قانون بیمه بازنشستگی، فوت و ازکارافتادگی بافندگان قالی ، قالیچه ، گلیم و زیلو مصوب ۱۳۷۶,۰۹,۱۱
ماده واحده – سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با استفاده از مقررات عام قانون تأمین اجتماعی قالی‌بافان خانگی فاقد کارفرما را در برابر‌حمایتهای بازنشستگی، ازکارافتادگی و فوت با نرخ ۱۴% (۷% سهم دولت و ۷% سهم مشمول) به صورت اختیاری براساس آیین نامه‌ای که توسط سازمان تأمین اجتماعی و بانظر خواهی از وزارتخانه‌های بازرگانی، صنایع، جهاد سازندگی و تعاون تهیه و برای تصویب هیأت دولت پیشنهاد خواهد شد بیمه نماید.
تبصره ۱ – درآمد ماهانه مبنای محاسبه حق بیمه درباره این افراد پنجاه درصد (۵۰%) حداقل دستمزد کارگر ساده تعیین می‌گردد و حمایتهای مقرر‌در این قانون نیز بر همان مبنا محاسبه و پرداخت خواهد شد. درهرحال مستمری از کار افتادگی کلی و مستمری بازنشستگی و مجموع مستمری‌بازماندگان نباید از دو سوم مبنای محاسبه حق بیمه کمتر باشد.
تبصره ۲ – حداکثر سن برای بیمه شدن این افراد پنجاه سال تمام خواهد بود، چنانچه افرادی که بیش از پنجاه سال سن دارند تقاضای بیمه نمایند‌دولت و ذینفع موظف خواهند بود حق بیمه مدت مازاد بر پنجاه سالگی را که به ترتیب فوق توسط سازمان تأمین اجتماعی محاسبه و اعلام خواهد شد پرداخت نماید، درهرصورت شروع استفاده از مزایای بازنشستگی با رعایت شرایط مندرج در ماده (۷۶) قانون تأمین اجتماعی حداقل گذشت پنج سال‌از تاریخ شروع پرداخت حق بیمه می‌باشد.
تبصره ۳ – به منظور تأمین منابع مالی حق بیمه سهم دولت از تاریخ تصویب این قانون یک و نیم درصد (۵/۱ %) از بهای صادرات فرش به عنوان‌عوارض توسط گمرک جمهوری اسلامی ایران اخذ و به حساب خزانه واریز خواهد شد و عیناً به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت و در صورت عدم‌تکافو دولت مکلف است مابه‌الاختلاف آنرا حسب اعلام سازمان تأمین اجتماعی در بودجه سالانه کل کشور منظور و کل سهم خود را به سازمان تأمین‌اجتماعی پرداخت نماید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ یازدهم آذر ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۷/۹/۱۳۷۶ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی- علی اکبر ناطق نوری
