قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت قطر مصوب 1371,08,13با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت قطر مشتمل بر یك مقدمه و (21) ماده كه در تاریخچهاردهم اسفند ماه 1370 هجری خورشیدی (5 مارس 1991 میلادی) در تهران به امضاء رسیده است، تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده میشود
موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت قطر
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت قطر بعنوان اعضاء كنوانسیون هواپیمائی كشوری بینالمللی كه در 7 دسامبر 1944 در شیكاگو برای امضاءمفتوح گردید.
با تمایل به انعقاد موافقتنامهای در ارتباط با كنوانسیون مذكور، بمنظور تأسیس و بكارانداختن سرویسهای منظم هوائی بین سرزمینهای خود و ماوراءاین سرزمینها نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده 1 – تعاریف
بجز در مواردی كه فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه
الف – اصطلاح «كنوانسیون» به كنوانسیون هواپیمائی كشوری بینالمللی كه در تاریخ 7 دسامبر 1944 در شیكاگو برای امضاء مفتوح گردیده اطلاقمیشود و همچنین شامل الحاقیهای كه به موجب ماده 90كنوانسیون و هر اصلاحیه، الحاقیه یا كنوانسیون كه به موجب مواد 90 و 94 آن تصویب شده است تا جائی كه برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود.
2(اصلاحی 31ˏ05ˏ1386)ـ مقامات هواپیمایی: اصطلاح «مقامات هواپیمایی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان هواپیمایی كشوری» و هر شخص یا سازمانی كه مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد، اطلاق میگردد و در مورد دولت قطر، به «رئیس هواپیمایی كشوری» و هر شخص یا سازمانی كه مجاز به انجام وظایف فعلی آن رئیس یا وظایف مشابه باشد، اطلاق میگردد.
ج – عبارت «شركت هواپیمائی تعیین شده» اطلاق میشود به یك شركت هواپیمائی كه به موجب مفاد مواد 3 موافقتنامه حاضر تعیین شده و اجازهفعالیت یافته باشد.
د – اصطلاح ظرفیت در مورد یك هواپیما اطلاق میشود به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یك مسیر یا قسمتی از یك مسیر و اصطلاح ظرفیت درمورد «سرویس مورد توافق» اطلاق میشود به ظرفیت هواپیما در چنین سرویس ضربدر دفعات پرواز چنین هواپیمائی طی زمان معین و در طی و یاقسمتی از مسیر.
ه – اصطلاح «سرزمین» در مورد یك كشور اطلاق میشود به مناطق خاكی و آبهای سرزمینی مجاور آن كه تحت حاكمیت و سلطه آن كشور است.
و – عبارت «سرویس هوائی» «سرویس هوائی بینالمللی» «شركت هواپیمائی» و «توقف به منظورهای غیر ترافیك» به ترتیب دارای همان معانی استكه در ماده 96 كنوانسیون به آنها داده شده است.
تفاهم حاصل است كه عناوین مواد موافقتنامه حاضر معانی هیچ یك از مقررات آن را به نحوی از انحاء محدود نمیكند یا توسعه نمیدهد.
ماده 2 – اعطای حقوق
1 – هر یك از طرفین متعاهدین حقوق مصرحه در این موافقتنامه را جهت انجام سرویسهای هوائی بینالمللی به وسیله شركت هواپیمائی معینه طرفمتعاهد دیگر بشرح ذیل به طرف متعاهد دیگر اعطاء مینماید.
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذكور به منظورهای غیر ترافیك.
ج – هر كدام از طرفین قرارداد به طرف دیگر این اجازه را میدهد تا با توجه به حقوق مشخص شده در این قرارداد جهت برقراری پروازهای منظمبینالمللی طبق مسیرهای مشخص شده در برنامههای پرواز پیوست این قرارداد اقدام نماید.
چنین برنامه پرواز و مسیر در این قرارداد« بنامهای سرویسهای توافق شده» و«مسیرهای مشخص شده» خوانده خواهند شد.
ضمن انجام «پروازهای توافقشده» در« مسیرهای مشخص» شركت هواپیمائی منتخب توسط هر كدام از طرفهای قرارداد ضمن استفاده از حقوق مشخص شده در ماده 1 این بند قراردادمیتوانند در نقاط مشخص شده در مسیر برنامه پرواز مورد توافق اقدام به حمل و نقل بار و مسافر و ارسالات پستی به صورت جداگانه هر كدام یا بهصورت مركب نماید.
2 – هیچیك از مفاد این موافقتنامه بنحوی تلقی نخواهد شد كه در نتیجه شركت هواپیمائی یكی از طرفین متعاهدین محق باشد در سرزمین طرفمتعاهد دیگر در قبال مزد یا كرایه، مسافر، بار یا پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین آن طرف حمل كند.
3 – در مناطق جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در مناطقی كه این عملیات در جریان است انجام این قبیل سرویسها منوط به تصویب مقامات ذیصلاحاست.
ماده (2 مكرر) (الحاقی 31ˏ05ˏ1386)– ایمنی هوانوردی
1(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ هر طرف متعاهد میتواند در هر زمان در رابطه با استانداردهای ایمنی در زمینههای مربوط به تأسیسات هوانوردی، خدمه پرواز، هواپیما و بهرهبرداری از هواپیما كه طرف متعاهد دیگر به كار گرفته است، درخواست مشاوره نماید. چنین مشاورهای ظرف مدت سیروز از تاریخ درخواست مزبور انجام خواهد شد.
2(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ در صورتی كه پس از مشاوره مزبور یك طرف متعاهد ملاحظه كند استانداردهای ایمنی در زمینههای موضوع بند (1) كه در آن زمان به موجب كنوانسیون وضع شده به طور مؤثر توسط طرف متعاهد دیگر به كار گرفته یا اجراء نمیشود، طرف متعاهد دیگر را از یافتههای مزبور و اقداماتی كه برای تطبیق با استانداردهای ایكائو ضروری به نظر میرسد آگاه خواهد كرد. طرف متعاهد دیگر اقدام اصلاحی مناسب را در فرصت زمانی توافق شده اتخاذ خواهد نمود.
3(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ همچنین به موجب ماه (16) كنوانسیون توافق میشود هر نوع هواپیمایی كه توسط شركت هواپیمایی تعیین شده یك طرف متعاهد یا از طرف آن در سرویسهایی از مبدأ سرزمین طرف متعاهد دیگر یا بالعكس مورد بهرهبرداری قرار گیرد، میتواند مادامی كه در سرزمین طرف متعاهد دیگر است، مشمول بازرسی نمایندگان مجاز طرف متعاهد دیگر قرار گیرد. مشروط بر این كه این امر منجر به تأخیر بدون دلیل در بهرهبرداری از هواپیما نگردد. علیرغم تعهدات مندرج در ماده (33) كنوانسیون، هدف این بازرسی، تأیید اعتبار اسناد هواپیمای مربوط، گواهینامه خدمه و تطبیق تجهیزات و وضعیت هواپیما با استانداردهای وضع شده در آن زمان به موجب كنوانسیون میباشد.
4(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ هر طرف متعاهد حق تعلیق یا تغییرفوری مجوز بهرهبرداری شركت یا شركتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را در صورتی كه اقدام فوری برای حصول اطمینان از ایمنی بهرهبرداری شركت هواپیمایی تعیین شده ضروری باشد برای خود محفوظ میدارد.
5(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ هر اقدامی از سوی یك طرف متعاهد طبق بند (4) فوق با از بین رفتن زمینه اتخاذ آن اقدام متوقف خواهد شد.
6(الحاقی 31ˏ05ˏ1386)ـ باتوجه به بند (2) فوق اگر مشخص شود كه با پایان یافتن فرصت زمانی توافق شده، یك طرف متعاهد در حالت عدم مطابقت با استانداردهای ایكائو باقی مانده است، دبیر كل ایكائو باید از این موضوع و نیز تصمیم رضایت بخش بعدی نسبت به موقعیت مطلع گردد.
ماده 3 – تعیین و اجازه
1(اصلاحی 18ˏ09ˏ1375)– هریك از طرفین متعاهد حق دارد یك یا دو شركت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده به صورت كتبی به طرف متعاهد دیگر معرفی نماید و شركت یا شركتهای هواپیمایی مزبور را به صورت كتبی حذف كرده یا تغییر دهد.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین مقامات ذیصلاح طرف متعاهد دیگر با رعایت مواد بندهای 3 و 4 ماده حاضر به شركت هواپیمائی تعیین شده بدونتأخیر اجازه بهره برداری مربوطه را اعطاء خواهد كرد.
3 – مقامات هواپیمائی یك طرف متعاهد میتوانند از شركتی كه توسط طرف متعاهد دیگر تعیین شده بخواهند كه مقامات مزبور را قانع سازد كه شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی كه معمولاً برای انجام سرویسهای هوائی بینالمللی توسط مقامات مزبور اعمال میگردد حائز میباشند.
4 – هر یك از طرفین متعاهدین حق دارد در هر مورد كه قانع نشده باشد كه مالكیت عمده و كنترل مؤثر شركت هواپیمائی مربوطه در دست متعاهد یااتباع طرف متعاهدی است كه شركت مزبور تعیین نموده، از اعطاء اجازه بهرهبرداری موضوع بند 2 این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را كه برای اعمالحقوق مشخصه در ماده 2 موافقتنامه حاضر توسط آن شركت هواپیمائی تعیین شده لازم بداند تحمیل نماید.
5 – در هر زمان پس از آنكه مفاد بندهای یك و دو (1 و 2) این ماده به مرحله اجراء درآمده باشد، شركت هواپیمائی كه بدین نحو تعیین شده و اجازهكسب نموده میتواند بهرهبرداری از سرویس های مورد توافق را آغاز نماید مشروط بر آنكه بهرهبرداری از این سرویسها مادامی كه تعرفه مربوطه بهموجب ماده 10 این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور تعیین نگردیده انجام نپذیرد.
ماده 4 – تعلیق و لغو
1 – هر طرف متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل، اجازه بهره برداری صادره را لغو یا استفاده از حقوق مشخصه در ماده 2 این موافقت نامه را در موردشركتی كه توسط طرف متعاهد دیگر تعیین گردیده معلق نماید یا هر شرطی را كه ممكن است برای استفاده از این حقوق لازم باشد تحمیل نماید.
الف – در هر موردی كه قانع نشده باشد مالكیت عمده و كنترل مؤثر آن شركت هواپیمائی در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است كهشركت مذكور را تعیین نموده یا
ب – در موردی كه شركت هواپیمائی مذكور قوانین و مقررات طرف متعاهدی را كه این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نكند.
ج – در موردی كه شركت هواپیمائی مذكور به هر نحوی از انحاء عملیات بهرهبرداری را بر خلاف مقررات موافقتنامه حاضر انجام دهد.
2 – جز در مواردی كه لغو یا تعلیق یا تحمیل شرایط مذكور در بند یك این ماده بصورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازمباشد اعمال این حق فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.
ماده 5 – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات یك طرف متعاهد ناظر به ورود و خروج هواپیماهائی كه به امر هوانوردی بینالمللی اشتغال دارند یا ناظر به عملیات هوانوردیچنین هواپیماهائی حین پرواز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد مذكور میباشند نسبت به هواپیماهای شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهددیگر مجری خواهد بود.
2 – قوانین و مقررات یك طرف متعاهد كه در سرزمین خود ناظر به ورود و خروج و اقامت مسافرین و كاركنان و بار یا پست از قبیل تشریفات ورود وخروج و مهاجرت است، و همچنین مقررات گمركی و بهداشتی در مورد مسافرین و كاركنان و بار و پست حمل شده توسط هواپیماهای تعیین شدهطرف متعاهد دیگر در زمانی كه در سرزمین مذكور باشد اعمال خواهد شد.
3 – هر یك از طرفین متعاهدین نسخههائی از قوانین و مقررات مربوطه مندرج در این ماده را بنا بر تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
4 – شركت هواپیمائی یك طرف متعاهد حق دارد حق تأسیس و نگهداری نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر خواهد داشت.
در صورت معرفی نمایندگی كل و یا نمایندگی فروش این نمایندگی طبق مقررات و قانون های مربوط به كشور طرف قرارداد خواهد بود.
5 – مسئولان قانونی كشور طرف قرارداد بدون هیچگونه تأخیری حق بازدید از هواپیمای طرف دیگر قرارداد در موقع فرود و یا هنگام پرواز را دارامیباشد و همچنین حق بازرسی مدارك و یا گواهینامه مورد لزوم طبق كنوانسیون موجود را دارد.
ماده 6 – معافیت از حقوق گمركی و سایر عوارض
1 – هواپیماهای شركت تعیین شده یك طرف متعاهد كه در سرویسهای بینالمللی پرواز مینمایند و همچنین مواد سوخت و روغن موتور و سایر موادمصرفی فنی و وسایل یدكی و لوازم مورد نیاز جاری و خواربار موجود در هواپیماهای شركت هواپیمائی یك طرف متعاهد كه مجاز به استفاده ازمسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر میباشند به هنگام ورود و خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از پرداختحقوق گمركی و هزینههای بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی معاف خواهد بود حتی اگر مواد مذكور زمانی به مصرف برسد كه این هواپیماها برفراز آن سرزمین در پرواز باشد.
2 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدكی و لوازم مورد نیاز جاری و خوار و بار وارد شده به سرزمین یك طرف متعاهد توسط متعاهد دیگر یا اتباع او كه صرفاً به منظور استفاده در هواپیمای طرف متعاهد اخیرالذكر میباشد بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمركی وهزینههای بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی معاف خواهد بود.
3 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدكی و لوازم مورد نیاز جاری و خوار و بار كه در سرزمین یك طرف متعاهد بار هواپیمای شركت هواپیمائی یك طرف متعاهد میشود و در سرویسهای بینالمللی مورد استفاده قرار میگیرند بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمركی وعوارض و مالیات و هزینههای بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی معاف خواهد بود.
4 – لوازم جاری هوانوردی و نیز موارد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای شركت هواپیمائی تعیین شده هر یك از طرفین متعاهدین تنها با موافقتمقامات گمركی در سرزمین دیگر قابل تخلیه است در این صورت این سواد تا زمانیكه بار هواپیما شده و از سرزمین آن طرف متعاهد خارج گردد و یاطبق مقررات گمركی ترتیب دیگری در مورد آن داده شود. تحت نظارت مقامات نامبرده قرار خواهد گرفت.
5 – مسافرین – اثاثیه مسافر و باری كه از سرزمین یك طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم میباشد و از حریمی كه در فرودگاه آن طرف بدین منظوراختصاص یافته خارج نمیشوند فقط مشمول كنترل جادهای خواهند بود اثاثیه مسافر و باری كه در ترانزیت مستقیم است از حقوق گمركی و سایرمالیاتهای مشابه معاف خواهد بود.
6 – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شركت هواپیمائی مانند برچسب چمدان – بلیط هواپیما – بارنامه – كارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی كه به داخل سرزمین هر یك از طرفین متعاهدین برای استفاده اختصاصی شركت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد از كلیه حقوقو یا مالیاتهای گمركی بر اساس معامله متقابل معاف خواهد بود.
ماده 7 – عوارض فرودگاه
هر یك از طرفین متعاهدین میتوانند برای استفاده از فرودگاهها و سایر تأسیسات تحت كنترل خود عوارض عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد.
معهذا هر یك از طرفین متعاهدین موافقت دارد كه این عوارض از آنچه هواپیماهای ملی آن طرف متعاهد كه در سرویس های مشابه بینالمللی ترددمینمایند و برای استفاده از این فرودگاهها و تأسیسات میپردازند تجاوز نكند.
ماده 8 – مقررات ظرفیت و تصویب برنامههای پرواز.
1 – شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفین متعاهدین از رفتار عادلانه و متساوی برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق درمسیرهای مشخصه از فرصتهای متساوی بهرهمند باشند.
2 – در انجام سرویسهای مورد توافق شركتهای هواپیمائی تعیین شده هر یك از طرفین متعاهدین منافع شركت هواپیمائی تعیین شده طرف دیگر رامنظور نظر خواهد داشت تا من غیر حق در سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی سرویسهای مورد توافق كه توسط شركت هواپیمائی تعیین شده یك طرف متعاهد انجام میشود، تأمین ظرفیت كافی با ضریب بارمناسب است برای رفع نیازمندیهای حمل مسافر و بار و پست جاری و آنچه برای آینده مناسب قابل پیشبینی باشد بین سرزمین طرف متعاهدتعیینكننده شركت هواپیمائی و سرزمین طرف متعاهد دیگر.
4 – با رعایت اصول مشروحه در بندهای 1 و 2 و 3 این ماده شركت هواپیمائی تعیین شده یك طرف متعاهد همچنین میتواند ظرفیتی را براینیازمندیهای ترافیك بین سرزمینهای كشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
5 – ظرفیتی كه عرضه میشود از جمله تعداد سرویسها و نوع هواپیماهای مورد استفاده شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفین متعاهدین درسرویسهای مورد توافق – بر اساس توصیه شركتهای هواپیمائی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمائی قرار خواهد گرفت.
6 – در صورت عدم توافق بین شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرفین متعاهدین – مسائل مشروحه در بند 5 فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمائیطرفین متعاهدین حل و فصل خواهد گردید، تا زمانی كه این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شركتهای هواپیمائی تعیین شده – بدونتغییر باقی خواهد ماند.
7 – شركت هواپیمائی تعیین شده هر یك از طرفین متعاهدین حداقل سی روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخصه – برنامههای پرواز را بهمقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود و در مورد تغییرات بعدی نیز از همین قرار عمل خواهد شد.
این محدودیت زمانی را میتوان در موارد خاص با تصویب مقامات نامبرده كاهش داد.
ماده 9 – شناسائی گواهینامهها و پروازها
1 – گواهینامههای قابلیت پرواز و گواهینامههای صلاحیت و پروانههائی كه توسط یك طرف متعاهد صادر شده و یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خودباقی باشد توسط طرف متعاهد دیگر برای بهرهبرداری از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته خواهد شد مشروط بر اینكهشرایط صدور یا معتبر شناختن این گواهینامهها و پروانهها مساوی و یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد كه بموجب كنوانسیون وضع میگردد. درهر حال هر یك از طرفین متعاهدین این حق را برای خود محفوظ میدارد كه در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامههای صلاحیت وپروانههائی كه جهت اتباع او توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته، خودداری نماید.
ماده 10 – تعرفهها
1 – بموجب بندهای ذیل، اصطلاح «تعرفه» بر معنی نرخ پرداخت شده برای حمل مسافر و بار محالاتی كه بر اساس آنها قیمتها اجراء میشود كه شامل نرخ وشرایط جهت نمایندگی و دیگر سرویسهای جنبی میشود اما شامل دستمزد در موارد عمل امانات پستی نخواهد بود.
2 – تعرفههائی كه توسط شركت هواپیمائی یكی از طرفین قرارداد برای حمل بار از سرزمین طرف دیگر قرارداد پرداخت میشود بایستی در سطحیمعقول برقرار و توجه شایستهای به كلیه عوامل مربوطه از جمله هزینه عملیاتی – سود متعارف و تعرفههای شركتهای هواپیمائی دیگر صورت گیرد.
3 – تعرفههائی كه مربوط به بند 2 این ماده میشود در صورت امكان باید توسط شركت هواپیمائی معینه طرفین قرارداد، مورد توافق قرار گیرد، بعد ازمذاكره با شركتهای هواپیمائی دیگر كه در تمامی یا قسمتهائی از مسیر عملیات پروازی انجام میدهند.
چنین موافقتنامهای هر جا كه ممكن باشد باید با بكاربردن دستورالعملهای انجمن بینالمللی حمل و نقل هوائی (یاتا) برای محاسبه تعرفهها به نتیجهبرسند.
4 – تعرفههائی كه این چنین به توافق میرسند باید به تصدیق مقامات هواپیمائی طرفین حداقل 45 روز قبل از تاریخ پیشنهاد شده در مقدمه برسد.
در موارد خاص این مدت ممكن است بر اثر توافق بین مقامات مسئول طرفین تقلیل یابد.
5 – این تأیید ممكن است سریعاً ابلاغ گردد، اگر هیچكدام از مقامات هواپیمائی در طول 30 روز از تاریخ تسلیم مطابق با بند 4 این ماده عدم رضایتخود را اعلام ننمایند این تعرفهها بصورت تصویب شده در نظر گرفته خواهد شد. همچنانكه در بند 4 مقرر شده، مقامات هواپیمائی ممكن استموافقت كنند مدتی را كه در طول آن هر گونه عدم رضایتی اعلام گردد این عمل در كمتر از 30 روز انجام پذیرد.
6 – در طول مدتی كه مطابق با بند 5 این ماده قابل اجرا است مورد تأیید قرار نگیرد یكی از مقامات هواپیمائی یادداشت عدم رضایت از تعرفههایی كهمطابق مقررات بند 3 این ماده میباشد را به مقامات هواپیمائی طرف دیگر تسلیم مینماید.
مقامات هواپیمائی طرفین متعاهد بعد از مذاكره با مقامات هواپیمائی هر یك از دولتهای دیگری كه داوری آن سودمند باشد، تلاش خواهند نمود كهتعرفه مورد توافق طرفین را تعیین نمایند.
7 – اگر مقامات هواپیمائی نتوانند در مورد تعرفهای كه مطابق بند 4 این ماده به آنها ارائه شده به توافق برسند، و یا نتوانند در مورد تعیین تعرفهای كهمطابق بند 6 این ماده باشد به توافق برسند مورد اختلاف مطابق مقررات ماده 14 این موافقتنامه حل خواهد شد.
8 – تعرفهای كه مطابق مقررات این ماده بوجود آمده باشد تا زمانی كه تعرفه جدیدی تصویب نشده باشد قابل اجراء خواهد بود.
علیرغم این مورد تعرفه، با توجه به این بند بیشتر از 12 ماه بعد از تاریخ انقضاء تمدید نخواهد شد.
ماده 11 – انتقال درآمد
1 – هر یك از طرفین مورد قرارداد باید به شركت یا شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرف دیگر، حق انتقال وجوه بدست آمده در كشور طرف موردقرارداد را اعطاء نماید.
در هر صورت وجوه به دستآمده باید مطابق مقررات تبادل ارزی كشور طرف قرارداد كه درآمد در آن جا حاصل شده، انجام گیرد.
چنین تبادل ارزی باید بر اساس نرخ برابری رسمی همان كشور انجام گیرد و یا در كشورهائی كه نرخ رسمی تبدیل ارز وجود نداشته باشد بر اساس نرخخارجی حاكم صورت پذیرد.
2 – اگر یكی از طرفین متعاهد محدودیت هائی را در مورد انتقال وجوه باقیمانده از هزینههای جاری شركتهای هواپیمائی تعیین شده توسط طرف دیگرقرارداد اعمال نماید، طرف دوم قرارداد حق اعمال محدودیتهای دوجانبهای در مورد شركتهای هواپیمائی تعیین شده طرف دیگر قرارداد را دارد.
ماده 12 – امنیت هوانوردی
1 – طرفین متعاهدین در راستای حقوق و تعهدات خود بموجب حقوق بینالملل، تأكید مینمایند كه تعهد آنان در قبال یكدیگر برای حفظ امنیت هوانوردی در برابر اعمال غیر قانونی جزء لاینفكی از این موافقتنامه را تشكیل میدهد. طرفین متعاهدین بدون تحدید كلیت حقوق و تعهدات خود بموجب حقوق بینالملل به ویژه مطابق با مفاد كنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتكابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توكیو به تاریخ 14سپتامبر 1963، كنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیر قانونی هواپیما، امضاء شده در لاهه به تاریخ 16 دسامبر 1970 و كنوانسیون راجع بهجلوگیری از اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمائی كشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ 22 سپتامبر 1971 عمل خواهند كرد.
2 – طرفین متعاهدین كلیه مساعدتهای لازم را جهت جلوگیری از تصرف غیر قانونی هواپیماهای كشوری و دیگر اعمال غیر قانونی علیه امنیت اینهواپیماها مسافرین و خدمه آن، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمائی كشوری را بنا بر تقاضا در مورد یكدیگربعمل خواهند آورد.
3 – طرفین متعاهدین باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از سوی سازمان بینالمللی هواپیمائی كشوری كه بعنوانضمائم كنوانسیون هواپیمائی كشوری بینالمللی شناخته شده اند تا حدودی كه این مقررات امنیتی در مورد طرفین قابل اجرا است عمل نمایند. آنهامیباید از گردانندگان هواپیماهای ثبت شده در كشور خود یا گردانندگان هواپیماهایی كه محل كار اصلی و یا اقامت دائم آنها در سرزمین طرفین میباشدو نیز گردانندگان فرودگاههای واقع در سرزمینهای خود بخواهند كه طبق مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
4 – هر یك از طرفین متعاهدین موافقت دارد كه میتوان از این گردانندگان هواپیماها درخواست نمود تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند(3) فوق را كه طرف متعاهد دیگر از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا خواستار است رعایت كنند هر یك از طرفینمتعاهدین باید اطمینان حاصل كند كه در سرزمین او اقدامات كافی برای حفاظت از هواپیماها و وارسی مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیهمسافر، بار و خواربار هواپیما قبل و در خلال سوار شدن مسافرین یا بارگیری بنحو مؤثر معمول میشود. هر یك از طرفین متعاهدین همچنین باید باهر درخواست طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه در حد معقول جهت مقابله با یك تهدید خاص برخورد مثبت داشته باشد.
5 – هنگامی كه حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیر قانونی هواپیماهای كشوری یا دیگر اعمال غیر قانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین وخدمه آن، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی رخ دهد طرفین متعاهدین باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات مناسب به منظور پایان دادن سریع و امنحادثه مزبور یا خطر بروز آن یكدیگر را یاری نمایند.
ماده 13 – تسلیم آمار
مقامات هواپیمائی هر یك از طرفین قرارداد اطلاعات و آمار مربوط به ترافیك حمل شده در سرویسهای مورد توافق توسط شركت هواپیمائی تعیینشده خود را به صوب سرزمین صرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین به قسمتی كه معمولاً توسط شركت هواپیمائی تهیه شده برای مقامات هواپیمائیملی خود تهیه میگردد. بنا بر تقاضا در اختیار مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد، كلیه اطلاعات اضافی مورد درخواست مقاماتهواپیمائی یك طرف متعاهد از مقامات هواپیمایی طرف دیگر در صورت تقاضا مورد شور و توافق بین طرفین قرارداد قرار خواهد گرفت.
ماده 14 – مشاوره و اصلاحات
1 -هر یك از طرفین قرارداد یا مقامات هواپیمائی آن میتوانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامات هواپیمائی او تقاضای مشاوره نمایند.
2 – مشاوره مورد تقاضای یك طرف متعاهد یا مقامات هواپیمائی او در فاصله 60 روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
ماده 15 – اصلاحیه
چنانچه هر كدام از طرفین قرارداد خواهان تغییر هر یك از مواد این موافقتنامه باشند، چنین تغییراتی اگر مابین طرفین مورد قرارداد توافق شود و درصورت نیاز با مذاكره، طبق ماده 16 این موافقتنامه زمانی این تغییرات به اجرا گذاشته خواهد شد كه یادداشتی توسط مقامات دیپلماتیك تسلیم هر یكاز طرفین گردد.
در صورتی كه موارد اختلاف غیر از مواد و تبصرههای موجود در قرارداد باشد، این اصلاحیهها باید به تأیید مقامات مسئول ذیصلاح طرفین برسد.
درصورتیكه اصلاحیه تنها مربوط به مقررات موجود در قرارداد باشد موارد اختلاف تنها به توافق مقامات دارای صلاحیت هواپیمائی طرفین قراردادخواهد رسید.
ماده 16 – حل اختلافات
1 – هر گاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و ضمیمه (های) آن بین طرفین متعاهدین اختلافی بروز نماید، طرفین متعاهدین در مرحله نخستاهتمام خواهند نمود تا اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل نمایند.
2 – هر گاه طرفین متعاهدین نتوانند اختلاف را از طریق مذاكره حل و فصل نمایند، میتوانند توافق نمایند موضوع را جهت كسب نظر مشورتی به هرشخص یا هیأتی ارجاع كنند.
3 – چنانچه طرفین متعاهدین نتوانند به موجب بندهای 1 و 2 فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه برسند، اختلاف به یك محكمه داوری سه نفره ارجاعخواهد شد كه هر یك از طرفین متعاهدین یك داور را معین خواهد كرد و دو داور تعیین شده درباره داور سوم توافق خواهند نمود.
هر یك از طرفین متعاهدین ظرف شصت روز پس از وصول تقاضای ارجاع اختلاف به محكمه داوری از طریق مجرای دیپلماتیك به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز ظرف شصت روز بعد از آن تعیین خواهد شد.
چنانچه هر یك از طرفین متعاهدین ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نكند، بنا به تقاضای هر یك از طرفین متعاهدین، رئیس شورای سازمانبینالمللی هواپیمائی كشوری بر حسب مورد داور یا داورها را تعیین خواهد نمود مشروط بر اینكه چنانچه رئیس شورای سازمان بینالمللی هواپیماییكشوری از اتباع هر از طرفین متعاهدین باشد، از نایب رئیس ارشد شورا و در صورتیكه نامبرده نیز از اتباع یكی از طرفین متعاهدین باشد، از عضو مقدمشورا كه در چنین وضع تابعیتی نباشد، درخواست خواهد شد كه حسب مورد داور یا داورها را تعیین نماید.
داور سوم از اتباع یك دولت ثالث خواهد بود و بعنوان رئیس محكمه داوری عمل خواهند نمود.
4 – هر یك از طرفین متعاهدین مخارج داوری را كه تعیین نموده است پرداخت خواهد كرد بقیه مخارج محكمه داوری بطور یكسان بین طرفینمتعاهدین تقسیم خواهد شد.
5 – طرفین متعاهدین تعهد مینمایند تصمیمات متخذه بموجب ماده حاضر را رعایت كنند.
ماده 17 – فسخ
هر یك از طرفین متعاهدین میتوانند در هر موقع قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه كتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اعلام همان زمانبه اطلاع سازمان بینالمللی هواپیمائی كشوری خواهد رسید. در این صورت موافقتنامه دوازده (12) ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف متعاهددیگر فسخ خواهد شد. مگر آنكه اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفین پس گرفته شود. در صورت عدم اعلام وصول از سوی طرفمتعاهد دیگر اعلام فسخ چهارده (14) روز پس از وصول آن به سازمان بینالمللی هواپیمائی كشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده 18 – مطابقت با كنوانسیونهای چندجانبه
چنانچه كنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبهای در مورد هر دو طرف متعاهد لازمالاجراء گردد این موافقتنامه بنحوی اصلاح خواهد شد تا با مقرراتچنین كنوانسیون یا موافقتنامهای تطبیق نماید.
ماده 19 – ضمائم
ضمائم این موافقتنامه قسمتی از اصول این موافقتنامه محسوب خواهد شد و كلیه مستندات مربوط به آن شامل مستندات ضمائم شده مگر در جائی كهغیر از آن اعلام شده باشد.
ماده 20 – ثبت
این موافقت نامه و ضمیمه آن و كلیه اصلاحات وارده بر آن نزد سازمان بینالمللی هواپیمائی كشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده 21 – لازمالاجراء شدن
این موافقت نامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یك از طرفین مورد قرارداد طرف متعاهد دیگر دایر بر اینكه اقدامات لازمه را طبق مقررات قوانین اساسیخود درباره لازمالاجراء شدن موافقتنامه حاضر بعمل آورده است به موقع اجرا گذاشته خواهد شد.
بنا به مراتب نمایندگان امضاءكننده زیر كه از طرف دولت های متبوعه خود مجاز میباشند موافقت نامه حاضر را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ …… مطابق با …… به زبانهای فارسی – عربی – انگلیسی – كه هر سه متن دارای اعتبار یكسان میباشد در تهران تنظیم گردید.
متن انگلیسی ملاك اعتبار خواهد بود.
از طرف جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت قطر
عالیجناب عالیجناب محمدسعیدیكیا – عبدالله صالحالمانع
وزیر راه و ترابری – وزیر حمل و نقل و ارتباطات
ضمیمه 1
جدول مسیر
1 – جدول 1:
مسیرهائی كه توسط شركت هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران از دو جهت مورد بهره برداری قرار میگیرد.
نقطه مبدأ از |
به |
نقاط واسط |
نقاط ماوراء |
1 |
2 |
3 |
4 |
نقاط واقع در ایران |
دوحه |
نقطه ای كه بعداً مشخص خواهد شد |
– |
شركت هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران در همه و یا یكی از پروازها ممكن است پرواز به نقاط ذكر شده در ستون 3 و 4 بالا را حذف نماید.
مشروط براینكه سرویسهای مورد توافق در این مسیرها در یكی از نقاط ذكر شده در ستون 1 باشد. ضمیمه 1 جدول مسیر
جدول 2:
مسیرهائی كه توسط شركت هواپیمائی تعیین شده توسط دولت قطر از دو جهت مورد بهره برداری قرار میگیرد.
از نقطه |
به |
نقاط واسط |
نقاط ماوراء |
1 |
2 |
3 |
4 |
نقاط واقع در قطر |
شیراز – تهران – بندر عباس |
نقطه مورد تصمیم گیری بعدی |
– |
شركت هواپیمائی معینه دولت قطر همه و یا یكی از پروازها را ممكن است در هر یك از نقاط ستونهای 3 و 4 بالا حذف نماید. مشروط بر اینكه سرویسهای مورد توافق این مسیرها در یكی از نقاط ستون 1 وجود داشته باشد.
استفاده از نقطه سوم جدول (بندر عباس) الزاماً پس از عقد موافقتنامه بازرگانی بین دو شركت هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران و گلف ایر ممكنخواهد گردید.
محرمانه
یادداشت تفاهم
هیأت دولت جمهوری اسلامی ایران و هیأت محترم دولت قطر كه اعضاء آنها در لیست ضمیمه شده آمده، در روزهای 4 و 5 مارس 1991 جلسات خودرا در تهران برگزار نمودهاند تا در توافقنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت قطر در مورد سرویسهای هوائی بین دو دولت و ماوراء سرزمینهای مورد احترام طرفین امضاء نمایند.
در نتیجه این مذاكرات در محیطی دوستانه انجام شد.
طرفین در مورد متن موافقتنامه به تفاهم كامل رسیده و موافقت ذیل حاصل گردید.
1 – متن موافقتنامه
دو هیأت موافقت نمودند كه با توجه به لازمالاجراء شدن این توافقنامه و توجه به ماده 21 این موافقتنامه با تبادل یادداشت دیپلماتیك به اجراء گذاشتهخواهد شد.
2 – تعیین شركتهای هواپیمائی طرفین.
با توجه به ماده 3 این موافقتنامه، بدینوسیله دولت جمهوری اسلامی ایران شركت هواپیمائی گلف (گلفایر) را به عنوان شركت هواپیمائی تعیین شده دولت قطر قبول نموده و بدینوسیله دولت قطر نیز ایرانایر را به عنوان شركت هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران قبول مینماید.
3 – گنجایش و تعداد پروازها
با توجه به بند 3 ماده 8 این موافقتنامه شركتهای هواپیمائی معین شده طرفین قرارداد هر كدام حداكثر 4 پرواز در هفته در هر مسیر مورد توافق طرفینبا هواپیماهای نوع 747B و 1011 Lو یا هواپیماهای دیگر مشابه مجاز به پرواز خواهند بود.
هیأت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران
عالیجناب علیمحمد نوریان(اصلاحی 31ˏ03ˏ1390)– معاون وزیر راه و شهرسازی و رئیس سازمان
هواپیمائی كشوری – رئیس هیأت نمایندگی
آقای علیاكبر گلرونیا معاون تحقیقات و برنامهریزی و مدیر كل دفتر حقوقی و امور بینالمللی
آقای محمود حاجیقاسمعلی – معاون فنی و عملیاتی
آقای مهدی بهزادیپور- مدیر كل عملیاتی
عباسعلی میبدی – مدیر كل تحقیقات و برنامهریزی
هیأت نمایندگی دولت قطر
عالیجناب عبدالعزیز النعیمی – مدیر هواپیمائی كشوری (رئیس هیأت نمایندگی)
عالیجناب شیخ حامد التانی – معاون رئیس حمل و نقل هوائی
آقای صلح هارون – مدیر روابط بینالمللی (گلفایر)
آقای محمد اعلم - مدیر گلفایر در ایران
مقررات كلی
موقعیت گلفایر به عنوان شركت انتخابی دولت قطر – سلطان نشین عمان – دولت بحرین و دولت امارات متحده عربی از موقعیت معمولی بدستآمده در مسائل هواپیماهائی فرق میكند در نتیجه این مسئله، مقامات هواپیمائی دولت جمهوری اسلامی ایران متعهد میشوند كه عملی بر خلافمنافع گلفایر طبق بند 4 ماده 3 و بند یك (الف) ماده چهار توافقنامه شركتهای هواپیمائی امضاء شده در پنجم مارس 1991 كه مربوط به مالكیت وكنترل مؤثر میشود به عمل نیاورند مشروط بر اینكه مالكیت عمومی و كنترل مؤثر گلفایر همیشه در دست دولتهای بحرین و سلطاننشین عمان ودولت قطر و امارات متحده عربی و یا افرادی با تابعیت آن دولتها خواهد بود.
عملیات همهجانبه
كاربرد عملیات همهجانبه عملیات مطابق با توافقنامه شركتهای هواپیمائی مشمول هیچگونه محدودیتی نخواهد بود.
شرایط اجرای موافقتنامه
با توجه به لازمالاجراء بودن موافقتنامه دو هیأت موافقت مینمایند كه محتوای این موافقتنامه از تاریخ همین امروز لازمالاجراء میباشد.
در تاریخ پنجم مارس 1991 در تهران به امضاء رسید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه ضمیمه (شامل مقدمه و بیست و یك ماده و ضمائم) آن در جلسه روز چهارشنبه مورخ سیزدهم آبان ماه یكهزارو سیصد و هفتاد و یك مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 20/8/1371 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علیاكبر ناطق نوری
