قانون موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کره مصوب ۱۳۷۹,۱۰,۲۰
ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کره مشتمل بر
یک مقدمه و بیست ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی در بخش ارجاع به داوری الزامی می‌باشد.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کره
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کره (که از این پس طرفهای متعاهد خوانده می‌شوند)، عضو کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی (۱۶/۹/۱۳۲۳هجری شمسی) در شیکاگو جهت امضاء مفتوح گردید، می‌باشند؛
با تمایل یکسان به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و بهره‌برداری از سرویسهای هوائی منظم بین و ماورای سرزمینهای خود، نسبت به موارد ذیل موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف:
بجز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه:
الف – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ هفتم دسامبر میلادی (۱۶/۹/۱۳۲۳هجری شمسی) در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل هر ضمیمه ( ضمائم) یا کنوانسیونی که به موجب مواد (۹۰) و (۹۴) آن تصویب شده است، تا جائی که این موارد برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود.
ب – اصطلاح «مقامهای هواپیمائی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان هواپیمائی کشوری» و در مورد دولت جمهوری کره به «وزارت عمران و‌حمل و نقل» یا در هر دو مورد به هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی مراجع مزبور باشد، اطلاق می‌گردد.
پ – اصطلاح «شرکت هواپیمائی تعیین شده» به کلیه شرکتهای هواپیمائی که یک طرف متعاهد توسط اعلام کتبی به طرف متعاهد دیگر به منظور بهره‌برداری از سرویسهای هوائی در مسیرهای مشخص شده که در ضمیمه این موافقتنامه تعیین نموده و طرف متعاهد دیگر مجوز بهره‌برداری را‌براساس ماده (۳) این موافقتنامه به آنها داده است، اطلاق می‌شود.
ت – اصطلاح «ظرفیت» درمورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت» درمورد «سرویس‌توافق شده» به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضربدر دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.
ث – «اصطلاح «سرزمین» در مورد یک کشور به مناطق خاکی و آبی تحت حاکمیت آن طرف متعاهد اطلاق می‌شود و شامل فضای محاذی آنها نیز می‌باشد».
ج – اصطلاحات «سرزمین هوائی»، «سرویس هوائی بین‌المللی»، «شرکت هواپیمائی» و «توقف به منظورهای غیر حمل و نقل» به ترتیب دارای همان معانی است که در ماده (۹۶) کنوانسیون به آنها داده شده است.
چ – اصطلاح «نرخ» به قیمتی که باید برای حمل مسافر و بار غیر همراه، پرداخت گردد و شرایطی که به موجب آن قیمتها اعمال می‌گردد از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای آژانس (نمایندگی) و سایر خدمات جنبی به استثنای دستمزدها و شرایط حمل پست اطلاق می‌شود.
ح – اصطلاح «ضمیمه» به ضمیمه این موافقتنامه یا اصلاحیه آن طبق مفاد ماده (۱۵) این موافقتنامه اطلاق می‌شود.
ضمیمه جزء لاینفک این موافقتنامه است و کلیه ارجاعات به موافقتنامه ارجاع به ضمیمه نیز به شمار می‌رود و به‌استثنای مواردی که به طور صریح به‌گونه دیگری عنوان شده است.
ماده ۲ – اعطای حقوق:
1 – هر طرف متعاهد حقوق تصریح شده در این موافقتنامه را به طرف متعاهد دیگر اعطاء خواهد نمود تا شرکتهای هواپیمائی تعیین شده آن بتوانند سرویسهای هوائی بین‌المللی منظم در مسیرهای مشخص در ضمیمه را تأسیس و مورد بهره‌برداری قرار دهند.
چنین سرویسها و مسیرهائی از این به بعد‌به ترتیب «سرویسهای توافق شده» و «مسیرهای مشخص شده » خوانده خواهد شد.
2 – طبق مفاد این موافقتنامه، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد هنگام بهره‌برداری از سرویسهای مشخص شده از حقوق زیر برخوردار خواهند بود:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر حمل و نقل، و
پ – سوار و پیاده کردن مسافر، بار و پست در هر نقطه‌ای در مسیرهای مشخص شده طبق شرایط مندرج در ضمیمه.
3 – هیچ یک از مفاد بند (۲) این ماده به نحوی تلقی نخواهد شد که شرکتهای هواپیمائی یک طرف متعاهد محق می‌باشند در سرزمین طرف متعاهد دیگر در قبال مزد یا کرایه مسافر، بار و پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل کنند.
ماده ۳ – تعیین و اجازه:
1 – هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا چند شرکت هواپیمائی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمائی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقامهای ذی‌صلاح طرف متعاهد دیگر با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴) ماده حاضر به شرکت هواپیمائی تعیین شده بدون تأخیر اجازه مربوط را اعطاء خواهند کرد.
3 – مقامهای هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که مقامهای مزبور را قانع سازند شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً طبق مفاد کنوانسیون توسط مقامهای مزبور در مورد سرویسهای هوائی بین‌المللی اعمال می‌گردد دارا‌می‌باشند.
4 – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که طرف متعاهد مزبور قانع نشده باشد که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکتهای هواپیمائی مربوط در دست طرف متعاهدی که شرکتهای هواپیمائی را تعیین نموده یا اتباع طرف متعاهد مزبور است از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مشخص شده در ماده (۲) موافقتنامه حاضر توسط آن شرکتهای هواپیمائی تعیین شده لازم بداند وضع نماید.
5 – در هر زمان پس از آنکه مفاد بندهای (۱) و (۲) این ماده به مرحله عمل در آمده باشد شرکت هواپیمائی که بدین نحو تعیین شده و اجازه کسب نموده است می‌تواند بهره‌برداری از سروییسهای[سرویسهای] مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آنکه ظرفیت براساس ماده (۹) ارائه شده و نرخی مطابق مفاد ماده(۱۱) این موافقتنامه درمورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو:
1 – هر طرف متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل اجازه بهره‌برداری صادره را لغو یا استفاده از حقوق مشخص شده در ماده (۲) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای استفاده از این حقوق لازم باشد وضع نماید:
الف – در هر موردی که قانع نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر آن شرکت هواپیمائی در دست طرف متعاهدی که شرکت مذکور را تعیین نموده یا اتباع آن است یا،
ب – در موردی که شرکت هواپیمائی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند،
پ – در موردی که شرکت هواپیمائی به هر نحوی از انحاء عملیات بهره‌برداری را مطابق مقررات این موافقتنامه انجام ندهد.
2 – جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده به صورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم باشد اعمال این حق فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات:
1 – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود یا خروج هواپیمائی که به امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارد از سرزمین آن یا پروازهای هواپیمای مزبور بر فراز آن سرزمین است، نسبت به هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مجری خواهد بود و هواپیماهای مزبور آنها را در هنگام ورود یا خروج یا در داخل سرزمین طرف متعاهد نخست رعایت خواهند کرد.
2 – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافران و کارکنان و بار یا پست از سرزمین آن است از قبیل تشریفات ورود و خروج و مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی، بهداشتی، ارزی و قرنطینه در مورد مسافران و کارکنان و بار یا پست حمل شده توسط هواپیمائی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در زمانی که در سرزمین مذکور باشد اعمال خواهد شد.
3 – هر طرف متعاهد نسخه‌هائی از قوانین و مقررات مربوط مندرج در این ماده را بنا بر تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
ماده ۶ – حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر عوارض مشابه:
1 – هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد که سرویسهای بین‌المللی را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند و مواد سوختی و روغن موتور، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمائی یک طرف متعاهد از پرداخت کلیه حقوق گمرکی، سود‌بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض هنگام رسیدن به سرزمین طرف متعاهد دیگر طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف‌متعاهد مشروط بر اینکه تجهیزات و مواد مذکور تا زمانی که مجدداً برگردانده شود در هواپیما باقی بماند معاف خواهند بود.
2 – سوخت و روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسائل یدکی و لوازم مورد نیاز جاری و خواربار وارد شده به سرزمین یک طرف متعاهد توسط طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن که صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای طرف متعاهد اخیرالذکر می‌باشند براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق‌گمرکی و سود بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد معاف خواهند بود.
3 – سوخت و روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسائل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار که در سرزمین یک طرف متعاهد وارد هواپیماهای شرکت هواپیمائی طرف متعاهد دیگر می‌شوند و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی، مالیاتها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض یا هزینه‌های ملی یا محلی طبق مفاد قوانین و مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد معاف خواهند بود.
4 – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامهای گمرکی سرزمین طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر شود و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامهای نامبرده قرار داد.
5 – مسافران، اثاثیه مسافر و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در گذر مستقیم می‌باشند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی‌شوند، فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و باری که در گذر مستقیم است ازحقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر مالیاتهای مشابه معاف خواهد بود.
6 – اسناد رسمی حاوی نشانه رسمی شرکت هواپیمائی مانند برچسب چمدان، بلیت هواپیما، بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی که به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد طبق مفاد قوانین و‌مقررات لازم‌الاجرای هر طرف متعاهد از کلیه حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷ – تأسیس دفتر نمایندگی شرکت هواپیمائی:
شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد مجاز خواهد بود نمایندگیهای خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید. در صورت تعیین یک نمایندگی کل یا نمایندگی فروش کل این نمایندگی طبق قوانین و مقررات مربوط جاری هر یک از طرفهای متعاهد منصوب خواهد شد.
ماده ۸ – هزینه‌های فرودگاهی:
1 – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاهها و سایر تأسیسات تحت کنترل خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد.
2 – مع هذا هر یک از طرفهای متعاهد موافقت دارد که این هزینه‌ها از آنچه در مورد هواپیماهای شرکتهای هواپیمائی آن طرف و یا هر شرکت هواپیمائی دولتهای متعاهد دیگر که در سرویسهای مشابه بین‌المللی تردد می‌نمایند وضع شده، تجاوز نکند.
ماده ۹ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز:
1 – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد از رفتار عادلانه و متساوی برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد منافع شرکت هواپیمائی طرف دیگر را منظور نظر خواهد داشت تا من غیر حق در سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی سرویسهای مورد توافق که توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد انجام می‌شود تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار‌مناسب برای رفع نیازمندیهای جاری و پیش‌بینی شده معقول حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین کننده شرکتهای هواپیمائی و سرزمین طرف متعاهد دیگر است. حمل و نقل سوار و پیاده نمودن در سرزمین طرف متعاهد دیگر به نقاطی در مسیرهای مشخص شده در سرزمینهای کشورهائی غیر از کشوری که شرکتهای هواپیمائی را تعیین نموده و بالعکس می‌باید به عنوان ویژگی تکمیلی در نظر گرفته شود.
4 – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر شصت (۶۰) روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز را به مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود.
این محدودیت زمانی را می‌توان در موارد خاص با تصویب مقامهای نامبرده کاهش داد.
ماده ۱۰ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها:
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد توسط طرف متعاهد دیگر برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر اینکه شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر‌حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که‌جهت اتباع آن توسط متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری نماید.
ماده ۱۱ – نرخهای حمل و نقل هوائی:
1 – نرخها در کلیه سرویسهای توافق شده در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره‌برداری، سود معقول، خصوصیات سرویس مانند استانداردهای سرعت و تدارک ملزومات و نرخهای شرکت هواپیمائی دیگر که برای هر قسمتی از همان مسیرهای مشخص‌شده تعیین شده‌اند وضع می‌گردد.
2 – نرخها براساس قواعد ذیل تعیین می‌گردد:
الف – هرگاه شرکتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه بین‌المللی شرکتهای هواپیمائی با مکانیسم تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، نرخها براساس این قطعنامه بین شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد توافق خواهد شد.
ب – هرگاه قطعنامه‌ای درباره نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق وجود نداشته باشد یا هر یک از شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد عضو اتحادیه شرکتهای هواپیمائی موضوع بند (الف) فوق نباشد، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در مورد نرخهائی که برای سرویسهای مورد‌توافق اعمال می‌گردد بین خود توافق خواهند نمود.
پ – نرخهائی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد حداقل شصت (۶۰) روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجرا برای تصویب به مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد تسلیم خواهد گردید. در موارد خاص این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامهای مذکور قابل کاهش است.
ت – این تصویب می‌باید صریحاً اعلام گردد. چنانچه هیچ یک از مقامهای هواپیمائی عدم رضایت خود را طی سی (۳۰) روز از تاریخ ارائه آن اعلام ننمایند، طبق جزء (پ) بند (۲) این ماده، این‌گونه نرخها به منزله تصویب شده تلقی خواهد شد. چنانچه مدت تسلیم نرخ همان گونه که در جزء (پ) بند (۲) پیش‌بینی گردیده کاهش یابد، مقامهای هواپیمائی می‌توانند توافق کنند که مدت اعلام عدم رضایت باید کمتر از سی (۳۰) روز باشد.
ث – در صورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجرا به توافق برسند یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت هواپیمائی خود را به منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله سی (۳۰) روز اول از دوره شصت (۶۰) روزه موضوع جزء (ت) بند (۲)، مقامهای هواپیمائی یک طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمائی طرفهای متعاهد طبق جزء‌های (الف) و (ب) بند (۲) این ماده به مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر اعلام دارد، مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند لیکن هیچ نرخی قبل از تصویب مقامهای هواپیمائی هر طرف متعاهد به موقع اجرا در‌نخواهد آمد.
ج – اگر مقامهای هواپیمائی نتوانند درباره نرخهای ارائه شده براساس جزء (ت) بند (۲) این ماده، یا تعیین هرگونه نرخی طبق جزء (ث) بند (۲) این ماده، به توافق برسند، اختلاف پیش آمده براساس مفاد ماده (۱۶) این موافقتنامه حل و فصل خواهد شد.
چ – نرخهای تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند. با این وجود هیچ نرخی به موجب این بند برای مدتی بیش از دوازده ماه پس از تاریخی که در آن اعتبار نرخ مزبور به گونه دیگری منقضی می‌شود تمدید نخواهد شد.
ماده ۱۲ – انتقال درآمد:
انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر پس از کسر‌هزینه‌ها صورت خواهد گرفت. طرفهای متعاهد تمامی اقدامات لازم را برای تسهیل انتقال درآمدهای مزبور که توسط شرکتهای هواپیمائی از محل خدمات موضوع این موافقتنامه حاصل شده، معمول خواهند کرد.
ماده ۱۳ – امنیت هوانوردی:
1 – طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل تأکید می‌نمایند که تعهد آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت‌هواپیمائی کشوری در برابر اعمال مداخله غیرقانونی جزء لاینفکی از این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، بویژه مطابق با مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ (۲۳/۶/۱۳۴۲)، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ (۲۵/۹/۱۳۴۹) و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمائی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ (۱/۷/۱۳۵۰) و یا هر کنوانسیون دیگر مربوط به امنیت هوانوردی که طرفهای متعاهد به عضویت آن‌در آیند.
2 – طرفهای متعاهد کلیه مساعدتهای لازم را جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافران و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمائی کشوری را بنا بر تقاضا درمورد یکدیگر‌به عمل خواهند آورد.
3 – طرفهای متعاهد باید در روابط دو جانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از سوی سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفین قابل اجراست عمل نمایند. آنها می‌باید از گردانندگان هواپیماهائی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائم آنها در سرزمین طرفین می‌باشد و نیز گردانندگان فرودگاههای واقع در سرزمینهای خود بخواهند که طبق مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
4 – هر طرف متعاهد موافقت دارد که می‌توان از این گردانندگان هواپیماها درخواست نمود تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین او اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما قبل و در زمان سوار شدن مسافران یا بارگیری به نحو مؤثر معمول می‌شود.
هر طرف متعاهد همچنین باید با هر درخواست طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با یک تهدید خاص برخورد مثبت داشته باشد.
5 – هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری یا دیگر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافر و خدمه آن، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی رخ دهد، طرفهای متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات مناسب به منظور پایان سریع و امن حادثه مزبور یا خطر وابسته به آن یکدیگر را یاری نمایند.
ماده ۱۴ – تسلیم آمار:
مقامهای هواپیمائی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده خود را به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را به قسمی که معمولاً توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده برای مقامهای هواپیمائی ملی خود‌تهیه و به آنها ارائه می‌گردد بنا بر تقاضا در اختیار مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد. کلیه اطلاعات اضافی آماری حمل و نقل درمورد درخواست مقامهای هواپیمائی یک طرف متعاهد از مقامهای هواپیمائی طرف متعاهد دیگر در صورت تقاضا مورد شور و توافق دو طرف متعاهد قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۵ – مشاوره، اصلاحات و تغییر:
1 – هر طرف متعاهد یا مقامهای هواپیمائی آن می‌توانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامهای هواپیمائی آن تقاضای مشاوره نمایند.
2 – مشاوره مورد تقاضای یک طرف متعاهد یا مقامهای هواپیمائی آن در فاصله شصت (۶۰) روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 – اگر هر یک از طرفهای متعاهد تقاضای اصلاحیه هر مفادی از این موافقتنامه را داشته باشد، می‌تواند در هر زمان تقاضای مشاوره با طرف متعاهد دیگر را نماید. چنین مشورتی می‌تواند از طریق مذاکره یا مکاتبه باشد و در مدت شصت (۶۰) روز از تاریخ دریافت تقاضا انجام خواهد شد. هر نوع اصلاحیه‌ای که بدین صورت توافق شده باشد پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت سیاسی لازم‌الاجراء خواهد شد.
4 – علی‌رغم مفاد بند (۳)، اصلاحات جداول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر ممکن است مستقیماً بین مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت سیاسی لازم‌الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۶ – حل اختلافات:
1 – هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند کرد که اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
2 – هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل کنند، می‌توانند با توافق موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند.
3 – چنانچه طرفهای متعاهد نتوانند به موجب بندهای (۱) و (۲) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه برسند، هر طرف متعاهد می‌تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط خود، اختلاف را به یک هیأت داوری سه نفره ارجاع دهد که هر یک از طرفهای متعاهد یک داور را معین خواهد کرد و دو داور تعیین شده درباره داور سوم توافق خواهند نمود. در صورت ارجاع اختلاف به داوری هر یک از طرفهای متعاهد ظرف شصت روز پس از وصول تقاضای‌ارجاع اختلاف به هیأت داوری، به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز ظرف شصت (۶۰) روز بعد از تاریخ آخرین انتخاب، تعیین خواهد شد. چنانچه هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور در مورد داور سوم به توافق نرسند، بنا به تقاضای هر یک از طرفهای متعاهد، رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری برحسب مورد داور یا داورها را تعیین خواهد نمود، در هر حال داور سوم از اتباع یک کشور ثالث خواهد بود و به عنوان رئیس هیئت داوری عمل خواهد کرد.
4 – در مواردی که سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری از انجام وظیفه معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد، و چنانچه معاون رئیس نیز از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچ یک از طرفهای متعاهد را نداشته باشد، انجام خواهد گردید.
5 – هیأت داوری با توجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آیین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.
6 – تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است.
7 – مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید.
هرگونه مخارجی که توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری در رابطه با نصب سرداور یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند (۳) این ماده به وجود آید به عنوان بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.
ماده ۱۷ – فسخ:
1 – هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اعلام همان زمان به اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری خواهد رسید.
2 – در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ خواهد شد، مگر آنکه اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد پس گرفته شود. درصورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد دیگر، اعلام فسخ چهارده (۱۴) روز پس از وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۸ – مطابقت با کنوانسیونها یا موافقتنامه چند جانبه:
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه حمل و نقل هوائی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجرا گردد، این موافقتنامه و ضمیمه (ضمائم) آن به‌نحوی اصلاح خواهد شد تا با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور تطبیق نماید.
ماده ۱۹ – ثبت :
این موافقتنامه و ضمیمه (ضمائم) آن و کلیه اصلاحات آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۰ – لازم‌الاجراء شدن:
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر دایر بر رعایت الزامات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجرا شدن این موافقتنامه به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
بنا به مراتب نمایندگان امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند، این موافقتنامه را در تهران امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ ۹/۸/۱۳۷۷ هجری شمسی برابر با ۳۱ اکتبر ۱۹۹۸ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، انگلیسی و کره‌ای که تمام متنها دارای اعتبار یکسان می‌باشد، تنظیم گردید.
در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک عمل است.
ازطرف ازطرف
دولت جمهوری اسلامی ایران دولت جمهوری کره
الف – مسیرهائی که می‌تواند توسط شرکت یا شرکتهای هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران در دو طرف مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماورا
——————————————————————————————————
نقاطی در جمهوری اسلامی ایران نقاط نقاطی در جمهوری کره نقاط
ب – مسیرهائی که می‌تواند توسط شرکت یا شرکتهای هواپیمائی تعیین شده جمهوری کره در دو طرف مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماورا
——————————————————————————————————
نقاطی در جمهوری کره نقاط نقاطی در جمهوری اسلامی ایران نقاط
تذکر
1 – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد می‌توانند در کلیه یا هر یک از پروازها، از بهره‌برداری هر نقاط واسط و ماورای فوق‌الذکر صرفنظر‌نمایند مشروط بر اینکه سرویسهای توافق شده از نقطه (نقاط) مبدأ در کشور مربوط آغاز شود.
2 – تعیین نقاط واسط و ماوراء و حق بهره‌برداری از آزادی پنجم حقوق حمل و نقل به چنین نقاطی و بالعکس منوط به توافق مقامهای هواپیمائی طرفها خواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ بیستم دی ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۸/۱۰/۱۳۷۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی