دستور العمل دورکاری، پاسخی به نیاز کارمندان و کارفرمایان در شرایط کرونا

کار کردن در منزل بـه جای رفتـن بـه محل شرکت‌ها و ادارات، مزایای بسـیاری بـرای کارمندان و کارفرمایان دارد. این موضوع در دوران شیوع ویروس کرونا، تـا حد زیادی نیز بـه اثبات رسید. چرا کـه پس از همه‌گیری ویروس کرونا و ویژگی سرایت‌پذیری بـه شدت بـالای آن، بسیاری از مشاغل بـه این نتیجه رسیدند که تنها راه باقی مانده برای حفظ کسب‌وکارشان و کمتر کردن ضررهای ناشی از تعطیلی تجارت آنها، تبدیل شیوه فعالیت تجارت خود به مدل دورکاری در شرایط کرونا اسـت. بـه همین خاطر بسیاری از کسب‌وکارها به برونسپاری امور روی آوردند و تا حد ممکن امکانات دورکاری را برای پرسنل خود فراهم کردند. از آنجایی که دورکاری به عنوان مدل جدید کسب‌وکار، به خصوص در ایران سابقه چندانی نداشته است ممکن است برخی از کارفرمایان و کارمندان نیاز به راهنمایی برای بهره‌مندی حداکثری از این مدل شغلی داشته باشند به همین خاطر لزوم وجود دستورالعمل ضوابط دورکاری بیش از پیش حس می‌شد. به علاوه به نظر می‌رسد به دلیل مزایای دورکاری، حتی پس از پایان دوران شیوع ویروس کرونا، این مدل فعالیت کمابیش در برخی مشاغل ادامه پیدا کند. بنابراین بیش از هر زمانی ضروری اسـت کـه کارفرمایان و کارمندان خودشان را برای تطبیق با این دوره جدید از فعالیت‌های شغلی آماده کنند و با نگاه تخصصی به حقوق قراردادها، تنظیم قرارداد کار در موارد دورکاری را جدی بگیرند.