قانون موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی تایلند مصوب ۱۳۸۲,۰۲,۲۳
ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و‌دولت پادشاهی تایلند، مشتمل بر یک مقدمه و هجده ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری‌اسلامی ایران و دولت پادشاهی تایلند
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی تایلند، که عضو کنوانسیون‌هواپیمائی کشوری بین‌المللی مورخ شانزدهم آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی می‌باشند و از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند، به منظور‌تأسیس و بهره‌برداری از سرویسهای هوایی منظم فی‌مابین و ماوراء سرزمینهای خود به‌شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱ – تعاریف
۱ – از نظر این موافقتنامه :
الف – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در‌تاریخ شانزدهم آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در‌شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده (۹۴) آن تصویب شده و برای طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء گردیده و نیز‌ضمائم کنوانسیون و اصلاحات آنها به موجب ماده (۹۰) آن به تصویب رسیده و برای‌طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء شده است، خواهد بود.
ب – اصطلاح «مقامات هواپیمائی» درمورد دولت جمهوری اسلامی ایران به «سازمان هواپیمائی کشوری» و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن‌باشد اطلاق می‌گردد و درمورد دولت پادشاهی تایلند به وزیر حمل و نقل و ارتباطات و هر‌شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف آن مقامات باشد، اطلاق می‌گردد.
پ – اصطلاح «شرکت هواپیمائی تعیین شده» به یک یا چند شرکت هواپیمائی‌اطلاق می‌شود که به موجب مفاد ماده (۳) این موافقتنامه تعیین شوند و اجازه فعالیت بیابند.
ت – اصطلاح «ظرفیت» درمورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در‌یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت» درمورد «سرویس مورد توافق» به حاصل‌ضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین‌در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می‌شود.
ث – اصطلاحات «سرویس هوائی»، «سرویس هوائی بین‌المللی»، «شرکت‌هواپیمائی» و «توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» دارای همان معانی است که در ماده (۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
ج – اصطلاح «نرخ» به قیمتی اطلاق می‌شود که برای حمل مسافر، بار همراه و‌غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می‌شود‌از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگیها و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و شرایط حمل پست، می‌باشد.
۲ – پیوست، جزء لاینفک این موافقتنامه می‌باشد و تمام ارجاعات به موافقتنامه شامل پیوست نیز می‌باشد مگر این که به طور صریح به گونه دیگری توافق شده باشد.
ماده ۲ – اعطای حقوق
۱ – هر طرف متعاهد جهت انجام سرویسهای هوائی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر‌اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیرحمل و نقل، و
پ – توقف در سرزمین مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری، تخلیه بار و پست در حمل و نقل بین‌المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
۲ – استفاده از حقوق حمل و نقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر‌پیوست این موافقتنامه مشروط به مذاکره و موافقت شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد و تصویب مقامات صلاحیتدار مربوطه خواهد بود.
۳ – هیچ یک از مقررات این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت‌هواپیمائی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
۴ – در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی‌است و نیز در مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرار گرفته انجام سرویسهای موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا‌چند شرکت هواپیمائی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده‌تعیین و هر شرکت هواپیمائی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.
۲ – پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند (۱) مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد‌دیگر باید با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴) این ماده اجازه مقتضی را بدون تأخیر به شرکت‌هواپیمائی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.
۳ – مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمائی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و‌مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات درمورد سرویسهای‌هوائی بین‌المللی اعمال می‌گردد، دارا باشد.
۴ – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و‌کنترل مؤثر شرکت هواپیمائی تعیین شده متعلق و دراختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن‌را که از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع می‌ورزد و یا هر شرطی را‌که برای اعمال حقوق مذکور در ماده (۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمائی تعیین‌شده لازم بداند، وضع نماید.
۵ – شرکت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج‌در بند (۲) فوق بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که نرخی‌مطابق ضوابط ماده (۱۰) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری‌باشد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
۱ – هر طرف متعاهد می‌تواند درموارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا‌استفاده از حقوق مندرج در ماده (۲) این موافقتنامه را درمورد شرکت هواپیمائی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم بداند، وضع کند:
الف – چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمائی مذکور‌متعلق و دراختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می‌باشد، یا
ب – چنانچه شرکت هواپیمائی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این‌حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند، یا
پ – چنانچه شرکت هواپیمائی مذکور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این‌موافقتنامه تخطی کند.
۲ – لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده جز درمواردی که برای‌جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه فوریت داشته باشد،فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت. این مشورت بین مقامات‌هواپیمائی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
۱ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد درمورد ورود یا خروج هواپیماهائی که به امر‌هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط به بهره‌برداری و‌هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که بر فراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد‌می‌باشند، درمورد هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
۲ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج‌مسافرین، خدمه، بار همراه مسافر، بار یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل تشریفات‌ورود و خروج، مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی درمورد مسافرین، خدمه،بار یا محمولات پستی هواپیمای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام‌که در سرزمین مذکور باشند اعمال خواهد شد.
۳ – هر طرف متعاهد بنا به تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه‌ای از قوانین و‌مقررات مذکور در این ماده را دراختیار آن قرار خواهد داد.
۴ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد حق دارد دفتر نمایندگی خود را‌در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید و یا این که برای خود یک عامل فروش کل تعیین‌کند. نصب عامل فروش کل براساس قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر صورت خواهد‌گرفت.
۵ – انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف‌متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر و پس از کسر هزینه‌ها‌صورت خواهد گرفت. طرفهای متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده از سرویسهای موضوع این‌موافقتنامه به عمل خواهند آورد.
۶ – هیچ یک از طرفهای متعاهد نمی‌تواند اولویتی به شرکت هواپیمائی خود نسبت‌به شرکت هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد دیگر در شمول قوانین و مقررات موضوع‌این ماده اعطاء نماید.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر عوارض
۱ – هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویسهای‌بین‌المللی را انجام می‌دهد و مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل‌یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خوار و بار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمائی یک‌طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه می‌باشند به‌هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های‌مشابه ملی و محلی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد استفاده قرار گیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور بر فراز آن سرزمین در پرواز باشند.
۲ – سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز‌جاری و خواروبار که توسط یک طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین طرف متعاهد دیگر‌وارد شود و صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده آن طرف‌متعاهد باشد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، سود بازرگانی، هزینه‌های‌بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی و محلی معاف خواهد بود.
۳ – سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، لوازم یدکی، تجهیزات مورد‌نیاز جاری و خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمائی‌تعیین شده طرف متعاهد دیگر می‌شود و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار‌می‌گیرد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، سود بازرگانی، مالیاتها،هزینه‌های بازرسی و هزینه‌های دیگر و سایر عوارض و هزینه‌های ملی و محلی معاف خواهد بود.
۴ – تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و کالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات‌گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان آنها را‌تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می‌شوند و یا ترتیب دیگری درمورد آن داده‌شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
۵ – مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج‌نمی‌شوند، فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که در‌ترانزیت مستقیم است از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد‌بود.
۶ – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمائی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما، بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی که به داخل سرزمین هر‌طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر‌وارد می‌شود، از کلیه حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷ – تسهیلات و هزینه‌های فرودگاهی
۱ – هر یک از طرفهای متعاهد نهایت تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا اطمینان‌حاصل کند که هزینه‌های مصرفی وضع شده یا هزینه‌هائی که اجازه وضع آن توسط‌مقامات صلاحیتدار درمورد شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر داده‌می‌شود معقول باشد. این هزینه‌ها می‌بایست براساس اصول اقتصادی سالم باشد.
۲ – هزینه‌ها درقبال استفاده فرودگاه و تأسیسات هوانوردی و سرویسهای ارائه شده توسط یک طرف متعاهد به شرکت (های) هواپیمائی طرف متعاهد دیگر نباید بیشتر از‌آنچه هواپیماهای ملی که در سرویسهای بین‌المللی منظم تردد می‌کنند، تجاوز کند.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
۱ – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد از رفتار عادلانه و برابر‌برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص‌شده از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
۲ – در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف‌متعاهد، منافع شرکت هواپیمائی طرف متعاهد دیگر را مورد نظر قرار خواهد داد تا‌من‌غیرحق در سرویسهای طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – هدف اصلی از برقراری سرویسهای مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب جهت رفع‌نیازمندیهای جاری و پیش‌بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین‌طرف متعاهد تعیین کننده شرکت هواپیمائی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌باشد.
۴ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل‌و نقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و‌سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
۵ – ظرفیتی که در ابتداء عرضه می‌شود قبل از این که سرویسهای توافق شده دایر‌گردد بین طرفهای متعاهد مورد توافق قرار خواهد گرفت. از آن پس، ظرفیت عرضه شده‌هر از چند گاهی بین مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد بحث قرار خواهد گرفت و‌هرگونه تغییری در ظرفیت توافق شده توسط تبادل یادداشت مورد تأیید قرار خواهد‌گرفت.
۶ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز را برای تصویب به مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود. درمورد تغییرات بعدی نیز به همین‌ترتیب عمل خواهد شد. در موارد خاص می‌توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامات نامبرده تغییر داد.
ماده ۹ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت پروانه‌هائی که توسط یک‌طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته‌خواهد شد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور‌مساوی یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا‌خواهد شد در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که درمورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده، خودداری نماید.
ماده ۱۰ – نرخهای حمل و نقل هوائی
۱ – نرخهای مورد اجراء توسط هر یک از شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده درارتباط با هرگونه حمل و نقل به هنگام ورود و خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر در‌سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره‌برداری و‌سود معقول و خصوصیات هر سرویس و نرخهائی که توسط شرکتهای هواپیمائی دیگر‌وضع می‌گردد.
۲ – نرخهای موضوع بند (۱) این ماده درصورت امکان با توافق دوجانبه شرکتهای‌هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد درصورت ضرورت با توجه به نرخهای مورد اجراء توسط سایر شرکتهای هواپیمائی در تمام یا قسمتی از همان مسیر تعیین می‌گردد. چنین‌توافقی درصورت امکان توسط تصمیمات قابل اجراء به موجب رویه کنفرانس نرخ هیأت‌بین‌المللی که پیشنهاداتی را در این زمینه تنظیم می‌کند، هدایت خواهد شد.
۳ – نرخهای توافق شده حداقل شصت روز قبل از تاریخ پیشنهادی جهت تصویب به مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد ارسال خواهد شد در موارد خاص، با توجه به‌موافقت مقامات مذکور این محدودیت زمانی قابل کاهش می‌باشد. به محض دریافت‌نرخهای ارائه شده، مقامات هواپیمائی بدون تأخیر غیرضروری نرخهای مذکور را بررسی‌خواهند کرد. مقامات هواپیمائی می‌توانند تمدید تاریخ پیشنهادی اجرای نرخها را به‌مقامات هواپیمائی دیگر اعلام نمایند، درصورتی که مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد درمورد نرخها اظهار نارضایتی بنمایند هیچ نرخی قابل اجرا نخواهد بود.
۴ – درصورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده به توافق نرسند یا چنانچه نرخها‌توسط مقامات هواپیمایی کل طرف متعاهد به تصویب نرسد، مقامات هواپیمائی دو‌طرف متعاهد اهتمام خواهند کرد که نرخها را با توافق دو طرفه تعیین نمایند. جز درصورتی که به گونه دیگری توافق شود، که مذاکرات مذکور ظرف مدت سی روز از تاریخی‌که مشخص شده است که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده درخصوص نرخها نمی‌توانند به‌توافق برسند و یا این که مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد از عدم تصویب نرخها مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر را آگاه کرده باشد، شروع خواهد شد.
۵ – درصورت عدم توافق، اختلاف به تشریفات پیش‌بینی شده در ماده (۱۴) که از‌این پس می‌آید، ارجاع داده خواهد شد.
۶ – نرخهای تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که نرخهای جدید به‌موجب مفاد این ماده تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
۷ – مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد نهایت توان خود را به کار خواهند گرفت تا اطمینان حاصل کنند که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده نرخهای مورد توافق ثبت شده نزد مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد همچنین قوانین یا مقررات در این زمینه را رعایت‌خواهند کرد.
ماده ۱۱ – امنیت هوانوردی
۱ – طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل تأکید می‌کنند که تعهدات آنها درقبال یکدیگر درخصوص حفظ امنیت هواپیمائی کشوری‌در برابر اعمال مداخله‌گرایانه غیرقانونی جزء لاینفک این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین‌الملل بعهده دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در‌هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۳۴۲/۶/۲۳ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در‌لاهه به تاریخ ۱۳۴۹/۹/۲۵ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و‌کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمائی کشوری امضاء‌شده در مونترال به تاریخ ۱۳۵۰/۷/۱ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی و پروتکل راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت‌آمیز در فرودگاههائی که در‌خدمت هواپیمائی کشوری بین‌المللی هستند امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱۳۶۶/۱۲/۵ هجری شمسی مطابق به ۲۴ فوریه ۱۹۹۸ میلادی عمل خواهند کرد.
۲ – طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت‌جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت‌این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هرنوع تهدید‌دیگر علیه امنیت هواپیمائی کشوری ارائه خواهند کرد.
۳ – طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی‌مصوب سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمائی‌کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور درمورد متعاهد‌قابل اجراء است عمل نمایند. هر یک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهائی که‌ثبت آن هواپیماها یا از متصدیان هواپیماهائی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار‌و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای‌واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
۴ – هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماهای مذکور بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به‌سرزمین آن، خروج از آن یا در مدت توقف در سرزمین طرف متعاهد دیگر مقرر کرده‌است، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات‌کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه‌مسافر، بار و خواروبار هواپیما پیش از سوار شدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو‌مؤثر ا نجام می‌شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد‌دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل‌می‌آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
۵ – هنگامی که حادثه یا تهدید بروز حادثه تصرف غیرقانونی هواپیمائی کشوری یا دیگر اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیماهای مزبور، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی رخ دهد، طرفهای متعاهد باید ازطریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ‌تدابیر مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی‌خطر حادثه یا تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
ماده ۱۲ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمائی دو طرف متعاهد آمار ادواری یا اطلاعات مشابه دیگر مربوط به‌حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق را بنا بر تقاضا دراختیار طرف متعاهد‌دیگر قرار خواهند داد.
ماده ۱۳ – مشاوره، تغییر و اصلاح
۱ – طرفهای متعاهد جهت حسن اجرای این موافقتنامه ازطریق مقامات هواپیمائی‌خود با یکدیگر همکاری لازم معمول خواهند داشت و به این منظور مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند در هر زمان از مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر تقاضای مشاوره کنند.
۲ – مشاوره مورد تقاضای مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد ظرف شصت روز از‌تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
۳ – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند در هر زمان که لازم بداند خواستار تغییر یا‌اصلاح مفاد این موافقتنامه شود و در این صورت طرفهای متعاهد باید ظرف شصت روز از‌تاریخ دریافت تقاضای مذاکره توسط طرف متعاهد دیگر دراین‌خصوص به مذاکره بپردازند.
۴ – هرگونه تغییر یا اصلاح این موافقتنامه درصورت تأیید، از طریق مبادله یادداشتهای دیپلماتیک به مورد اجراء نهاده خواهد شد.
۵ – علی‌رغم مفاد بند (۴) اصلاحات جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می‌تواند، به طور مستقیم بین مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این‌اصلاحات با مبادله یادداشت ازطریق دیپلماتیک لازم‌الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۴ – حل اختلافات
۱ – هرگاه درمورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند‌کرد که اختلاف را ازطریق مذاکره بین خود حل و فصل نمایند.
۲ – هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را ازطریق مذاکره حل و فصل کنند، می‌توانند با توافق موضوع را جهت تصمیم‌گیری به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند، یا اختلاف بنا به تقاضای هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند با رعایت قوانین و مقررات‌مربوط آن جهت تصمیم‌گیری به یک هیأت داوری سه نفره مرکب از دو داور منتخب‌طرفهای متعاهد و داور سوم که توسط داوران منتخب تعیین خواهد شد ارجاع شود. هر‌یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به‌داوری ازطریق دیپلماتیک، نسبت به معرفی یک داور اقدام می‌کند و داور سوم ظرف مدت سی روز دیگر تعیین خواهد شد. چنانچه هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت‌مقرر داور خود را تعیین نکند، یا چنانچه داور سوم ظرف مدت مذکور تعیین نشود هر یک‌از طرفهای متعاهد می‌تواند از رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری‌بخواهد که حسب مورد داور یا داوران را تعیین نماید. چنانچه رئیس شورای سازمان‌بین‌المللی هواپیمائی کشوری تابعیت یکی از دو طرف متعاهد را دارا باشد یا به گونه دیگری از انجام وظیفه معذور باشد، انتصابات لازم توسط معاون رئیس انجام خواهد شد،داور سوم می‌بایست تابعیت کشور ثالث را دارا با
شد و به عنوان رئیس هیأت داوری عمل‌خواهد کرد.
۳ – طرفهای متعاهد متعهد می‌شوند که هرگونه تصمیم اتخاذ شده به موجب بند (۲) این ماده را رعایت نمایند.
۴ – تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است.
۵ – مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید. هرگونه مخارجی که توسط شورای سازمان‌بین‌المللی هواپیمائی کشوری در رابطه با نصب داور (داوران) به شرح مندرج در بند (۲) این ماده به وجود آید به عنوان بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.
۶ – چنانچه و مادامی که هر طرف متعاهد یا شرکتهای هواپیمائی هر طرف متعاهد تصمیم اتخاذ شده به موجب بند (۲) این ماده را رعایت نکند، طرف متعاهد دیگر‌می‌تواند هرگونه حقوق یا امتیازاتی را که به موجب این موافقتنامه به طرف متعاهد خاطی‌یا به شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده خاطی حسب مورد اعطاء کرده است محدود یا‌لغو یا از اعطای آن خودداری کند.
ماده ۱۵ – فسخ
هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی‌اطلاعیه کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه همزمان به آگاهی سازمان‌بین‌المللی هواپیمائی کشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس‌از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر‌آن که اطلاعیه فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود. هرگاه طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از‌وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۶ – مطابقت با کنوانسیونها یا موافقتنامه‌های چند جانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه حمل و نقل هوائی درمورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن باید ازطریق مذاکره به‌شرح مندرج در ماده (۱۳) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات کنوانسیون یا‌موافقتنامه مزبور انطباق یابد.
ماده ۱۷ – ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن و هرگونه اصلاحیه آن نزد سازمان‌بین‌المللی هواپیمائی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۸ – لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی‌بر این که اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه‌به عمل آورده، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف‌دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند این موافقتنامه را در یک مقدمه، هجده ماده و یک‌پیوست امضاء نمودند.
این موافقتنامه در بانکوک در تاریخ پانزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ برابر با بیست و‌پنجم آوریل ۲۰۰۲ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، تایلندی و انگلیسی که‌هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد، تنظیم گردید. درصورت اختلاف در متون، متن‌انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف ازطرف
دولت جمهوری اسلامی ایران دولت پادشاهی تایلند
پیوست
1 – مسیرهائی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده دولت‌جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
هرنقطه‌ای دبی بانکوک هنگ کنگ
درایران مسقط مانیل
سئول
2 – مسیرهائی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده دولت‌پادشاهی تایلند مورد بهره‌برداری قرارگیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
هرنقطه‌ای دبی تهران سه نقطه توسط
درتایلند یک نقطه بعداً تایلند بعداً تعیین
توافق خواهد شد خواهد شد
تذکر
1 – هر شرکت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص‌شده در پیوست این موافقتنامه را در شرایطی مورد بهره‌برداری قرار دهد که حق‌بهره‌برداری از آزادی پنجم حمل و نقل بین این‌گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر‌اعمال نگردد مگر این که به گونه دیگری بین دو طرف متعاهد توافق شود.
2 – از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هر یک از مسیرهای مشخص شده می‌توان به‌اختیار شرکتهای هواپیمائی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرفنظر نمود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و هجده‌ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و سوم اردیبهشت ماه یکهزار‌و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۲/۲/۳۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی
