قانون تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه های مشمول قانون کار مصوب 1370

قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه كارگران شاغل در كارگاههای مشمول قانون كار

ماده واحده

كلیه كارفرمایان كارگاههای مشمول قانون كار مكلفند به هر یك از كارگران خود به نسبت یكسال كار معادل شصت روز آخرین مزد ، ‌بعنوان عیدی و پاداش بپردازند مبلغ پرداختی از این بابت به هر یك از كاركنان نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز كند.

تبصره 1 – مبلغ پرداختی به كاركنانی كه كمتر از یكسال در كارگاه كار كرده‌اند باید به مأخذ شصت روز مزد و به نسبت ایام كاركرد در سال ، محاسبه ‌گردد. مبلغ پرداختی از این بابت برای هر ماه نباید از یك دوازدهم سقف تعیین شده موضوع ماده واحده این قانون تجاوز نماید.

تبصره 2 – در كارگاههائی كه مطابق رویه جاری كارگاه بیش از مبالغ فوق پرداخت می ‌نمایند ، عرف كارگاه معتبر خواهد بود.

تبصره 3 – رسیدگی به اختلافات ناشی از اجرای این قانون در صلاحیت مراجع پیش‌بینی شده در فصل حل اختلاف قانون كار می‌باشد.

تبصره 4 – این قانون از تاریخ تصویب لازم‌الاجراء بوده و جایگزین لایحه قانونی تأمین منافع كارگران مشمول قانون سهیم كردن در منافع كارگاههای ‌صنعتی و تولیدی مصوب 1341 و لغو قوانین سابق مصوب 23/4/1359 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران می‌گردد.

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و چهار تبصره در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ ششم اسفند ماه یكهزار و سیصد و هفتاد مجلس شورای اسلامی ‌تصویب و در تاریخ 6/12/1370 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی كروبی