وزیران عضوكمیسیون امور اجتماعی و دولت الكترونیك در جلسه مورخ 1388/9/22بنا به پیشنهاد وزارتخا نه های رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و به استناد اصل یكصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایت تصویبنامه شمار ه164082/ت373 هـ مورخ 10/10/1386، آیین نامه اجرایی قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (كد دار ) مصوب 1388 . را به شرح زیر تصویب نمودند.
آیین نامه اجرایی قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (كد دار) مصوب 1388,09,22
ماده 1
در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به كار می روند:
الف – قانون: قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، با فندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (كددار) -مصوب 1388-
ب – فرش: قالی، قالیچه و گبه
پ – صنایع دستی شناسه دار ( كددار): صنایع دستی خانگی و غیر آن در گروه های مصوب شناسه دار (كد دار ) .
ت – مشمولان: شاغلان در مشاغل موضوع بندهای (ب) و (پ) این ماده و نیز مشمولان موضوع تبصره های (1) و (4) ماده (1) قانون كه دارای مجوز فعالیت و یا كارت شناسایی معتبر بر اساس فرآیند مندرج در ماده (2) این آیین نامه می باشند.
ماده 2
وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مكلفند نسبت به شناسایی و معرفی مشمولان به سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور اقدام نمایند.
تبصره 1– سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور موظف است مهارت فنی معرفی شدگان و متقاضیان را بررسی و ظرف یك ماه پس از وصول معرفی نامه نسبت به صدور كارت مهارت فنی آنان اقدام نماید. بهره مندی افراد موضوع این ماده از مزایای قانون، منوط به ارایه كارت مهارت فنی توسط سازمان یادشده می باشد.
تبصره 2– اتحادیه ها و تشكل های مرتبط دارای مجوز از دستگاه های موضوع این ماده می توانند نسبت به معرفی واجدان شرایط به سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور اقدام نمایند.
تبصره 3– بافندگان موضوع قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از كارافتادگی بافندگان قالی ، قالیچه، گلیم و زیلو مصوب 1376- كه در اجرای قانون یادشده بیمه پرداز بوده اند، می توانند ضمن استمرار بیمه پردازی، به منظور استفاده از مزایای این آیین نامه ظرف سه ماه نسبت به اخذ كارت مهارت فنی از سازمان آموزش فنی و حرفه ای كشور و ارایه آن به سازمان تأمین اجتماعی اقدام نمایند.
ماده 3
مبنای محاسبه حق بیمه برای مشمولان براساس حداقل دستمزد ماهیانه مصوب شورای عالی كار
تعیین می گردد و در صورتی كه مشمولان متقاضی پرداخت حق بیمه بر مبنای دستمزد بیشتر از مبلغ موضوع این ماده باشند، انعقاد قرارداد و پرداخت حق بیمه مابه التفاوت حداقل دستمزد و دستمزد تعیین شده توسط بیمه شده بلامانع خواهدبود.
ماده 4
نرخ حق بیمه مشمولان به ترتیب مقرر در ماده (28) قانون تأمین اجتماعی- مصوب 1354- می باشد. بیست درصد حق بیمه سهم كار فرمایی توسط دولت و هفت درصد نیز توسط بیمه شده پرداخت خواهدشد.
ماده 5
بیمه شده مكلف است در دوره اعتبار كارت شناسایی و كارت مهارت فنی، مبلغ حق بیمه سهم خود را از تاریخ انعقاد قرارداد براساس قانون اصلاح بند «ب» و تبصره (3) ماده (4) قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1365- طبق ماده (39) قانون تأمین اجتماعی به صورت ماهانه به سازمان پرداخت نماید.
تبصره 1– استمرار بهره مندی افراد از حمایت های موضوع قانون صرفأ در صورت تمدید مجوز فعالیت یا كارت شناسایی معتبر و كارت مهارت فنی با اخذ تأییدیه كتبی از دستگاه های ذی ربط مبنی بر اشتغال تمام وقت یا پاره وقت امكان پذیر است.
تبصره 2– در صورت توقف پرداخت حق بیمه برای سه ماه متوالی، بیمه شده می تواند تا موعد پرداخت بعدی حق بیمه دوره قبلی را پرداخت نماید.
تبصره 3– در خصوص مشمولان بند (ب) ماده (1) كه در كارگاه های مشمول قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1354- شاغل می باشند ، طبق ماده (36) قانون مذكور اقدام خواهد شد.
تبصره 4– در صورتی كه پرداخت حق بیمه از طرف بیمه شده در موعد مقرر در تبصره (2) این ماده متوقف شود با حفظ سوابق قبلی، بیمه وی قطع خواهد شد و برقراری مجدد آن منوط به ارائه تقاضای كتبی و تنظیم قرارداد جدید با رعایت مفاد این آیین نامه خواهد بود.
ماده 6
حداقل سن افراد واجد شرایط برای انعقاد قرارداد بیمه موضوع این آیین نامه، پانزده سال و حداكثر پنجاه سال تمام است.
تبصره- سوابق بیمه پردازی مشمولان این آیین نامه به حداكثر سن موضوع این ماده اضافه می شود.
ماده 7
شرایط لازم برای بیمه متقاضیانی كه بیش از پنجاه سال سن دارند، به شرح زیر تعیین می شود:
الف – در زمان تقاضا سن آنان بیش از پنجاه و پنج سال نباشد.
ب – حق بیمه مازاد را یكجا بپردازد.
پ – بین پذیرش تقاضا توسط سازمان تأمین اجتماعی و پرداخت یكجا بیش از یك ماه فاصله نباشد.
ت – هر فرد می تواند یك بار متقاضی استفاده از امكان پرداخت یكجا شود.
ماده 8 –
بیمه شدگانی كه دارای كارفرما باشند، از مزایای مندرج در ماده (3) قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1354- و همچنین حمایت های مندرج در قانون بیمه بیكاری – مصوب 1369- برخوردار می باشند.
تبصره– حوادث ناشی از كار موضوع این آیین نامه كه منجر به برقراری مستمری از كارافتادگی و فوت مشمولان می شود، عبارت است از حوادثی كه در ارتباط با حرفه بافندگی و صنایع دستی موضوع بندهای «ب» و «پ» این أیین نامه (با تشخیص سازمان تأمین اجتماعی) متوجه بیمه شدگان می شود.
ماده 9
سازمان تأمین اجتماعی مكلف است با همكاری وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سامانه اطلاعات جامع مشمولان را ایجاد نماید.
ماده 10– سوابق مشمولان قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از كارافتادگی بافندگان قالی، قالیچه، گلیم و زیلو – مصوب 1376- كه به نحوی از انحا از شمول قانون مذكور خارج شده و مشمول این آیین نامه قرار گرفته و یا در كارگاه های مشمول قانون تأمین اجتماعی- مصوب 1354- اشتغال به كار می یابند، با درخواست بیمه شده و یا پرداخت مابه التفاوت حق بیمه مربوط، جزء سنوات خدمت قابل قبول آنان در اجرای قانون تأمین اجتماعی محسوب می شود، در غیر این صورت سابقه آنان به نسبت پنجاه درصد سنوات پرداخت حق بیمه به منظور بهره مندی از تعهدات قانونی ملاك عمل خواهد بود.
ماده 11
از تاریخ 27/11/1388، هزینه اجرای این آیین نامه در سال جاری از محل اعتبار برنامه 30441 مذكور در بند (34) ماده واحده قانون بودجه سال 1388 كل كشور تأمین می شود .
ماده 12
معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور موظف است براساس پیشنهاد وزارتخانه های رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعتبار لازم برای اجرای قانون در سال 1389 و بعد از آن را در لوایح بودجه سالانه پیش بینی نماید. اجرای این آیین نامه در سال 1389و بعد از آن منوط به تأمین اعتبار در قوانین بودجه سالانه كشور است و سازمان تأمین اجتماعی متناسب با اعتبار پیش بینی شده و متناسب با تعداد افراد معرفی شده توسط وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موظف به بیمه نمودن مشمولان می باشد.
این تصویبنامه در تاریخ 3/11/1388به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
محمدرضا رحیمی – معاون اول رییس جمهور
