آیین نامه اجرایی بند «ج» ماده (12) قانون برگزاری مناقصات مصوب 1385

هیئت وزیران در جلسه مورخ 5 /7 /1385 بنا به پیشنهاد شماره 75223 /101 مورخ 29 /4 /1384 سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور و به استناد بند «ج» ماده (12) قانون برگزاری مناقصات ـ مصوب 1383 ـ، آیین نامه اجرایی بند یاد شده را به شرح ذیل تصویب نمود:

آیین نامه اجرایی بند «ج» ماده (12قانون برگزاری مناقصات مصوب 1385,07,05با اصلاحات و الحاقات بعدی

فصل اول – كلیات

ماده 1 – هدف و كاربرد

الف – هدف: در اجرای بند «ج» ماده (12) قانون برگزاری مناقصات كه در این آیین نامه به اختصار قانون نامیده می شود، ضوابط، موازین و معیارهای ارزیابی كیفی مناقصه گران به منظور تحقق موارد زیر تعیین می شوند:
1 – افزایش كارایی مناقصات.
2 – تضمین كیفیت خدمات و كالاها.
3 – به كارگیری مناقصه گران توانمند و با سابقه.
4 – ایجاد محیط رقابت كیفی برای توسعه فعالیتهای اقتصادی.

ب – كاربرد: تمام دستگاههای مناقصه گزار موضوع بند «ب» ماده (1) قانون باید در ارزیابی كیفی مناقصه گران مربوط به موارد زیر، مقررات این آیین نامه را رعایت كنند:
1 – انواع كارهای پیمانكاری.
2 – تأمین كالا.

تبصره – ارزیابی كیفی مشاوران بر اساس آیین نامه اجرایی موضوع بند «هـ» ماده (29) قانون انجام می شود.

ماده 2 – تعاریف

الف – دراین تصویبنامه ، واژه ها و عبارتهای زیر به جای واژه ها و عبارتهای مشروح مربوط به كار می روند:

– قانون: قانون برگزاری مناقصات.

– سازمان: سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور.

– دستگاه مركزی: واحد مركزی دستگاههای موضوع بند «ب» ماده (1) قانون كه طبق مقررات وظیفه راهبری واحدهای تابع را بر عهده دارند. شناسایی این واحدها بر عهده دستگاههای موضوع بند «ب» ماده (1) قانون و با تأیید سازمان می باشد.

– فراخوان: سندی كه به صورت آگهی یا دعوتنامه به اطلاع مناقصه گران رسانده می شود.

– آگهی ارزیابی: فراخوان برای ارزیابی كیفی مناقصه گران (موضوع ماده «7» این آیین نامه) كه در پایگاه ملی اطلاع رسانی مناقصات و روزنامه های كثیرالانتشار منتشر می شود.

– دعوتنامه: فراخوانی كه از طریق پست سفارشی، تلكس، پست الكترونیك یا نظایر آن با رعایت ماده (22) قانون به نشانی مناقصه گران ارسال می شود.

– برنامه زمانی ارزیابی: برنامه ای كه در آن زمانبندی، فعالیتها و مسئولیتهای مربوط به ارزیابی كیفی مناقصه گران تعیین می شود.

– استعلام ارزیابی: كاربرگ یا كاربرگهایی كه به طور یكسان به منظور ارزیابی كیفی مناقصه گران بین همه متقاضیان توزیع و اطلاعات مورد نیاز از آنها دریافت می شود.

– تهیه فهرست كوتاه: فرآیندی كه در آن از بین كسانی كه اسناد ارزیابی كیفی مناقصه گران را ارسال كرده اند، تعدادی كه بر اساس این آیین نامه توان انجام تعهدات موضوع مناقصه را داشته باشند، برای شركت در مناقصه محدود برگزیده می شوند.

10 – طراحی: خدماتی كه به تعیین مشخصات فنی، اجرایی، روش ساخت و تدارك یك طرح یا پروژه منجر شود.

11 – ساخت: فعالیتهایی كه از طریق ساخت كارخانه ای یا اجرای در محل، به تحقق عینی یك طرح یا پروژه منجر شود.

12 – بهره برداری: مجموعه فعالیتهایی كه به منظور راهبری، تعمیر و نگهداری سامانه ها، ابنیه، تأسیسات، تجهیزات یا خدمات تكمیلی مرتبط انجام می گیرد.

13 – كار پیمانكاری: فعالیتهایی برای ساخت تمام یا بخشی از یك طرح یا پروژه كه مشتمل بر یك یا چند نوع از خدمات زیر باشد:
13 – 1 – ساخت.
13 – 2 – ساخت و نصب.
13 – 3 – خدمات طراحی همراه با ساخت.
13 – 4 – خدمات نگهداری و بهره برداری.
13 – 5 – مشاركت مالی همراه با ساخت.

14 – پیمانكار: شخص حقیقی یا حقوقی كه برای انجام كار پیمانكاری قبول تعهد كند.

15 – گروه مشاركت: مناقصه گرانی كه در قالب مشاركت مدنی شامل چند شخص حقوقی، متقاضی ارزیابی كیفی شوند.

16 – تأمین كالا: تأمین مصالح، تجهیزات، كالا و خدمات مرتبط كه در قالب قرارداد خرید، مشتمل بر یك یا چند مورد زیر باشد:
16 – 1 – تولید یا عرضه.
16 – 2 – حمل.
16 – 3 – نصب.
16 – 4 – پشتیبانی
به شرط آنكه مجموع برآورد خدمات نصب و پشتیبانی كمتر از بیست و پنج درصد مبلغ برآوردی موضوع معامله باشد.

17 – تأمین كننده: شخصی حقیقی یا حقوقی كه برای تأمین كالا قبول تعهد كند.

18 – پیمانكاری عمومی: فعالیتهایی مشتمل بر كار پیمانكاری، تأمین كالا و تأمین تمام یا بخشی از منابع مالی طرح یا پروژه و مدیریت.

19 – پیمانكار فرعی: شخص حقیقی یا حقوقی كه برای انجام بخشی از موضوع مناقصه با تأیید مناقصه گزار، متعهد به همكاری با مناقصه گر می شود.

20 – مشاور: شخص حقیقی یا حقوقی واجد شرایط برای خدمات مهندسی مشاور و مشاوره فنی – بازرگانی مشتمل بر مطالعه، طراحی یا مدیریت بر طرح و اجرا و نظارت یا هر نوع خدمات مشاوره ای و كارشناسی (به شرح مندرج در آیین نامه اجرایی بند «هـ» ماده «29» قانون).

21 – مدیر طرح: شخص حقوقی كه طی حكم یا قرارداد مشخص، وظایف مدیریت بر انجام تعهدات موضوع مناقصه را بر عهده می گیرد.

ب – سایر اصطلاحاتی كه در این آیین نامه به كار رفته است، به ترتیب بر اساس قانون برگزاری مناقصات، آیین نامه نظام مستندسازی و اطلاع رسانی مناقصات، قانون محاسبات عمومی كشور و سایر قوانین تعریف و تفسیر می شوند.

فصل دوم – فرایندها، نقشها و روشها

ماده 3 – فرایند ارزیابی كیفی مناقصه گران
فرایند ارزیابی كیفی مناقصه گران شامل مراحل زیر می باشد:
1 ـ تمهیدات ارزیابی (موضوع ماده «6» این آیین نامه).
2 ـ انتشار آگهی ارزیابی (موضوع ماده «7» این آیین نامه).
3 ـ توزیع استعلام ارزیابی و دریافت پاسخ متقاضیان (موضوع ماده «8» این آیین نامه).
4 ـ ارزیابی و امتیازدهی (موضوع ماده «9» این آیین نامه).
5 ـ تهیه و اعلام فهرست / لیست كوتاه (موضوع ماده «10» این آیین نامه).

ماده 4 – مسئولیتها در ارزیابی كیفی مناقصه گران

الف (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– ارزیابی كیفی مناقصه گران در مناقصات دو مرحله ای از سوی دستگاه مركزی و یا به تشخیص وی برعهده كمیته فنی- بازرگانی و در مناقصات یك مرحله ای از سوی مناقصه‌گزار و یا به تشخیص وی بر عهده كمیته فنی بازرگانی می باشد. این وظایف عبارتند از:
1- بررسی كفایت و تأیید گزارش شناخت
2- تعیین معیارهای ارزیابی و وزن آنها
3- تأیید مفاد استعلام ارزیابی
4- امتیازدهی به متقاضیان در خصوص هر یك از معیارهای ارزیابی
5- ارزیابی نهایی مناقصه گران و تهیه فهرست كوتاه مناقصه گران صلاحیتدار برای دعوت به مناقصه محدود

ب – مسئولیت تهیه استعلام ارزیابی كیفی بر عهده واحدی می باشد كه به سفارش وی مناقصه برگزار شده است.

تبصره – در صورتی كه از خدمات مدیر طرح استفاده شود، می توان به تشخیص بالاترین مقام دستگاه مناقصه گزار مسئولیتهای موضوع بندهای «الف» و «ب» این ماده را بر عهده مدیر طرح قرار داد.

پ – در صورت ضرورت، سازمان باید دستورالعملها، استانداردها و راهنمای ارزیابی كیفی مناقصه گران را تهیه، بهنگام و در پایگاه ملی اطلاع رسانی مناقصات منتشر كند.

ماده 5 – مستندسازی و اطلاع رسانی ارزیابی كیفی

الف – دستگاههای مناقصه گزار موظفند طبق ماده (9) آیین نامه نظام مستندسازی و اطلاع رسانی مناقصات، تمام مراحل ارزیابی كیفی مناقصه گران را مستندسازی كنند.

ب – دستگاههای مناقصه گزار موظفند بر اساس ماده (23) قانون و ماده (20) آیین نامه نظام مستندسازی و اطلاع رسانی مناقصات، مستندهای ارزیابی كیفی مناقصه گران را از طریق پایگاه ملی اطلاع رسانی مناقصات منتشركنند.

ماده 6 – تمهیدات ارزیابی

الف – قبل از انتشار آگهی ارزیابی، اقدامهای زیر باید انجام شود:
1 – تأمین مالی برای انجام تعهدات موضوع مناقصه.
2 – انجام مقدمات لازم برای اجرای تعهدات موضوع مناقصه، مانند تهیه و تصویب مطالعات، نقشه ها، فهرست مقادیر و نظایر آنها.
3 – تهیه گزارش شناخت (موضوع ماده «14» این آیین نامه).
4 – مستندسازی پیش از فراخوان و تهیه صورتجلسه پیش از فراخوان (طبق ماده «6» آیین نامه نظام مستندسازی و اطلاع رسانی مناقصات).
5 – تهیه آگهی ارزیابی (طبق ماده «7» این آیین نامه).
6 – تهیه استعلام ارزیابی (طبق ماده «8» این آیین نامه).
7 – تشكیل كمیته فنی – بازرگانی یا ابلاغ ارزیابی كیفی به مدیر طرح، حسب مورد.
8 – تهیه برنامه زمانی ارزیابی.

ب (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– دستگاههای مركزی یا به تشخیص آنها كمیته فنی – بازرگانی می توانند ارزیابی كیفی تأمین كنندگان را به طور عام و برای انواع كالاهای مختلف انجام دهند و در این صورت، اجرای مفاد جزءهای (1) تا (3) بند «الف» این ماده لازم نیست.

ماده 7 – آگهی ارزیابی

الف – آگهی ارزیابی كیفی مناقصه گران كه در صورت لزوم انجام می شود، باید حداقل شامل موارد زیر باشد:
1 – نام و نشانی دستگاه مناقصه گزار.
2 – موضوع مناقصه.
3 – تاریخ، مهلت و نشانی دریافت و تحویل استعلام ارزیابی كیفی مناقصه گران.
4 – نام و نشانی مدیر طرح یا مشاور حسب مورد.
5 – نحوه دریافت اسناد استعلام و هزینه آن در صورت لزوم.

ب – بعد از پایان یافتن مهلت تحویل استعلامها، در صورت تحقق شرایط انحصار (موضوع جزء «2» بند «ط» ماده «2» قانون)، به منظور اطمینان یافتن از انحصار، آگهی ارزیابی حداقل برای یك بار باید تجدید شود.

تبصره – در صورت احراز انحصار، كمیسیون مناقصه صورتجلسه ای مبنی بر تأیید شرایط انحصار تنظیم و امضا می كند و در این صورت (طبق بند «الف» ماده «29» قانون) نیازی به انجام تشریفات مناقصه نیست و قرارداد از طریق مذاكره كمیسیون مناقصه با متقاضی معامله منعقد می شود.

ماده 8 – استعلام ارزیابی

الف (اصلاحی 05ˏ10ˏ1397)– استعلام ارزیابی باید حداقل حاوی اطلاعات زیر باشد:
1- نام و نشانی مناقصه گزار.
2- موضوع مناقصه.
3- مدارك صلاحیت و گواهینامه های لازم، حسب مورد.
4- مقدار یا برآورد اولیه موضوع مناقصه، حسب مورد.
5- معیارهای ارزیابی.
6- اهمیت وزنی معیارهای ارزیابی، در صورتی كه ارزیابی به روش وزنی انجام شود.
7- مدارك و مستندهای لازم برای تعیین امتیازهای مربوط به هر یك از معیارها، حسب مورد.
8- روش محاسبه امتیازهای مربوط به هر یك از معیارها.
9- حداقل امتیاز قابل قبول برای دعوت به مناقصه.
10- محل، زمان و مهلت دریافت و تحویل استعلامها.
11- نام و نشانی مدیر طرح یا مشاور، حسب مورد.
12- برنامه زمانی ارزیابی.
13- گواهینامه تأیید صلاحیت ایمنی پیمانكاری صادرشده توسط وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی.

ب – استعلامهای ارزیابی باید توسط مناقصه گران تكمیل و در موعد مقرر به مناقصه گزار تحویل شوند. رعایت مقررات زیر در تكمیل استعلامها ضروری است:
1 – استعلامها باید توسط اشخاص مجاز امضاء و مهر شوند.
2 – حسب مورد، اطلاعات مربوط به گواهینامه های صلاحیت و رتبه بندی ارائه شود.
3 – اسناد و مدارك درخواست شده پیوست شود.
4 – اطلاعات صحیح و كامل باشد.

پ – در ارزیابی كیفی مناقصه گران، مفاد و نحوه توزیع استعلام ارزیابی باید برای همه متقاضیان یكسان باشد و هرگونه تبعیض ممنوع است.

ت – حداقل زمان لازم برای تكمیل استعلام ارزیابی از آخرین روز توزیع استعلامها، دو هفته می باشد.

ث – در تقاضای مناقصه گران برای دریافت استعلام ارزیابی، باید به طور صریح، موضوع ارزیابی یا مناقصه قید شود و در مواردی كه ارزیابی چند طرح یا پروژه با هم انجام می شود، متقاضیان باید قید كنند كه برای كدام كار یا كدام كارها، اعلام آمادگی نموده اند.

ج – بررسی همزمان استعلامهای ارزیابی كیفی مناقصه گران با پیشنهادهای فنی یا مالی، ممنوع است.

ماده 9 – ارزیابی و امتیازدهی

الف – ارزیابی و امتیازدهی به استعلامهای تحویل شده، باید در موعد مقرر در برنامه زمانی ارزیابی و پس از پایان مهلت تحویل استعلامها انجام شود.

ب – روش ترجیحی در ارزیابی كیفی مناقصه گران، روش وزنی می باشد. در این روش، مجموع ضریب وزنی معیارها معادل صد درصد می باشد و هر مناقصه گر در ازای هر معیار، امتیازی بین صفر تا صد كسب می كند. امتیاز كل هر مناقصه گر، معادل مجموع حاصل ضرب امتیاز كسب شده برای هر معیار در ضریب وزنی مربوط می باشد. حداقل امتیاز قابل قبول (برای امتیاز كل یا برای هر معیار) و نحوه تعیین امتیاز، باید در استعلام ارزیابی ذكر شود.

پ – نتایج ارزیابی كیفی، باید با تنظیم صورتجلسه ای طبق مقررات بند «ث» ماده (9) آیین نامه نظام مستندسازی و اطلاع رسانی مناقصات با امضای اعضای منتخب رییس دستگاه مناقصه گزار یا كمیته فنی – بازرگانی به رییس دستگاه مناقصه گزار گزارش شود.

ت – اگر اثبات شود كه مناقصه گران در فرایند ارزیابی كیفی مناقصه گران از مدارك جعلی یا اطلاعات خلاف واقع، تهدید، تطمیع، رشوه و نظایر آن برای قبول پیشنهادهای خود استفاده كرده اند، به تشخیص هیئت رسیدگی به شكایات به مدت حداقل دو سال از ارجاع كارهای موضوع این آیین نامه محروم می شوند.

تبصره – دستورالعمل نحوه رسیدگی به تخلفات مناقصه گران و اعمال محرومیت از ارجاع كار از سوی سازمان تهیه و ابلاغ می شود.

ماده 10 – حداقل تعداد مناقصه گران در فهرست كوتاه

الف – حداقل تعداد مناقصه گران واجد شرایط (فهرست كوتاه) برای دعوت به مناقصه محدود به شرح زیر تعیین می شود:
1- پنج مناقصه گر در كارهای پیمانكاری در صورت استفاده از فهرست بهای پایه منتشر شده توسط سازمان.
2- سه مناقصه گر در سایر مناقصات.

ب – در صورتی كه تعداد افراد واجد شرایط به حد نصاب نرسد، برای یك بار فرایند ارزیابی تجدید می شود و در ارزیابی دوم با حداقل دو مناقصه گر كه دارای بالاترین امتیاز باشند، مناقصه برگزار می شود و در غیر این صورت، طبق جزء (2) بند «ط» ماده (2) قانون، تأمین كننده یاد شده، انحصاری تلقی و معامله طبق بند «الف» ماده (29) قانون انجام می شود.

پ – دعوتنامه شركت در مناقصه محدود باید برای همه مناقصه گرانی كه در فهرست كوتاه نام آنها قید شده است ارسال شود.

تبصره ـ در مواردی كه مناقصه محدود برگزار می شود و پروژه واگذاری مربوط به تكمیل آن باشد، دستگاه مناقصه گزار می تواند به تشخیص خود پیمانكار شاغل را بدون در نظرگیری ظرفیت كاری در فهرست كوتاه ملحوظ كند.

ت – دعوتنامة شركت در مناقصه، باید به نحوی ارسال شود كه با احتساب زمان لازم برای تهیه و تكمیل اسناد، تأمین ضمانتنامه های لازم و انجام تشریفات مبادله قرارداد، مدت اعتبار پیشنهادها خاتمه نیابد.

ماده 11 – ارزیابی ساده

الف (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– در مناقصات پیمانكاری یك مرحله ای، در صورتی كه برآورد هزینه اجرای كار از بیست برابر نصاب معاملات متوسط تجاوز نكند، ارزیابی كیفی مناقصه گران (محدود به رعایت ماده «22» این آیین نامه) از سوی مناقصه‌گزار یا به تشخیص وی توسط كمیته فنی ـ بازرگانی‌ انجام می شود.

ب (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– در مناقصات یك مرحله ای تأمین كالا، در صورتی كه برآورد خرید از بیست برابر نصاب معاملات متوسط تجاوز نكند، ارزیابی كیفی تأمین كنندگان (محدود به رعایت ماده «27» این آیین نامه) از سوی مناقصه‌گزار یا به تشخیص وی توسط كمیته فنی ـ بازرگانی‌ انجام می شود.

ماده 12 – اعتبار فهرستهای كوتاه

الف – در موارد زیر می توان بر اساس ماده (26) قانون، از فهرستهای مناقصه گران صلاحیتدار كه قبلاً تهیه شده است، استفاده كرد:
1 – در مناقصات پیمانكاری در صورتی كه بیش از دو سال از تاریخ ارزیابی كیفی و تهیه فهرست كوتاه در رشته و پایه مربوط نگذشته باشد.
2 – در مناقصات تأمین كالا در صورت استفاده از فهرست تأمین كنندگان صلاحیت دار دستگاه مركزی كه با رعایت آیین نامه اجرایی بند «الف» ماده (26) قانون تهیه شده باشد.

ب – در صورت استفاده از فهرستهای موضوع بند «الف» این ماده، نیازی به انتشار آگهی نیست و فراخوان مناقصه از طریق دعوتنامه انجام می شود و در این صورت لازم است كه مستندهای مربوط به فهرستهای یاد شده در صورتجلسه پایانی ارزیابی كیفی مناقصه گران قید شود.

ماده 13 – ترك تشریفات مناقصه

الف – در صورت ارجاع كار به روش ترك تشریفات مناقصه، در صورتی كه مجوز ترك تشریفات بدون قید نام مناقصه گر اخذ شده باشد، حسب مورد، داشتن گواهینامه صلاحیت یا گواهی استاندارد و پروانه بهره برداری در زمینه موضوع مناقصه الزامی است.

ب – به منظور پیشگیری از تغییر شرایط متعارف ارجاع كار، هنگام استفاده از روش ترك تشریفات مناقصه، تفكیك كارهای پروژه به پیمانهای جداگانه فقط بر اساس گزارشهای مصوب واحدهای خدمات مشاوره صلاحیتدار مجاز است.

ماده 14 – گزارش شناخت

الف – در ارزیابی كارهای پیمانكاری یا تأمین كالا با برآورد بیش از بیست برابر نصاب معاملات متوسط، تهیه گزارش شناخت پروژه ضروری است. این گزارش باید به همراه استعلام به متقاضیان ارائه شود.

ب – گزارش شناخت پروژه شامل موارد زیر خواهد بود:
1- عنوان، مشخصات كلی، اهداف كیفی و كمی پروژه.
2- سازمان كارفرمایی.
3- برنامه زمانی كلی اولیه (متناسب با تعهدات موضوع مناقصه).
4- اطلاعات تأمین مالی پروژه.
5- اسناد فنی و نقشه ها و اطلاعاتی كه وضعیت پروژه را برای مناقصه گر از نظر شرایط كار تبیین كند.
6- برنامه تداركاتی پروژه (تداركات داخلی و خارجی)، حسب مورد.
7- قوانین خاص و مقررات اختصاصی پروژه (نظیر بیمه یا الزامات ایمنی و زیست محیطی خاص)، حسب مورد.

ماده 15 – ترجیح مناقصه گران داخلی

الف – امتیاز ارزیابی كیفی مناقصه گران خارجی با رعایت قانون حداكثر استفاده از توان فنی و مهندسی تولیدی و صنعتی و اجرایی كشور در اجرای پروژه ها و ایجاد تسهیلات به منظور صدور خدمات ـ مصوب 1375 ـ به ترتیب زیر تنزیل می شود:
1 – امتیاز ارزیابی پیمانكاران خارجی همكار پیمانكار داخلی به نسبت سهم آنها در عدد 9 / 0 ضرب می شود.
2 – امتیاز ارزیابی تأمین كنندگان خارجی همكار تأمین كننده داخلی به نسبت سهم آنها در عدد 85 / 0 ضرب می شود.

ب – ترجیح مناقصه گران داخلی كه بخشی از سهام یا سهم الشركه آنها متعلق به اشخاص خارجی باشد، مشروط بر آن است كه میزان سهم یا مشاركت سهامداران یا شركای داخلی در سود و زیان مشخص و بیش از پنجاه درصد باشد.

پ – در مناقصات مربوط به پیمانكاری ساخت و نصب، طرح و ساخت یا پیمانكاری عمومی كه تأمین كالا بر عهده پیمانكار باشد و در پروژه هایی كه موضوع آنها احداث كارخانه های صنعتی، نیروگاهها و پروژه های صنعتی مشابه باشد، ترجیح مناقصه گران داخلی به ترتیب مذكور در جزء (2) بند «الف» این ماده اعمال می شود.

فصل سوم – ارزیابی كیفی پیمانكاران

ماده 16 – معیارهای ارزیابی پیمانكاران

الف (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– معیارهای عمومی ارزیابی كیفی مناقصه گران در كارهای پیمانكاری حداقل به شرح زیر است:
1- تجربه (سابقه اجرایی) و دانش در زمینه موردنظر
2- حسن سابقه در كارهای قبلی
3- توان مالی

ب – در كارهای پیمانكاری كه برآورد آنها بیش از بیست برابر نصاب معاملات متوسط باشد، علاوه بر معیارهای مذكور در بند «الف»، باید حداقل معیارهای زیر نیز لحاظ شود:
1 – توان تجهیزاتی.
2 – توان فنی و برنامه ریزی.

پ – در كارهای پیمانكاری «طرح و ساخت» و پیمانكاری «بهره برداری» علاوه بر معیارهای بندهای «الف» و «ب» این ماده، برای ارزیابی كیفی مناقصه گران، باید حداقل معیارهای زیر نیز لحاظ شود:
1 – دانش فنی در زمینه مطالعه و طراحی.
2 – تجربه در زمینه تأمین كالا.
3 – توان مدیریتی.

تبصره 1 – ارزیابی دانش فنی در زمینه مطالعه و طراحی طبق معیارهای ارزیابی كیفی مشاوران (موضوع آیین نامه اجرایی بند «هـ» ماده (29) قانون) تعیین می شود.

تبصره 2 – ارزیابی تجربه پیمانكار یا پیمانكاران فرعی وی در زمینه تأمین كالا بر اساس معیارها و ضوابط مذكور در فصل چهارم این آیین نامه تعیین می شود.

ت – در پیمانكاری عمومی، علاوه بر معیارهای مذكور در بندهای «الف» تا «پ» این ماده، مبلغ یا درصد مشاركت مالی نیز می تواند مد نظر قرار گیرد.

ث – گروههای مشاركت پیمانكاری در تمام مناقصات با هر مبلغ، باید كاركنان كلیدی و سازمان اجرایی خود را معرفی كنند و چنانچه سازمان اجرایی پیمانكار كامل نباشد یا تعهدات طرفهای مشاركت با شرایط اجرای كار سازگار نباشد، پیمانكار یاد شده از فهرست كوتاه حذف می شود.

ج – امتیازات پیمانكاران فرعی در ارزیابی كیفی پیمانكار اصلی لحاظ می شود.

ماده 17– ارزیابی تجربه پیمانكاران

الف – ارزیابی تجربه پیمانكار (سابقه اجرایی) بر اساس اطلاعات مربوط به تعداد و نوع كارهای مشابه انجام شده در رشته و زمینه كار در پنج سال گذشته تعیین می شود. حداكثر امتیاز در صورتی احراز می شود كه چهار كار مشابه با حجم معادل یا بیشتر از موضوع مناقصه توسط پیمانكار اجرا شده باشد و برای مقادیر كمتر، امتیاز تجربه به تناسب كاهش می یابد.

تبصره – اگر متقاضیان ارزیابی دارای تجربه قابل مقایسه با پروژه پیشنهادی باشند، نباید آنها را تنها به دلیل نداشتن تجربه اجرایی دقیقاً مشابه پروژه مورد مناقصه حذف كرد.

ب – در استعلام ارزیابی مناقصاتی كه مبلغ برآوردی آنها بیش از یكصد برابر مبلغ معاملات متوسط باشد، برای امتیازدهی تجربه می توان تعداد و حجم كارهای واجد امتیاز را كمتر از موارد مذكور در بند «الف» این ماده تعیین كرد.

ماده 18 – ارزیابی حُسن سابقه در كارهای قبلی

الف – برای تعیین امتیاز حُسن سابقه در كارهای قبلی، اخذ اطلاعات حداكثر پنج سال گذشته شامل نشانی و مقام مطلع در دستگاههای كارفرمایی، موضوع و مبلغ قراردادها و نام و نشانی دستگاه نظارت در آن قراردادها از طریق استعلام ضروری است.

ب – امتیاز ارزیابی كارفرمایان كارهای قبلی نسبت به مواردی نظیر كیفیت كار، كفایت كادر فنی و زمان بندی پروژه تعیین می شود. سازمان موظف است در چهارچوب این بند نسبت به تهیه دستورالعمل برای ارزیابی كارهای پیمانكاران به وسیله كارفرمایان قبلی اقدام كند.

پ – میانگین امتیاز ارزیابی كارفرمایان كارهای قبلی در پنج سال گذشته، ملاك تعیین امتیاز یاد شده خواهد بود.

ت – امتیازهای مربوط به ارزشیابی دوره ای مراجع معتبر، موضوع تبصره ماده (10) تصویب نامه شماره 48013/ت23251 هـ مورخ 11 / 12 / 1381 درباره عملكرد پیمانكار می تواند جایگزین كسب اطلاعات موضوع بند «ب» این ماده شود.

ماده 19 – ارزیابی توان مالی پیمانكاران

الف – ارزیابی توان مالی پیمانكاران بر اساس اطلاعات حداكثر پنج سال گذشته تعیین می شود.

ب – حداكثر امتیاز توان مالی در صورتی احراز می شود كه مبلغ برآوردی مناقصه معادل یا كمتر از یكی از مقادیر زیر باشد:
1 – پنجاه برابر مالیات متوسط سالانه یا هفتاد برابر بیمه تأمین اجتماعی قطعی یا علی الحساب پرداخت شده.
2 – سه برابر درآمد ناخالص سالانه، مستند به صورت وضعیتهای قطعی یا موقت.
3 – پنج برابر داراییهای ثابت، مستند به اظهارنامه مالیاتی یا گواهی بیمه داراییها یا دفاتر قانونی.
4 – تأیید اعتبار از سوی بانك یا مؤسسات مالی و اعتباری معتبر تا سقف مبلغ موضوع مناقصه.

تبصره 1 – بالاترین عدد كسب شده از جزء های (1) تا (3) بند «ب» این ماده، مبنای محاسبات می باشد و در صورتی كه بالاترین عدد محاسبه شده از مبلغ برآوردی مناقصه كمتر باشد، امتیار مالی به تناسب كاهش می یابد.

تبصره 2 – در صورت ضرورت، نسبتهای فوق با توجه به شرایط اقتصادی و اجرایی با پیشنهاد سازمان و تصویب هیئت وزیران بهنگام می شود.

ماده 20 – ارزیابی توان تجهیزاتی

الف – نحوه تعیین امتیاز توان تجهیزاتی پیمانكاران با توجه به ماهیت كار و ماشین آلات و تجهیزات مورد نیاز در استعلام ارزیابی تعیین می شود. در صورتی كه امكان تأمین حداقل ماشین آلات و تجهیزات مورد نیاز پروژه احراز شود، حداكثر امتیاز توان تجهیزاتی به پیمانكار تعلق می گیرد.

ب – در صورت نیاز پروژه به ماشین آلات خاص، كارفرما می تواند از پیمانكار نحوه تأمین ماشین آلات یاد شده را درخواست كند. در این قبیل موارد، پیمانكار می تواند به جای اسناد مالكیت، موافقتنامه اجاره ماشین آلات را همراه با اسناد معتبر برای كارفرما ارائه كند.

ماده 21 – ارزیابی توان فنی و برنامه ریزی

الف – ارزیابی توان فنی و برنامه ریزی پیمانكاران بر اساس حداقل معیارهای زیر انجام می شود:
1 – كفایت كاركنان كلیدی.
2 – توان برنامه ریزی و كنترل پروژه.

ب – اگر در گزارش شناخت سازمان خاصی برای اجرای پروژه پیشنهاد شده باشد، در صورت معرفی كاركنان كلیدی صلاحیتدار، امتیاز جزء (1) بند «الف» این ماده به متقاضی مربوط تعلق می گیرد. این امتیاز بر اساس نسبت تكمیل سازمان كاركنان كلیدی محاسبه می شود.

پ – حداكثر امتیاز مربوط به برنامه ریزی و كنترل پروژه در صورتی احراز می شود كه در سوابق پنج ساله گذشته پیمانكار، حداقل دو پروژه بدون تأخیر غیرمجاز (تا تحویل موقت) وجود داشته باشد.

ماده 22 – گواهینامه صلاحیت پیمانكاری

الف – در مناقصات پیمانكاری داخلی، مناقصه گران باید گواهینامه صلاحیت معتبر داشته باشند.

ب – مناقصه گزار در مناقصات پیمانكاری بین المللی، برای مناقصه گران داخلی گواهینامه صلاحیت معتبر و برای مناقصه گران خارجی همكار پیمانكار داخلی، باید حسب مورد، گواهیهای صادر شده توسط اتاق بازرگانی كشور متبوع، مستندهای ثبتی، اسناد بیمه و عملكرد مالی، مجوزهای قانونی خاص و سوابق كار از كارفرمایان قبلی را درخواست كند.

تبصره – مناقصه گران خارجی برای ارزیابی كیفی، باید حداقل دو سال سابقه كار یا یك كار مشابه و مرتبط با موضوع مناقصه را انجام داده باشند.

ماده 23 – ظرفیت كاری پیمانكاران

الف – ظرفیت پیمانكاران بر اساس آیین نامه طبقه بندی و تشخیص صلاحیت پیمانكاران موضوع تصویب نامه شماره 48013 /ت23251 هـ مورخ 11 /12 /1381 و اصلاحات بعدی آن تعیین، بهنگام و در پایگاه ملی اطلاع رسانی مناقصات منتشر خواهد شد.

ب – مناقصه گزار موظف است ظرفیت كاری پیمانكاران را طبق استعلام ارزیابی با استفاده از گزارشهای خوداظهاری و اطلاعات منتشر شده در پایگاه ملی اطلاع رسانی مناقصات بر اساس معیارهای زیر ارزیابی كند:
1 – پایه و رشته پیمانكاری.
2 – توان مالی، تجهیزاتی و تداركاتی.
3 – تعداد كارهای در دست انجام.

پ – ارجاع كارهای بیشتر از ظرفیت كاری پیمانكاران با شرایط زیر مجاز است:
1 – ارجاع كار تا بیست و پنج درصد بالاتر از ظرفیت كاری پیمانكار، منوط به تأیید كمیته فنی – بازرگانی است.
2 – در صورتی كه تعداد پیمانكاران دارای ظرفیت در رشته و پایه مورد نظر در فهرست كوتاه، كمتر از تعداد مذكور در جزء (1) بند «الف» ماده (10) این آیین نامه باشد، مناقصه گزار می تواند فهرست كوتاه را با استفاده از سایر پیمانكارانی كه ظرفیت كاری آنها تكمیل باشد یا پیمانكاران پایه بعدی از طریق ارزیابی كیفی تكمیل كند.

فصل چهارم – ارزیابی كیفی تأمین كنندگان

ماده 24 – معیارهای ارزیابی تأمین كنندگان

الف (اصلاحی 12ˏ02ˏ1386)– ارزیابی كیفی تأمین كنندگان بر اساس حداقل معیارهای زیر انجام می شود:
1- توان مالی
2- ارزیابی مشتریان قبلی و حسن شهرت
3- استانداردهای تولید
4 ـ داشتن تجربه و دانش در زمینه مورد نظر.
5 ـ حسن سابقه
6 ـ تضمین كیفیت خدمات و محصولات.

ب – اگر مبلغ برآوردی تأمین كالا بیش از بیست برابر نصاب معاملات متوسط باشد، علاوه بر معیارهای بند «الف» این ماده، باید معیارهای زیر نیز منظور شود:
1 – نظام كیفیت و نحوه تضمین محصولات (گارانتی).
2 – ظرفیت تولید.

پ – چنانچه به تشخیص مناقصه گزار معیارهای دیگری علاوه بر معیارهای یاد شده در بند «الف» این ماده لازم باشد، اهمیت وزنی و روش امتیازدهی باید در استعلام ارزیابی تشریح شود.

ماده 25 – ارزیابی توان مالی تأمین كنندگان

الف – ارزیابی توان مالی تأمین كنندگان بر اساس اطلاعات حداكثر پنج سال گذشته تعیین می شود.

ب – حداكثر امتیاز توان مالی در صورتی احراز می شود كه مبلغ برآوردی مناقصه معادل یا كمتر از یكی از مقادیر زیر باشد:
1 – یكصد برابر مالیات متوسط سالانه، مستند به اسناد مالیاتهای قطعی و علی الحساب پرداخت شده.
2 – بیست و پنج درصد فروش آخرین سال تولید، مستند به قراردادها و اسناد فروش یا صورتهای مالی تأیید شده.
3 – ده درصد داراییهای ثابت، مستند به اظهارنامه رسمی یا گواهی بیمه داراییها.
4 – تأیید اعتبار از سوی بانك یا مؤسسات مالی و اعتباری معتبر تا سقف مبلغ موضوع مناقصه.

تبصره 1 – بالاترین عدد كسب شده از جزءهای (1) تا (3) بند «ب» این ماده، مبنای محاسبات می باشد و در صورتی كه بالاترین عدد محاسبه شده از مبلغ برآوردی مناقصه كمتر باشد، امتیاز مالی به تناسب كاهش می یابد.

تبصره 2 – در صورت ضرورت، نسبتهای فوق با توجه به شرایط اقتصادی و اجرایی با پیشنهاد سازمان و تصویب هیئت وزیران بهنگام می شود.

ماده 26 – ارزیابی مشتریان قبلی

الف – برای تعیین امتیاز ارزیابی مشتریان قبلی از كالای مورد نظر، اخذ اطلاعات مربوط به نشانی مشتریان عمده، موضوع و مبلغ قراردادها از طریق استعلام ارزیابی لازم است.

تبصره – ارزیابی مشتریان قبلی از طریق خوداظهاری و ارائه مدارك لازم و با تشخیص و مسئولیت مناقصه گزار قابل پذیرش می باشد.

ب – امتیاز ارزیابی مشتریان قبلی با توجه به مواردی نظیر كیفیت كالا، عملكرد در دوره بهره برداری، كیفیت خدمات پشتیبانی و انجام بموقع تعهدات تعیین می شود.

پ – میانگین امتیاز ارزیابی مشتریان قبلی در حداكثر پنج سال گذشته، ملاك تعیین امتیاز یاد شده خواهد بود.

ماده 27 – ارزیابی استانداردها

الف – اگر حداقل استانداردهای الزامی در استعلام ارزیابی قید شده باشد، متقاضیان باید حصول استانداردهای یاد شده را اثبات كنند. این استانداردها می تواند شامل استانداردهای كیفیت، استانداردهای تولید، نصب یا بهره برداری باشد. چنانچه استانداردهای لازم تأمین نشود، می توان مناقصه گران فاقد شرایط را بدون در نظر گرفتن سایر معیارها رد كرد. ارائه اسناد و گواهینامه های معتبر یا بازدید كارشناسی می تواند ملاك عمل قرار گیرد. حتی المقدور در صورت وجود استفاده از استانداردهای بومی و ایرانی اولویت دارد.

ب – اگر استانداردهای ترجیحی كه كارایی، دوام و سایر ویژگیهای فنی كالا را بیش از حداقل مورد نیاز تأمین می كنند، در استعلام ارزیابی تعیین شده باشند، برای امتیازدهی استانداردها می توان به روش متعارف (مذكور در بند «ب» ماده (9) این آیین نامه) عمل كرد و در این صورت، روش امتیازدهی باید در استعلام ارزیابی تشریح شود.

ماده 28 – نظام تضمین كیفیت

الف – نظام تضمین كیفیت بر اساس گواهینامه های تضمین كیفیت نظیر سری ISO 9000 یا سایر گواهینامه های معتبر كیفیت تعیین می شود. در موارد خاصی كه گواهینامه های تضمین كیفیت موجود نباشد، باید با توافق كارفرما و مناقصه گر روشهایی نظیر بیمه نامه یا بازرسی فنی حین ساخت پیش بینی شود.

ب ـ موارد زیر باید بر اساس خوداظهاری مناقصه گران تعیین شود. حداقل های مربوط به هر مورد نیز باید حسب مورد در اسناد استعلام قید شود:
1 ـ نحوه تضمین محصولات و گارانتی.
2 ـ نحوه تأمین خدمات پس از فروش (وارانتی) در محل استفاده.
3 ـ چگونگی بسته بندی و حمل و نقل.
4 ـ چگونگی نصب.
5 – آموزش كاربرد و نگهداری و تعمیرات.

ماده 29 – ظرفیت تولید
ظرفیت تولید بر اساس بازدید، ارائه پروانه ها یا مجوزهای تولید تعیین می شود. هرگاه اثبات شود كه مناقصه گری به دلیل تكمیل ظرفیت تولید، قادر به تأمین كالای مورد مناقصه نیست، بدون در نظر گرفتن سایر معیارهای مندرج در ماده (24) این آیین نامه از فهرست كوتاه حذف می شود.

معاون اول رئیس جمهور – پرویز داودی