برپایی یک کسب‌وکار یک فرآیند جذاب به نظر می‌رسد ولی در عین حال نکات زیادی وجود دارد که می‌بایست مورد توجه و دقت قرار بگیرد. یکی از نکات بسیار مهم در ابتدای راه‌اندازی یک کسب‌وکار و ثبت شرکت تصمیم‌گیری در باب نوع ساختار شرکت است. به همین خاطر اگر در ابتدای راه‌اندازی یک کسب‌وکار هستید شناخت انواع ثبت شرکت ، بسته به سرمایه‌گذاری، نیازها، قبول تعهدات و ریسک‌ها اهمیت زیادی دارد. سرمایه‌گذاران می‌توانند ساختارهای مختلفی را بسته به نیازها و ظرفیت افزایش سرمایه و ریسک موجود انتخاب کنند. هر کدام از این ساختارها سازمان‌دهی خاص و حقوق و تعهدات ویژه دارند.
ساختارهای رایج برای تاسیس کسب و کارهای نوپا در قالب انواع ثبت شرکت عبارتند از:
شرکت در قالب مسئولیت محدود (Limited liability company)
شرکت در قالب سهامی خاص (Joint stock company)
مالکیت شخصی (Sole proprietorship)
شراکتی (Partnership)
هر کدام از این قالب‌ها معایب و مزایای مختص به خودشان را دارند و نکته قابل توجه این است که بایستی حتما یکی از این قالب‌ها برای شرکت انتخاب شود ولی قبل از این انتخاب در مورد هر یک باید اطلاعاتی در دست داشته باشید.
انواع ثبت شرکت کدام است؟
شرکت مالکیت شخصی
ساده‌ترین شکل تاسیس یک شرکت مالکیت شخصی می‌باشد.
در این حالت مالک و شرکت یکی تلقی شده و شرکت شخصیت جداگانه‌ای از شخص ندارد. به همین خاطر برای آن شخصیت حقوقی جداگانه تصور نمی‌شود. این امر بدین خاطر است که مالکیت این شرکت در دست فردی است که به تنهایی همه وظایف و اختیارات را به عهده دارد و به تنهایی مسئول بدهی‌های شرکت است.
البته ممکن است شرکت نامی جداگانه برای خود داشته باشد که در این صورت این یک نام تجاری تلقی شده و باز هم برای شرکت شخصیت حقوقی ایجاد نخواهد شد. این قالب به جهت سادگی آن رایج‌ترین قالب مورد استفاده است و تنها عیب آن در این است که مالک مسئول جبران تمام بدهی‌های شرکت است و حتی بدهکاران می‌توانند بدهی خود را از دارایی‌های شخصی مالک آن شرکت وصول کنند. در کنار این امر تمام سود حاصل از شرکت نیز برای این شخص خواهد بود.
از مزایای آن سادگی تشکیل شدن و داشتن کنترل فردی بر آن را می‌توان نام برد.
شرکت شراکتی
در ابتدای بحث لازم به ذکر است که این گروه شامل دو دسته می شود:
۱- مشارکت محدود: در این قالب تعهدات شرکا محدود بوده و افراد بر روی روند کنترلی نداشته و اختیارات آنها در برابر تعهدات شرکت محدود است.
۲- مشارکت عمومی: در این قالب شرکا شرکت را با دارا بودن مسئولیت در برابر تعهدات شرکت پیش می‌برند.
از مزایای تشکیل شرکت در قالب شراکتی این است که کنترل و مدیریت به صورت مشارکتی انجام می‌شود. در این قالب باید توجه داشت که شرکا مستخدمین شرکت به حساب نمی‌آیند و به همین خاطر حقوقی که برای مستخدمین وجود دارد، قابل واگذاری به شرکا نیست.
از معایب آن می‌توان به این موارد اشاره کرد:
باید توجه داشت که شراکت یک نهاد حقوقی جداگانه نیست بلکه هر یک از شرکا در برابر تمام تعهداتی که به وسیله شرکای دیگر اتفاق می‌افتد مسئول هستند چه از این امر آگاه بوده باشند چه نبوده باشند.
نکته دیگر این است که تغییر مالکیت شرکا بسیار سخت بوده و حتی در بسیاری از موارد نیاز به ایجاد مشارکت جدید است.
در قرارداد مشارکت لازم است این موارد درج شود:
نقش‌ها و سطح اختیارات هر یک از شرکا
میزان مشارکت مالی هر یک از شرکا
نحوه حل‌وفصل اختلافات
نحوه فسخ و کناره‌گیری از قرارداد مشارکت
شرکت در قالب مسئولیت محدود
این نوع از انواع ثبت شرکت در سال ۱۹۹۷ در پاسخ به نیاز کسب‌وکارهایی که تمایل داشتند ویژگی‌های قالب‌های قبلی را داشته باشند، به وجود آمد. از نظر حقوقی شرکت با مسئولیت محدود یک شخص حقوقی است که تحت قوانین هر کشوری تنظیم می‌شود و قادر به انجام تمام اعمال حقوقی تحت عنوان نام خود است. به عنوان یک شخص حقوقی این قالب وظایف و حقوقی دارد. به عنوان مثال حق انجام کارهای حقوقی را دارد و متعهد است که طبق قوانین کشورها عمل کند.
تاسیس شرکت در قالب مسئولیت محدود به این معناست که اگر کسی در آن سرمایه‌گذاری کرد، ملزم نیست که مسئولیت نامحدود را برای جبران شکست شرکت بپذیرد. در واقع به این معنی است که مالکین شرکت به طور شخصی در برابر بدهی‌های شرکت مسئول نیستند و برای جبران بدهی‌های شرکت لازم نیست به دارایی‌های شخصی خود رجوع کنند.
شرکت سهامی خاص
نوعی از تشکیل شرکت است که دو یا چند نفر را که بخشی از سهام شرکت را در اختیار دارند، شامل می‌شود. در واقع این شرکت سرمایه موجود را به قسمت‌های مختلف تقسیم می‌کند که هر کدام سهم نامیده و کسی که سهام را در دست دارد، سهام‌دار نامیده می‌شود. گواهی میزان مالکیت هر یک از آنها نسبت به سهام توسط شرکت صادر می‌شود و هر یک از آنها اختیار دارد که سهم خود را با واگذار کردن به دیگری انتقال دهد. این شرکت مسئول تمامی تعهدات شرکت در حدود دارایی آن است. قید در حدود دارایی به این معنا است که بنیان‌گذاران مسئول اجرای تعهدات شرکت از اموال خود نیستند.
ساختار شرکت سهامی شامل موارد زیر است:
۱- مجمع عمومی
۲- هیئت مدیره
۳- هیئت نظارت
تصمیم‌گیری برای انحلال شرکت به وسیله مجمع عمومی اتفاق می‌افتد. در صورت وقوع این امر دارایی‌های باقی مانده متناسب با درصد هر یک از سهامداران میان آنها تقسیم می‌شود.
از آن‌جایی که رایج‌ترین انواع ثبت شرکت سهامی خاص و مسئولیت محدود هستند، لذا در این قسمت برخی از تفاوت‌های این دو را بازگو می‌کنیم:
در مسئولیت محدود تعداد اعضا حداقل ۲ نفر و در سهامی خاص حداقل ۳ نفر است.
واگذاری سهام در شرکت‌های با مسئولیت محدود با توافق سه چهارم شرکا و پس از ثبت در دفتر خانه اسناد رسمی انجام می‌شود اما این امر در شرکت‌های سهامی به شکل نقل و انتقال عادی سهام انجام می‌گیرد.
حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.
در صورتی که بخشی از شرکت را آورده‌های غیر نقدی تشکیل دهد، تقویم این آورده‌ها در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت خواهد گرفت و مسئولیت صحت برآورد به عهده شرکا خواهد بود اما در شرکت‌های سهامی خاص تقویم آورده‌های غیر نقدی توسط کارشناس رسمی دادگستری انجام خواهد گرفت.
به طور کلی توانایی افزایش سرمایه در سهامی خاص بالاتر از مسئولیت محدود است زیرا می‌تواند سهام را به صورت اوراق بهادار صادر کند. البته استفاده از این روش مستلزم این است که اطلاعات شرکت به صورت عمومی و شفاف ارائه شود.
در مورد انواع ثبت شرکت نیاز به راهنمایی دارید؟
موارد مذکور از مهم‌ترین نکات هر یک از ساختارهای ثبت شرکت می‌باشد. با آگاهی از این اطلاعات شرکت در مناسب ترین قالب به ثبت خواهد رسید و در ادامه فعالیت نیز دچار مشکل نخواهد شد.
چنانچه درمورد ساختار و نحوه انواع ثبت شرکت نیاز به راهنمایی داشتید می‌توانید با مشاوران حقوقی وینداد در ارتباط باشید و سوالات خود را از آنها بپرسید.
