وقتی مردم به یک توافق نامه یا قرارداد فکر می کنند، معمولاً یک توافق نامه یا قراردادی که به طور رسمی تایپ شده است را تجسم می کنند، نه یک قرارداد دست نویس را. آیا واقعاً بین قراردادهای دست نویس و تایپ شده تفاوتی در جایگاه قانونی وجود دارد؟ آیا توافق نامه دست نویس در دادگاه زمانی که مفاد آن مورد مناقشه قرار می گیرد قابل استناد است؟
در این مقاله، ما آنچه که یک توافقنامه را به یک قرارداد الزام آور حقوقی تبدیل می کند، بیان می کنیم و به این سوال پاسخ می دهیم که آیا قرارداد دست نویس دارای الزام قانونی مشابه قرارداد تایپ شده است یا خیر؟
آیا توافق نامه دست نویس در دادگاه قابل استناد است؟
پاسخ کلی به این سوال این است که: “بستگی دارد.”
نحوه ارائه توافق نامه، دست نویس یا تایپ شده، به اندازه آنچه در خود توافق نامه آمده مهم نیست.
بنابراین بله، اگرچه توافق نامه های دست نویس می توانند از نظر قانونی الزام آور باشند، اما این ماهیت یا محتوای توافق نامه دست نویس است که به عنوان مهم ترین جنبه ی آن باید در نظر گرفته شود. مضمون یا محتویات باید عناصر یک قرارداد یا توافق نامه قانونی الزام آور را نشان دهد تا در دادگاه قابل استناد باشد.
این بدان معنی است که واقعاً به کلمات توافق بستگی دارد، صرف نظر از اینکه در قالب تایپ یا دست نویس باشد. بنابراین، مهم است که کشف کنیم چه چیزی یک توافق را از نظر قانونی الزام آور می کند یا می تواند در دادگاه قابلیت استناد داشته باشد.
برای ایجاد یک توافق نامه الزام آور قانونی به چه چیزی نیاز دارید؟
هر توافقی که از نظر قانونی الزام آور باشد در دادگاه قابل استناد است. همان طور که در بالا گفته شد، حتی یک توافق نامه دست نویس هم در صورتی که دارای عناصر صحیح باشد، در دادگاه قابل استناد است. این عناصر، که در زیر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند، یک توافق نامه الزام آور قانونی ایجاد می کنند.
-
باید ایجاب و قبول آن ایجاب وجود داشته باشد.
ایجاب و قبول اولین عناصری هستند که دادگاه ها هنگام تعیین اینکه آیا توافق در دادگاه قابل استناد است یا خیر به آنها توجه می کنند. پس آیا ایجابی وجود دارد و آیا آن ایجاب قبول شده است؟
«ایجاب» عبارت است از اراده ی صریح یک طرف برای تعهد به انجام کاری، یا عدم انجام کاری در مقابل عوض معلوم.
«قبول» پذیرش ایجاب طرف اول است.
-
عوض باید موجود باشد.
وجود عوض ضروری است. بنابراین، بدون عوض، یک توافق نامه از نظر قانونی لازم الاجرا نخواهد بود.
«عوض » به ارزش توافق اشاره دارد. اگر یکی از طرفین متعهد به انجام کاری باشد، طرف دیگر باید در ازای آن عوض بدهد.
به عنوان مثال، اگر یکی از طرفین، ایجابِ انجام کاری، ساختن چیزی، یا فروش کالایی به طرف دیگر را بدهد، عوض در قرارداد، ارزش یا ارزش پولی آن ایجاب است. به عبارت دیگر، معمولاً در صورتی که برای انجام تعهدی پول داده شود، عوض برآورده می شود.
-
قصدِ داشتن یک قرارداد الزام آور باید وجود داشته باشد.
از آنجا که طرفین قصد متعهد بودن به شروط توافق یا قرارداد را دارند، دادگاه ها معمولاً تصمیم می گیرند که قصد ایجاد یک توافق نامه الزام آور را داشته اند یا خیر. این را عبارات خود توافق تعیین می کند، نه قصد ذهنی طرفین.
-
هر دو طرف باید اهلیت قانونی داشته باشند.
اگر طرفی اهلیت قانونی برای انعقاد قرارداد را نداشته باشد، قرارداد نمی تواند از نظر قانونی لازم الاجرا باشد. بنابراین هر دو طرف باید اهلیت قانونی کامل داشته باشند. افرادی که اهلیت قانونی کاملی ندارند شامل افراد صغیر، افراد مبتلا به اختلالات روانی و افراد با اهلیت ناقص می‌شود.
-
مفاد قرارداد باید مشخص باشد.
این عنصر یا ویژگی مهم دیگری است که برای ایجاد یک توافق نامه الزام آور قانونی لازم است. توافق باید قطعی باشد و نمی تواند مبهم باشد. در شرایط خاص، قراردادهایی که شرایط مبهم دارند را می توان کنار گذاشت. این بدان معناست که هر عبارت در یک توافقنامه باید صریح و واضح باشد. به عنوان مثال، شرایط مربوط به محدودیت‌های زمانی (در صورت اعمال شدن در قرارداد شما) باید تاریخ و زمان دقیق شروع و تاریخ و زمان پایان توافق را به طور مشخص بیان کند.
چرا قراردادهای تایپ شده بر قراردادهای دست نویس ترجیح داده می شوند؟
اگرچه واقعاً تفاوتی در جایگاه حقوقی آن ایجاد نمی کند، دلایل زیادی وجود دارد که چرا مردم توافق نامه تایپ شده را به توافق نامه دست نویس ترجیح می دهند، بر اساس قابلیت اجرا و حرفه ای بودن.
-
توافق نامه های دست نویس ممکن است غیرقابل اجرا باشد.
وقتی در یک توافق نامه دست نویس اشتباه املایی می کنید، رفع آن اشتباه املایی می تواند دشوار و سخت به نظر برسد. بنابراین، اگر می خواهید توافق نامه خود را با دست بنویسید، بیشتر مراقب باشید. در این زمینه آشنایی با تفاوت تفاهم نامه با قرارداد می‌تواند برای شما کاربردی باشد.
همچنین نوشتن دستی تک تک وظایف و شروط قرارداد می تواند بسیار زمان بر باشد. توافق نامه ای که ایجاد آن ممکن است چند ساعت طول بکشد، ممکن است چند روز طول بکشد تا دست نوشته شود. علاوه بر این، هر دو طرف به راحتی می‌توانند با استفاده از امضای الکترونیک قراردادهای خود را امضا کنند و در زمان و هزینه بیشتر صرفه‌جویی کنند.
-
توافق نامه های دست نویس ممکن است غیرحرفه ای به نظر برسند.
قراردادهای دست نویس ممکن است گاهی غیرحرفه ای و سازماندهی نشده به نظر برسند. این امر به ویژه در مواری صادق است که در توافق نامه دست نویس اشتباهات املایی وجود شده باشد یا جملات اشتباه باشند. وقتی وارد یک رابطه حقوقی یا حرفه ای جدید می شوید، ممکن است نگاه کردن به یک توافق نامه دست نویس عجیب به نظر برسد. بنابراین، برای واضح بودن و حرفه ای بودن، بهتر است در این شرایط به یک توافق نامه تایپ شده متکی باشید.
نتیجه گیری
در مجموع، قراردادهای دست نویس می توانند در دادگاه قابل استناد باشند و از نظر قانونی لازم الاجرا باشند. همانطور که در بالا ذکر شد، برای تعیین اینکه آیا یک توافق نامه، دست نویس یا تایپ شده، از نظر قانونی الزام آور است، باید به کلمات خود توافق توجه کنید. عناصر ایجاب، قبول، عوض، قطعیت، اهلیت قانونی و قصد باید وجود داشته باشد تا توافق در دادگاه قابل استناد باشد.
دادگاه ها ممکن است برای نحوه ارائه قراردادها اهمیتی قائل نشوند. بنابراین، ممکن است اهمیت کمی داشته باشد که آیا قرارداد به صورت دست نوشته یا تایپ شده باشد. با این حال، اگر می‌خواهید یک رابطه حرفه‌ای یا حقوقی با طرف دیگری ایجاد کنید، باید توافقنامه خود را تایپ کنید تا از حرفه‌ای بودن، سازماندهی و عملی بودن آن مطمئن شوید.
برای دریافت قرارداد اصولی و استاندارد میتوانید به بانک قراردادهای وینداد سری بزنید یا درخواست تنظیم قرارداد خود را در سایت ثبت کنید.
