قانون مربوط به تعيين عيدي و پاداش سالانه كارگران شاغل در كارگاههاي مشمول قانون كار
ماده واحده
كليه كارفرمايان كارگاههاي مشمول قانون كار مكلفند به هر يك از كارگران خود به نسبت يكسال كار معادل شصت روز آخرين مزد ، بعنوان عيدي و پاداش بپردازند مبلغ پرداختي از اين بابت به هر يك از كاركنان نبايستي از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانوني تجاوز كند.
تبصره 1 – مبلغ پرداختي به كاركناني كه كمتر از يكسال در كارگاه كار كرده‌اند بايد به مأخذ شصت روز مزد و به نسبت ايام كاركرد در سال ، محاسبه گردد. مبلغ پرداختي از اين بابت براي هر ماه نبايد از يك دوازدهم سقف تعيين شده موضوع ماده واحده اين قانون تجاوز نمايد.
تبصره 2 – در كارگاههائي كه مطابق رويه جاري كارگاه بيش از مبالغ فوق پرداخت مي نمايند ، عرف كارگاه معتبر خواهد بود.
تبصره 3 – رسيدگي به اختلافات ناشي از اجراي اين قانون در صلاحيت مراجع پيش‌بيني شده در فصل حل اختلاف قانون كار مي‌باشد.
تبصره 4 – اين قانون از تاريخ تصويب لازم‌الاجراء بوده و جايگزين لايحه قانوني تأمين منافع كارگران مشمول قانون سهيم كردن در منافع كارگاههاي صنعتي و توليدي مصوب 1341 و لغو قوانين سابق مصوب 23/4/1359 شوراي انقلاب جمهوري اسلامي ايران مي‌گردد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و چهار تبصره در جلسه علني روز سه‌شنبه مورخ ششم اسفند ماه يكهزار و سيصد و هفتاد مجلس شوراي اسلامي تصويب و در تاريخ 6/12/1370 به تأييد شوراي نگهبان رسيده است.
رئيس مجلس شوراي اسلامي – مهدي كروبي