قانون موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی مصوب 1380

قانون موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی مصوب 1380,10,25با اصلاحات و الحاقات بعدی

ماده واحده موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی مشتمل بر یك مقدمه و‌بیست ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

بسم‌الـله الرحمن الرحیم

موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی

مقدمه :
‌دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی كه از این پس «‌طرف‌های متعاهد» نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل حمل و نقل‌بین‌المللی جاده‌ای مسافر و كالا بین دو كشور و به صورت غیرعبوری از سرزمین‌های خود در موارد زیر به توافق رسیدند :

مقررات مقدماتی

ماده 1 تعاریف
‌از نظر این موافقتنامه :

1- اصطلاح «‌متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه ایران یا اردن كه برطبق قوانین و مقررات ملی مربوط به‌كشور خود مجاز به انجام حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و كالا می‌باشد.

2- اصطلاح «‌وسیله نقلیه» عبارت است از وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محركه مكانیكی كه :

‌الف – برای حمل بیش از نه نفر از جمله راننده (‌وسیله نقلیه مسافربری)، یا برای حمل و نقل كالا (‌وسیله نقلیه باربری) یا كشیدن وسایل نقلیه مزبور‌ساخته شده باشد.

ب – در سرزمین هر یك از طرف‌های متعاهد به ثبت رسیده باشد.
(‌
در خصوص وسیله نقلیه تركیبی، ثبت كشنده ضروری می‌باشد).
‌اصطلاح «‌وسیله نقلیه» به هر وسیله نقلیه واحد و یا تركیبی از یك وسیله نقلیه با یدك یا نیمه یدك اطلاق می‌گردد.

3- اصطلاح «‌مجوز» عبارت است از هر نوع مجوزی كه در چارچوب مقررات موافقتنامه حاضر توسط مقامات صلاحیتدار هر یك از طرفهای متعاهد‌ صادر می‌شود.

ماده 2 دامنه شمول :
‌مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد كه با استفاده از وسایل نقلیه به حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا كالا بین سرزمین‌های ‌طرف‌های متعاهد یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنان و یا به كشورهای ثالث و بالعكس مبادرت ورزند.

ماده 3 حمل و نقل مسافر به صورت نامنظم :

1- حمل و نقل مسافر تحت شرایط زیر از تحصیل پروانه معاف خواهد بود :

‌الف – «‌رفت و برگشت» :
‌حمل و نقل بین‌المللی سازماندهی‌شده یك گروه مسافر بر طبق مدت زمان اقامت آنان از یك نقطه مبدأ به یك نقطه مقصد و برگشت آنان به همان نقطة‌ مبدأ در پایان دوره از قبل زمانبندی شده (‌مسافرین یك گروه همگی بایستی با همان گروه برگردند و اولین سفر برگشت وسیله نقلیه به نقطه مقصد بدون ‌مسافر خواهد بود).

ب – «‌سیر و سیاحت (‌تور) دربست»
‌حمل و نقل بین‌المللی یك گروه مشخص مسافر به صورت تور، توسط وسیله نقلیه معینی كه از نقطه‌ای واقع در قلمرو یكی از طرف‌های متعاهد آغاز و‌در همانجا خاتمه یابد بدون آن كه مسافری سوار و یا پیاده شود.

2- جهت اجرای عملیات حمل و نقل مذكور در بند (1) این ماده وسیله نقلیه باید دارای «‌صورت مشخصات سفر» باشد تا در صورت درخواست‌ مقامات صلاحیتدار به آنان ارائه گردد.

ماده 4 حمل و نقل منظم مسافر :
‌متصدی حمل و نقل یك طرف متعاهد می‌تواند یك خط منظم اتوبوسرانی به قلمرو طرف متعاهد دیگر یا یك خط منظم به صورت عبوری از قلمرو آن‌را پس از اخذ اجازه نامه سالانه از مقام صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر راه‌اندازی نماید.

ماده 5 حمل و نقل كالا :

1- عملیات حمل و نقل كالا توسط وسایل نقلیه خالی یا بار مشروحه زیر در قلمرو طرف‌های متعاهد از تحصیل پروانه حمل معاف می‌باشد :

‌الف – بین سرزمین‌های طرف‌های متعاهد.

ب – به صورت عبور از قلمرو طرف متعاهد دیگر.

2- متصدی حمل و نقل یك طرف متعاهد نمی‌تواند از قلمرو طرف متعاهد دیگر به مقصد یك كشور ثالث كالا حمل نماید مگر آنكه پروانه حمل‌ ویژه‌ای از سوی مقام صلاحیتدار ذی‌ربط بدین منظور صادر شده باشد.

3- وسایل نقلیه هر یك از طرف‌های متعاهد پس از تحویل كالا در قلمرو طرف متعاهد دیگر مجاز به بارگیری كالا به مقصد كشور خود می‌باشند.

مقررات عمومی

ماده 6 وزن و ابعاد وسایل نقلیه

1- وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای مشمول قوانین و مقررات ذی‌ربط هر یك از طرفهای متعاهد می‌باشد.

2- چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداكثر حدود مجاز در قلمرو هر یك از طرف‌های متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه مجوز‌مخصوصی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد ذی‌ربط اخذ شود.

3- چنانچه مجوز فوق مسیر خاصی را جهت تردد وسیله نقلیه معین نماید حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.

ماده 7 ممنوعیت حمل و نقل داخلی :

‌مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل هیچ یك از طرف‌های متعاهد این حق را نمی‌دهد كه در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر به حمل و‌نقل مسافر یا كالا از نقطه‌ای به نقطه دیگر در همان سرزمین مبادرت ورزند.

ماده 8 مالیات‌ها، هزینه‌ها و عوارض :

1- براساس این موافقتنامه وسایل نقلیه مورد استفاده جهت حمل و نقل مسافر یا كالا از پرداخت مالیات‌ها و عوارضی كه در سرزمین طرف متعاهد ‌دیگر بر مالكیت و انجام عملیات حمل و نقل تعلق می‌گیرد، معاف خواهند بود.

2- معافیت مورد اشاره در بند (1) این ماده شامل مالیات‌ها، هزینه‌ها یا عوارض سوخت مصرفی و عوارض ویژه استفاده از پل‌ها و تونل‌های مخصوص ‌یا راههای مشخص و سایر هزینه‌های خدماتی نخواهد بود.

3- متصدیان حمل و نقل هر یك از طرف‌های متعاهد به روش غیر تبعیض‌آمیز مابه‌التفاوت قیمت داخلی و بین‌المللی سوخت را در قلمرو طرف‌ متعاهد دیگر پرداخت خواهند نمود.

ماده 9 تشریفات گمركی :

1- وسایل نقلیه‌ای كه به طور موقت وارد قلمرو طرف دیگر متعاهد می‌شود از پرداخت عوارض و مالیات‌های وارداتی معاف بوده و مشمول‌ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های وارداتی مقرر در قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد یادشده نخواهد بود.

2- سوخت موجود در مخازن استاندارد وسایل نقلیه طرف‌های متعاهد كه به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت ‌عوارض و مالیات‌های ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آنكه مخازن یادشده مخازنی باشد كه از‌ابتداء توسط كارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده است.

3- ورود قطعات یدكی به منظور تعمیر یك وسیله نقلیه معین كه قبلاً مطابق با شرایط بند (1) این ماده وارد گردیده است، به صورت موقت بدون‌ ممنوعیت و محدودیت وارداتی از پرداخت عوارض و مالیات‌های ورودی معاف خواهد بود.

‌طرف‌های متعاهد ممكن است مقرر كنند كه جهت این‌گونه قطعات پروانه ورود موقت صادر گردد.

‌قطعات یدكی تعویض شده می‌بایست تحت نظارت مقامات ذی‌ربط گمركی ترخیص، یا عودت داده شود و یا به صورت مجانی برطبق قوانین و مقررات‌ملی كشوری كه قطعات یادشده به سرزمین آن وارد گردیده است، در اختیار این مقامات قرار گیرد.

4- خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی و وسایل و ابزار تعمیر را كه عرفاً در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر موردنیاز‌می‌باشد، به طور موقت با خود حمل نمایند.

5- طرف‌های متعاهد تمامی اقداماتی را كه به منظور تسهیل، ساده و تسریع هرچه بیشتر تشریفات مربوط به حمل و نقل مسافر و كالای ضروری‌می‌دانند، اتخاذ خواهند نمود.

ماده 10 اجرای قوانین ملی :

‌در كلیه مواردی كه در این موافقتنامه یا سایر توافقات بین‌المللی كه هر دو كشور در آن عضویت دارند مورد حكم قرار نگرفته است، متصدیان حمل و‌نقل و رانندگان وسایل نقلیه یك طرف متعاهد موظفند قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر را رعایت نمایند.

ماده 11 تخلفات :

1- مقامات صلاحیتدار طرف‌های متعاهد بر رعایت مقررات موافقتنامه حاضر از سوی متصدیان حمل و نقل نظارت خواهند نمود.

2- مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد محل ثبت وسیله نقلیه موظفند بنا به درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل‌و نقل یا رانندگان وسیله نقلیه‌ای كه در قلمرو طرف متعاهد اخیرالذكر از مقررات موافقتنامه حاضر و نیز از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور‌و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند :

‌الف – اخطار.

ب – تعلیق پروانه عملیات حمل و نقل به طور موقت، جزئی یا كلی در سرزمین طرف متعاهدی كه تخلف در آنجا وقوع یافته است براساس هماهنگی‌مقامات صلاحیتدار طرف‌های متعاهد.

3- مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد نخست از تدابیر متخذه برطبق بند (2) این ماده مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد اخیرالذكر را مطلع خواهند‌نمود.

ماده 12 تأسیس نمایندگی :
‌متصدی حمل و نقل یك طرف متعاهد با رعایت قوانین ملی هر یك از طرف‌های متعاهد و با مجوز خاص قبلی می‌تواند نسبت به تأسیس دفتر یا تعیین‌نماینده یا نمایندگی در قلمرو طرف متعاهد دیگر اقدام نماید.

ماده 13 حمل محصولات نظامی :
‌حمل اسلحه، مهمات، تجهیزات نظامی و مواد منفجره بین دو طرف متعاهد یا به صورت عبوری از قلمرو هر یك از طرف‌های متعاهد منوط به اخذ‌مجوز ویژه از طرف متعاهد دیگر برای این منظور است.

ماده 14 ویزای ورود :
‌مقامات ذی‌ربط طرف‌های متعاهد نسبت به صدور ویزای كثیرالمسافره شش ماهه برای رانندگان و كمك رانندگانی كه حمل و نقل بین‌المللی كالا و‌مسافر را در چارچوب مقررات موافقتنامه حاضر و قوانین و مقررات ملی انجام می‌دهند اقدام خواهند نمود.

ماده 15 بیمه :
‌بیمه شخص ثالث با رعایت قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد در مورد وسایل نقلیه مورد استفاده در حمل و نقل بین‌المللی كالا و مسافر‌ بین دو كشور یا به صورت عبوری از قلمرو طرف‌های متعاهد اعمال خواهد گردید.

ماده 16 پرداختها :
‌پرداخت‌های بین طرف‌های متعاهد در مورد حمل و نقل كالا و عملیات ترانزیت در چارچوب قوانین و مقررات لازم‌الاجرای طرف‌های متعاهد انجام‌خواهد شد.

ماده 17 تصادفات :
‌در موارد بروز تصادفات، از كارافتادگی وسایل نقلیه و سایر مشكلات، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهدی كه حادثه در قلمرو آن اتفاق افتاده است،‌ طرف متعاهد دیگر را از گزارشات و نتایج حاصل و سایر اطلاعات ضروری مطلع خواهند نمود.

ماده 18 (اصلاحی 31ˏ03ˏ1390)مقامات صلاحیتدار :
‌مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای موافقتنامه حاضر عبارتند از :
‌از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران :
وزارت راه و شهرسازی.
‌از طرف دولت پادشاهی اردن هاشمی :
وزارت حمل و نقل.

ماده 19 كار گروه مشترك :
‌كار گروه مشتركی مركب از نمایندگان طرف‌های متعاهد تشكیل خواهد شد.

‌الف – اختیارات كارگروه مشترك عبارت است از :

1- نظارت بر حسن اجرای موافقتنامه حاضر.

2- بررسی و ارائه پیشنهادات جهت حل مشكلات احتمالی كه به طور مستقیم بین مقامات صلاحیتدار مذكور در ماده (18) این موافقتنامه حل نگردیده‌است.

3- بررسی سایر مسائلی كه در حیطه شمول این موافقتنامه هستند و ارائه پیشنهادهای لازم جهت رفع آن.

4- پیشنهاد اصلاح مواد این موافقتنامه و ارائه آن بر مقامات صلاحیتدار به منظور تصویب.

5- رسیدگی به سایر مسائل حمل و نقل مورد توافق دو جانبه.

ب – كار گروه مشترك هر دو سال یك بار یا زودتر و برطبق درخواست هر یك از دو طرف و به صورت متناوب در ایران و اردن تشكیل خواهد شد.‌برگزاری اجلاس توسط طرف‌های متعاهد از طریق دیپلماتیك هماهنگ می‌شود.

ماده 20 لازم‌الاجراء‌شدن و مدت اعتبار :

1- این موافقتنامه سی روز پس از اعلام كتبی طرف‌های متعاهد به یكدیگر از طریق مجاری دیپلماتیك مبنی‌بر اینكه الزامات قانون اساسی برای‌لازم‌الاجراء‌شدن این موافقتنامه را رعایت نموده‌اند، لازم‌الاجراء می‌گردد.

2- این موافقتنامه به مدت یك سال منعقد و پس از آن معتبر باقی خواهد ماند مگر آنكه در هر زمان هر یك از طرف‌های متعاهد طی پیش آگهی كتبی‌ سه ماهه فسخ آن را اعلام نماید.
‌این موافقتنامه در یك مقدمه و بیست ماده ، در دو نسخه اصلی به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی در تاریخ 23 خرداد 1374 هجری شمسی برابر با15 محرم 1416 هجری قمری، 13 ژوئن 1995 میلادی در اَ‌مّان به امضاء رسید كه كلیه متون دارای اعتبار یكسان بوده و در موارد اختلاف در تفسیر،‌متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
‌از طرف
‌دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف
‌دولت پادشاهی اردن هاشمی

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست ماده در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و پنجم دی ماه یكهزار و‌سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 3/11/1380 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی – ‌مهدی كروبی