قانون موافقتنامه حمل و نقل دریایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره مصوب 1396

قانون موافقتنامه حمل و نقل دریایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره مصوب 1396,02,20

مادهواحده موافقتنامه حمل و نقل دریایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره (جنوبی) مشتمل بر یك مقدمه و نوزده ماده به ‌شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌ شود.

تبصره در اجرای این موافقتنامه و اصلاحات بعدی آن رعایت اصول هفتاد و هفتم (77) و یكصد و سی و نهم (139) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.

بسم ‌الله ‌الرحمن ‌الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل دریایی
بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره

مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره كه‌ از این پس‌ با عنوان «طرفهای‌ متعاهد» به آنها اشاره‌ خواهد شد، با علاقه به‌ تحكیم روابط دوستانه بین دو طرف متعاهد، با هدف توسعه همكاری در زمینه حمل و نقل دریایی براساس اصول برابری و حقوق حاكمه، حقوق متقابل، منافع دوجانبه، آزادی دریانوردی و عدم تبعیض طبق موافقتنامه های بین المللی الزام‌ آور برای طرفهای متعاهد در زمینه حمل و نقل دریایی، به ‌شرح زیر توافق نمودند:

ماده ‌1 تعاریف
از نظر این موافقتنامه:

اصطلاح «مقام صلاحیتدار» به معنی زیر است:
برای دولت جمهوری اسلامی ایرانوزارت راه و شهرسازی (سازمان بنادر و دریانوردی)؛
برای دولت جمهوری كرهوزارت اقیانوس ها و شیلات.

اصطلاح «كشتی هر طرف متعاهد» به معنی كشتیهای تجاری است كه در قلمرو هر طرف متعاهد ثبت شده و تحت پرچم ملی آن تردد می‌ نماید. این اصطلاح شامل موارد زیر نمی‌ شود:
الف) كشتیهای جنگی
ب) شناورهای گشت ساحلی و انتظامی
پ) شناورهای ماهیگیری
ت) شناورهای بیمارستانی
ث) شناورهای دولتی مورد استفاده در امور غیر تجاری
ج) شناورهای تحقیقاتی و
چ) شناورهایی كه دارای كاركرد عمومی می باشند.

اصطلاح «شركت كشتیرانی طرف متعاهد» به معنی شخص حقیقی یا حقوقی یا دیگر نهادی است كه در یكی از طرفهای متعاهد براساس قوانین و مقررات لازم ‌الاجرای آن به ثبت رسیده، دارای محل اقامت یا مقر ثبت ‌شده در آن طرف متعاهد می باشد و مجاز به دریانوردی بین‌ المللی است.

اصطلاح «خدمه» به معنی فردی است كه در كشتی‌ هر یك‌ از طرفهای‌ متعاهد به كار گمارده شده و نام وی در فهرست‌ خدمه كشتی درج گردیده و دارای‌ شناسنامه دریانوردی باشد كه به‌ گونه پیش‌ بینی‌ شده در ماده (11) این موافقتنامه توسط مرجع صلاحیتدار یك طرف متعاهد صادر و یا به رسمیت شناخته شده است.

اصطلاح «بندر طرف متعاهد» به معنی محلی از یك طرف متعاهد است كه دارای موقعیت و تأسیسات بندری می باشد و بر روی حمل و نقل دریایی بین‌ المللی باز است.

اصطلاح «مسافر» به معنی‌ فردی است كه‌ به‌ موجب قرارداد حمل به وسیله كشتی حمل شود، بدون آن كه نام وی در فهرست خدمه كشتی هر یك‌ از طرفهای متعاهد ذكر شده باشد و یا به‌ موجب قرارداد در آن‌ به انجام كاری اشتغال داشته باشد.

ماده ‌2 توسعه حمل و نقل دریایی

طرفهای متعاهد باید:
الف) به توسعه حمل و نقل دریایی بین طرفهای متعاهد و تلاشهای مشترك برای رفع مشكلاتی كه ممكن است مانع گسترش حمل و نقل دریایی بین بنادر طرفهای متعاهد شود، كمك نمایند.
ب) مشاركت نامحدود شركتهای كشتیرانی طرفهای متعاهد در حمل و نقل بار بین طرفهای متعاهد و همچنین بین یك طرف متعاهد و هر كشور ثالث را ترغیب نمایند؛ و

كشتیهای هر طرف متعاهد می توانند به بنادر طرف متعاهد دیگر وارد شوند و همچنین به حمل و نقل مسافر و بار بین دو طرف متعاهد و نیز بین یكی از طرفهای متعاهد و كشورهای ثالث بپردازند. مفاد این بند همچنین در مورد كشتیهای اجاره‌ ای یا مورد بهره‌ برداری توسط شركتهای كشتیرانی یك طرف متعاهد كه تحت پرچم یك كشور ثالث طبق قوانین و مقررات طرفهای متعاهد تردد می‌ كنند، نیز اعمال می‌ شود.

مفاد بندهای (1) و (2) این ماده به حقوق شركتهای كشتیرانی كشورهای ثالث و همچنین كشتیهایی كه تحت پرچم كشورهای ثالت به حمل و نقل دریایی بین بنادر طرفهای متعاهد و یا بین بنادر یك طرف متعاهد و بنادر كشورهای ثالث مبادرت می ورزند، لطمه ای وارد نخواهد ساخت.

ماده 3 عدم تبعیض و رقابت آزاد
طرفهای متعاهد قواعد رقابت آزاد و عدم تبعیض در كشتیرانی بین المللی را رعایت خواهند نمود.

ماده 4 نمایندگی و شعبه
شركتهای كشتیرانی یك طرف متعاهد می توانند نسبت به تأسیس نمایندگی ها یا شعب در قلمرو طرف متعاهد دیگر طبق قوانین و مقررات لازم‌ الاجراء در طرف متعاهدی كه نمایندگی‌ ها یا شعب مذكور در آن تأسیس می شود، اقدام نمایند.

ماده 5 انتقال آزاد درآمد
هر طرف‌ متعاهد طبق قوانین و مقررات‌ ملی خود به شركتهای كشتیرانی طرف متعاهد دیگر حق استفاده، تسعیر و انتقال آزاد درآمد حاصل از خدمات كشتیرانی ارائه‌ شده در كشور خود را اعطاء می نماید.

ماده 6 رفتار با كشتیها در بنادر و دریای سرزمینی

هر یك‌ از طرفهای‌ متعاهد در بنادر، آبهای داخلی و دریای سرزمینی خود نسبت به كشتیها، بارها، خدمه و مسافران طرف متعاهد دیگر در موارد زیر همان رفتاری را خواهد داشت كه نسبت به كشتیها، بارها، خدمه و مسافران كشتی خود معمول می دارد:
الف) دسترسی به بنادر طرفهای متعاهد،
ب) طرز رفتار در طول مدت توقف و خروج از بنادر،
پ) استفاده از تسهیلات بندری برای حمل بار یا مسافر،
ت) دسترسی به تمامی خدمات و تسهیلات بندری.

مفاد این ماده در مورد كشتیهای اجاره‌ای یا مورد بهره ‌برداری توسط شركتهای كشتیرانی یك طرف متعاهد كه تحت پرچم یك كشور ثالث طبق قوانین و مقررات طرفهای متعاهد تردد می‌ كنند، نیز اعمال می‌ شود.

ماده 7 موضوعات خارج از حیطه شمول موافقتنامه

این موافقتنامه امتیازهای كشتیرانی ساحلی (كابوتاژ)، یدك ‌كشی، راهنمایی و سایر خدمات مربوط به حمل و نقل دریایی كه برای شركتهای كشتیرانی یا سایر مؤسسات و همچنین برای اتباع یا ساكنان طرف متعاهد اختصاص یافته است را شامل نخواهد شد.

با این وجود، مفاد بند (1) این ماده در مورد كشتیرانی ساحلی، در صورتی كه كشتی هر یك از طرفهای متعاهد بین بنادر طرف متعاهد دیگر برای تخلیه بار یا پیاده كردن مسافر حملشده از كشور ثالث یا بارگیری یا سوار كردن مسافر بر روی كشتی و حمل آنها به كشور ثالث به فعالیت بپردازد، اعمال نخواهد شد.

ماده 8 رعایت قوانین لازم الاجراء

كشتیهای یك طرف متعاهد، همچنین بارها، خدمه، مسافران آنها در زمانی كه در قلمرو طرف متعاهد دیگر می باشند مشمول قوانین و مقررات لازم‌ الاجراء در طرف متعاهد اخیر به‌ ویژه مقررات راجع به ایمنی حمل و نقل دریایی، ورود، توقف و خروج خدمه و مسافران، ورود و خروج بار، عبور از مرز، مهاجرت، گمركات، مالیات، حفاظت از محیط زیست و نیز مقررات بهداشتی خواهند بود.

كشتیهای یك طرف متعاهد در زمانی كه در قلمرو طرف متعاهد دیگر هستند مشمول مقررات مربوط به تجهیزات، تسهیلات، وسایل ایمنی، اندازه‌ گیری و قابلیت دریانوردی كشتی خواهند بود كه براساس موافقتنامه های بین المللی مرتبط، برای كشور صاحب پرچم الزام‌ آور می باشد.

مفاد این ماده در مورد كشتیهای اجاره‌ ای یا مورد بهره‌ برداری توسط شركتهای كشتیرانی یك طرف متعاهد كه تحت پرچم یك كشور ثالث طبق قوانین و مقررات طرفهای متعاهد تردد می‌ كنند، نیز اعمال می‌ شود.

ماده‌ 9 تسهیل حمل و نقل دریایی
طرفهای متعاهد در حدود قوانین و مقررات لازم‌ الاجراء در قلمرو خود، تمامی اقدامات لازم را اتخاذ خواهند نمود تا تشریفات اداری، گمركی و بهداشتی و همچنین هرگونه تشریفات بندری دیگر حاكم در بنادر خود را تسهیل و ساده ‌سازی نمایند.

ماده 10 شناسایی متقابل مدارك كشتی

هر طرف متعاهد، تابعیت كشتی طرف متعاهد دیگر را براساس اسناد موجود در كشتی كه توسط مقامهای صلاحیتدار كشور صاحب پرچم طبق قوانین و مقررات لازم ‌الاجراء در آن صادر شده است، به رسمیت خواهد شناخت.

هر طرف متعاهد همه اسناد كشتی طرف متعاهد دیگر را كه مربوط به تجهیزات، خدمه و ظرفیت كشتی باشد و همچنین سایر گواهینامه ها و اسناد صادره توسط مقامهای صلاحیتدار كشور صاحب پرچم طبق قوانین و مقررات لازم‌ الاجراء در آن صادر شده است، به رسمیت خواهد شناخت.

هر طرف متعاهد گواهینامه های بین المللی اندازه گیری ظرفیت را كه با رعایت ضوابط كنوانسیون‌ های بین ‌المللی مربوط توسط مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر صادر شده و یا مورد شناسایی قرار گرفته باشد، به رسمیت خواهد شناخت. كشتیهای یك طرف متعاهد كه دارای گواهینامه های اندازه ‌گیری ظرفیت معتبر می باشند از اندازه‌ گیری مجدد در بنادر طرف متعاهد دیگر معاف خواهند بود.

ماده 11 مدارك شناسایی خدمه

هر طرف متعاهد مدارك شناسایی رسمی خدمه ای كه از اتباع كشور طرف متعاهد دیگر می باشند و توسط مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد اخیر صادر شده است، به رسمیت خواهد شناخت و به دارندگان این مدارك به هنگام اعطای حق عبور از مرز كشور، حقوق موضوع ماده (12) این موافقتنامه را اعطاء خواهد نمود.
این مدارك عبارتند از:
الف) برای اتباع دولت جمهوری اسلامی ایران – مدرك شناسایی دریانوردان؛ و
ب) برای اتباع دولت جمهوری كره – گواهینامه دریانوردان.

طرفهای متعاهد حداكثر سی روز پس از لازم ‌الاجراء شدن این موافقتنامه مدارك نمونه موضوع بند (1) این ماده را از طریق مجاری دیپلماتیك مبادله خواهند نمود. طرفهای متعاهد هرگونه تغییر در نوع مدارك مزبور را نیز حداكثر سی روز قبل از انجام تغییر یا ارائه آن، به یكدیگر اطلاع خواهند داد.

3خدمه كشتی یك طرف متعاهد كه از اتباع كشور ثالث می باشند، هنگام عبور از مرز دولت طرف متعاهد دیگر باید دارای تأییدیه ‌ای طبق مفاد مقرره 2 /1 كنوانسیون بین‌ المللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه و نگهبانی دریانوردان باشند كه توسط مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مزبور یا كشور ثالثی صادر شده است كه توسط مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر به رسمیت شناخته شده است.

ماده‌ 12 – ورود، گذر و اقامت خدمه

هر طرف متعاهد در زمان توقف كشتی طرف متعاهد دیگر در بنادر خود، به خدمه كشتی مزبور كه دارای یكی از مدارك موضوع بندهای (1) و (3) ماده (11) این موافقتنامه می باشند، اجازه خواهد داد تا طبق قوانین و مقررات لازم الاجرای آن طرف متعاهد در طی توقف كشتی در بنادر آن، به ساحل بروند و در محوطه شهر بندری توقف نمایند، مگر آنكه طرف متعاهد دلایل موجهی برای عدم اجازه به جهات بهداشت عمومی، ایمنی عمومی، نظم عمومی یا امنیت ملی داشته باشد. در صورت امتناع از اعطای اجازه مزبور، طرف متعاهد پیشین مراتب را بنا به درخواست، همراه با دلایل یاد شده از طریق نمایندگی سیاسی یا كنسولی به طرف متعاهد اخیر اعلام می‌ نماید.

هر خدمه ای كه دارای مدارك موضوع بندهای (1) و (3) ماده (11) این موافقتنامه و در صورت لزوم روادید می باشد می تواند از قلمرو طرف متعاهد دیگر برای اهداف زیر گذر نماید:
الف) ملحق‌ شدن به كشتی خود یا انتقال به كشتی دیگر؛
ب) ملحق‌ شدن به كشتی خود در كشور دیگر برای بازگشت به كشور موطن خود، یا
پ) هرگونه منظور دیگر كه به تأیید مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر رسیده باشد.

مقامهای صلاحیتدار یك طرف متعاهد برای هر خدمه طرف متعاهد دیگر كه در قلمرو آنها در بیمارستان پذیرش شده باشد، برای مدت زمان لازم جهت درمان، اجازه اقامت را صادر خواهند نمود.

طرفهای متعاهد با رعایت بند (1) این ماده، حق ممانعت از ورود افراد نامطلوب به قلمرو خود راحتی در مواردی كه این افراد دارای مدارك موضوع ماده (11) این موافقتنامه و در صورت لزوم روادید باشند، برای خود محفوظ می دارند.

5مفاد بندهای (1) تا (4) این ماده تأثیری بر قوانین و مقررات طرفهای متعاهد در زمینه ورود، گذر، اقامت و خروج افراد بیگانه نخواهد داشت.

ماده ۱۳كمك و مساعدت

1چنانچه كشتی یك طرف متعاهد در آبهای داخلی یا دریای سرزمینی طرف متعاهد دیگر دچار سانحه ای شود یا با خطر دیگری مواجه شود، مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد أخیر تا همان حدی كه با كشتی تحت پرچم خود رفتار می نمایند، تمامی اقدامات لازم را برای كمك و مساعدت به خدمه، مسافران، كشتی و بار به‌ عمل می آورند. طرفهای متعاهد در هنگام تعیین علل بروز سوانح دریایی باید مفاد مصوبات سازمان بین المللی دریانوردی را كه برای طرفهای متعاهد الزام‌ آور می باشد، رعایت نمایند.

2در صورتی كه یك طرف متعاهد تشخیص دهد یك كشتی از طرف متعاهد دیگر، با یك حادثه یا هر خطر دیگر موضوع بند (1) این ماده مواجه شده، باید در اولین فرصت ممكن حادثه را به نزدیكترین نمایندگی كنسولی طرف متعاهد اخیر اعلام نمایند.

3بروز سانحه یا وضعیت اضطراری برای كشتی یك طرف متعاهد در آبهای داخلی یا دریای سرزمینی طرف متعاهد دیگر باید فوری توسط مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد نخست به آگاهی مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد اخیر برسد. تجهیزات و سایر اموال، بار، قطعات یدكی و تداركات موجود بر روی كشتی خسارت‌ دیده از كلیه حقوق گمركی، عوارض و مالیات ها معاف خواهند بود، مشروط بر اینكه برای اهداف تجاری در قلمرو آن طرف متعاهد اخیر ترخیص نشده باشند.

4مفاد این ماده در مورد كشتیهای اجاره ‌ای یا مورد بهره‌ برداری توسط شركتهای كشتیرانی یك طرف متعاهد كه تحت پرچم یك كشور ثالث طبق قوانین و مقررات طرفهای متعاهد تردد می‌ كنند، نیز اعمال می‌ شود.

مفاد بندهای (1) تا (4) این ماده خدشه ای به حق اقامه دعوی برای مطالبه هزینه های مربوط در زمینه خدمات جستجو و نجات دریایی، مساعدت و كمك ارائه ‌شده به كشتی، مسافران، خدمه و بار آن وارد نمی نماید.

ماده ‌14 همكاری فنی
طرفهای متعاهد همه‌ امكانات خود را برای توسعه همكاری ‌های دو جانبهدریاییدر زمینه حمل و نقل دریانوردی به كار خواهند گرفت و شركتهای كشتیرانی و هر مؤسسه مرتبط با حمل و نقل دریانوردی خود را به گسترش فعالیت در تمامی زمینه‌ های همكاری ترغیب خواهند نمود. این‌ همكاری شامل ‌موارد زیر خواهد بود:
الف) تجسس و نجات؛
ب) حفاظت از محیط زیست دریایی؛
پ) مدیریت دریایی؛
ت) آموزش دریایی؛
ث) ایمنی دریایی؛
ج) تبادل اطلاعات؛
چ) كنترل كشور صاحب بندر؛ و
ح) آیین‌ نامه بین‌ المللی امنیت كشتی و تسهیلات بندری.

ماده 15 كارگروه مشترك
كارگروه مشتركی متشكل‌ از نمایندگان مقامهای مربوط‌ به تناوب‌ و به‌ شكل‌ ادواری در قلمرو هر یك از طرفهای متعاهد و یا بنا به درخواست هر یك از طرفهای متعاهد در موارد زیر تشكیل می ‌شود:
الف – بحث‌ و بررسی در مورد مسائلی كه ممكن است در اجرای‌ این‌ موافقتنامه بروز نماید‌؛
ب – انجام مطالعات مشترك درخصوص ارائه خدمات‌ جدید در زمینه حمل و نقل‌ دریایی‌.

ماده‌ 16 حل و فصل اختلاف ‌ها

هرگونه اختلاف ناشی از اجراء یا تفسیر این موافقتنامه، از طریق مذاكره توسط مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد حل و فصل خواهد شد.

در صورتی كه اختلاف از طریق فوق حل و فصل نشود، موضوع از طریق مجاری دیپلماتیك حل و فصل خواهد شد.

ماده‌ 17 اصلاح موافقتنامه
این موافقتنامه تنها با توافق كتبی طرفهای متعاهد می‌ تواند اصلاح شود. هرگونه اصلاح با رعایت مفاد ماده (18) این موافقتنامه لازم ‌الاجراء خواهد شد.

ماده‌ 18 لازم ‌الاجراء شدن‌

این موافقتنامه سی‌ روز پس از تاریخ آخرین اطلاعیه طرفهای متعاهد از طریق مجاری دیپلماتیك مبنی بر تكمیل تشریفات لازم داخلی خود برای اجرای آن لازم ‌الاجراء خواهد شد.

این موافقتنامه برای مدت نامحدود باقی می‌ ماند مگر اینكه هر یك از طرفهای متعاهد با ارائه یادداشت كتبی از طریق مجاری دیپلماتیك، طرف متعاهد دیگر را از قصد خود برای فسخ این موافقتنامه مطلع نمایند. در این صورت موافقتنامه سی ‌روز پس از تاریخ دریافت یادداشت مزبور توسط طرف متعاهد دریافت‌ كننده، از درجه اعتبار ساقط خواهد شد.

ماده 19 زبان
این موافقتنامه شامل یك مقدمه و نوزده ماده در دو نسخه به زبانهای فارسی، كره‌ ای و انگلیسی تنظیم شده است و همه متون از اعتبار یكسان برخوردار خواهند بود. در صورت اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاك می‌ باشد.

این موافقتنامه در تاریخ 13 /2 /1395 هجـری شمسی برابر با 2 می 2016 میلادی در تهران به امضای نمایندگان دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره رسید.

از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – عباس آخوندی – وزیر راه و شهرسازی از طرف دولت جمهوری كره – یون بیونگ سه – وزیر امور خارجه

قانون فوق مشتمل بر مادهواحده و یك تبصره منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و نوزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیستم اردیبهشت‌ ماه یكهزار و سیصد و نود و شش مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ 20 /3 /1396 به تأیید شورای نگهبان رسید.

رئیس مجلس شورای اسلامی – علی لاریجانی