قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی ‌سریلانكا مصوب 1380

قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی ‌سریلانكا مصوب 1380,04,05

ماده واحده موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی سریلانكا مشتمل بر‌یك مقدمه و نوزده ماده و یك پیوست با رعایت اصل یكصد و سی و نهم (139) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در بخش ارجاع به داوری به‌شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی سریلانكا

مقدمه
‌با تمایل یكسان نسبت به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و بهره‌برداری از سرویس‌های هوایی منظم فی‌مابین و ماورای سرزمین‌های خود، به شرح‌زیر موافقت كردند:

ماده 1 تعاریف
‌بجز در مواردی كه فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه :

الف اصطلاح «‌كنوانسیون» به كنوانسیون هواپیمایی كشوری بین‌المللی كه در تاریخ شانزدهم آذرماه 1323 هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر 1944‌میلادی در شیكاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل هر ضمیمه‌ای كه به موجب ماده (90) آن كنوانسیون تصویب شده و هر اصلاحیه‌ضمیمه یا كنوانسیون كه به موجب مواد (90) و (94) آن به تصویب رسیده تا جایی كه برای طرف‌های متعاهد لازم‌الاجراء شده است، خواهد بود.

ب اصطلاح «‌مقامات هواپیمایی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «‌سازمان هواپیمایی كشوری» و هر شخص یا سازمانی كه مجاز به انجام وظایف‌فعلی آن سازمان یا وظایف مشابه آن باشد اطلاق می‌گردد و در مورد دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی سریلانكا به وزیر هواپیمایی كشوری و‌هر شخص یا سازمانی كه مجاز به انجام وظایف فعلی آن وزیر یا وظایف مشابه آن باشد، اطلاق می‌شود.

پ اصطلاح «‌شركت هواپیمایی تعیین شده» به شركت هواپیمایی اطلاق می‌شود كه به موجب مفاد ماده (3) موافقتنامه حاضر تعیین شود و اجازه‌فعالیت بیابد.

ت اصطلاح «‌ظرفیت» در مورد هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یك مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «‌ظرفیت» در مورد «‌سرویس‌مورد توافق» به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضرب در دفعات پرواز چنین هواپیما طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.

ث اصطلاح «‌سرزمین» در مورد یك كشور دارای همان معانی است كه در ماده (2) كنوانسیون برای آن ذكر شده است.

ج اصطلاحات «‌سرویس هوایی» ، «‌سرویس هوایی بین‌المللی» ، «‌شركت هواپیمایی» و «توفق[توقف] به منظورهای غیر حمل و نقل» به ترتیب دارای همان‌معانی است كه در ماده (96) كنوانسیون برای آنها ذكر شده است.

چ اصطلاح «‌نرخ» به قیمتی اطلاق می‌شود كه برای حمل مسافر، بار همراه و غیر همراه پرداخت گردد و شامل شرایطی كه به موجب آن قیمت‌های‌مزبور اعمال می‌شود از جمله قیمت‌ها و شرایط مقرر برای نمایندگی‌ها و سایر خدمات جنبی به استثنای دستمزدها و شرایط حمل پست، می‌شود.
‌تفاهمی حاصل است كه عناوین مواد موافقتنامه حاضر معانی هیچ یك از مقررات آن را به نحوی از انحاء محدود نمی‌كند یا توسعه نمی‌دهد.

ماده 2 اعطای حقوق
1-
هر طرف متعاهد جهت انجام سرویس‌های هوایی بین‌المللی منظم به وسیله شركت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف‌متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید .
‌الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذكور به منظورهای غیر حمل و نقل، و
پ – توقف در سرزمین مذكور به منظور سوار و پیاده كردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار و پست وارد شده یا صادر شده به نقاطی در مسیرهای مشخص‌شده با رعایت مفاد این موافقتنامه و پیوست آن در حمل و نقل بین‌المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
2-
هیچ یك از مفاد این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود كه به شركت هواپیمایی یك طرف متعاهد این حق را اعطاء كند كه در داخل سرزمین‌طرف متعاهد دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا كرایه نماید.
3-
در مناطقی كه در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز در مناطقی كه تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال‌نظامی قرار گرفته انجام سرویس‌های موضوع این ماده منوط به تصویب مقام‌های صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
‌هر طرف متعاهد می‌بایست بیشترین تلاش خود را برای ایجاد تسهیلات در جهت ادامه عملیات سرویس‌های مذكور در صورت ضرورت از طریق‌برنامه‌ریزی مجدد متناسب مسیرها انجام دهد.

ماده 3 تعیین و اجازه
1-
هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه كتبی به طرف متعاهد دیگر، یك شركت هواپیمایی را برای انجام سرویس‌های مورد توافق در مسیرهای‌مشخص شده تعیین و هر شركت هواپیمایی تعیین شده را حذف كند یا تغییر دهد.
2-
پس از دریافت اعلامیه مذكور، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر با رعایت مفاد بندهای (3) و (4) ماده حاضر اجازه مقتضی را بدون تأخیر به‌شركت هواپیمایی تعیین شده اعطاء خواهند كرد.
3-
مقامات هواپیمایی یك طرف متعاهد می‌توانند از شركت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند كه مقامات مزبور را مجاب سازد كه‌شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی كه معمولاً به موجب مفاد كنوانسیون توسط آن مقامات در مورد سرویسهای هوایی بین‌المللی اعمال می‌گردد، دارا‌باشد.
4-
هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد كه مجاب نشده باشد، مالكیت عمده و كنترل مؤثر شركت هواپیمایی تعیین شده، متعلق و در اختیار اتباع‌طرف متعاهد دیگر است از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (2) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را كه برای اعمال حقوق مذكور در ماده (2) این‌موافقتنامه توسط آن شركت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.
5-
شركت هواپیمایی تعیین شده می‌تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج در بند (2) فوق بهره‌برداری از سرویس دهی مورد توافق را آغاز كند‌مشروط بر آن كه نرخی مطابق ضوابط ماده (10) این موافقتنامه در مورد سرویس‌های مزبور، وضع شده و مجری باشد.

ماده 4 تعلیق و لغو
1-
هر طرف متعاهد می‌تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده (2) این موافقتنامه را در مورد شركت‌هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را كه برای استفاده از این حقوق لازم می‌داند وضع كند :
‌الف – در هر مورد چنانچه قانع نشود كه مالكیت عمده و كنترل مؤثر شركت هواپیمایی مذكور متعلق و در اختیار طرف متعاهدی كه شركت هواپیمایی‌را تعیین كرده یا اتباع طرف متعاهد مزبور می‌باشد.
ب – چنانچه شركت هواپیمایی مذكور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی كه این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نكند.
پ – چنانچه شركت هواپیمایی مذكور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی كند.
2-
لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذكور در بند (1) این ماده جز در مواردی كه برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات فوریت داشته باشد، فقط‌ پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت.

ماده 5 شمول قوانین و مقررات
1-
قوانین و مقررات یك طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهایی كه به امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند یا نیز قوانین و مقررات مربوط ‌به بهره‌برداری و هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام كه برفراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد می‌باشند، در مورد هواپیماهای شركت هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
2-
قوانین و مقررات یك طرف متعاهد كه ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافران، خدمه، بار یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل تشریفات‌ورود و خروج، مهاجرت، امنیت و همچنین مقررات گمركی و بهداشتی در مورد مسافران، خدمه، بار یا محمولات پستی هواپیمای شركت هواپیمایی‌تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام كه در سرزمین مذكور باشند اعمال خواهد شد.
3-
هر طرف متعاهد بنا به تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه‌ای از قوانین و مقررات مذكور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.
4-
شركت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد حق دارد دفاتر نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید. در صورت تعیین عامل‌كل یا عامل فروش كل، نصب عامل مزبور براساس قوانین و مقررات مربوط هر طرف متعاهد صورت خواهد گرفت.
5-
انتقال درآمدهای حاصل شده توسط شركت هواپیمائی تعیین شده طرف‌های متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی جاری در دو كشور‌صورت خواهد گرفت.
‌طرف‌های متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصل شده پس از كسر هزینه‌ها به عمل خواهند آورد.

ماده 6 معافیت از حقوق گمركی، سود بازرگانی و سایر عوارض

1هواپیماهای شركت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی كه سرویس‌های بین‌المللی را انجام می‌دهد و مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد‌مصرفی فنی، وسایل یدكی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار موجود در هواپیماهای شركت هواپیمایی یك طرف متعاهد كه مجاز به استفاده از مسیرها‌و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه می‌باشند به هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمركی‌و سود بازرگانی، مالیات‌ها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذكور زمانی مورد استفاده‌قرار گیرد یا به مصرف برسد كه هواپیماهای مزبور برفرار آن سرزمین در پرواز باشند.

2سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدكی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار كه توسط یك طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین‌طرف متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای شركت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد براساس عمل متقابل از‌پرداخت حقوق گمركی، سود بازرگانی، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض یا هزینه‌های ملی یا محلی معاف خواهد بود.

3سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدكی و لوازم مورد نیاز جاری و خواربار كه در سرزمین یك طرف متعاهد بار هواپیمای‌شركت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر می‌شود و در سرویس‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمركی و‌سود بازرگانی، مالیات‌ها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض یا هزینه‌های ملی معاف خواهد بود.

4تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و كالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شركت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها‌با موافقت مقامات گمركی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان آنها را تا زمانی كه طبق مقررات گمركی مجدداً‌صادر می‌شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.

5مسافران، اثاثیه مسافران و باری كه از سرزمین یك طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم قرار دارند و از حریمی كه در فرودگاه بدین منظور اختصاص‌یافته خارج نمی‌شوند، فقط مشمول كنترل ساده‌ای خواهند بود.
‌اثاثیه مسافر و بار تا زمانی كه در ترانزیت مستقیم است از حقوق گمركی و سود بازرگانی و مالیاتهای مشابه دیگر معاف خواهد بود.

6اسناد رسمی حاوی نشانه رسمی شركت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما، بارنامه، كارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی‌كه به داخل سرزمین یك طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شركت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود، از كلیه حقوق گمركی،‌سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.

ماده 7 هزینه‌های فرودگاهی
1-
هر طرف متعاهد می‌تواند در قبال استفاده از فرودگاه‌ها و سایر تأسیسات تحت كنترل خود هزینه‌های عادلانه و معقولی را وضع نماید یا اجازه وضع‌آن را بدهد. هر طرف متعاهد موافقت می‌نماید كه در هر صورت هزینه‌های مذكور از آنچه هواپیمای خود كه در سرویس‌های مشابه بین‌المللی تردد‌می‌نماید و برای استفاده از چنین فرودگاه‌ها و تسهیلاتی می‌پردازد، تجاوز نكند.
2-
هر طرف متعاهد مشاوره بین نهادهای مربوط اخذ عوارض خود و شركت‌های هواپیمایی تعیین شده كه از خدمات و تسهیلات استفاده می‌نمایند را‌تشویق خواهد نمود. اطلاعیه مناسبی در مورد پیشنهاد تغییر در هزینه‌ها به استفاده كننده‌های مذكور ارائه خواهد شد تا آنها قادر باشند قبل از تجدیدنظر‌در هزینه‌ها نقطه نظرات خود را ارائه دهند.

ماده 8 مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1-
شركت‌های هواپیمایی تعیین شده طرف‌های متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویس‌های مورد توافق در‌مسیرهای مشخص شده از فرصت‌های متساوی بهره‌مند باشند.
2-
در انجام سرویس‌های مورد توافق، شركت‌های هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، منافع شركت هواپیمایی طرف دیگر را مورد نظر قرار خواهد‌داد تا من‌غیرحق در سرویس‌های طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3-
هدف اصلی از برقراری سرویس‌های مورد توافق توسط شركت‌های هواپیمایی تعیین شده طرف‌های متعاهد، تأمین ظرفیت كافی با ضریب بار‌مناسب جهت رفع نیازمندی‌های جاری و پیش‌بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین كننده شركت‌هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌باشد.
4-
شركت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (1)، (2) و (3) این ماده، ظرفیتی را برای رفع‌نیازمندی‌های حمل و نقل بین سرزمین‌های كشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
5-
ظرفیتی كه عرضه می‌شود شامل تعداد سرویس‌ها و نوع هواپیماهای مورد استفاده شركت‌های هواپیمایی تعیین شده طرف‌های متعاهد در‌سرویس‌های مورد توافق با رعایت اصول مندرج در بندهای (1)، (2) و (3) این ماده مورد موافقت مقامات هواپیمایی قرار خواهد گرفت.
6-
در صورت عدم توافق بین شركتهای هواپیمایی تعیین شده طرف‌های متعاهد، مسائل مندرج در بند (5) فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی ‌دو طرف متعاهد حل و فصل خواهد گردید. تا زمانی كه این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شركت‌های هواپیمایی تعیین شده بدون‌تغییر باقی خواهد ماند.
7-
شركت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداكثر سی (30) روز قبل از شروع سرویس‌ها در مسیرهای مشخص‌شده، برنامه‌های پرواز را برای‌تصویب مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود.
‌در مورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب قرار عمل خواهد شد. در موارد خاص یا در خصوص تقاضای پروازهای فوق‌العاده می‌توان این محدوده‌زمانی را با تصویب مقامات نامبرده كاهش داد.

ماده 9 شناسایی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
‌گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی كه توسط یك طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی‌باشد، برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر این كه شرایط‌ صدور یا اعتبار این گواهینامه‌ها یا پروانه‌های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهایی باشد كه به موجب كنوانسیون وضع شده یا خواهد شد در‌هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد كه در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های صلاحیت و‌پروانه‌هایی كه برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده خودداری نماید.

ماده 10 نرخ‌های حمل و نقل هوایی
1-
نرخ‌های مورد اجرا توسط شركتهای هواپیمایی تعیین شده طرف‌های متعاهد در سرویس‌های مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود كه با توجه به‌كلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخ‌های شركت‌های هواپیمایی دیگر كه در تمام یا قسمتی از‌همان مسیرها سرویس‌های منظم انجام می‌دهند و نیز منافع استفاده‌كنندگان حمل و نقل وضع می‌گردد.
2-
نرخ‌های مورد اجرا توسط شركتهای هواپیمایی تعیین شده برای مسافران در مسیرهای مشخص شده طبق ماده (2) این موافقتنامه منوط به تصویب‌مقامات هواپیمایی طرف متعاهدی كه نقطه حركت مسافرت (‌طبق اطلاعات مندرج در اسناد حمل و نقل) در آن واقع شده است، خواهد بود.
3-
مقامات هواپیمایی صلاحیتدار تنها در صورتی می‌توانند از تصویب نرخ امتناع ورزند كه نرخ طبق این معیارها نباشد. طرف‌های متعاهد موافقت‌می‌كنند توجه ویژه‌ای به نرخ‌هایی نمایند كه به دلیل این كه به طور غیرمعقولی تبعیض آمیز، به علت سوء استفاده از موقعیت غالب بیش از اندازه بالا یا‌محدودكننده، یا به جهت یارانه مستقیم یا غیرمستقیم به طور ساختگی پایین به نظر می‌رسند یا زیان رساننده باشند، ممكن است قابل اعتراض باشند.
4-
شركت‌های هواپیمایی تعیین شده، نرخها را لااقل یك ماه قبل از تاریخ پیش‌بینی شده اجرای آنها برای تصویب به مقامات هواپیمایی تسلیم‌خواهد كرد.
5-
چنانچه مقامات هواپیمایی صلاحیتدار با نرخ تسلیم شده برای تصویب آن موافقت ننمایند، شركت هواپیمایی مربوط را ظرف مدت (21) روز پس‌از تاریخ تسلیم نرخ، آگاه خواهد نمود. در این صورت، نرخ مزبور اعمال نخواهد شد. نرخ اعمال شده تا زمانی كه نرخ جدید جایگزین آن شود كماكان‌اعمال خواهند شد.
6-
تا زمان تصمیم مقام هواپیمایی صلاحیتدار، شركت‌های هواپیمایی مربوط می‌توانند، بازاریابی، تبلیغات و فروش نرخ‌های پیشنهادی برای حمل را‌كه قرار است در تاریخ پیشنهادی كارایی یا پس از آن شروع شود، انجام دهند به شرط آن كه مراتب مشروط به تصویب دولت باشد.

ماده 11 امنیت هوانوردی

1طرف‌های متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل تأكید می‌نمایند كه تعهد آنها در قبال یكدیگر در خصوص حفظ‌ امنیت هواپیمایی كشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیرقانونی، جزء لاینفك این موافقتنامه را تشكیل می‌دهد.
‌طرف‌های متعاهد بدون تحدید كلیت حقوق و تعهداتی كه به موجب حقوق بین‌الملل به عهده دارند، به ویژه طبق مفاد كنوانسیون راجع به جرایم و‌برخی اعمال ارتكابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توكیو به تاریخ 23/6/1342 هجری شمسی مطابق با 14 سپتامبر 1963 میلادی، كنوانسیون راجع‌به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ 25/9/1349 هجری شمسی مطابق با 16 دسامبر 1970 میلادی و كنوانسیون‌راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی كشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ 1/7/1350 هجری شمسی مطابق با 23 سپتامبر1971 میلادی و هر گونه موافقتنامه دیگری كه ناظر بر امنیت هواپیمایی كشوری بوده و در مورد هر دو طرف متعاهد الزام‌آور باشد، عمل خواهند كرد.

2طرف‌های متعاهد حسب تقاضا، كلیه مساعدت‌های لازم را به یكدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای كشوری و سایر اعمال‌غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافران و خدمه آنها، فرودگاه‌ها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی كشوری به‌عمل خواهند آورد.

3طرف‌های متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین‌المللی هواپیمایی كشوری كه به عنوان ضمائم‌ كنوانسیون هواپیمایی كشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی كه مقررات امنیتی مزبور در مورد طرف‌های متعاهد قابل اجراست عمل نمایند.‌هریك از طرف‌های متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی كه محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی كار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی‌واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد كه مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل كنند.

4هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد كه مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (3) فوق را كه طرف متعاهد دیگر برای‌ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر كرده است، رعایت كنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل كند كه در سرزمین آن‌اقدامات كافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران ، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما پیش از سوار شدن مسافران‌یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می‌شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را كه طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی‌ویژه معقول جهت مقابله با یك تهدید خاص به عمل آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.

هرگاه هواپیماهای كشوری به طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافران و خدمه آن، فرودگاه‌ها‌یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد، یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تصمیم تدابیر مناسب‌دیگر به منظور ختم سریع حادثه یا خنثی كردن تهدید مزبور كه متناسب با حداقل احتمال به خطر افتادن جان افراد باشد به یكدیگر یاری رسانند.

ماده 12 ایمنی
1 –
هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان در رابطه با استانداردهای ایمنی در هر زمینه مربوط به خدمه پرواز، هواپیما یا فعالیت پروازی آنها كه‌طرف متعاهد دیگر اتخاذ كرده است، تقاضای مشاوره نماید. چنین مشاوره‌ای ظرف مدت سی روز از درخواست مزبور انجام خواهد شد.
2 –
در صورتی كه پس از مشاوره مزبور یك طرف متعاهد ملاحظه كند كه طرف متعاهد دیگر استانداردهای ایمنی را در هر یك از موارد مزبور كه دست‌كم برابر با حداقل استانداردهای وضع شده در آن زمان به موجب كنوانسیون است بطور مؤثر حفظ و اجرا نمی‌كند، طرف متعاهد نخست، طرف متعاهد‌دیگر را از یافته‌های مزبور و اقداماتی كه برای تطبیق با حداقل استانداردهای مزبور ضروری به نظر می‌رسد مطلع خواهد نمود و طرف متعاهد دیگر‌اقدام اصلاحی مناسب را اتخاذ خواهد نمود.
3 –
مقامات مربوط هر طرف متعاهد حق دارند بدون تأخیر غیرمنطقی هواپیمای طرف متعاهد دیگر را در هنگام نشستن یا خروج مورد تفحص قرار‌داده و مدارك و اسناد دیگری كه در كنوانسیون شرح داده شده و شرایط ظاهری هواپیما و همچنین تجهیزات آن را مورد بازرسی قرار دهند.

ماده 13 تسلیم آمار
‌مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق توسط شركت هواپیمائی تعیین شده‌خود به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را كه معمولاً توسط شركت هواپیمائی تعیین شده برای مقامات هواپیمائی ملی خود تهیه و به آنها‌ارائه می‌گردد، بنابر تقاضا در اختیار مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد. ارائه هر گونه اطلاعات اضافی آماری حمل و نقل مورد‌درخواست مقامات هواپیمائی یك طرف متعاهد از مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر منوط به مذاكره و توافق طرفهای متعاهد خواهد بود.

ماده 14 مشاوره و اصلاح
1 –
هر طرف متعاهد یا مقامات هواپیمائی آن می‌توانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامات هواپیمائی. آن تقاضای مشاوره نمایند.
2 –
مشاوره مورد تقاضای یك طرف متعاهد یا مقامات هواپیمائی آن ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 –
هر گونه اصلاح این موافقتنامه پس از آنكه دو طرف متعاهد انجام تشریفات قانون اساسی خود مربوط به انعقاد و لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه‌های‌بین‌المللی را به یكدیگر اطلاع داده باشند، لازم‌الاجراء خواهد شد.
4 –
علی‌رغم مفاد بند (3) اصلاح جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می‌تواند بطور مستقیم بین مقامات هواپیمائی طرف های متعاهد مورد توافق قرار‌گیرد. این اصلاحات پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت دیپلماتیك لازم الاجراء خواهد گردید.

ماده 15 حل اختلافات

هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (‌پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست‌اهتمام خواهند كرد كه اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل نمایند.

هرگاه طرف های متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل كنند، می‌توانند با توافق موضوع را جهت كسب نظر مشورتی به هر شخص یا‌هیأتی ارجاع كنند.

چنانچه طرفهای متعاهد به موجب بندهای (1) و (2) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه نرسند هر یك از طرفهای متعاهد می‌تواند با رعایت‌قوانین و مقررات مربوط خود، ضمن ارسال اطلاعیه‌ای برای هر طرف متعاهد دیگر موضوع را به یك هیأت داوری سه نفره مركب از دو داور منتخب‌طرفهای متعاهد و یك سرداور ارجاع نماید. در صورت ارجاع امر به داوری، هر یك از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت‌اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری از طریق دیپلماتیك، نسبت به معرفی یك داور اقدام می‌كند و داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز‌از تاریخ آخرین انتخاب ، سر داور را تعیین خواهند كرد. چنانچه هر یك از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نكند و یا داوران‌منتخب ظرف مدت مذكور، در مورد انتخاب سر داور به توافق نرسند، هریك از طرفهای متعاهد می‌تواند از رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی‌كشوری بخواهد كه حسب مورد داور طرف ممتنع یا سر داور را تعیین نماید.
‌سر داور باید در هر صورت تابعیت كشوری را دارا باشد كه در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط دیپلماتیك دارد.

در مواردی كه سر داور باید توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی‌هواپیمائی كشوری از انجام وظیفه معذور یا تبعه یكی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد و چنانچه معاون رئیس‌نیز از انجام وظیفه مذكور معذور یا تبعه یكی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا كه تابعیت هیچیك از طرفهای متعاهد را‌نداشته باشد، انجام خواهد شد.

هیأت داوری با توجه به سایر مواردی كه طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آئین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.

تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است.

مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید. هر گونه مخارجی كه توسط ‌شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری در رابطه با نصب سرداور و یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند (3) این ماده به وجود آید بعنوان‌بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.

ماده 16 فسخ
‌هرطرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی اطلاعیه كتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه‌همزمان به آگاهی سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ‌توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر آنكه اطلاعیه فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود. هرگاه‌طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نكند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از
‌وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.

ماده 17 مطابقت با كنوانسیون‌های چند جانبه
‌چنانچه كنوانسیون عمومی یا موافقتنامه چندجانبه حمل و نقل هوائی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجرا گردد، این موافقتنامه و‌پیوست(‌پیوست‌های) آن به نحوی اصلاح خواهد شد تا با مفاد مقررات كنوانسیون یا موافقتنامه مزبور تطبیق نماید.

ماده 18 ثبت
‌این موافقتنامه و پیوست (‌پیوستهای) آن و هر گونه اصلاحیه آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمائی كشوری به ثبت خواهد رسید.

ماده 19 لازم‌الاجرا شدن
‌این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی بر اینكه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای‌لازم‌الاجرا شدن این موافقتنامه، به عمل آورده است مورد اجراء گذارده خواهد شد.
‌با تأیید مفاد این موافقتنامه ، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء كننده زیر كه از طرف دولت‌های متبوع خود مجاز می‌باشند این موافقتنامه را در یك مقدمه و‌نوزده ماده ویك پیوست امضاء نمودند.
‌این موافقتنامه در تهران در تاریخ سوم دی ماه 1379 هجری شمسی برابر با 23 دسامبر 2000 میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی ، سینهالی و‌انگلیسی كه هر سه متن دارای اعتبار یكسان می‌باشد، تنظیم گردید.
‌در صورت اختلاف در متون، متن انگلیسی ملاك خواهد بود.
‌از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
‌از طرف دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی سریلانكا

‌پیوست

1 – مسیرهائی كه ممكن است توسط شركت هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

‌نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
‌نقاطی در ایران هر نقطه نقاطی در سریلانكا هر نقطه

2 – مسیرهائی كه ممكن است توسط شركت هواپیمائی تعیین شده دولت جمهوری دمكراتیك سوسیالیستی سریلانكا مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

‌نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
‌نقاطی درسریلانكا هر نقطه نقاطی در ایران هر نقطه

تذكر
1 –
هر شركت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماورای مشخص شده در پیوست موافقتنامه حاضر را در شرایطی مورد بهره‌برداری‌قرار دهد كه حق بهره‌برداری از آزادی پنجم حمل و نقل بین اینگونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد مگر اینكه در این مورد بین دو‌طرف متعاهد براساس توصیه‌های شركت‌های هواپیمائی تعیین شده توافقی بعمل آمده باشد.
2 –
از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هر یك از مسیرهای مشخص شده می‌توان به اختیار شركت هواپیمائی تعیین شده در هر پرواز یا كلیه پروازها‌صرفنظر نمود.
3 –
در صورت بهره‌برداری یك طرفه شركت هواپیمائی تعیین شده یك طرف متعاهد، اعمال حقوق آزادی پنجم حمل و نقل (‌چنانچه طبق بند (1) فوق‌تجویز شده باشد) براساس موافقتنامه بازرگانی بین شركتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد خواهد بود.

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و نوزده ماده و یك پیوست در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ پنجم تیرماه‌یكهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 20/4/1380 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی- ‌مهدی كروبی