چانه را میپوشاند.
نیم ماسك: پوششی است مقابل صورت، كه دهان، بینی و چانه را میپوشاند.
ربع ماسك: پوششی است مقابل صورت كه فقط دهان و بینی را میپوشاند.
نیم فیلتر ماسك: ماسكی است كه كل یا قسمت اعظم آن را فیلتر تشكیل میدهد و دهان و بینی و در حد امكان چانه را نیز میپوشاند.
فیلتر ویژه: فیلتر مخصوصی است كه در محیطهای دارای اكسیدهای نیتروژن و جیوه استفاده میگردد.
فیلتر: قسمتی از دستگاه محافظ تنفسی است كه قابل تعویض بوده و از آن برای فیلتراسیون (پالایش) هوای محیط استفاده میشود.
فیلترهای ذرهای: فیلترهایی هستند كه از آنها در محیطهای گرد و غباردار و ذرات جامد و مایع معلق در هوا استفاده میشود.
فیلترهای گازی: فیلترهایی هستند كه در محیطهای گازی استفاده میشوند و جذبكننده گازها و بخارها هستند.
سرپنجة ایمنی: سرپنجهای كه پا را در برابر ضربههایی با انرژی برخوردی حداقل 200 ژول محافظت میكند.
سرپنجه حفاظتی: سرپنجهای كه پا را در برابر ضربههایی با انرژی برخوردی 100 تا 200 ژول محافظت میكند.
كلاه ایمنی: كلاهی است كه از قسمتهای بالای سر در مقابل صدمه محافظت میكند.
دستكـش ایمنی و بازوبند: وسایل حفاظت فردی هستند كه بر حسب انواع آن، میتـواند انگشـتان دسـت تا بالای بازو را در مقابل عـوامل زیـانآور محیـط كار محافظت نماید.
گتر: نوعی وسیلـه حفاظت فردی است كه حدفاصل فضای خالی بین لبه شلوار تا روی كفش را میپوشـاند و بستـه به نوع فعالیـت از جـنس و انـدازههای مخـتلف تهیه میشود.
فصل دوم ـ مقررات عمومی
ماده 1
به منظور انتخاب وسایل حفاظت فردی متناسب با نوع كار، كارفرما مكلف به شناسایی و ارزیابی شرایط محیط كار برای تشخیص و كنترل خطرات میباشد.
ماده 2
كارفرما مكلف است وسایل حفاظت فردی متناسب با نوع و محیط كار و مخـاطرات احتمالی را به تعداد كافی تهیـه و به صورت رایگـان در اخـتیار كارگران قرار دهد.
ماده 3
كارفرما مكلف است كاربرد صحیح و مراقبت از وسایل حفاظت فردی را به كارگران آموزش دهد.
ماده 4
كارفـرما مكلف اسـت وسایل حـفاظت فـردی را در شـرایط مطـلوب نگهداری نموده، و در جایی قرار دهد كه دسترسی سریع به آنها امكانپذیر باشد.
ماده 5
كارفرما مكلف به جمعآوری و معدوم نمودن وسایل حفاظت فردی معیوب، مستهلك و یا تاریخ مصرف گذشته میباشد.
ماده 6
كارفرما باید بر استفاده صحیح كارگران از وسایل حفاظت فردی نظارت كامل داشته باشد.
ماده 7
كارفرما مكلف است كلیه اطلاعات مربوط به وسایل حفاظت فردی را اعم از نوع وسایل، زمان تحویل، مكان مورد استفاده و عیوب احتمالی ناشی از مصرف را ثبت و نگهداری نماید.
ماده 8
كارگر موظف است با توجه به آموزشهای ارائه شده از وسایل حفاظت فردی خود مراقبت، نظافت و استفاده صحیح نماید. عدم رعایت موارد مذكور قصور در انجام وظیفه محسوب میشود.
ماده 9 كارگر موظف است در صورت مشاهده هرگونه نقص و یا ایراد در وسیله حفاظت فردی مراتب را به سرپرست مربوطه گزارش دهد.
ماده 10
در اجرای ماده 90 قانون كار جمهوری اسلامی ایران، وسایل حفاظت فردی مورد استفاده در كارگاهها باید مطابق با استاندارد ملی یا سایر استانداردهای مورد قبول كه به تائید وزارت كار و امور اجتماعی و بر حسب مورد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی رسیده است، باشد.
ماده 11
وسایل حفاظت فردی باید عاری از هرگونه لبه تیز، زائده، شكستگی و یا دیگر عیوب باشد.
ماده 12
جنس كلیه وسایل حفاظت فردی باید به گونهای باشد كه شرایط محیطی تغییری در خصوصیات و كارایی آنها ایجاد نكند.
ماده 13
جنس آن دسته از وسایل حفاظت فردی كه در تماس مستقیم با پوست بدن هستند باید به گونهای باشد كه موجب تحریك و حساسیت پوست نگردد.
ماده 14
وسایل حفاظت فردی كه در اختیار كارگران قرار میگیرد باید متناسب با نوع كار بوده و سالم، بهداشتی، تمیز، كامل و آ ماده استفاده باشد.
ماده 15
اطلاعات مشروحه ذیل میبایست بر روی تمامی وسایل حفاظت فردی به گونهای پایدار، نشانهگذاری گردد و به وضوح قابل رویت باشد:
الف ـ نام یا علامت مشخصة كارخانة سازنده
ب ـ نام كشور سازنده
ج ـ سال و ماه ساخت و در صورت نیاز تاریخ انقضاء
دـ نوع كاربرد
هـ ـ استانداردی كه بر اساس آن ساخته شده است
وـ شماره و تاریخ تاییدیه وزارت كار و امور اجتماعی یا حسب مورد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی
ماده 16
روش استفاده و یا هر نوع اطلاعات مورد نیاز مصرفكننده وسایل حفاظت فردی می بایست به همراه محصول ارائه گردد.
ماده 17
وسایل حفاظت فردی باید براحتی قابل استفاده بوده و ضمن تامین ایمنی كامل نباید مانع انجام كار گردد.
ماده 18
در محیطهایی كه به لحاظ تجمع بارهای الكتریسیته ساكن احتمال اشتعال و یا انفجار وجود دارد، استفاده از وسایل حفاظت فردی ضدالكتریسیته ساكن الزامی است.
ماده 19
برای رعایت اصول بهداشتی، استفاده از وسایل حفاظت فردی به صورت مشترك ممنوع است.
فصل سوم ـ مقررات اختصاصی
عینك:
ماده 20
استفاده از عینكهای با تراز حفاظتی برای كارگرانی كه احتمال خطر برخورد اجسام به چشم آنها زیاد است، ممنوع بوده و باید از عینكهایی با تراز ایمنی استفاده شود.
ماده 21
شمارههای درجهبندی و تیرگی فیلترهای محافظ چشم مربوط به انواع جوشكاری، برشكاری، ریختهگری و شیشه و بلورسازی باید بر اساس جداول استاندارد مربوط به اشعهها انتخاب شود. (جداول شماره 1 الی 6 ضمیمه)
ماده 22
انتـخاب شـماره تیرگی فیلـترها باید بر اساس نور محـیط باشـد تا نیازی به نزدیك شدن بیش از حد كارگر به منطقه كار و در نتیجه استنشاق گازهای مضر نباشد.
ماده 23
عدسی چشمی باید از هر گونه نقص، حبابهای هوا، خراشیدگی، فرورفتگی، علامتهای قالبریزیشده، تحدب و تقعر، حركت موجی یا ناخالصیهای واردشده در عدسی كه احتمال ضعف بینایی را در استفاده از آن به وجود می آورد، عاری باشد.
ماده 24
عیـنك حــفاظتی باید سبك و محكم بوده، كاملاً روی صورت قرار گیـرد و در صورت لزوم به حفاظ های جانبی مجهز شود.
ماده 25
قاب عینكهای حفاظتی برای كارگرانی كه در معرض باد و یا گرد و غبار هستند، باید مقاوم، قابل انعطاف و ضدحساسیت بوده و كاملاً با صورت كارگر مطابقت داشته باشد.
ماده 26
عینكهای حفاظتی برای كارگرانی كه با فلزات مذاب كار میكنند، باید در برابر حرارت مقاوم باشد.
ماده 27
جنس قاب عینكهای حــفاظتی برای كارگرانی كه با مایـعات خورنده و گازهای خطرناك كار میكنند، باید نرم، قابل انعطاف و مقاوم در برابر مایعات و گازهای مذكور باشد. به نحوی كه از نفوذ آنها به داخل چشم جلوگیری نماید.
ماده 28
برای كارگرانی كه دارای نقص بینایی بوده و از عینكهای طبی استفاده میكنند باید از عینكهایی استفاده نمایند كه ضمن تامین بینایی كامل كارگر، شرایط ایمنی لازم را نیز برای آنان فراهم نماید.
كلاه ایمنی:
ماده 29
كلاه ایمنی باید از مواد مقاوم در برابر احتراق ساخته شده و در برابر ضربه و نفوذ اجسام تیز و برنده از مقاومت كافی برخوردار باشد و نیز برای افراد برقكار باید عایق در برابر الكتریسیته باشد.
ماده 30
وسایل جانبی كه بر روی كلاه ایمنی نصب میشود، باید ایمن بوده و از نظر وزن و جایگیری اصول و موازین ایمنی رعایت گردند.
ماده 31
استفاده از قطعات فلزی در داخل پوسته كلاه ایمنی ممنوع میباشد.
ماده 32
باید به محض مشاهده علائم فرسودگی در تجهیزات داخلی كلاه ایمنی، آنها تعویض گردند.
ماده 33
لبه جلویی كلاه ایمنـی نباید مانع دید اطراف و یا استفاده از عینك شود.
ماده 34
وزن كلاه ایمنی به انضمام كلاف آن باید حداكثر 400 گرم بوده و در صورت اضافه شدن وسایل جانبی (لامپ، سپر محافظ صورت، بند چرمی چانه و غیره) نباید از 430 گرم بیشترشود.
ماسك:
ماده 35
وسایل محافظ دستگاه تنفسی باید به گونهای روی صورت قرار گیرند كه هیچ گونه منفذی برای نفوذ گازها و ذرات گرد و غبار وجود نداشته باشد.
ماده 36
شستشو و ضدعفونی نمودن ماسكها فقط با رعایت دستور العملها و توصیه شركت سازنده و همچنین رعایت اصول ایمنی مجاز است.
ماده 37
مواد تشكیلدهنده نیم فیلتر ماسكها باید از جنسی باشد كه در هنگام تنفس ذرات آن جدا نگردد.
ماده 38
عدسی چشمی باید به گونهای بر روی ماسك كامل نصب شود كه از نفوذ گاز ممانعت بعمل آورد.
ماده 39
عدسی چشمی ماسك كامل باید میدان دید مناسب و كافی را تامین نموده و باعث ایجاد اختلال در دید نشود.
ماده 40
روی بدنه ماسك باید حداقل یك دریچه بازدم برای خروج گازهای تنفسی وجود داشته باشد.
ماده 41
استفاده از فیلترهایی كه به دریچه دم مجهز میباشند بر روی ماسكهای دارای دریچه دم ممنوع است.
ماده 42
اتصال بین فیلتر و بدنه ماسك باید محكم و بدون منفذ بوده و فیلتر آن به سادگی قابل تعویض باشد.
ماده 43
حداكثر وزن فیلتر همراه با نیمماسك نباید از 300 گرم بیشتر و حداكثر وزن فیلتر همراه با ماسك نباید از 500 گرم بیشتر شود.
ماده 44
فیلتر باید در برابر دما، رطوبت و مواد فاسدكننده مقاوم و مستحكم باشد و لایههای میانی آن در برابر مواد خورنده مقاوم بوده و همچنین ذرات آن برای استفادهكننده مضر نباشد.
ماده 45
نوع فیلتر بكار رفته در انواع ماسكها باید متناسب با نوع كار و شرایط محیطی و آلایندههای محیط كار باشد.(جدول شماره 7 ضمیمه)
ماده 46
درج تاریخ تولید و انقضاء برروی ماسك و فیلترهای آن الزامی بوده و برای فیلترهای ویژه (اكسیدهای نیتروژن ـ جیوه) باید مدت زمان استفاده و نوع كاربرد نیز درج گردد.
ماده 47
در محیطهایی كه میزان اكسیژن موجود در هوا كمتر از حد مجاز باشد كارگران باید از ماسكها و تجهیزات هوارسان متناسب با نوع فعالیت و با توجه به دسـتورالعملها و توصیـههای شركت سازنـده و همـچنین رعایت اصـول ایمنی استفاده نمایند.
كفش ایمنی:
ماده 48
كارگرانی كه احتمال سقوط اجسام سنگین روی انگشتان پای آنها وجود دارد، باید از كفش یا چكمه با سرپنجه ایمنی استفاده نمایند.
ماده 49
كارگرانی كه با مواد خورنده سروكار دارند، باید ازكفشهای لاستیكی یا جنس مقاوم در برابر این مواد استفاده كنند.
ماده 50
كفشهای كارگرانی كه با فلزات مذاب، مواد داغ و خورنده كار میكنند، باید مقاوم بوده و لبه كفش برای جلوگیری از نفوذ مواد مذكور به داخل آن كاملاً به پا و قوزك پا چسبیده و فاقد سوراخ بند كفش باشد.
ماده 51
كفشهای مورد استفاده در عملیات برق باید نارسانا و فاقد هر گونه قطعه فلزی بوده، همچنین دارای زبانه متصل به دو طرف كفش و ساق بلند باشد.
ماده 52
در محیطهایی كه احتمال بروز جرقه الكتریكی وجود دارد، كفشهای كارگران باید فاقد هر نوع قطعه فلزی باشد.
ماده 53 در محیطهایی كه احتمال نفوذ اجسام تیز و برنده به كف پا وجود دارد كارگران میبایست از كفشهای مخصوص كه در زیره آن ورقه فلزی مقاوم به كار رفته استفاده نمایند.
محافظ گوش:
ماده 54
پلاگ باید به گونهای باشد كه به سهولت و بدون آسیب در مجرای گوش خارجی قرار گرفته، آن را بپوشاند و به راحتی از گوش خارج نشود.
ماده 55
رعایت مسائل بهداشتی پلاگها الزامی بوده و در زمان عدم استفاده باید در محفظه مخصوصی نگهداری شوند.
ماده 56
گوشی حفاظتی باید كاملا لاله گوش را پوشانده، از مواد جاذب صدا ساخته شده و در تماس مستقیم با پوست ایجاد عرق و حساسیت نكند.
ماده 57
طول باند اتصالی گوشی حفاظتی باید متغیر و قابلانطباق با وضعیت سر باشد.
ماده 58
قابلیت ارتجاعی گوشی حفاظتی باید به حدی باشد كه از ایجاد هر نوع فشار یا ناراحتی برای سر جلوگیری نماید.
ماده 59
بخشهای فلزی گوشی حفاظتی باید در برابر اكسیدشدن مقاوم بوده و قابل ضدعفونی كردن باشد.
دستكش حفاظتی
ماده 60
دستكشهای حفاظتی باید متناسب با خطرات احتمالی ناشی از كار انتخاب شوند.
ماده 61
استفاده از دستكش حفاظتی برای كارهایی كه احتمال درگیری آن با قطعات متحرك ماشینآلات وجود دارد، ممنوع است.
ماده 62
كارگرانی كه با برق سر و كار دارند، باید از دستكشهای عایق الكتریسیته متناسب با جریان و ولتاژ الكتریكی مصرفی استفاده نمایند.
ماده 63
بازوبند باید به گونهای باشد كه ضمن قرارگیری و تثبیت در محل خود، حفاظت یكپارچه را برای دست فراهم نماید.
ماده 64
بازوبند و ساق دستكش باید حداقل به اندازه 8 میلیمتر همپوشانی داشته باشند.
ماده 65
نشانهگذاری دستكشها باید علاوه بر مشخصات مشترك همه وسایل حفاظت فردی شامل موارد زیر باشد:
الف ـ اندازه (Size)
ب ـ حداكثر دما در مواردی كه دمای مجاز برای تمیز كردن دستكش زیر °C 82 است.
ماده 66
اندازه، جنس و شكل دستكش باید به گونهای باشد كه ضمن تامین راحتی انگشتان، حركت آنها به سادگی امكانپذیر باشد.
لباس كار:
ماده 67
لباس كار كارگرانی كه احتمال درگیری آنها با قطعات متحرك ماشینآلات وجود دارد، باید كاملا بسته، فاقد شكاف، چین خوردگی، پلیسه، لبه برگردان، درز و یا موارد مشابه باشد.
ماده 68
آویزان كردن زنجیر، ساعت، كلید و نظایر آنها و نیز استفاده از شال گردن و موارد مشابه روی لباس كار اكیداً ممنوع است.
ماده 69
قسـمت انتهایی و آزاد پوشـش سر كـارگران زن كـه با ماشیـنآلات دوار و یا در مجاورت آنها مشغـول به كار می باشـند بایستی بطور كامـل داخل لباس كار قرار گیرد.
ماده 70
لبـاس كار باید ضمن تامین حفاظت كافی، راحت، سبك و متناسب با بدن باشد.
ماده 71
قسمتهایی از لباس كار كه در تماس با بدن كارگر میباشد، باید فاقد زبری، لبههای تیز و برجسته باشد تا از تحریك پوست و یا هرگونه عوارض دیگر جلوگیری بعمل آورد.
ماده 72
جهت نشانهگذاری لباس كار برای مشخص شدن نوع حفاظت ایجادشده، باید از علایم تصویری مربوط به آن استفاده گردد.(جدول شماره 8 ضمیمه)
ماده 73
لباس كار جوشكاری باید در برابر پرتاب ذرات داغ فلزی حاصل از جوشكاری یا برشكاری مقاوم باشد.
ماده 74
لباس كار جوشكاران و برقكاران باید از جنس نارسانا بوده و فاقد قطعات فلزی از قبیل دكمه، زیپ و موارد مشابه باشد.
ماده 75
لباس كار باید حتیالامكان فاقد جیب بوده و در صورت نیاز دارای در جیب باشد.
پیش بند:
ماده 76
استفاده از پیشبند در مجاورت قطعات دوار و متحرك ماشینها ممنوع است و در صورتیكه نوع كار اقتضاء نماید كه حتما از پیشبند استفاده شود باید فاقد جیب، درز، بند جلو و قسمتهای آویزان بوده و به بدن بچسبد.
ماده 77
پیشبندهای محافظ در برابر شعله، جرقه و فلزات مذاب، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر شعله تهیه شود.
ماده 78
پیشبند مورد استفاده برای كار با اسیدها، مواد قلیایی و سایر مواد خورنده، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر آن مواد تهیه شود.
وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع:
ماده 79
برای انجام هر گونه عملیات در ارتفاع، علاوه بر تامین جایگاه كار ایمن، استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع الزامی است.
ماده 80
وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع باید با در نظر گرفتن نوع كار، شرایط محیطی، وزن شخص، ارتفاع و دیگر عوامل انتخاب شود.
ماده 81
استفاده از شوكگیر در وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع كه در اثر سقوط آزاد شخص، امكان وارد آمدن فشار زیادی به بدن وی وجود دارد، الزامی است.
ماده 82
استفاده از میخ پرچ برای اتصال اجزای انواع كمربند ایمنی و هارنس ممنوع است.
ماده 83
قبل از استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع بایستی از سـالم بودن اجزای آن اطمـینان حاصل نموده و در صـورت نیاز، اجزای آسیـبدیده تعویض گردد.
ماده 84
هنگام استفاده از طناب ایمنی، حداكثر جابجایی عمودی در زمان سقوط فرد نباید بیش از یك متر باشد.
ماده 85
طنابهای ایمنی باید با آب و مواد شوینده ضعیف شسته شده و توسط جریان هوا خشك شوند.
فصل چهارم ـ سایر مقررات
ماده 86
سپر محافظ صورت باید كاملا شفاف بوده و به گونهای باشد كه میدان دید لازم را تامین نماید.
ماده 87
در موقع كار بر فراز یا در نزدیكی آب و موقعی كه خطر غرق شدن وجود دارد باید از جلیقههای نجات استفاده شود.
ماده 88
كارگرانی كه در مواجه با خطر پرتوهای یونساز میباشند باید از وسایل حفاظت فردی مناسب، مطابق آییننامه و مقررات حفاظت در مقابل خطر پرتوهای یونساز استفاده نمایند.
ماده 89
كارگرانی كه دارای موهای بلند بوده و با ماشینآلات كار میكنند و یا در جوار آن مشغول كار هستند باید به وسیله سربند و یا وسیله حفاظتی دیگری موهای سر خود را كاملا بپوشانند.
ماده 90
به منظور محافظت قسمتهای پایینی ساق پای كارگرانی كه در معرض پاشش فلزات مذاب یا جرقههای جوشكاری قرار دارند باید از گتر حفاظتی مناسب استفاده گردد.
ماده 91
كلیه واردكنـندگان، تولیدكننـدگان، فروشنـدگان، عرضهكـنندگان وسایل حفاظت فردی و همچنین كارفرمایان مكلف به رعایت موارد حفاظت فنی و ایمنی میباشند.
ماده 92
باستناد مواد 91 و 95 مسئولیت رعایت مقررات این آییننامه بر عهده كارفرمای كارگاه بوده و در صورت وقوع هرگونه حادثه به دلیل عدم توجه كارفرما به الزامات قانونی، مكلف به جبران خسارت وارده به زیاندیدگان میباشد.
این آییننامه مشتمل بر 4 فصل و 92 ماده به اسـتناد مواد 85 و 91 قانون كار جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخ 13 / 10 / 1389 شورای عالی حفاظت فنی تدوین و در تاریخ 21 / 3 / 1390 به تصویب وزیر كار و امور اجتماعی رسیده است.
آییننامه مذكور جایگزین آیین نامه وسایل حفاظت انفرادی مصوب 21 / 12 / 1340 شورای عالی حفاطت فنی میباشد.
وزیر تعاون، كار و رفاه اجتماعی ـ عبدالرضا شیخالاسلامی