ضوابط تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماری های ناشی از کار یا ناشی از غیر کار و فوت کارگر و میزان قصور کارفرما در انجام وظایف محوله قانونی موضوع ماده ۳۳ قانون کار مصوب ۱۳۸۵

تصویب نامه راجع به ضوابط تشخیص موارد از كارافتادگی كلی و جزیی و یا بیماری های ناشی از كار یا ناشی از غیركار و فوت كارگر و میزان قصور كارفرما در انجام وظایف محوله قانونی

وزرای عضو كارگروه موضوع تصویب نامه شماره ۷۲۸۸۴ /ت ۳۴۴۵۲ مورخ ۹ /۱۱ /۱۳۸۴ در جلسه مورخ ۱۷ /۸ /۱۳۸۵ به استناد ماده (۳۳) قانون كار – مصوب ۱۳۶۹ – و با رعایت تصویب نامه یادشده ضوابط تشخیص موارد از كارافتادگی كلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از كار یا ناشی از غیركار و فوت كارگر و میزان قصور كارفرما در انجام وظایف محوله قانونی كه منجر به خاتمه قرارداد كار می شود، را به شرح زیر تصویب نمودند:
ضوابط تشخیص موارد از كارافتادگی كلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از كار یا ناشی از غیركار و فوت كارگر و میزان قصور كارفرما در انجام وظایف محوله قانونی كه منجر به خاتمه قرارداد كار می شود.

ماده ۱ 

 تشخیص موارد از كارافتادگی كلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از كار یا ناشی از غیركار به استناد قانون تأمین اجتماعی به عهده كمیسیون های پزشكی مندرج در قانون یاد شده خواهد بود.

تبصره ۱ در موارد از كارافتادگی كلی، جزیی و فوت كارگر (ناشی از كار یا ناشی از غیركار) مطابق شرایط مقرر در قانون تأمین اجتماعی عمل می شود.

تبصره ۲ در مورد كارگاههای مشمول قانون كار كه مشمول قانون تأمین اجتماعی نمی باشند مقررات صندوق بازنشستگی مربوط حاكم خواهد بود.

ماده ۲ 

 بررسی حوادث ناشی از كار و تعیین میزان قصور كارفرما به عهده كارگروهی متشكل از نمایندگان وزراتخانه های كار و امور اجتماعی، رفاه و تأمین اجتماعی و بهداشت، درمان و آموزش پزشكی با عنایت به موارد زیر خواهد بود:
الف – برای تأمین حفاظت و سلامت و بهداشت كارگران در محیط كار، وسایل و امكانات لازم توسط كارفرما تهیه و در اختیار آنان قرار داده شده باشد.
ب – ضرورت و چگونگی كاربرد وسایل مذكور به كارگران آموزش داده شده باشد.
ج – كارفرما در خصوص استفاده از وسایل حفاظتی و بهداشت فردی و رعایت مقررات از ناحیه كارگر تذكرات لازم را داده و علامات هشداردهنده لازم را در مكان های مناسب نصب نماید.
د – كارگر ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی و بهداشتی فردی و اجرای دستورالعمل های مربوط به كارگاه و مصوبات شورای عالی حفاظتی فنی است.

تبصره در صورت اعتراض به گزارش حوادث ناشی از كار و میزان قصور از سوی هریك از طرفین (كارگر و كارفرما) بازرسان كار یا هیئت های كارشناسی بازرسی كار موظف به بررسی موضوع و اظهارنظر می باشند.

ماده ۳ 

 بررسی بیماریهای ناشی از كار یا ناشی از غیركار و تشخیص كار ارجاع شده مناسب با وضعیت جسمی و روحی به عهده كمیسیون پزشكی سازمان تأمین اجتماعی و تعیین میزان قصور كارفرما در بروز بیماری ناشی از كار با عنایت به نظریه كمیسیون پزشكی به عهده كارشناسان بهداشت، كار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی است.

ماده ۴ 

 در صورتیكه تخلف از انجام تكالیف قانونی سبب وقوع حادثه شود و منجر به عوارضی مانند عضو و یا فوت كارگر گردد مطابق احكام دادگاه با كارفرمای متخلف رفتار می شود.

ماده ۵ 

 كارفرمایان مكلفند برای پیشگیری از بروز حوادث و بیماریهای شغلی نسبت به ایمن سازی محل كار مطابق یا حدمجاز استانداردهای مشخص شده در قانون كار و آیین نامه های حفاظتی و بهداشتی مصوب وزارتخانه های كار و امور اجتماعی، بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و شورای عالی حفاظت فنی اقدام نمایند.

این تصویب نامه در تاریخ ۱۳ /۱۲ /۱۳۸۵ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.

معاون اول رئیس جمهور – پرویز داودی