قانون موافقتنامه حمل ونقل بین‌المللی جاده ای كالا و مسافربین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی مصوب 1386,01,29با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده واحده ـ موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای كالا و مسافر بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی مشتمل بر یك مقدمه و سیزده ماده به شرح پیوست تصویب و با رعایت اصل 139 قانون اساسی اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای كالا و مسافر
بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی كه از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند، با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای كالا و مسافر بین دو كشور و به صورت عبوری از قلمرو یكدیگر، موارد زیر را مورد موافقت قرار دادند:
مفاد مقدماتی
ماده 1ـ تعاریف
از نظر این موافقتنامه :
1 ـ اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی كه در جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری لیتوانی طبق قوانین و مقررات ملی مربوط مجاز به اجرای حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و كالا باشد.
2 ـ اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه موتوری كه:
الف ـ برای حمل بیش از نه نفر شامل راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا برای حمل و نقل كالا ساخته شده باشد (وسیله نقلیه باربری).
ب ـ در قلمرو هریك از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد (درخصوص وسیله نقلیه مفصل‌دار، ثبت كشنده، ضروری می‌باشد). اصطلاح «وسیله نقلیه» به هر وسیله نقلیه واحد یا تركیبی از یك وسیله نقلیه به همراه یدك یا نیمه یدك اطلاق می‌شود.
ماده 2 ـ حوزه اجراء
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد كه نسبت به حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا كالا بین قلمرو طرفهای متعاهد یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنان یا از كشورهای ثالث و بالعكس مبادرت ورزند.
ماده 3 ـ حمل و نقل مسافر
1 ـ حمل و نقل مسافر تحت شرایط زیر از تحصیل مجوز معاف می‌باشند:
الف ـ حمل و نقل مسافرین با یك وسیله نقلیه معین درطول تمام مسافرتی كه در آن نقاط مبدأ و مقصد در قلمرو طرف متعاهدی كه وسیله نقلیه درآنجا به ثبت رسیده است واقع بوده و در طول مسیر یا به هنگام توقف در خارج از كشور مذكور هیچ مسافری به وسیله نقلیه سوار یا از آن پیاده نشود (حمل و نقل دربستی).
ب ـ حمل یك گروه مسافر از نقطه‌ای واقع دركشور محل ثبت وسیله نقلیه به نقطه‌ای واقع در قلمرو طرف متعاهد دیگر، مشروط بر آن‌كه وسیله نقلیه قلمرو طرف متعاهد اخیرالذكر را بدون مسافر ترك نماید.
پ ـ «مسافربری دربست» به‌صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر.
2 ـ به منظور اجرای عملیات حمل و نقل مندرج در بند (1) فوق، وسیله نقلیه باید دارای صورت وضعیت بوده كه در صورت درخواست مقامات صلاحیتدار به آنان ارائه گردد. شكل و محتوای صورت وضعیت توسط مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد یا توسط كارگروه (كمیته) مشترك كه طبق ماده (12) این موافقتنامه تشكیل گردیده، متقابلاً مورد موافقت قرار خواهد گرفت.
3 ـ تمامی شیوه‌های دیگر عملیات حمل و نقل مسافر به استثناء موارد مندرج در بند (1) فوق، منوط به اخذ مجوزی است كه پس از هماهنگی با مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد صادر خواهد گردید.
ماده 4 ـ حمل و نقل كالا
انجام عملیات حمل و نقل كالا به شرح زیر توسط وسایط نقلیه (اعم از خالی یا با بار) منوط به أخذ پروانه حمل است كه توسط مقامات صلاحیتدار هریك از طرفهای متعاهد صادر خواهد شد:
الف ـ بین هر نقطه توافق شده در قلمرو یك طرف متعاهد و هر نقطه توافق شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر.
ب ـ به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد.
پ ـ از كشورهای ثالث و بالعكس.
كارگروه (كمیته) مشترك مندرج در ماده (12) این موافقتنامه درخصوص اعتبار و نوع پروانه‌ها تصمیم‌گیری خواهد نمود.
این پروانه‌ها براساس درخواست مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد و به طور سالیانه مبادله خواهد شد.
چنین مجوزی برای استفاده یك وسیله نقلیه یا برای یك وسیله نقلیه تركیبی معتبر بوده و یك سفر را در بر خواهد گرفت.
مقررات عمومی
ماده 5 ـ وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1 ـ درخصوص وزن و ابعاد (فشار محوری) وسایل نقلیه جاده‌ای، هریك از طرفهای متعاهد تعهد می‌نماید كه وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر را مشمول شرایط محدودكننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو خود قرار ندهد.
2 ـ چنانچه وزن یا ابعاد یا فشار محوری وسایل نقلیه از حداكثر حدود مجاز در قلمرو هر یك از طرفهای متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه مجوز مخصوصی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط تحصیل گردد.
هنگامی كه این مجوز مقرر می‌دارد كه وسیله نقلیه باید در یك مسیر معین تردد نماید، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده 6 ـ ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد اجازه حمل و نقل مسافر یا كالا در داخل قلمرو طرف دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر را نمی‌دهد.
ماده 7 ـ عوارض و مالیات
1 ـ وسایل نقلیه موتوری كه در قلمرو یك طرف متعاهد به ثبت رسیده است و به طور موقت وارد قلمرو طرف متعاهددیگرگردد با اخذ پروانه حمل ازپرداخت تمامی مالیاتها، هزینه‌ها و دیگر عوارض وضع شده بر تردد و تملك وسیله نقلیه در آن كشور معاف می‌باشد.
2 ـ معافیت مندرج در بند(1) فوق، مشمول مالیات یا عوارض سوخت مصرفی و همچنین عوارض ویژه مربوط به استفاده از پلها، تونلها و جاده‌ها و هزینه‌های خدماتی خاص نمی‌گردد.
3 ـ هیچگونه عوارض و مالیات دیگری به جز موارد مندرج در بندهای (1) و (2) فوق از متصدیان حمل و نقل هریك از طرفهای متعاهد در قلمرو طرف متعاهد دیگر أخذ نمی‌شود.
ماده 8 ـ تشریفات گمركی
1 ـ ورود موقت وسایل نقلیه به داخل قلمرو طرف متعاهد دیگر از پرداخت عوارض و مالیاتهای وارداتی معاف بوده و مشمول ممنوعیتها و محدودیتهای وارداتی طبق قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد ذی‌ربط نخواهد بود.
2 ـ سوخت موجود در مخازن استاندارد وسیله نقلیه یكی از طرفهای متعاهد كه به طور موقت به قلمرو طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت عوارض و مالیات وارداتی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت وارداتی نخواهد بود مشروط بر آن‌كه این مخازن از ابتدا توسط كارخانه سازنده نصب شده باشد.
3 ـ قطعات یدكی وارده به منظور تعمیر یك وسیله نقلیه معین كه قبلاً مطابق با شرایط بند(1) این ماده وارد گردیده، به صورت موقت بدون ممنوعیت و یا محدودیت وارداتی از پرداخت عوارض و مالیات وارداتی و سایر هزینه‌ها معاف خواهد بود. قطعات یدكی تعویض شده باید تحت نظارت مأمورین گمركی ذی‌ربط و براساس قوانین و مقررات ملی كشوری كه قطعات، وارد آن كشور شده است ترخیص و یا بازگردانده شود.
4 ـ به خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای اجازه داده می‌شود تا وسایل شخصی خود و ابزارآلات مورد نیاز جهت تعمیر وسیله نقلیه را كه بطور معمول در طی سفر مورد نیاز بوده است، به همراه داشته باشند.
ماده 9 ـ اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یك طرف متعاهد در كلیه مواردی كه در این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی كه هر دو كشور در آن عضویت دارند مورد حكم قرار نگرفته است موظفند قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر را رعایت نمایند.
ماده 10 ـ تخلفات
1 ـ مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد بر رعایت مفاد این موافقتنامه از سوی متصدیان حمل و نقل نظارت خواهند نمود.
2 ـ مقامات طرف متعاهدی كه وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، موظفند بنا به درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر درمورد متصدیان حمل و نقل یا رانندگان وسایل نقلیه‌ای كه در قلمرو طرف متعاهد اخیرالذكر از مقررات این موافقتنامه و نیز از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن قلمرو تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف ـ اخطار.
ب ـ سلب اجازه حمل و نقل در قلمرو طرف متعاهدی كه تخلف در آنجا وقوع یافته است به طور موقت، یا جزیی یا كلی و با هماهنگی مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد.
3 ـ مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد قبلی، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد اخیرالذكر را از اقدامات به عمل آمده طبق بند (2) این ماده مطلع خواهند نمود.
4 ـ این ماده بدون لطمه به هرگونه اقدامات قانونی مقتضی توسط دادگاهها یا مقامات اجرایی طرف متعاهدی كه تخلف در قلمرو آن صورت گرفته، اجراء خواهد گردید.
ماده 11 ـ مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای این موافقتنامه به شرح زیر می‌باشد:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
وزارت راه و شهرسازی ـ سازمان حمل و نقل و پایانه‌های كشور
ـ از طرف دولت جمهوری لیتوانی
وزارت حمل و نقل
ماده 12 ـ كارگروه (كمیته) مشترك
1 ـ طرفهای متعاهد، كارگروه (كمیته) مشتركی را به منظور نظارت بر اجرای این موافقتنامه و حل و فصل موضوعات مورداختلاف تشكیل خواهند داد.
وظایف كارگروه (كمیته) به شرح زیر است:
الف ـ بررسی كلیه موارد مربوط دیگر كه در حیطه شمول این موافقتنامه بوده و ارائه توصیه برای حل و فصل آنها.
ب ـ بررسی مواد دیگر در ارتباط با حمل و نقل جاده‌ای.
كمیته مشترك می‌تواند اصلاح هر یك از مواد این موافقتنامه را توصیه نموده و جهت تصویب، آن را به مقامات صلاحیتدار ارسال دارد. طرفهای متعاهد ملزم به اجرای تصمیمات كارگروه (كمیته) مشترك می‌باشند.
2 ـ كارگروه (كمیته) مشترك به طور متناوب در قلمرو هریك از طرفهای متعاهد و براساس درخواست مقامات صلاحیتدار آنها برگزار می‌گردد.
ماده 13 ـ لازم‌الاجراء شدن و مدت اعتبار
1 ـ طرفهای متعاهد یكدیگر را از طریق مجاری دیپلماتیك از انجام تمامی شرایط موردنیاز طبق قوانین ملی خود به منظور لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه، مطلع خواهند نمود. این موافقتنامه سی روز پس از دریافت آخرین اطلاعیه لازم‌الاجراء خواهد شد.
2 ـ این موافقتنامه پس از لازم‌الاجراء شدن برای یك دوره سه ساله معتبر می‌باشد و پس از این دوره خود به خود معتبر خواهد ماند مگر آن‌كه یكی از طرفهای متعاهد با ارسال یك پیش آگهی شش ماهه و از طریق مجاری دیپلماتیك آن را فسخ نماید.
این موافقتنامه در ویلنیوس به تاریخ 17/7/1375 هجری شمسی برابر با 8/10/1996 میلادی در یك مقدمه و سیزده ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، لیتوانیایی و انگلیسی به امضاء رسید. كلیه متون دارای اعتبار یكسان بوده و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاك خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت جمهوری لیتوانی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و نهم فروردین‌ماه یكهزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 5/2/1386 به تأیید شورای محترم نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – غلامعلی حداد عادل
