قانون موافقتنامه حمل ونقل بین‌المللی جاده ای کالا و مسافربین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی مصوب ۱۳۸۶,۰۱,۲۹با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده واحده ـ موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی مشتمل بر یک مقدمه و سیزده ماده به شرح پیوست تصویب و با رعایت اصل ۱۳۹ قانون اساسی اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر
بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لیتوانی که از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند، با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین دو کشور و به صورت عبوری از قلمرو یکدیگر، موارد زیر را مورد موافقت قرار دادند:
مفاد مقدماتی
ماده ۱ـ تعاریف
از نظر این موافقتنامه :
1 ـ اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی که در جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری لیتوانی طبق قوانین و مقررات ملی مربوط مجاز به اجرای حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا باشد.
2 ـ اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه موتوری که:
الف ـ برای حمل بیش از نه نفر شامل راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا برای حمل و نقل کالا ساخته شده باشد (وسیله نقلیه باربری).
ب ـ در قلمرو هریک از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد (درخصوص وسیله نقلیه مفصل‌دار، ثبت کشنده، ضروری می‌باشد). اصطلاح «وسیله نقلیه» به هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه به همراه یدک یا نیمه یدک اطلاق می‌شود.
ماده ۲ ـ حوزه اجراء
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که نسبت به حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا کالا بین قلمرو طرفهای متعاهد یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنان یا از کشورهای ثالث و بالعکس مبادرت ورزند.
ماده ۳ ـ حمل و نقل مسافر
۱ ـ حمل و نقل مسافر تحت شرایط زیر از تحصیل مجوز معاف می‌باشند:
الف ـ حمل و نقل مسافرین با یک وسیله نقلیه معین درطول تمام مسافرتی که در آن نقاط مبدأ و مقصد در قلمرو طرف متعاهدی که وسیله نقلیه درآنجا به ثبت رسیده است واقع بوده و در طول مسیر یا به هنگام توقف در خارج از کشور مذکور هیچ مسافری به وسیله نقلیه سوار یا از آن پیاده نشود (حمل و نقل دربستی).
ب ـ حمل یک گروه مسافر از نقطه‌ای واقع درکشور محل ثبت وسیله نقلیه به نقطه‌ای واقع در قلمرو طرف متعاهد دیگر، مشروط بر آن‌که وسیله نقلیه قلمرو طرف متعاهد اخیرالذکر را بدون مسافر ترک نماید.
پ ـ «مسافربری دربست» به‌صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر.
۲ ـ به منظور اجرای عملیات حمل و نقل مندرج در بند (۱) فوق، وسیله نقلیه باید دارای صورت وضعیت بوده که در صورت درخواست مقامات صلاحیتدار به آنان ارائه گردد. شکل و محتوای صورت وضعیت توسط مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد یا توسط کارگروه (کمیته) مشترک که طبق ماده (۱۲) این موافقتنامه تشکیل گردیده، متقابلاً مورد موافقت قرار خواهد گرفت.
۳ ـ تمامی شیوه‌های دیگر عملیات حمل و نقل مسافر به استثناء موارد مندرج در بند (۱) فوق، منوط به اخذ مجوزی است که پس از هماهنگی با مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد صادر خواهد گردید.
ماده ۴ ـ حمل و نقل کالا
انجام عملیات حمل و نقل کالا به شرح زیر توسط وسایط نقلیه (اعم از خالی یا با بار) منوط به أخذ پروانه حمل است که توسط مقامات صلاحیتدار هریک از طرفهای متعاهد صادر خواهد شد:
الف ـ بین هر نقطه توافق شده در قلمرو یک طرف متعاهد و هر نقطه توافق شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر.
ب ـ به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد.
پ ـ از کشورهای ثالث و بالعکس.
کارگروه (کمیته) مشترک مندرج در ماده (۱۲) این موافقتنامه درخصوص اعتبار و نوع پروانه‌ها تصمیم‌گیری خواهد نمود.
این پروانه‌ها براساس درخواست مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد و به طور سالیانه مبادله خواهد شد.
چنین مجوزی برای استفاده یک وسیله نقلیه یا برای یک وسیله نقلیه ترکیبی معتبر بوده و یک سفر را در بر خواهد گرفت.
مقررات عمومی
ماده ۵ ـ وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1 ـ درخصوص وزن و ابعاد (فشار محوری) وسایل نقلیه جاده‌ای، هریک از طرفهای متعاهد تعهد می‌نماید که وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر را مشمول شرایط محدودکننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو خود قرار ندهد.
2 ـ چنانچه وزن یا ابعاد یا فشار محوری وسایل نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه مجوز مخصوصی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط تحصیل گردد.
هنگامی که این مجوز مقرر می‌دارد که وسیله نقلیه باید در یک مسیر معین تردد نماید، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ ـ ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد اجازه حمل و نقل مسافر یا کالا در داخل قلمرو طرف دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر را نمی‌دهد.
ماده ۷ ـ عوارض و مالیات
1 ـ وسایل نقلیه موتوری که در قلمرو یک طرف متعاهد به ثبت رسیده است و به طور موقت وارد قلمرو طرف متعاهددیگرگردد با اخذ پروانه حمل ازپرداخت تمامی مالیاتها، هزینه‌ها و دیگر عوارض وضع شده بر تردد و تملک وسیله نقلیه در آن کشور معاف می‌باشد.
2 ـ معافیت مندرج در بند(۱) فوق، مشمول مالیات یا عوارض سوخت مصرفی و همچنین عوارض ویژه مربوط به استفاده از پلها، تونلها و جاده‌ها و هزینه‌های خدماتی خاص نمی‌گردد.
3 ـ هیچگونه عوارض و مالیات دیگری به جز موارد مندرج در بندهای (۱) و (۲) فوق از متصدیان حمل و نقل هریک از طرفهای متعاهد در قلمرو طرف متعاهد دیگر أخذ نمی‌شود.
ماده ۸ ـ تشریفات گمرکی
۱ ـ ورود موقت وسایل نقلیه به داخل قلمرو طرف متعاهد دیگر از پرداخت عوارض و مالیاتهای وارداتی معاف بوده و مشمول ممنوعیتها و محدودیتهای وارداتی طبق قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد ذی‌ربط نخواهد بود.
۲ ـ سوخت موجود در مخازن استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد که به طور موقت به قلمرو طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت عوارض و مالیات وارداتی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت وارداتی نخواهد بود مشروط بر آن‌که این مخازن از ابتدا توسط کارخانه سازنده نصب شده باشد.
۳ ـ قطعات یدکی وارده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً مطابق با شرایط بند(۱) این ماده وارد گردیده، به صورت موقت بدون ممنوعیت و یا محدودیت وارداتی از پرداخت عوارض و مالیات وارداتی و سایر هزینه‌ها معاف خواهد بود. قطعات یدکی تعویض شده باید تحت نظارت مأمورین گمرکی ذی‌ربط و براساس قوانین و مقررات ملی کشوری که قطعات، وارد آن کشور شده است ترخیص و یا بازگردانده شود.
۴ ـ به خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای اجازه داده می‌شود تا وسایل شخصی خود و ابزارآلات مورد نیاز جهت تعمیر وسیله نقلیه را که بطور معمول در طی سفر مورد نیاز بوده است، به همراه داشته باشند.
ماده ۹ ـ اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی که هر دو کشور در آن عضویت دارند مورد حکم قرار نگرفته است موظفند قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر را رعایت نمایند.
ماده ۱۰ ـ تخلفات
۱ ـ مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد بر رعایت مفاد این موافقتنامه از سوی متصدیان حمل و نقل نظارت خواهند نمود.
۲ ـ مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، موظفند بنا به درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر درمورد متصدیان حمل و نقل یا رانندگان وسایل نقلیه‌ای که در قلمرو طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقتنامه و نیز از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن قلمرو تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف ـ اخطار.
ب ـ سلب اجازه حمل و نقل در قلمرو طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع یافته است به طور موقت، یا جزیی یا کلی و با هماهنگی مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد.
۳ ـ مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد قبلی، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد اخیرالذکر را از اقدامات به عمل آمده طبق بند (۲) این ماده مطلع خواهند نمود.
۴ ـ این ماده بدون لطمه به هرگونه اقدامات قانونی مقتضی توسط دادگاهها یا مقامات اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در قلمرو آن صورت گرفته، اجراء خواهد گردید.
ماده ۱۱ ـ مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای این موافقتنامه به شرح زیر می‌باشد:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
وزارت راه و شهرسازی ـ سازمان حمل و نقل و پایانه‌های کشور
ـ از طرف دولت جمهوری لیتوانی
وزارت حمل و نقل
ماده ۱۲ ـ کارگروه (کمیته) مشترک
1 ـ طرفهای متعاهد، کارگروه (کمیته) مشترکی را به منظور نظارت بر اجرای این موافقتنامه و حل و فصل موضوعات مورداختلاف تشکیل خواهند داد.
وظایف کارگروه (کمیته) به شرح زیر است:
الف ـ بررسی کلیه موارد مربوط دیگر که در حیطه شمول این موافقتنامه بوده و ارائه توصیه برای حل و فصل آنها.
ب ـ بررسی مواد دیگر در ارتباط با حمل و نقل جاده‌ای.
کمیته مشترک می‌تواند اصلاح هر یک از مواد این موافقتنامه را توصیه نموده و جهت تصویب، آن را به مقامات صلاحیتدار ارسال دارد. طرفهای متعاهد ملزم به اجرای تصمیمات کارگروه (کمیته) مشترک می‌باشند.
2 ـ کارگروه (کمیته) مشترک به طور متناوب در قلمرو هریک از طرفهای متعاهد و براساس درخواست مقامات صلاحیتدار آنها برگزار می‌گردد.
ماده ۱۳ ـ لازم‌الاجراء شدن و مدت اعتبار
1 ـ طرفهای متعاهد یکدیگر را از طریق مجاری دیپلماتیک از انجام تمامی شرایط موردنیاز طبق قوانین ملی خود به منظور لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه، مطلع خواهند نمود. این موافقتنامه سی روز پس از دریافت آخرین اطلاعیه لازم‌الاجراء خواهد شد.
2 ـ این موافقتنامه پس از لازم‌الاجراء شدن برای یک دوره سه ساله معتبر می‌باشد و پس از این دوره خود به خود معتبر خواهد ماند مگر آن‌که یکی از طرفهای متعاهد با ارسال یک پیش آگهی شش ماهه و از طریق مجاری دیپلماتیک آن را فسخ نماید.
این موافقتنامه در ویلنیوس به تاریخ ۱۷/۷/۱۳۷۵ هجری شمسی برابر با ۸/۱۰/۱۹۹۶ میلادی در یک مقدمه و سیزده ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، لیتوانیایی و انگلیسی به امضاء رسید. کلیه متون دارای اعتبار یکسان بوده و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت جمهوری لیتوانی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و نهم فروردین‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۵/۲/۱۳۸۶ به تأیید شورای محترم نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – غلامعلی حداد عادل