قانون موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره مصوب 1379

قانون موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره مصوب 1379,10,20

ماده واحده موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره مشتمل بر
یك مقدمه و بیست ماده و یك ‌پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
‌رعایت اصل یكصد و سی و نهم (139) قانون اساسی در بخش ارجاع به داوری الزامی می‌باشد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
‌موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری كره (‌كه از این پس طرفهای متعاهد خوانده می‌شوند)، عضو كنوانسیون هواپیمائی كشوری بین‌المللی‌ كه در تاریخ 7 دسامبر 1944 میلادی (16/9/1323‌هجری شمسی) در شیكاگو جهت امضاء مفتوح گردید، می‌باشند؛
‌با تمایل یكسان به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و بهره‌برداری از سرویسهای هوائی منظم بین و ماورای سرزمینهای خود، نسبت به موارد ذیل‌ موافقت نمودند:

ماده 1 تعاریف:
‌بجز در مواردی كه فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه:
‌الف – اصطلاح «‌كنوانسیون» به كنوانسیون هواپیمائی كشوری بین‌المللی كه در تاریخ هفتم دسامبر میلادی (16/9/1323‌هجری شمسی) در شیكاگو برای ‌امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل هر ضمیمه (‌ ضمائم) یا كنوانسیونی كه به موجب مواد (90) و (94) آن تصویب شده است، تا جائی كه این‌ موارد برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود.
ب – اصطلاح «‌مقامهای هواپیمائی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «‌سازمان هواپیمائی كشوری» و در مورد دولت جمهوری كره به «‌وزارت عمران و‌حمل و نقل» یا در هر دو مورد به هر شخص یا مقامی كه مجاز به انجام وظایف فعلی مراجع مزبور باشد، اطلاق می‌گردد.
پ – اصطلاح «شركت هواپیمائی تعیین شده» به كلیه شركتهای هواپیمائی كه یك طرف متعاهد توسط اعلام كتبی به طرف متعاهد دیگر به منظور ‌بهره‌برداری از سرویسهای هوائی در مسیرهای مشخص شده كه در ضمیمه این موافقتنامه تعیین نموده و طرف متعاهد دیگر مجوز بهره‌برداری را‌براساس ماده (3) این موافقتنامه به آنها داده است، اطلاق می‌شود.
ت – اصطلاح «‌ظرفیت» درمورد یك هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یك مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «‌ظرفیت» درمورد «‌سرویس‌توافق شده» به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضربدر دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.
ث – «‌اصطلاح «‌سرزمین» در مورد یك كشور به مناطق خاكی و آبی تحت حاكمیت آن طرف متعاهد اطلاق می‌شود و شامل فضای محاذی آنها نیز‌ می‌باشد».
ج – اصطلاحات «سرزمین هوائی»، «‌سرویس هوائی بین‌المللی»، «‌شركت هواپیمائی» و «‌توقف به منظورهای غیر حمل و نقل» به ترتیب دارای همان‌ معانی است كه در ماده (96) كنوانسیون به آنها داده شده است.
چ – اصطلاح «‌نرخ» به قیمتی كه باید برای حمل مسافر و بار غیر همراه، پرداخت گردد و شرایطی كه به موجب آن قیمتها اعمال می‌گردد از جمله قیمتها‌ و شرایط مقرر برای آژانس (‌نمایندگی) و سایر خدمات جنبی به استثنای دستمزدها و شرایط حمل پست اطلاق می‌شود.
ح – اصطلاح «‌ضمیمه» به ضمیمه این موافقتنامه یا اصلاحیه آن طبق مفاد ماده (15) این موافقتنامه اطلاق می‌شود.
‌ضمیمه جزء لاینفك این موافقتنامه است و كلیه ارجاعات به موافقتنامه ارجاع به ضمیمه نیز به شمار می‌رود و به‌استثنای مواردی كه به طور صریح به‌گونه دیگری عنوان شده است.

ماده 2 اعطای حقوق:
1 –
هر طرف متعاهد حقوق تصریح شده در این موافقتنامه را به طرف متعاهد دیگر اعطاء خواهد نمود تا شركتهای هواپیمائی تعیین شده آن بتوانند‌ سرویسهای هوائی بین‌المللی منظم در مسیرهای مشخص در ضمیمه را تأسیس و مورد بهره‌برداری قرار دهند.
چنین سرویسها و مسیرهائی از این به بعد‌به ترتیب «سرویسهای توافق شده» و «‌مسیرهای مشخص شده » خوانده خواهد شد.
2 –
طبق مفاد این موافقتنامه، شركتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد هنگام بهره‌برداری از سرویسهای مشخص شده از حقوق زیر برخوردار‌ خواهند بود:
‌الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذكور به منظورهای غیر حمل و نقل، و
پ – سوار و پیاده كردن مسافر، بار و پست در هر نقطه‌ای در مسیرهای مشخص شده طبق شرایط مندرج در ضمیمه.
3 –
هیچ یك از مفاد بند (2) این ماده به نحوی تلقی نخواهد شد كه شركتهای هواپیمائی یك طرف متعاهد محق می‌باشند در سرزمین طرف متعاهد ‌دیگر در قبال مزد یا كرایه مسافر، بار و پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل كنند.

ماده 3 تعیین و اجازه:
1 –
هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه كتبی به طرف متعاهد دیگر یك یا چند شركت هواپیمائی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در‌ مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شركت هواپیمائی تعیین شده را حذف كند یا تغییر دهد.
2 –
پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقامهای ذی‌صلاح طرف متعاهد دیگر با رعایت مفاد بندهای (3) و (4) ماده حاضر به شركت هواپیمائی تعیین شده ‌بدون تأخیر اجازه مربوط را اعطاء خواهند كرد.
3 –
مقامهای هواپیمائی یك طرف متعاهد می‌توانند از شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند كه مقامهای مزبور را قانع سازند ‌شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را كه معمولاً طبق مفاد كنوانسیون توسط مقامهای مزبور در مورد سرویسهای هوائی بین‌المللی اعمال می‌گردد دارا‌می‌باشند.
4 –
هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد كه طرف متعاهد مزبور قانع نشده باشد كه مالكیت عمده و كنترل مؤثر شركتهای هواپیمائی مربوط در دست‌ طرف متعاهدی كه شركتهای هواپیمائی را تعیین نموده یا اتباع طرف متعاهد مزبور است از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (2) این ماده امتناع ‌ورزد و یا هر شرطی را كه برای اعمال حقوق مشخص شده در ماده (2) موافقتنامه حاضر توسط آن شركتهای هواپیمائی تعیین شده لازم بداند وضع ‌نماید.
5 –
در هر زمان پس از آنكه مفاد بندهای (1) و (2) این ماده به مرحله عمل در آمده باشد شركت هواپیمائی كه بدین نحو تعیین شده و اجازه كسب ‌نموده است می‌تواند بهره‌برداری از سروییسهای[سرویسهای] مورد توافق را آغاز كند مشروط بر آنكه ظرفیت براساس ماده (9) ارائه شده و نرخی مطابق مفاد ماده(11) این موافقتنامه درمورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.

ماده 4 تعلیق و لغو:
1 –
هر طرف متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل اجازه بهره‌برداری صادره را لغو یا استفاده از حقوق مشخص شده در ماده (2) این موافقتنامه را در‌ مورد شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق نماید یا هر شرطی را كه ممكن است برای استفاده از این حقوق لازم باشد وضع نماید:
‌الف – در هر موردی كه قانع نشده باشد مالكیت عمده و كنترل مؤثر آن شركت هواپیمائی در دست طرف متعاهدی كه شركت مذكور را تعیین نموده یا ‌اتباع آن است یا،
ب – در موردی كه شركت هواپیمائی مذكور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی كه این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نكند،
پ – در موردی كه شركت هواپیمائی به هر نحوی از انحاء عملیات بهره‌برداری را مطابق مقررات این موافقتنامه انجام ندهد.
2 –
جز در مواردی كه لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذكور در بند (1) این ماده به صورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم‌ باشد اعمال این حق فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.

ماده 5 شمول قوانین و مقررات:
1 –
قوانین و مقررات هر طرف متعاهد كه ناظر به ورود یا خروج هواپیمائی كه به امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارد از سرزمین آن یا پروازهای هواپیمای مزبور بر فراز آن سرزمین است، نسبت به هواپیماهای شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مجری خواهد بود و هواپیماهای ‌مزبور آنها را در هنگام ورود یا خروج یا در داخل سرزمین طرف متعاهد نخست رعایت خواهند كرد.
2 –
قوانین و مقررات هر طرف متعاهد كه ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافران و كاركنان و بار یا پست از سرزمین آن است از قبیل تشریفات‌ ورود و خروج و مهاجرت و همچنین مقررات گمركی، بهداشتی، ارزی و قرنطینه در مورد مسافران و كاركنان و بار یا پست حمل شده توسط هواپیمائی‌ شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در زمانی كه در سرزمین مذكور باشد اعمال خواهد شد.
3 –
هر طرف متعاهد نسخه‌هائی از قوانین و مقررات مربوط مندرج در این ماده را بنا بر تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.

ماده 6 حقوق گمركی و سود بازرگانی و سایر عوارض مشابه:
1 –
هواپیماهای شركت هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد كه سرویسهای بین‌المللی را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند و مواد سوختی و روغن‌ موتور، وسایل یدكی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار موجود در هواپیماهای شركت هواپیمائی یك طرف متعاهد از پرداخت كلیه حقوق گمركی، سود‌بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض هنگام رسیدن به سرزمین طرف متعاهد دیگر طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف‌متعاهد مشروط بر اینكه تجهیزات و مواد مذكور تا زمانی كه مجدداً برگردانده شود در هواپیما باقی بماند معاف خواهند بود.
2 –
سوخت و روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسائل یدكی و لوازم مورد نیاز جاری و خواربار وارد شده به سرزمین یك طرف متعاهد توسط ‌طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن كه صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای طرف متعاهد اخیرالذكر می‌باشند براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق‌گمركی و سود بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد معاف‌ خواهند بود.
3 –
سوخت و روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسائل یدكی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار كه در سرزمین یك طرف متعاهد وارد هواپیماهای ‌شركت هواپیمائی طرف متعاهد دیگر می‌شوند و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمركی و‌ سود بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض یا هزینه‌های ملی یا محلی طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد معاف‌ خواهند بود.
4 –
لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای شركت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت ‌مقامهای گمركی سرزمین طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی كه طبق مقررات گمركی ‌مجدداً صادر شود و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامهای نامبرده قرار داد.
5 –
مسافران، اثاثیه مسافر و باری كه از سرزمین یك طرف متعاهد در گذر مستقیم می‌باشند و از حریمی كه در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته ‌خارج نمی‌شوند، فقط مشمول كنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و باری كه در گذر مستقیم است ازحقوق گمركی و سود بازرگانی و سایر مالیاتهای‌ مشابه معاف خواهد بود.
6 –
اسناد رسمی حاوی نشانه رسمی شركت هواپیمائی مانند برچسب چمدان، بلیت هواپیما، بارنامه، كارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی‌ كه به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد طبق مفاد قوانین و‌مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد از كلیه حقوق گمركی و سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.

ماده 7 تأسیس دفتر نمایندگی شركت هواپیمائی:
‌شركت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد مجاز خواهد بود نمایندگیهای خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید. در صورت تعیین یك‌ نمایندگی كل یا نمایندگی فروش كل این نمایندگی طبق قوانین و مقررات مربوط جاری هر یك از طرفهای متعاهد منصوب خواهد شد.

ماده 8 هزینه‌های فرودگاهی:
1 –
هر یك از طرفهای متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاهها و سایر تأسیسات تحت كنترل خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا‌ اجازه وضع آن را بدهد.
2 –
مع هذا هر یك از طرفهای متعاهد موافقت دارد كه این هزینه‌ها از آنچه در مورد هواپیماهای شركتهای هواپیمائی آن طرف و یا هر شركت هواپیمائی‌ دولتهای متعاهد دیگر كه در سرویسهای مشابه بین‌المللی تردد می‌نمایند وضع شده، تجاوز نكند.

ماده 9 مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز:
1 –
شركتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد از رفتار عادلانه و متساوی برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در ‌مسیرهای مشخص شده از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
2 –
در انجام سرویسهای مورد توافق، شركتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد منافع شركت هواپیمائی طرف دیگر را منظور نظر خواهد داشت‌ تا من غیر حق در سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 –
هدف اصلی سرویسهای مورد توافق كه توسط شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد انجام می‌شود تأمین ظرفیت كافی با ضریب بار‌مناسب برای رفع نیازمندیهای جاری و پیش‌بینی شده معقول حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین كننده شركتهای هواپیمائی و ‌سرزمین طرف متعاهد دیگر است. حمل و نقل سوار و پیاده نمودن در سرزمین طرف متعاهد دیگر به نقاطی در مسیرهای مشخص شده در سرزمینهای ‌كشورهائی غیر از كشوری كه شركتهای هواپیمائی را تعیین نموده و بالعكس می‌باید به عنوان ویژگی تكمیلی در نظر گرفته شود.
4 –
شركت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداكثر شصت (60) روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز را به‌ مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود.
‌این محدودیت زمانی را می‌توان در موارد خاص با تصویب مقامهای نامبرده كاهش داد.

ماده 10 شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها:
‌گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی كه توسط یك طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی ‌باشد توسط طرف متعاهد دیگر برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر اینكه شرایط ‌صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد كه به موجب كنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر‌حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد كه در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی كه‌جهت اتباع آن توسط متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری نماید.

ماده 11 نرخهای حمل و نقل هوائی:
1 –
نرخها در كلیه سرویسهای توافق شده در سطح معقولی خواهد بود كه با توجه به كلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره‌برداری، سود معقول، ‌خصوصیات سرویس مانند استانداردهای سرعت و تدارك ملزومات و نرخهای شركت هواپیمائی دیگر كه برای هر قسمتی از همان مسیرهای مشخص‌شده تعیین شده‌اند وضع می‌گردد.
2 –
نرخها براساس قواعد ذیل تعیین می‌گردد:
‌الف – هرگاه شركتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یك اتحادیه بین‌المللی شركتهای هواپیمائی با مكانیسم تعیین نرخ باشند و یك ‌قطعنامه نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، نرخها براساس این قطعنامه بین شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد ‌توافق خواهد شد.
ب – هرگاه قطعنامه‌ای درباره نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق وجود نداشته باشد یا هر یك از شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد عضو ‌اتحادیه شركتهای هواپیمائی موضوع بند (‌الف) فوق نباشد، شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در مورد نرخهائی كه برای سرویسهای مورد‌توافق اعمال می‌گردد بین خود توافق خواهند نمود.
پ – نرخهائی كه بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد حداقل شصت (60) روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجرا برای تصویب به مقامهای هواپیمائی‌ طرفهای متعاهد تسلیم خواهد گردید. در موارد خاص این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامهای مذكور قابل كاهش است.
ت – این تصویب می‌باید صریحاً اعلام گردد. چنانچه هیچ یك از مقامهای هواپیمائی عدم رضایت خود را طی سی (30) روز از تاریخ ارائه آن اعلام‌ ننمایند، طبق جزء (پ) بند (2) این ماده، این‌گونه نرخها به منزله تصویب شده تلقی خواهد شد. چنانچه مدت تسلیم نرخ همان گونه كه در جزء (پ) ‌بند (2) پیش‌بینی گردیده كاهش یابد، مقامهای هواپیمائی می‌توانند توافق كنند كه مدت اعلام عدم رضایت باید كمتر از سی (30) روز باشد.
ث – در صورتی كه شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجرا به توافق برسند یا در صورتی كه یك طرف متعاهد ‌شركت هواپیمائی خود را به منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله سی (30)‌ روز اول از دوره شصت (60) روزه ‌موضوع جزء (ت) بند (2)، مقامهای هواپیمائی یك طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هر یك از نرخهای توافق شده بین شركتهای هواپیمائی ‌طرفهای متعاهد طبق جزء‌های (‌الف) و (ب) بند (2) این ماده به مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر اعلام دارد، مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد ‌اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند لیكن هیچ نرخی قبل از تصویب مقامهای هواپیمائی هر طرف متعاهد به موقع اجرا در‌نخواهد آمد.
ج – اگر مقامهای هواپیمائی نتوانند درباره نرخهای ارائه شده براساس جزء (ت) بند (2) این ماده، یا تعیین هرگونه نرخی طبق جزء (ث) بند (2) این ‌ماده، به توافق برسند، اختلاف پیش آمده براساس مفاد ماده (16) این موافقتنامه حل و فصل خواهد شد.
چ – نرخهای تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی كه نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند. با این وجود هیچ نرخی به ‌موجب این بند برای مدتی بیش از دوازده ماه پس از تاریخی كه در آن اعتبار نرخ مزبور به گونه دیگری منقضی می‌شود تمدید نخواهد شد.

ماده 12 انتقال درآمد:
‌انتقال درآمدهای حاصله توسط شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر پس از كسر‌هزینه‌ها صورت خواهد گرفت. طرفهای متعاهد تمامی اقدامات لازم را برای تسهیل انتقال درآمدهای مزبور كه توسط شركتهای هواپیمائی از محل‌ خدمات موضوع این موافقتنامه حاصل شده، معمول خواهند كرد.

ماده 13 امنیت هوانوردی:
1 –
طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل تأكید می‌نمایند كه تعهد آنان در قبال یكدیگر برای حفظ امنیت‌هواپیمائی كشوری در برابر اعمال مداخله غیرقانونی جزء لاینفكی از این موافقتنامه را تشكیل می‌دهد.
‌طرفهای متعاهد بدون تحدید كلیت حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، بویژه مطابق با مفاد كنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال‌ ارتكابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توكیو به تاریخ 14 سپتامبر 1963 (23/6/1342)، كنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما‌ امضاء شده در لاهه به تاریخ 16 دسامبر 1970 (25/9/1349) و كنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمائی كشوری‌ امضاء شده در مونترال به تاریخ 23 سپتامبر 1971 (1/7/1350) و یا هر كنوانسیون دیگر مربوط به امنیت هوانوردی كه طرفهای متعاهد به عضویت آن‌در آیند.
2 –
طرفهای متعاهد كلیه مساعدتهای لازم را جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای كشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این‌ هواپیماها، مسافران و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمائی كشوری را بنا بر تقاضا درمورد یكدیگر‌به عمل خواهند آورد.
3 –
طرفهای متعاهد باید در روابط دو جانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از سوی سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری كه به عنوان ‌ضمائم كنوانسیون هواپیمائی كشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی كه مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفین قابل اجراست عمل نمایند. آنها‌ می‌باید از گردانندگان هواپیماهائی كه محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی كار و یا اقامت دائم آنها در سرزمین طرفین می‌باشد و نیز گردانندگان فرودگاههای واقع در سرزمینهای خود بخواهند كه طبق مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
4 –
هر طرف متعاهد موافقت دارد كه می‌توان از این گردانندگان هواپیماها درخواست نمود تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (3) فوق را كه ‌طرف متعاهد دیگر از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر كرده است رعایت كنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان‌ حاصل كند كه در سرزمین او اقدامات كافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما‌ قبل و در زمان سوار شدن مسافران یا بارگیری به نحو مؤثر معمول می‌شود.
هر طرف متعاهد همچنین باید با هر درخواست طرف متعاهد دیگر برای ‌انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با یك تهدید خاص برخورد مثبت داشته باشد.
5 –
هنگامی كه حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیرقانونی هواپیماهای كشوری یا دیگر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافر و خدمه ‌آن، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی رخ دهد، طرفهای متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات مناسب به منظور پایان سریع و امن حادثه مزبور یا خطر وابسته به آن یكدیگر را یاری نمایند.

ماده 14 تسلیم آمار:
‌مقامهای هواپیمائی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق توسط شركت هواپیمائی تعیین شده خود را به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را به قسمی كه معمولاً توسط شركتهای هواپیمائی تعیین شده برای مقامهای هواپیمائی ملی خود‌تهیه و به آنها ارائه می‌گردد بنا بر تقاضا در اختیار مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد. كلیه اطلاعات اضافی آماری حمل و نقل در‌مورد درخواست مقامهای هواپیمائی یك طرف متعاهد از مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر در صورت تقاضا مورد شور و توافق دو طرف متعاهد ‌قرار خواهد گرفت.

ماده 15 مشاوره، اصلاحات و تغییر:
1 –
هر طرف متعاهد یا مقامهای هواپیمائی آن می‌توانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامهای هواپیمائی آن تقاضای مشاوره نمایند.
2 –
مشاوره مورد تقاضای یك طرف متعاهد یا مقامهای هواپیمائی آن در فاصله شصت (60) روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 –
اگر هر یك از طرفهای متعاهد تقاضای اصلاحیه هر مفادی از این موافقتنامه را داشته باشد، می‌تواند در هر زمان تقاضای مشاوره با طرف متعاهد ‌دیگر را نماید. چنین مشورتی می‌تواند از طریق مذاكره یا مكاتبه باشد و در مدت شصت (60) روز از تاریخ دریافت تقاضا انجام خواهد شد. هر نوع ‌اصلاحیه‌ای كه بدین صورت توافق شده باشد پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت سیاسی لازم‌الاجراء خواهد شد.
4 –
علی‌رغم مفاد بند (3)، اصلاحات جداول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر ممكن است مستقیماً بین مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد توافق ‌قرار گیرد. این اصلاحات پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت سیاسی لازم‌الاجراء خواهد گردید.

ماده 16 حل اختلافات:
1 –
هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (‌پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست ‌اهتمام خواهند كرد كه اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل نمایند.
2 –
هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل كنند، می‌توانند با توافق موضوع را جهت كسب نظر مشورتی به هر شخص یا‌ هیأتی ارجاع كنند.
3 –
چنانچه طرفهای متعاهد نتوانند به موجب بندهای (1) و (2) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه برسند، هر طرف متعاهد می‌تواند با رعایت قوانین ‌و مقررات مربوط خود، اختلاف را به یك هیأت داوری سه نفره ارجاع دهد كه هر یك از طرفهای متعاهد یك داور را معین خواهد كرد و دو داور تعیین ‌شده درباره داور سوم توافق خواهند نمود. در صورت ارجاع اختلاف به داوری هر یك از طرفهای متعاهد ظرف شصت روز پس از وصول تقاضای‌ارجاع اختلاف به هیأت داوری، به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز ظرف شصت (60) روز بعد از تاریخ آخرین انتخاب، تعیین‌ خواهد شد. چنانچه هر یك از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نكند یا داوران منتخب ظرف مدت مذكور در مورد داور سوم به‌ توافق نرسند، بنا به تقاضای هر یك از طرفهای متعاهد، رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری برحسب مورد داور یا داورها را تعیین‌ خواهد نمود، در هر حال داور سوم از اتباع یك كشور ثالث خواهد بود و به عنوان رئیس هیئت داوری عمل خواهد كرد.
4 –
در مواردی كه سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی‌ هواپیمائی كشوری از انجام وظیفه معذور یا تبعه یكی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد، و چنانچه معاون رئیس ‌نیز از انجام وظیفه مذكور معذور یا تبعه یكی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا كه تابعیت هیچ یك از طرفهای متعاهد را ‌نداشته باشد، انجام خواهد گردید.
5 –
هیأت داوری با توجه به سایر مواردی كه طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آیین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.
6 –
تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است.
7 –
مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید.
‌هرگونه مخارجی كه توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری در رابطه با نصب سرداور یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند (3)‌ این ماده به وجود آید به عنوان بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.

ماده 17 فسخ:
1 –
هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه كتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اعلام همان زمان به‌ اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری خواهد رسید.
2 –
در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ خواهد شد، مگر آنكه اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد پس گرفته شود. درصورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد دیگر، اعلام فسخ چهارده (14) روز پس از وصول ‌آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.

ماده 18 مطابقت با كنوانسیونها یا موافقتنامه چند جانبه:
‌چنانچه كنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه حمل و نقل هوائی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجرا گردد، این موافقتنامه و ضمیمه (‌ضمائم) آن به‌نحوی اصلاح خواهد شد تا با مقررات كنوانسیون یا موافقتنامه مزبور تطبیق نماید.

ماده 19 ثبت :
‌این موافقتنامه و ضمیمه (‌ضمائم) آن و كلیه اصلاحات آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری به ثبت خواهد رسید.

ماده 20 لازم‌الاجراء شدن:
‌این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر دایر بر رعایت الزامات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجرا شدن این‌ موافقتنامه به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
‌بنا به مراتب نمایندگان امضاء كننده زیر كه از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند، این موافقتنامه را در تهران امضاء نمودند.
‌این موافقتنامه در تاریخ 9/8/1377 هجری شمسی برابر با 31 اكتبر 1998 میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، انگلیسی و كره‌ای كه تمام ‌متنها دارای اعتبار یكسان می‌باشد، تنظیم گردید.
‌در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاك عمل است.
‌ازطرف‌ ازطرف
‌دولت جمهوری اسلامی ایران‌ دولت جمهوری كره

‌الف – مسیرهائی كه می‌تواند توسط شركت یا شركتهای هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران در دو طرف مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
‌نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماورا
——————————————————————————————————
‌نقاطی در جمهوری اسلامی ایران نقاط نقاطی در جمهوری كره نقاط

ب – مسیرهائی كه می‌تواند توسط شركت یا شركتهای هواپیمائی تعیین شده جمهوری كره در دو طرف مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماورا
——————————————————————————————————
‌نقاطی در جمهوری كره نقاط نقاطی در جمهوری اسلامی ایران نقاط

تذكر
1 –
شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد می‌توانند در كلیه یا هر یك از پروازها، از بهره‌برداری هر نقاط واسط و ماورای فوق‌الذكر صرفنظر‌نمایند مشروط بر اینكه سرویسهای توافق شده از نقطه (‌نقاط) مبدأ در كشور مربوط آغاز شود.
2 –
تعیین نقاط واسط و ماوراء و حق بهره‌برداری از آزادی پنجم حقوق حمل و نقل به چنین نقاطی و بالعكس منوط به توافق مقامهای هواپیمائی طرفها‌ خواهد بود.

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست ماده و یك پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ بیستم دی ماه ‌یكهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 28/10/1379 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی كروبی