قانون اصلاح فصل سوم قانون گذرنامه مصوب ۱۰ اسفند ماه ۱۳۵۱
ماده واحده – از تاریخ تصویب و لازم‌الاجرا شدن این قانون فصل سوم قانون گذرنامه مصوب ۱۰ اسفند ماه ۱۳۵۱ ملغی و مقررات زیر بعنوان فصل سوم این قانون جایگزین آن میگردد.
ماده ۱۰ – برای شخصیتهای زیر گذرنامه سیاسی صادر میشود.
1 – رهبر یا اعضاء شورای رهبری.
2 – رئیس جمهور.
3 – رئیس مجلس شورای اسلامی، نخست‌وزیر، اعضای شورای عالی قضایی، اعضای شورای نگهبان و وزراء دولت جمهوری اسلامی ایران.
4 – نمایندگان مجلس شورای اسلامی و نمایندگان مجلس خبرگان.
5 – دادستان کل انقلاب، رئیس بازرسی کل کشور، رئیس دیوان عدالت اداری، رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران و جانشین وی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و قائم مقام وی و رئیس کل بانک مرکزی.
6 – معاونان نخست‌وزیر با موافقت نخست‌وزیر، معاونان وزراء با موافقت وزیر مربوطه، استانداران و شهردار مرکز با موافقت وزیر کشور و سرپرست بنیاد شهید و رئیس جمعیت هلال احمر.
7 – فرماندهان نیروهای سه‌گانه زمینی، هوائی و دریائی و جانشینان فرماندهان نیروهای سه‌گانه.
8 – رئیس شهربانی کل و فرمانده ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران و سرپرست کمیته مرکزی انقلاب اسلامی.
9 – کسانی که مستقیماً از طرف رهبر یا شورای رهبری، ریاست جمهوری و نخست‌وزیر به مأموریت‌های خاص اعزام میشوند.
10 – اشخاصی که طبق تصویب هیئت وزیران به نمایندگی از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران به مأموریت‌های ویژه اعزام میشوند.
11 – سفرا و مأموران ثابت سیاسی و کنسولی و رمز و مخابرات و معاونین، مدیران کل و رؤسای ادارات وزارت امور خارجه و کسانیکه با معرفی‌دولت عهده‌دار مقامی در مؤسسات و سازمانهای بین‌المللی میشوند با معرفی وزیر امور خارجه.
12 – شخصیتهای عالیمقام علمی و فرهنگی با معرفی رئیس جمهور.
13 – رؤسای جمهور سابق، نخست‌وزیران سابق و روسای سابق مجلس شورای اسلامی بعد از ۲۲/ ۱۱/ ۱۳۵۷ با موافقت وزیر امور خارجه.
14 – پیک سیاسی و کسانیکه به مأموریت موقت سیاسی اعزام میشوند، با موافقت وزیر امور خارجه.
تبصره ۱ – همسران مشمولین بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده میتوانند از گذرنامه سیاسی جداگانه استفاده نمایند.
تبصره ۲ – نام همسران افراد موصوف در بندهای ۴ تا ۱۴ این ماده در صورتیکه همراه دارنده گذرنامه باشند به تقاضای دارنده گذرنامه در گذرنامه سیاسی ثبت و از همان گذرنامه استفاده خواهند نمود و تفکیک گذرنامه و صدور گذرنامه سیاسی جهت آنان با موافقت وزیر امور خارجه امکان پذیر‌خواهد بود.
تبصره ۳ – نام فرزندان کمتر از ۱۸ سال مشمولین این ماده در صورتی که همراه دارنده گذرنامه باشند، به تقاضای دارنده در گذرنامه سیاسی ثبت و از‌همان گذرنامه استفاده خواهند نمود و در صورت نیاز به تفکیک پس از استعلام از وزارت امور خارجه و در صورت موافقت طبق مقررات این قانون برای آنها گذرنامه عادی صادر خواهد شد.
ماده ۱۱ – برای اشخاص زیر گذرنامه خدمت صادر میگردد.
1 – اشخاصی که بعنوان همراه با رهبر یا یکی از اعضای شورای رهبری به خارج از کشور مسافرت مینمایند.
2 – اشخاصی که بعنوان همراه در ارتباط با مأموریت با ریاست جمهور یا نخست‌وزیر به خارج از کشور مسافرت مینمایند با معرفی مقام مربوطه.
3 – اشخاصی که بموجب تصویبنامه هیئت وزیران برای انجام مأموریت به خارج از کشور اعزام میشوند، با معرفی دفتر نخست‌وزیر.
4 – کارمندان وزارتخانه‌ها و سازمانها و ارگانهای وابسته به دولت و ارگانهای نظامی که به خارج از کشور اعزام میگردند با معرفی وزیر مربوطه و ذکر‌علت مأموریت.
5 – مأموران اداری و فنی وزارت امور خارجه و همسران آنها با موافقت وزیر امور خارجه.
تبصره ۱ – نام همسر و فرزندان کمتر از ۱۸ سال مشمولین این ماده در صورتی که همراه دارنده گذرنامه باشند به تقاضای دارنده گذرنامه خدمت در همان گذرنامه ثبت میشود.
تبصره ۲ – نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران در خارج نمیتوانند برای همسر و فرزندان همراه، گذرنامه خدمت جداگانه صادر نمایند ولی در صورت نیاز به تفکیک پس از استعلام از وزارت امور خارجه و در صورت موافقت طبق مقررات این قانون برای آنها گذرنامه عادی صادر خواهد شد.
ماده ۱۲ – صدور گذرنامه سیاسی و خدمت بعهده وزارت امور خارجه است.
ماده ۱۳ – مدت اعتبار گذرنامه سیاسی و خدمت یکسال است مگر در مورد مأموران ثابت دولت در نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران در خارج از‌کشور که اعتبار گذرنامه تا خاتمه مدت مأموریت آنان خواهد بود.
تبصره ۱ – تمدید مدت گذرنامه‌های سیاسی و خدمت طبق مقررات این قانون با موافقت وزارت امور خارجه در مرکز توسط اداره گذرنامه و روادید و در‌خارج از کشور توسط نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران انجام خواهد شد.
تبصره ۲ – کلیه دارندگان گذرنامه‌های سیاسی و خدمت در موقع ورود به کشور باید گذرنامه خود را به وزارت امور خارجه تحویل دهند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده در جلسه روز سه شنبه سی و یکم خرداد ماه یکهزار و سیصد و شصت و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۵/ ۴/ ۱۳۶۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی
