آییه نامه مربوط به حمل بار با دست و بدون استفاده از وسایل مكانیكی برای كارگران زن و نوجوان موضوع مواد 57 و 38 قانون کار
ماده 1
منظور از حمل بار با دست بدون استفادی از وسایل مكانیكی در این آیین نامه عبارت است از:
بلندكردن، پایین نهادن حمل و جابجایی اشیاء و بار از نقطه ای ب نقطه ی دیگر توسط یك نفر و به وسیله دست بدونَ به كارگیری هرگونه ابزار و وسایل مكانیكی می باشد.
ماده 2
منظور از بار متعارف در این آیین نامه باری است كه با توجه ب شكل، اندازه، ابعاد، و درجه حرارت آن كارگری ك دارای شرایط جسمانی مىاسب
باشد بتواند آن را به راحتی حمل نماید.
ماده 3
حداكثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفادی از ابزار
مكانیكی برای كارگر زن حدود 20 كیلو گرم می باشد.
ماده 4
حداكثر زوَن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفادی از ابزار
مكانیكی برای كارگر زن نوجوان حدود 10 كیلو گرم می باشد.
ماده 5
حداكثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفاده از ابزار مكانیكی برای كارگر مرد نوجوان حدود 20 كیلو گرم می باشد.
ماده 6
كارفرما مكلف است نحوه ی صحیح بلندكردن بار، جابجایی و حمل آن را به كارگران آموزش دهد.
ماده 7
حمل بار و جابه جایی آن موضوع مواد 3 و 4 این آیین نامه برای زنان در هنگام بارداری و 10 هفته پس از زایمان ممنوع میباشد.
این آیین نامه به استناد موارد 75 و 83 قانون کار مشتمل بر 7 ماده در جلسه مورخ 25/12/69 از طرف شورای عالی کار پیشنهاد و در تاریخ 11/1/70 به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسید.