آیین نامه اجرایی قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار مصوب 1387

بسمه تعالی
با صلوات بر محمد و آل محمد

وزارت كار و امور اجتماعی

وزیران عضو كمیسیون امور اجتماعی و دولت الكترونیك درجلسه مورخ 1/10/1387 بنا به پیشنهاد شماره 38989 مورخ
17/4/1387 وزارت كار و امور اجتماعی و به استناد تبصره (4) ماده واحده قانون مجازات اشتغال به حرفه كاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه كار- مصوب 1380- و با رعایت تصویبنامه شماره 164082/ت373هـ مورخ 10/10/1386 آیین نامه اجرایی قانون یادشده را به شرح زیر تصویب نمودند:

آیین نامه اجرایی قانون مجازات اشتغال به حرفه كاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه كار

فصل اول– كلیات و تعاریف

ماده 1

 در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط بكار می روند:

الف – مؤسسه كاریابی : مؤسسات مشاوره شغلی و كاریابی غیردولتی (خصوصی و تعاونی) كه توسط اشخاص صالح برای راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان كار و كارفرمایان، شناسایی فرصت های شغلی در داخل و خارج از كشور و انجام خدمات مورد نیاز تحكیم كننده روابط سه جانبه كارگر، كارفرما و دولت تأسیس شده و یا خواهند شد و به دو دسته عمومی و تخصصی تقسیم می شوند

ب – مؤسسه كاریابی عمومی : مؤسساتی كه حوزه فعالیتشان به تأمین نیرو و ارایه خدمات مشاوره عمومی برای كارجویان و كارفرمایان اختصاص می یابد.

پ – مؤسسه كاریابی تخصصی : مؤسساتی كه حوزه فعالیتشان به یكی از بخش های تخصصی كشاورزی ، صنعت و معدن و ساختمان و جز اینها مربوط می شود كه در صورت افزایش تقاضای نیروی كار متخصص و دارای مهارت به سایر بخش های تخصصی قابل تسری است.

ت – مشاور: فردی كه مسئولیت ارایه مشاوره شغلی بر اساس فنون علمی مشاوره به جویندگان كار و كارفرمایان را با توجه به وضعیت بازار كار و حوزه فعالیت مؤسسه بر عهده دارد.

ث – كاریاب : فردی كه انجام امور مربوط به شناسایی فرصت های شغلی، كارفرمایان موجود در حوزه جغرافیایی و نوع فعالیت ها را به منظور جذب فرصت های شغلی برعهده دارد.

ج – كارفرما : فردی كه برای انجام فعالیت های شغلی خود حداقل یك نفر مزد بگیر و یا حقوق بگیر در استخدام داشته باشد.

چ – كارجو : فردی كه آمادگی برای كار داشته و اقدامات مشخصی را به منظور جستجوی اشتغال مزدبگیری یا خود اشتغالی به عمل آورده باشد.

ح– دفتر كاریابی مركزی : محل معینی كه از طرف مدیر مؤسسه كاریابی به عنوان مركز اصلی فعالیت كاریابی در نظر گرفته می شود و فعالیت كاریابی در آن به صورت متمركز و مستقل انجام می گیرد و می تواند با رعایت ضوابط مندرج در ماده ( 12 ) این آیین نامه نسبت به ایجاد شعبه یا نمایندگی در داخل یا خارج از كشور اقدام نماید.

خ – شبكه ملی بازار كار: سامانه واحد الكترونیكی كه وزارت با هدف به هنگام سازی ثبت اطلاعات بازار كار در ارتباط با كارجویان و كارفرمایان و نیز ایجاد نظام مبادله اطلاعات بین دستگاه های اجرایی و بخش غیر دولتی در زمینه فرصت های شغلی و نیروی كار راه اندازی نماید.

د – انجمن : انجمن صنفی كارفرمایی مؤسسات كاریابی و مشاوره شغلی غیردولتی كه براساس ضوابط و مقررات این آیین نامه و ماده (131) قانون كار تشكیل می گردد.

ذ– كانون : متشكل از انجمن های صنفی مؤسسات كاریابی غیردولتی سراسر كشور كه در اداره كل تشكل های كارگری و كارفرمایی وزارت به ثبت رسیده است.

ر– وزارت : وزارت كار و اموراجتماعی

ز – اداره كل استان : اداره كل كار و اموراجتماعی استان مربوط

ژ– قانون : قانون مجازات اشتغال به حرفه كاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه كار – مصوب 1380 –

س– هیئت مركزی : هیئت موضوع ماده ( 7 ) این آیین نامه

ش – هیئت استانی : هیئت موضوع ماده (9) این آیین نامه

ش – خدمات مشاور عمومی : راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان كار و تامین نیروی كار كارفرمایان در مشاغل عمومی

ص – خدمات مشاوره تخصصی : راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان كار و تامین نیروی كار كارفرمایان در رشته های شغلی

ض – خدمات مشاوره حقوقی : ارایه مشاوره به جویندگان كار و كارفرمایان در زمینه حقوق كار مانند روابط كار، بازرسی كار و طبقه بندی مشاغل

ماده 2

 هرگونه فعالیت در امور كاریابی بدون اخذ مجوز از وزارت ممنوع است.

ماده 3

 سازمان ها، دستگاه ها و نهادهای دولتی وغیردولتی در زمینه اعزام نیروی كار به خارج از كشور مكلف به رعایت دستورالعمل تدوین شده توسط وزارت و هماهنگی با آن خواهند بود .

ماده 4

 رسانه های گروهی اعم از نشریات، جراید و صدا و سیما در انتشار تقاضای كارجویان و كارفرمایان (به استثنای آگهی مؤسسات دولتی و نهادهای عمومی برای استخدام كاركنان) برای تأمین نیروی كار صرفاً در چارچوب دستورالعمل ابلاغی وزارت مجاز به انتشار تقاضاها می باشند.

ماده 5

 مجوز فعالیت مؤسسه كاریابی داخلی پس از تایید صلاحیت فردی و حرفه ای متقاضیان در هیئت استانی، توسط اداره كل استان مربوط و مجوز مؤسسه كاریابی خارجی توسط وزارت صادر می گردد.

ماده 6

 انتقال مجوز مؤسسه كاریابی ناشی از فوت، ازكارافتادگی و نظیر آن تنها در چارچوب ضوابط ابلاغی هیئت مركزی مجاز می باشد.

ماده 7

 هیئت مركزی مركب از افراد زیر است كه به منظور انجام وظایف مندرج در ماده (8) این آیین نامه در محل وزارت تشكیل می شود:

الف – مدیر كل دفتر هدایت نیروی كار و كاریابی های وزارت (رییس)

ب – معاون فنی و آموزشی سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور

پ – نماینده كانون

ت – مدیر كل تنظیم روابط كار وزارت

ث – مدیركل فعالیت های اقتصادی وزارت امور خارجه ( ویژه كاریابی های خارجی)

ج – نماینده بنیاد شهید وامور ایثارگران

چ – مدیر كل وزارتخانه ها و سازمان های مستقل مركزی حسب مورد

تبصره 1 – رییس هیئت مركزی می تواند دو نفر از صاحبنظران را بنا به مورد (بدون حق رأی) به جلسه دعوت نماید.

تبصره 2 – احكام اعضا توسط وزیر كار و اموراجتماعی صادر می گردد.

تبصره 3 ـ جلسات با حضور دو سوم اعضاء، رسمی و رأی اكثریت حاضرین ملاك است.

ماده 8

 وظایف هیئت مركزی به شرح زیر است:

الف _ تهیه برنامه های سالانه و پنجساله توسعه كمی وكیفی مؤسسات كاریابی ها

ب – تهیه شاخص های ارزیابی عملكرد مؤسسات كاریابی

پ – بررسی سایر امور قابل واگذاری به مؤسسات كاریابی

ت _ تعیین ضوابط و شرایط مربوط به مكان، امكانات و تجهیزات و كاركنان موردنیاز مؤسسات كاریابی

ث – نظارت بر عملكرد هیئت های استانی

ج – تجدیدنظر در آراء صادره از سوی هیئت های استانی

چ– تایید نهایی در خواست متقاضیان ایجاد مؤسسات كاریابی خارجی

ماده 9

 هیئت استانی مركب از افراد زیر می باشد :

الف – مدیر كل كار و امور اجتماعی استان (رییس)

ت – مدیركل آموزش فنی و حرفه ای استان

ث _ نماینده انجمن

ج _ مدیر كل صنایع و معادن استان

چ– مدیر كل هماهنگی امور اقتصادی معاونت برنامه ریزی استانداری

تبصره 1 – در صورت عدم تأسیس انجمن استانی، مدیر كل كار و امور اجتماعی استان یك نفر نماینده از بین كاریابی های فعال استان معرفی خواهد نمود.

تبصره 2 – رییس هیئت می تواند از نمایندگان دستگاه های ذی ربط ( حسب مورد ) به منظور بررسی درخواست اشخاص متقاضی ایجاد كاریابی تخصصی بدون حق رای دعوت بعمل آورد.

تبصره 3 – احكام اعضا توسط مدیركل استان و حكم رییس هیئت توسط معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزارت صادر می گردد.

تبصره 4 – جلسات با حضور دو سوم اعضاء، رسمی و رأی اكثریت حاضرین ملاك است.

ماده 10

 وظایف هیئت استانی به شرح زیر است:

الف– بررسی و تأیید صلاحیت فردی و حرفه ای اشخاص متقاضی ایجاد مؤسسه كاریابی داخلی درچارچوب این آیین نامه و ضوابط و شرایط ابلاغی هیئت مركزی

ب – رسیدگی به موارد تخلف مؤسسات كاریابی

پ – ارزیابی عملكرد مؤسسات كاریابی در چارچوب این آیین نامه و ضوابط ابلاغی هیئت مركزی

ث – اعلام نظر در مورد درخواست ایجاد دفتر نمایندگی كاریابی

ج – تعیین شاخص های ظرفیت ایجاد مؤسسات كاریابی در هر شهرستان در چارچوب دستورالعمل ابلاغی هیئت مركزی

چ– تعیین گرایش های تخصصی و رتبه مؤسسات كاریابی در چهارچوب ضوابط و شرایط ابلاغی هیئت مركزی

ماده 11

 وظایف اداره كل استان در اجرای این آیین نامه به شرح زیر است:

الف – اخذ اطلاعات و آمار عملكرد ماهانه مؤسسات كاریابی و ارسال به مركز آمار و اطلاعات بازار كار وزارت

ب – نظارت بر درج آگهی نیازمندی های بازار كار در جراید، رسانه های جمعی و سایت های اینترنتی

پ – انجام نظارت و بازرسی های مستمر از مؤسسات كاریابی.

ت – ارسال منظم گزارش وضعیت كاریابی ها به دفتر هدایت نیروی كار و كاریابی ها

ث– اخذ درخواست متقاضیان ایجاد موسسه كاریابی و بررسی اولیه صلاحیت فردی و حرفه ای آنان جهت ارایه به هیئت استانی

ج – شناسایی مؤسسات كاریابی غیرمجاز و اعلام جرم علیه ایشان در مراجع ذی صلاح و پیگیری آن به منظور جلوگیری از ادامه فعالیت آنان مطابق قانون

چ – تعیین تكلیف كارجویان ثبت نام شده در مؤسسات كاریابی كه مجوز آنها لغو گردیده و یا تمدید نشده است.

ح – برگزاری دوره آموزشی توجیهی (كوتاه مدت) برای مدیر و كاركنان مؤسسه كاریابی قبل از شروع فعالیت

ماده 12

 حوزه فعالیت مؤسسات كاریابی داخلی محدود به شهرستان محل استقرار دفتر مؤسسه كاریابی می باشد. ایجاد دفتر نمایندگی در استان و یا سایر استان ها منوط به احراز شرایط زیر است:

الف – موافقت مدیر كل كار و امور اجتماعی استان مقصد پس از اخذ نظر هیئت استانی

ب – اتصال به شبكه ملی بازار كار بین دفتر نمایندگی و دفتر مركزی كاریابی

پ – معرفی افراد واجد شرایط نمایندگی

تبصره – هرگونه تغییر و تحول در مكان و مشخصات كاریابی با هماهنگی اداره كل استان خواهد بود.

ماده13

 حوزه فعالیت مؤسسات كاریابی خارجی محدود به كشور هدف بوده و در صورت ایجاد دفتر نمایندگی در كشور مذكور و یا هرگونه تغییر و تحول آن در دفتر، مؤسسه كاریابی موظف است مراتب را به اطلاع هیئت مركزی برساند.

تبصره 1 – وزارت می تواند در صورت توانایی مؤسسات كاریابی، تعداد كشورهای هدف اختصاصی به مؤسسات كاریابی را افزایش دهد.

تبصره 2 – در صورت عقد تفاهم نامه توسط دولت جمهوری اسلامی ایران با كشور هدف، مؤسسات كاریابی بنا به تشخیص وزارت می توانند نسبت به اعزام نیروی كار به خارج از كشور اقدام نمایند.

فصل دوم– ضوابط تشكیل مؤسسات كاریابی

ماده 14

 شرایط متقاضیان ایجاد مؤسسات كاریابی ( اعم از عمومی و تخصصی ) به شرح زیر تعیین می شود:

الف – تابعیت جمهوری اسلامی ایران و تدین به یكی از ادیان رسمی كشور

ب – داشتن حداقل سن (30) سال تمام

پ– نداشتن سابقه كیفری مؤثر به تأیید مراجع ذی صلاح

ت – دارا بودن مدرك تحصیلی حداقل كارشناسی ترجیحاً در یكی از رشته های مدیریت، علوم اجتماعی، علوم تربیتی، حقوق، علوم اقتصادی و روانشناسی

تبصره – متقاضیان ایجاد مؤسسه كاریابی تخصصی، علاوه بر داشتن مدرك تحصیلی حداقل كارشناسی در رشته های مرتبط با حوزه فعالیت لازم است با قوانین و مقررات حوزه تخصصی آشنا باشند.

ث – دارا بودن كارت پایان خدمت یا معافیت دایم (برای آقایان)

ج –ارایه گواهی طی دوره آموزش آشنایی با قوانین و مقررات مربوط به بازار كار و كاریابی از موسسات آموزشی معتبر

چ – داشتن سابقه و تجربه كاری در زمینه فعالیت كسب و كار حداقل به مدت پنج سال

ح – اشخاص حقوقی متقاضی فعالیت در چهار چوب این آیین نامه باید موضوع فعالیت را در اساسنامه خود ثبت نمایند.

خ – داشتن تسلط به یكی از زبان های خارجی معتبر دنیا متناسب با زبان های كشورهای هدف برای كاریابی های خارجی

ماده 15

 متقاضیان ایجاد مؤسسات كاریابی عمومی كه با درخواست آنان موافقت شده است موظف به استخدام حداقل یك نفر مشاور كاریابی مرد و یك نفر مشاور كاریابی زن می باشند و موظفند ظرف دو ماه نسبت به تهیه و معرفی مكان مناسب و تامین امكانات مربوط اقدام نمایند.در غیر این صورت تقاضای آنان لغو می شود.

تبصره – متقاضیان ایجاد مؤسسه كاریابی داخلی تخصصی علاوه بر داشتن كاركنان مورد اشاره در ماده (15) موظف به استخدام حداقل یك نفر كارشناس جهت انجام مشاوره تخصصی به كارجویان و كارفرمایان در حوزه مربوط می باشند.

ماده 16

ایثارگران متقاضی تأسیس مؤسسه كاریابی در شرایط مساوی دارای اولویت می باشند.

ماده 17

 كاریابی فعالیتی مستقل محسوب می شود و تجمیع آن با سایر مشاغل ممنوع است و در صورت مبادرت به چنین اقدامی مجوز مؤسسه كاریابی توسط هیئت استانی لغو خواهد شد.

ماده 18

 مدت اعتبار مجوز مؤسسه كاریابی از تاریخ صدور پنج سال است و تمدید آن منوط به ارزیابی و تأیید عملكرد مؤسسه كاریابی توسط هیئت استانی می باشد.

فصل سوم– حدود اختیارات و وظایف مؤسسات كاریابی

ماده 19

 وظایف مؤسسات كاریابی عبارت است از:

الف– شناخت بازار كار داخلی (ویژه مؤسسات كاریابی داخلی) و شناخت بازار كار خارجی (ویژه مؤسسات كاریابی‏ خارجی)

ب– ثبت نام از كارجو

پ– شناسایی فرصت های شغلی داخل در محدوده استقرار فعالیت مؤسسه كاریابی

ت– ارایه خدمات مشاوره و راهنمایی شغلی به جویندگان كار و كارفرمایان

ث– معرفی و بكارگماری كار جویان واجد شرایط در واحدهای پذیرنده

ج– تهیه گزارش های تخصصی دوره ای مربوط به بازار كار محدوده فعالیت مؤسسه كاریابی و ارایه آن به مراجع ذی ربط

چ– راهنمایی و معرفی جویندگان كار فاقد مهارت به مراكز آموزش فنی و حرفه ای به منظور فراگرفتن مهارت های موردنیاز بازار كار با هماهنگی اداره كل استان

ح– ورود اطلاعات بازار كار به شبكه ملی بازار كار به صورت به هنگام و بهره برداری از اطلاعات آن

خ– ارسال به موقع اطلاعات و آمار عملكرد ماهانه به اداره كل استان براساس ضوابط وزارت

د– حفظ و نگهداری اطلاعات شغلی و هویتی جویندگان

ذ – استفاده از شبكه ملی سراسری بازار كار

ر – هماهنگی با سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور به منظور توسعه دوره های آموزشی مهارت متناسب با نیازهای داخلی و خارجی

ژ– مبادله اطلاعات با سایر مؤسسات كاریابی به منظور تأمین نیروی كار مناسب كارفرمایان

س – ارسال نسخه‏ای از قرارداد منعقده با كارجو و كارفرمای خارجی به اداره كل استان

ماده 20

 مؤسسات كاریابی می توانند با هماهنگی و تایید اداره كل اشتغال اتباع خارجی وزارت، نسبت به بكارگماری نیروی كار خارجی در چارچوب دستورالعمل ابلاغی اقدام نمایند.

ماده 21

 هر یك از مؤسسات كاریابی در چارچوب شرایط و ضوابط اعلامی از سوی هیئت مركزی مجاز به تامین نیروی انسانی مورد نیاز كارفرمایان جهت بهره مندی از معافیت های قانونی می باشند

ماده 22

 مؤسسات كاریابی مجاز به انجام فعالیت های پیمانكاری در قالب شركت های خدمات پشتیبانی نیروی انسانی نمی باشند، لیكن می توانند نسبت به معرفی پیمانكاران به متقاضیان مربوط در چارچوب ضوابط اعلامی وزارت اقدام نمایند.

ماده 23

 ایجاد بانك اطلاعاتی از فرصت های شغلی و جویندگان كارتوسط اشخاص حقیقی و حقوقی صرفاً با مجوز وزارت امكان پذیرخواهد بود .

ماده 24

 مؤسسات كاریابی در صورت ارایه خدمات مشاوره ای موضوع بندهای ش ، ص و ض ماده ( 1 ) این آیین نامه به عنوان كاریابی رتبه یك و در صورت ارایه خدمات مشاوره ای موضوع بندهای ( ص ) و ( ض ) ماده (1) به عنوان كاریابی رتبه دو و در صورت ارایه خدمات موضوع بند ش ماده ( 1 ) به عنوان كاریابی رتبه سه محسوب می شوند.

ماده 25

 تعرفه حق الزحمه مشاوره و ثبت نام حضوری كارجو در مؤسسه كاریابی هر سال توسط هیئت مركزی و تأیید وزارت (حداكثر تا نیمه اسفند ماه سال قبل ) تعیین و ابلاغ خواهد شد.

تبصره 1– در صورت عدم تعیین حق الزحمه موضوع این ماده در موعد مقرر در این ماده، ملاك همان حق الزحمه سال قبل خواهد بود.

تبصره 2– مؤسسات كاریابی مجاز به دریافت وجه ثبت نام از كارجویانی كه خود رأساً اقدام به ثبت نام در شبكه ملی بازار كار نمایند نمی باشند. در صورت بكارگماری این قبیل كارجویان حق ثبت نام توسط وزارت به مؤسسات كاریابی پرداخت خواهد شد .

ماده 26

 تعرفه حق الزحمه مؤسسه كاریابی بابت بكارگماری كارجویان در داخل كشور براساس مدت انتظار كارجو (فاصله زمانی ثبت نام تا بكارگماری وی) و نیز مدت اشتغال وی كه مورد درخواست كارفرما است در فرصت شغلی معرفی شده توسط هیئت مركزی تعیین و ابلاغ خواهد شد.

ماده 27

 تعرفه حق الزحمه بكارگماری كارجو در خارج از كشور برای قرارداد كار یك ساله و بیشتر، معادل حداقل حقوق پایه مورد تایید سفارت ایران در كشور هدف و برای قرارداد كار كمتر از یك سال به صورت تناسبی محاسبه و توسط وزارت به مؤسسات كاریابی ابلاغ می شود .

ماده 28

 مؤسسات كاریابی حق دریافت هیچ گونه وجهی به غیراز تعرفه های موضوع این آیین نامه را از كارجویان نخواهند داشت.

تبصره 1– درصورت انصرا ف كارجو بعد از ثبت نام، وجه دریافت شده بابت ثبت نام مسترد نمی گردد.

تبصره 2– در صورت تمایل كارجو به استفاده از خدمات رفاهی در كشور هدف، نظیر اسكان، ایاب و ذهاب و غیره، هزینه ها طی قرارداد جداگانه ای براساس توافق دو طرف محاسبه و از سوی كار جو به مؤسسه كاریابی پرداخت می گردد.

تبصره 3– در صورت انصراف كارجو از زمان تشكیل پرونده تا زمان صدور روادید، مشروط به اینكه انصراف ناشی از تعلل مؤسسه كاریابی در انجام وظایف محوله نباشد كارجو موظف است ده درصد (10% ) و در صورت انصراف پس از دریافت روادید، یك سوم از حداقل حقوق دریافتی در كشور هدف را به مؤسسه كاریابی بپردازد.

ماده 29

 مؤسسه كاریابی می تواند به منظور وصول حق الزحمه خود در زمان معرفی به كار از كارجو تضمین و تأمین لازم را در قالب سفته اخذ نماید.

تبصره – میزان تضمین اخذ شده از كارجو نباید بیشتر از یك برابر حداقل حقوق اعلام شده از سوی شورای عالی كارو برای مؤسسه كاریابی خارجی بر اساس حداقل حقوق تعیین شده توسط كشور هدف باشد.

فصل چهارم– نظام نظارتی و كنترلی

ماده 30

 رسیدگی به موارد تخلف هر یك از مؤسسات كاریابی براساس این آیین نامه با دعوت از مدیر مؤسسه كاریابی در هیئت استانی انجام می شود.

تبصره – عدم حضور مدیر مؤسسه كاریابی مانع از رسیدگی نخواهد شد.

ماده 31

 موارد قابل رسیدگی موضوع ماده (30) این آیین نامه به شرح زیر است:

الف– افشای هرگونه اطلاعات مربوط به كارجو به غیراز نام و نام خانوادگی، سن، جنس، سوابق تحصیلی، مهارتی و شغلی

ب– انتشار و تبلیغ هرگونه آگهی اغواكننده با هدف سوءاستفاده از جویندگان كار

پ– ارایه هرگونه اطلاعات و آمار غیرواقعی به مراجع ذی ربط

ت– فقدان عملكرد و غیرفعال بودن مؤسسه كاریابی

ث– عدم رعایت تعرفه های اعلام شده درخصوص دریافت حق الزحمه

ج– اخذ تضمین غیر از موارد احصاء شده در ماده (29) این آیین نامه

چ– اعمال تبعیض در معرفی جویندگان كار واجد شرایط با تخصص و سوابق مشابه به واحدهای پذیرنده نیروی كار

ح– اشتغال به فعالیت دیگری به غیر از امر كاریابی در محل مؤسسه كاریابی

خ– عدم ارایه راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان كار و كارفرمایان

د– عدم نصب تابلو، مجوز و منشور راهنمای استفاده از خدمات كاریابی در مؤسسه كاریابی

ذ– عدم ارایه به موقع آمار و اطلاعات درخواستی به مراجع ذی صلاح

ر– عدم رعایت قوانین كار و تأمین اجتماعی

ز– هرگونه محكومیت كیفری مؤثر كه منجر به محرومیت از حقوق اجتماعی گردد.

ژ– معرفی كارجو به كافرمایان بدون توجه به شرایط اعلام شده از سوی طرفین

ماده32

 تخطی مؤسسات كاریابی از مفاد این آیین نامه و سایر ضوابط مربوط به قانون كار تخلف محسوب شده و برابر مجازاتهای تعیین شده در آیین نامه انضباطی كه توسط وزارت تهیه خواهد شد با متخلفان برخورد خواهد گردید و در صورت لزوم، موارد از طریق مراجع ذی ربط و محاكم قضایی تحت پیگیرد قرار می گیرد.

تبصره – اداره كل استان موظف است موضوع لغو مجوز مؤسسه كاریابی متخلف را به طور مشروح به كلیه استانها اعلام نماید تا در سایر استانها از قبول درخواست مجدد آن خودداری شود. موضوع لغو مجوز مؤسسه كاریابی توسط اداره كل استان مربوط، از طریق جراید و یا به طرق مقتضی جهت آگاهی عمومی اعلام می شود.

فصل پنجم– ضوابط انتخاب و معرفی مؤسسات كاریابی نمونه

ماده 33

 مؤسسات كاریابی نمونه پس از بررسی عملكرد سالانه آنها براساس شاخص های مصوب هیئت مركزی و ابلاغ آن به سازمان استان انتخاب می شوند.

ماده 34

 در صورت پیش بینی اعتبار برای كمك و تجهیز كاریابی ها در قانون بودجه كل كشور براساس ضوابط تعیین شده توسط وزارت، از طریق اداره كل استان به مؤسسات كاریابی‏ كه مطابق این آیین نامه فعالیت نموده باشند، با رعایت قوانین و مقررات مربوط كمك و یارانه پرداخت می شود.

ماده 35

 به منظور هماهنگی سیاست ها و برنامه ریزی، هدایت و نظارت بر روند اعزام نیروی كار به خارج از كشور و تعیین كشورهای هدف، كارگروهی متشكل از نمایندگان تام الاختیار وزارتخانه های امور خارجه، كشور، بانك مركزی جمهوری اسلامی ایران، سازمان تأمین اجتماعی، انجمن صنفی دفاتر مشاوره شغلی و كاریابی‏های خارجی به ریاست معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزارت تشكیل می گردد.

ماده 36

 نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از كشور، نیازهای بازار كار و طرح های اشتغالزا را در كشور هدف هر سال به وزارت اعلام می نمایند.

ماده 37

 وزارت موظف است نسبت به اجرای موافقتنامه ها و یادداشت های تفاهم منعقده با همتایان خود در كشورهای مختلف در زمینه اعزام نیروی كار به خارج از كشور و آموزش های غیردولتی فعال در زمینه مشاوره شغلی و كاریابی های خارجی اقدام لازم را به عمل آورد.

ماده 38

 این آیین نامه جایگزین آیین نامه اجرایی قانون مجازات اشتغال به حرفه كاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه كار، موضوع تصویبنامه شماره 25489/ت30079هـ مورخ 14/5/1383 می شود.

این تصویبنامه در تاریخ 7/12/1387 به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.

پرویز داودی معاون اول رئیس جمهور