آئین نامه نحوه انعقاد قراردادهای مربوط به چگونگی تعیین و پرداخت پاداش افزایش تولید مصوب 1370

آئین نامه نحوه انعقاد قراردادهای مربوط به چگونگی تعیین و پرداخت پاداش افزایش تولید

ماده 1

 در اجرای ماده 47 قانون كار جمهوری اسلامی ایران، كارفرمایان كارگاههای مشمول قانون كار با رعایت مقررات این آئین نامه اقدام به انعقاد قرارداد پرداخت پاداش تولید (كه اختصاراً قرارداد نامیده می شود) با كارگران خود می نمایند.

ماده 2

 قرارداد پرداخت پاداش افزایش تولید قرارداد كتبی است كه بین شورای اسلامی كار یا انجمن صنفی و یا نمایندگان رسمی یا منتخب كارگران كارگاه از یك طرف و كارفرما یا نمایندگان قانونی وی از طرف دیگر به منظور ایجاد انگیزه برای تولید بیشتر و با كیفیت بهتر و تقلیل ضایعات و بالا بردن سطح درآمد كارگران با رعایت اصول كلی انعقاد قراردادها و مطابق با فرم نمونه وزارت كار و امور اجتماعی منعقد می گردد.

ماده 3

 پاداش افزایش تولید به تناسب درصد كمی تولیدات نسبت به تولید مبنا محاسبه و پرداخت می شود.

تبصره 1كوشش در زمینه افزایش تولید نباید موجب كاهش مرغوبیت و كیفیت كالا و همچنین سبب افزایش میزان ضایعات (مواد و محصول) بیش از حد مجاز و نرمال گردد.

تبصره 2افزایش یا كاهش ضایعات و یا سطح كیفیت در ارتباط با افزایش تولید نسبت به حد مجاز و نرمال هر كارگاه می باید در قرارداد پرداخت افزایش تولید آن كارگاه حسب مورد اثرات منفی یا مثبت داشته باشد.

ماده 4

 تولید مبنا عبارتست از میزان تولیدی كه برمبنای آن درصد افزایش تولید در هر دوره تناوب محاسبه می گردد.

تبصره مأخذ تعیین تولید مبنا در كارگاه می باید طوری باشد كه بر مبنای آن درصد افزایش تولید در دوره تناوب مورد محاسبه از 30% تجاوز ننماید.

ماده 5

 دوره تناوب عبارتست از طول دوره هائی است كه برای تعیین درصد افزایش تولید در قرارداد مشخص می شود و مدت آن حداكثر یكسال است.

ماده 6

 هر گونه تغییر عمده در عوامل تولید از قبیل سرمایه گذاری، نیروی كار، ماشین آلات و امثال اینها كه در وضعیت تولید مبنا مؤثر باشد موجب تأثیر در تولید مبنا از تاریخ تغییر خواهد شد.

ماده 7

 قرارداد بین طرفین می تواند بصورت جمعی شامل تمام قسمتها و كاركنان كارگاه بوده ویا در برگیرنده یك یا چند قسمت از كارگاه مربوط باشد.

ماده 8

 كارگاههائی كه بیش از یك محصول تولید می نمایند با محاسبه و اعمال ضرایب همگن از طریق روشهای متداول محصولات خود را به یك نوع محصول تبدیل می نمایند.

ماده 9

 مأخذ محاسبه ریالی مبلغ پاداش افزایش تولید در كارگاههائی كه فاقد طرح طبقه بندی مشاغل می باشند «مزد ثابت» (طبق ماده 36 قانون كار) و در مورد كارگاههائی كه دارای طرح طبقه بندی مشاغل هستند «مزد مبنا» (طبق تبصره 2 ماده 36 قانون كار) خواهد بود.

ماده 10

 در كارگاههائی كه امكان افزایش تولید وجود ندارد می توان قراردادهایی مبنی بر كاهش ضایعات و یا افزایش كیفیت و یا ه دو را منعقد نمود.

ماده 11

 حداكثر مبلغ قابل پرداخت بابت اجرای مواد 3 و 10 این آئین نامه متناسب با درصد افزایش تولید یا كاهش ضایعات و افزایش كیفیت جمعاً تا میزان پنجاه درصد كل مزد ثابت یا مزد مبنای كارگران كارگاه در سال مورد قرارداد تجاوز نخواهد كرد.

ماده 12

 اجرای قراردادهای منعقد شده موضوع این آئین نامه موكول به تأیید واحدهای ذیربط وزارت كار و اموراجتماعی می باشد.

تبصره به منظور حسن اجرای این آئین نامه و هماهنگی های لازم در صنایع و فعالیتهای مختلف اداره كل طبقه بندی مشاغل، مزد و بهره وری ضوابط اجرائی، روشهای و فرمهای لازم را تهیه و اعلام می نماید.

ماده 13

 هرگونه اختلاف ناشی از اجرای قراردادهای موضوع این آئین نامه در مراجع حل اختلاف پیش بینی شده در فصل نهم قانون كار قابل رسیدگی خواهد بود.

این آئین نامه مشتمل بر 13 ماده و 4 تبصره در تاریخ 11 /8 /70 به تصویب وزیر كار و امور اجتماعی رسیده است.