قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس مصوب ۱۳۸۶,۰۵,۱۶
ماده واحده موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس، مشتمل بر یک مقدمه، بیست و دو ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران
و دولت جمهوری تونس
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس (که از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می شوند) و عضو کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی هستند که از هفتمین روز دسامبر ۱۹۴۴ میلادی برابر با ۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برای امضاء مفتوح می باشد؛ با تصدیق اهمیت حمل و نقل هوایی به عنوان وسیله ایجاد و ارتقای دوستی، تفاهم و همکاری میان مردم دو کشور؛ با تمایل به کمک به پیشرفت هواپیمایی کشوری بین المللی؛ با تمایل به انعقاد موافقتنامه ای به منظور ایجاد و بهره برداری از حمل و نقل هوایی بین و ماورای سرزمینهای خود به شرح زیر توافق کرده اند:
ماده ۱– تعاریف
از نظر این موافقتنامه، مگر این که سیاق عبارت به گونه دیگری مقرر دارد:
۱ – اصطلاح «مقام هواپیمایی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به رئیس سازمان هواپیمایی کشوری و در مورد جمهوری تونس به مدیر کل هواپیمایی کشوری وزارت فن آوری های ارتباطی و حمل و نقل و در هر یک از دو مورد هر شخص یا نهادی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن که مرتبط با این موافقتنامه باشد، اطلاق می گردد.
۲ – اصطلاح «خدمات مورد توافق» به خدمات هوایی بین المللی منظم در مسیر های مشخص شده در پیوست این موافقتنامه برای حمل و نقل مسافرین، بار همراه و غیرهمراه و پست طبق حقوق ظرفیت مورد توافق و «مسیر مشخص شده» به مسیر مشخص شده در پیوست این موافقتنامه اطلاق می گردد.
۳ – اصطلاح «موافقتنامه» به این موافقتنامه، پیوست تنظیم شده در اجرای آن و هر اصلاح موافقتنامه یا پیوست اطلاق می گردد.
۴ – اصطلاح «خدمت هوایی»، «خدمت هوایی بین المللی» و «شرکت هواپیمایی» و «توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» به ترتیب دارای همان معانی است که برای آنها در ماده (۹۶) کنوانسیون ذکر شده است.
۵ – اصطلاح « لوازم مورد نیاز جاری » به اقلامی غیر از خوار بار و وسایل یدکی با ماهیت قابل جابه جایی به منظور استفاده در داخل هواپیما به هنگام پرواز، از جمله تجهیزات کمک های اولیه و نجات اطلاق می شود.
۶ – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی اطلاق می شود که برای امضاء در شیکاگو در هفتمین روز دسامبر ۱۹۴۴ میلادی (برابر با ۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳هجری شمسی) مفتوح گردید و شامل موارد زیر می باشد:
– هر ضمیمه یا اصلاحیه آن که مطابق ماده(۹۰) کنوانسیون به تصویب رسیده، تا حدی که چنین ضمیمه یا اصلاحیه ای برای هر دو طرف متعاهد نافذ شده است؛ و
– هر اصلاحیه ای که مطابق بند(الف) ماده(۹۴) کنوانسیون لازم الاجرا شده است و به وسیله هر دو طرف متعاهد به تصویب رسیده باشد.
۷ – اصطلاح «شرکت هواپیمایی تعیین شده» به یک یا چند شرکت هواپیمایی اطلاق می شود که به موجب ۲ماده(۳) (تعیین و اجازه) این موافقتنامه برای بهره برداری از خدمات مورد توافق تعیین شوند و اجازه فعالیت بیابند؛
۸ – اصطلاح «وسایل یدکی» به اقلامی با ماهیت تعمیراتی یا جایگزینی برای گنجاندن در هواپیما، از جمله موتورها اطلاق می شود.
۹ – اصطلاح «نرخ» به قیمتی اطلاق می شود که برای حمل مسافرین، بار همراه و غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می شود از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگی ها و سایر خدمات جنبی به استثنای دستمزدها و شرایط حمل پست می باشد.
۱۰ – اصطلاح «سرزمین» در رابطه با یک کشور دارای همان معنی است که برای آن در ماده(۲) کنوانسیون ذکر شده است .
۱۱ – اصطلاح «ظرفیت» در مورد هواپیما به میزان بارگیری موثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت» در مورد «خدمت مورد توافق» به حاصل ضرب ظرفیت هواپیما در چنین خدمتی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می شود.
ماده ۲ – اعطاء حقوق
۱ – هر طرف متعاهد، حقوق مشخص شده در این موافقتنامه را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می کند تا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده آن قادر به برقراری و بهره برداری از خدمات هوایی بین المللی مشخص شده در پیوست این موافقتنامه باشند .
۲ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد با رعایت مفاد این موافقتنامه از حقوق زیر بهره مند خواهند شد:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر؛
ب – توقف در آن سرزمین به منظور های غیر حمل و نقل؛ و
پ ـ فرود درسرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور سوار و پیاده کردن مسافر ، بارگیری وتخلیه بار و پست در حمل و نقل بین المللی هنگام بهره برداری از خدمت مورد توافق.
۳ – شرکتهای هواپیمایی هر طرف متعاهد، غیر از آنهایی که به موجب ماده (۳) (تعیین و اجازه) تعیین شده اند، نیز از حقوق مشخص شده در جزء های (الف) و (ب) .بند (۲) بهره مند خواهند شد.
۴ – مفاد بند (۲) نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر و بار و پست در مقابل مزد یا کرایه نماید.
۵ – استفاده از حقوق حمل و نقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه مشروط به توافق قبلی میان مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد می باشد.
۶ – اگر به دلیل مخاصمات مسلحانه، بلایای طبیعی، آشوب های سیاسی یا تحولات مخرب، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد نتوانند از خدمتی در مسیر عادی خود بهره برداری نمایند، بهره برداری از خدمت مزبور منوط به تصویب دو طرف متعاهد می باشد.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
۱– هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر از طریق مجاری دیپلماتیک یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام خدمات مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین، و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده به صورت کتبی را حذف کند یا تغییر دهد.
۲– خدمات مورد توافق در هر زمان، به طور کامل یا بخشی می تواند شروع شود، مشروط بر این که :
الف- طرف متعاهدی که حقوق به آن اعطاء شده به موجب بند (۱) این ماده، شرکت هواپیمایی را برای مسیر مشخص شده، تعیین کرده باشد؛
ب- طرف متعاهدی که حقوق را اعطاء می کند، با رعایت مفاد بند(۴) (تعلیق و لغو) اجازه بهره برداری مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی مربوط اعطاء کرده باشد؛
پ- نرخی مطابق ماده(۱۰) (نرخها) وضع شده و مجری باشد؛
ت- برنامه پروازی طبق ماده (۱۱) (برنامه پروازی) ارائه شده و به تصویب رسیده باشد.
۳– به منظور اعطای اجازه بهره برداری مقتضی مندرج در بند (۲) ، مقام هواپیمایی یک طرف متعاهد می تواند از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهد که او را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات در مورد بهره برداری از خدمات هوایی بین المللی اعمال می گردد، دارا می باشد.
۴– هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکتهای هواپیمایی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن است، از پذیرش تعیین شرکتهای هواپیمایی و اعطای اجازه بهره برداری موضوع .بند (۲) این ماده امتناع ورزد یا هر شرطی را که برای اعمال حقــوق مذکور در ماده .(۲) این موافقتنامه توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
۱ – مقام هواپیمایی هر طرف متعاهد حق دارد در موارد زیر در مورد شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر از اعطای اجازه مورد اشاره در ماده(۳) (تعیین و اجازه) خودداری نموده، یا چنین اجازه ای را لغو یا معلق کند یا در هر زمان به طور موقت یا دائمی شرایطی را وضع کند:
الف) چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور دارای شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی که به طور معمول توسط مقام هواپیمایی آن طرف متعاهد مطابق با کنوانسیون اعمال می شود، نباشد یا آنها را رعایت نکنند؛
ب) چنانچه مقام هواپیمایی آن طرف متعاهد قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مذکور متعلق به طرف متعاهد تعیین کننده شرکت هواپیمایی یا اتباع وی می باشد؛ یا
پ) چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره برداری از شرایط مقرر به موجب این موافقتنامه تخطی کند.
۲ – حقوق مذکور در بند (۱) این ماده جز در مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و مقررات فوق الذکر فوریت داشته باشد، فقط بعد از مشورت با مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر طبق ماده(۱۷) (مشاوره) صورت خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
۱ – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد در مورد ورود، توقف یا خروج هواپیمایی که به ارائه خدمات هوایی بین المللی اشتغال دارد یا قوانین و مقررات مربوط به بهره برداری و هوانوردی هواپیمای مزبور در مورد هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر به هنگام ورود، توقف یا خروج و در زمانی که در سرزمین طرف متعاهد نخست است، اعمال خواهد شد.
۲ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین، خدمه پروازی، بار همراه و غیرهمراه یا پست از سرزمین آن می باشد (از جمله قوانین و مقررات مربوط به ورود، ترخیص، امنیت هوانوردی، مهاجرت، گذرنامه، گمرک، قرنطینه و اقدامات بهداشتی یا در مورد پست، مقررات پستی) توسط یا از طرف مسافرین، خدمه پروازی ، بار همراه و غیرهمراه یا محمولات پستی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر هنگام ورود، توقف و خروج و مادام که در سرزمین طرف متعاهد نخست باشد، رعایت خواهد شد.
۳ – مسافرین، بار همراه و غیرهمراه و پست که از سرزمین هر یک از طرفهای متعاهد در گذر (ترانزیت) مستقیم هستند و از حریمی که در فرودگاه برای این منظور اختصاص یافته خارج نمی شوند، جز در مورد اقدامات امنیتی، کنترل مواد مخدر یا در شرایط ویژه، مشمول کنترل ساده ای خواهند بود.
۴ – هیچ یک از طرفهای متعاهد نمی تواند در اجرای قوانین و مقررات پیش بینی شده در این ماده، هیچ ترجیحی را به شرکت هواپیمایی خود یا سایر شرکتهای هواپیمایی نسبت به شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعطاء نماید.
۵ – هر طرف متعاهد بنا به تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه ای از قوانین و مقررات مربوط مذکور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.
ماده ۶– شناسایی گواهینامه ها و پروانه ها
۱ –
الف- گواهینامه های قابلیت پرواز و گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد برای بهره برداری از خدمات مورد توافق، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهد شد مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه ها یا پروانه های مذکور به موجب یا مطابق با حداقل استاندارد هایی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده است.
ب- در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می دارد که در مورد پرواز های متعهد شده مطابق حقوق اعطائی به موجب بند (۲) ماده(۲) (اعطای حقوق) از شناسایی گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر صادر شده، خودداری نماید.
۲ – چنانچه امتیازها یا شرایط پروانه ها یا گواهینامه های صادره یا معتبر شناخته شده به وسیله یک طرف متعاهد تفاوت نسبت به استانداردهای مقرر در کنوانسیون را، اعم از آن که تفاوت مزبور به سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری اعلام شده یا نشده باشد، تجویز کرده باشد مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر می تواند بدون لطمه وارد آوردن به حقوق طرف متعاهد نخست طبق ماده(۱۷)(مشاوره) درخواست مشورت با مقام هواپیمایی طرف متعاهد نخست را به منظور قانع شدن خودشان در مورد این که رویه مورد نظر برای آنها قابل قبول است، بنماید.
ماده ۷ – معافیت از حقوق گمرکی، سود بازرگانی و سایر عوارض
۱ – هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که خدمات مورد توافق را انجام می دهد و لوازم مورد نیاز جاری،مواد سوختی ، روغن موتور (از جمله سیالات هیدرولیک)، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی (از جمله موتورها)، خواربار موجود در هواپیماها (ازجمله غذا، آشامیدنی، نوشابه، دخانیات و سایر تولیدات برای فروش یا استفاده مسافرین در طول پرواز به میزان محدود) و سایر اقلامی که صرفاً در رابطه با بهره برداری هواپیمایی یا ارائه خدمت در هواپیما، مورد نظر بوده یا استفاده می شود به هنگام ورود به قلمرو طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت تمامی حقوق گمرکی و سود بازرگانی معاف خواهد بود مشروط بر این که این لوازم، مواد و خوار بار تا زمانی که صدور مجدد گردد یا زمانی به مصرف برسد که هواپیماهای مذکور برفراز آن سرزمین در خدمت مورد توافق در پرواز باشد.
۲ – موارد زیر نیز از پرداخت حق الزحمه ها، عوارض و هزینه های محلی یا ملی به استثنای پرداخت هزینه خدمات ارائه شده معاف خواهد بود:
الف- خوارباری که در سرزمین یک طرف متعاهد برای استفاده در هواپیمای مورد بهره برداری در خدمت بین المللی توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بار هواپیما شده است، در حدودی که ممکن است توسط مقامات مجاز طرف متعاهد نخست تعیین شود.
ب- وسایل یدکی هواپیما (از جمله موتورها) و لوازم مورد نیاز جاری که برای نگهداری یا تعمیر هواپیمایی که خدمات مورد توافق را مورد بهره برداری قرار می دهد به سرزمین یک طرف متعاهد وارد می شود.
پ- مواد سوختی، روغن موتور (از جمله سیالات هیدرولیک) در نظر گرفته شده برای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد به منظور تدارک هواپیمایی که خدمات مورد توافق را مورد بهره برداری قرار می دهد حتی اگر مواد مذکور در قسمتی از سفر انجام شده بر فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر که در آن مواد مزبور، بار هواپیما شده است مورد استفاده قرار گیرد؛ و
ت- مسافرین، بار همراه و غیرهمراه و پست که از سرزمین یک طرف متعاهد در گذر (ترانزیت) مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه برای این منظور اختصاص یافته خارج نمی شوند فقط مشمول کنترل ساده ای خواهند بود. بار همراه و غیرهمراه و محمولات پستی زمانی که در گذر (ترانزیت) مستقیم است از حقوق گمرکی، سود بازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
۳ – موارد موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) فوق در صورت نیاز می تواند تحت کنترل یا نظارت گمرکی قرار گیرد.
۴ – لوازم مورد نیاز جاری و همچنین وسایل یدکی (از جمله موتورها)، خواربار موجود در هواپیما، مواد سوختی، روغن موتور (از جمله سیالات هیدرولیک) و سایر موارد مذکور در بند(۱) این ماده که معمولاً در هواپیمای مورد بهره برداری شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد نگهداری می شود فقط با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می توان آنها را تا زمانی که طبق تشریفات و قوانین گمرکی آن طرف متعاهد مجدداً صادر شود یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
۵ – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما، بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان بندی که به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می شود، از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیات ها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و بهره برداری از خدمات مورد توافق
۱ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام هر خدمت مورد توافق از فرصتهای مساوی بهره مند باشند و هر طرف متعاهد تمامی اقدامات مقتضی در چهارچوب صلاحیت خود را جهت حذف تمامی اشکال رویه های عطف به ماسبق شونده یا رقابتی غیر منصفانه و تبعیض آمیز که وضعیت رقابت شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را در اعمال حقوق مقرر خود در این موافقتنامه به طور نامطلوبی تحت تأثیر قرار می دهد، انجام خواهد داد.
۲ – در انجام خدمات مورد توافق، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد منافع شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را مورد نظر قرار خواهد داد تا من غیر حق در خدمات طرف متعاهد دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – ظرفیت ارائه شده به وسیله شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد به طور برابر بر روی هر مسیر مورد توافق تسهیم خواهد شد و رابطه نزدیک با نیازمندی های عمومی برای حمل و نقل در هر مسیر مورد توافق را در نظر خواهد داشت و هدف اصلی از برقراری آن، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب جهت رفع نیازمندی های جاری و پیش بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار همراه و غیرهمراه و پست از سرزمین طرف متعاهد تعیین کننده شرکت هواپیمایی یا به مقصد آن سرزمین می باشد.
۴ – ظرفیتی که می تواند مطابق با این ماده به وسیله شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد در مسیر مورد توافق عرضه شود مورد موافقت شرکتهای هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد قرار خواهد گرفت و قبل از آن که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مربوط خدمات مورد توافق را آغاز کنند و پس از آن طبق نیازمندیهای حمل و نقل پیش بینی شده به تصویب مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد خواهد رسید.
۵ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می توانند با رعایت اصول مندرج در این ماده ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل و نقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نمایند.
ماده ۹ – فعالیت های تجاری
۱– شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد اجازه خواهد داشت تا براساس عمل متقابل در سرزمین طرف متعاهد دیگر برای ارتقای سطح و فروش خدمات حمل و نقل هوایی طبق قوانین و مقررات داخلی آن کشور نسبت به تأسیس دفاتر اقدام نماید.
۲ – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد اجازه خواهد داشت تا کارکنان مدیریتی، تجاری، عملیاتی و فنی مورد نیاز خود را در ارتباط با انجام حمل و نقل هوایی به سرزمین طرف متعاهد دیگر آورده و مستقر نماید . نیاز به استفاده از خدمات کارکنان به اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده می تواند از طریق کارکنان خود آن شرکت یا استفاده از خدمات هر سازمان، شرکت یا شرکت هواپیــمایی دیگر فعال در سـرزمین طرف متعاهد دیگر که جهت اجرای خدمات مزبور در سرزمین آن طرف متعاهد مطابق با قوانین و مقررات داخلی مجاز می باشد، رفع گردد.
۳ – هر طرف متعاهد به شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر این حق را اعطاء می نماید تابه فروش خدمات حمل و نقل هوایی در آن سرزمین به طور مستقیم و به صلاحدید آن شرکت هواپیمایی، از طریق دفاتر نمایندگی خود اقدام نماید. هر شرکت هواپیمایی تعیین شده حق خواهد داشت خدمات حمل و نقل مزبور را بفروشد و هر شخصی آزاد خواهد بود تا خدمات مزبور را طبق مقررات تسعیر ارز خارجی جاری خریداری نماید.
۴ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق خواهند داشت تا هزینه های محلی در سرزمین طرف متعاهد دیگر را با پول محلی یا مطابق با مقررات تسعیر ارز خارجی لازم الاجراء با پولهای قابل تسعیر پرداخت نمایند.
۵ – فعالیت های موضوع بندهای (۱) تا (۴) این ماده مطابق با قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر انجام خواهد شد.
ماده ۱۰ – نرخها
۱ – نرخها برای خدمت مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به تمامی عوامل مربوط از جمله هزینه بهره برداری و سود معقول و خصوصیات خدمت و نرخهای سایر شرکتهای هواپیمایی برای هر قسمتی از مسیرهای مشخص شده وضع می گردد.
۲ – نرخها مطابق با مقررات زیر تعیین خواهد شد:
الف – نرخهای موضوع بند(۱) این ماده همراه با میزان کارمزد نمایندگی مورد استفاده در رابطه با آنها در صورت امکان میان شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مربوط در مورد هر یک از مسیرهای مشخص شده و قسمتهای آن توافق خواهد شد و این توافق در صورت امکان از طریق مقررات تعیین نرخهای انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (یاتا) حاصل خواهد شد.
ب – نرخهایی که به این ترتیب مورد توافق قرار می گیرد حداقل (۴۵) روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجراء، برای تصویب به مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد تسلیم خواهد گردید. در موارد ویژه، این محدوده زمانی می تواند با موافقت مقامات مذکور کاهش یابد.
پ – این تصویب می تواند به طور صریح اعلام شود، چنانچه هیچ یک از مقامات هواپیمایی به طور صریح در مدت (۳۰) روز از زمان تسلیم مطابق بند (ب) این ماده عدم موافقت را اعلام نکند، نرخهای مزبور تصویب شده تلقی می گردد. در موردی که دوره زمانی برای تسلیم به گونه ای که در بند (ب) این ماده پیش بینی شده کاهش یابد مقامات هواپیمایی می توانند موافقت کنند که دوره زمانی برای اعلام عدم موافقت، کمتر از (۳۰) روز باشد.
ت – چنانچه مطابق بند(الف) این ماده یا در طول مدت زمان قابل اجراء طبق بند(پ) این ماده، یک مقام هواپیمایی به مقام هواپیمایی دیگر یادداشت عدم موافقت خود با نرخ مورد توافق مطابق مفاد بند(پ) این ماده را بدهد، مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد سعی خواهند کرد تا نرخ را از طریق موافقت دو جانبه تعیین نمایند.
ث – چنانچه مقامات هواپیمایی در مورد نرخ تسلیم شده به آنها به موجب .بند(ب) این ماده یا تعیین هر نرخی به موجب بند(ت) این ماده نتواننــد توافق کنند، اختلاف طبــق مفاد ماده (۱۹) (حل اختلافات) این موافقتنامه حل و فصل خواهد شد.
ج – نرخهای تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که نرخ جدیدی تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۱ – برنامه پروازی
1 – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد (۳۰) روز قبل از شروع پرواز ها، برنامه پروازی خدمات مورد نظر خود را با تصریح تعداد پرواز، نوع هواپیما، ترکیب و تعداد صندلی هایی که برای عموم موجود است، به مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود.
2 – تغییرات بعدی برنامه پروازی مصوب شرکت هواپیمایی تعیین شده باید برای تصویب به مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم شود.
3 – چنانچه شرکت هواپیمایی تعیین شده تمایل داشته باشد که پرواز های اضافی را نسبت به موارد تحت پوشش برنامه پروازی مصوب انجام دهد، اجازه قبلی مقام هواپیمایی طرف متعاهد مربوط را خواهد گرفت.
ماده ۱۲ – تسلیم آمار
مقام هواپیمایی هر طرف متعاهد در صورت تقاضا آمارهای دوره ای یا بیانیه های آماری دیگری را که ممکن است به طور معقول به منظور تجدید نظر در بهره برداری از خدمت مورد توافق از جمله (و نه منحصراً) بیانیه های آماری مربوط به حمل و نقل انجام شده به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده خود میان نقاطی در سرزمین طرف متعاهد دیگر و سایر نقاط در مسیرهای مشخص شده نیاز باشد، به مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر ارائه خواهد داد یا موجب خواهد شد تا شرکت هواپیمایی تعیین شده آن، موارد مزبور را ارائه دهد.
ماده ۱۳ – انتقال دریافتی ها
هر طرف متعاهد به شرکتهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر حق انتقال اضافه دریافت های حاصله در مورد حمل مسافرین، بار و پست توسط شرکتهای هواپیمایی در سرزمین طرف متعاهد نخست پس از کسر هزینه، به صورت پولهای رایج قابل تسعیر مطابق با مقررات تسعیر ارز خارجی لازم الاجراء را اعطاء خواهد کرد.
ماده ۱۴ – هزینه های فرودگاهی و هزینه های مشابه
1 – هر طرف متعاهد حداکثر تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا اطمینان یابد هزینه های استفاده از فرودگاه عمومی و دیگر تأسیسات ناوبری هوایی که به وسیله مقامات صلاحیتدار خود برای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وضع شده یا اجازه وضع آن داده شده، عادلانه و معقول است.
2 – هیچ یک از طرفهای متعاهد هزینه هایی را که بیشتراز هزینه های وضع شده برای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده خود که خدمات هوایی بین المللی مشابه را با استفاده از هواپیمای مشابه و تأسیسات و خدمات مربوط مورد بهره برداری قرار می دهند، می باشد در مورد شرکتهای هواپیمایی تعیین طرف متعاهد دیگر وضع نخواهد کرد یا اجازه وضع آنها را نخواهد داد.
3 – هر یک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در مسیر های مشخص شده تعیین خواهد کرد و تسهیلات ارتبــاطی، هوانوردی، هواشناســی و سایر خــدماتی را که بـرای بهره برداری از خدمات مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
ماده ۱۵ – امنیت هوانوردی
۱ – طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین الملل، تأکید می نمایند که حقوق و تعهدات آنها در روابط متقابل خود در خصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیر قانونی جزءلاینفک این موافقتنامه را تشکیل می دهد. طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین الملل به عهده دارند ، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۲۳/۶/۱۳۴۲ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی ، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیر قانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۲۵/۹/۱۳۴۹ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱/۷/۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی و پروتکل تکمیلی آن راجع به جلوگیری از اعمال خشونت آمیز غیر قانونی در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین المللی هستند امضاء شده در مونترال به تاریخ ۴/۱۲/۱۳۶۷ هجری شمسی مطابق با ۲۴ فوریه ۱۹۸۸ میلادی عمل خواهند کرد.
۲ – طرفهای متعاهد حسب تقاضا تمامی مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از اعمال تصرف غیر قانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیر قانونی علیه ایمنی این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاه ها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.
۳ – طرفین متعاهد باید در روابط دو جانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان ضمایم کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی شناخته شده اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است، عمل نمایند. آنها باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهند که مطابق مقررات امنیت هوانوردی مذکور عمل کنند.
۴ – هر طرف متعاهد می تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) این ماده را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه پروازی، لوازم همراه مسافر، بار همراه و غیرهمراه و خوار بار هواپیما پیش از سوار شدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل می آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
۵ – هرگاه هواپیما های کشوری به طور غیر قانونی تصرف شود و یا اعمال غیر قانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه پروازی آنها، فرودگاه ها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و تدابیر مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی خطر حادثه و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
ماده ۱۶ – ایمنی هوانوردی
۱ – هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان در رابطه با استانداردهای ایمنی در هر زمینه مرتبط با خدمه پروازی، هواپیما بهره برداری از آن که طرف متعاهد دیگر به کار گرفته است، تقاضای مشاوره نماید. چنین مشاوره ای ظرف مدت (۳۰) روز از تاریخ درخواست مزبور انجام خواهد شد.
۲ – چنانچه یک طرف متعاهد بعد از این مشاوره ملاحظه کند که طرف متعاهد دیگر استانداردهای ایمنی را در هر زمینه ای که حداقل معادل با کمترین استانداردهای وضع شده در آن زمان طبق کنوانسیون هستند به طور مؤثر حفظ و اجراء نمی نماید، طرف متعاهد نخست، طرف متعاهد دیگر را از یافته های مزبور و اقداماتی که برای تطبیق با آن حداقل استانداردها ضروری به نظر می رسد آگاه خواهد کرد و طرف متعاهد دیگر در مدت (۳۰) روز یا مدت بیشتری که ممکن است مورد توافق قرار گیرد، اقدام مقتضی را به عمل می آورد، در غیر این صورت ماده (۴) این موافقتنامه (تعلیق و لغو) را اعمال خواهد کرد.
۳ – علی رغم تعهدات مندرج در ماده (۳۳) کنوانسیون، موافقت می شود که هر هواپیمایی که توسط شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد در خدماتی از مبدأ سرزمین طرف متعاهد دیگر یا بالعکس مورد بهره برداری قرار می گیرد، می تواند مادامی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر است مشمول بازرسی نماینـــدگان مجاز طرف متعاهد دیگر در داخل و اطراف هواپیما (که در این ماده «بازرسی پلکانی» نامیده می شود) قرار گیرد تا طبق کنوانسیون اعتبار اسناد هواپیما و خدمه پروازی آن و شرایط ظاهری هواپیما و لوازم آن بررسی شود مشروط براین که این امر منجر به تأخیر بدون دلیل نگردد.
۴ – هرگاه بازرسی پلکانی یا مجموعه ای از بازرسی های پلکانی منجر به موارد زیر شود:
الف- نگرانی های جدی مبنی بر این که هواپیما یا بهره برداری از هواپیما سازگار با حداقل استانداردهای برقرار شده به موجب کنوانسیون در آن زمان نمی باشد، یا
ب- نگرانی های جدی مبنی بر عدم به کارگیری و اجرای موثر استانداردهای ایمنی برقرار شده به موجب کنوانسیون در آن زمان؛
طرف متعاهد انجام دهنده بازرسی از نظر ماده (۳۳) کنوانسیون مختار خواهد بود تا نتیجه بگیرد که الزاماتی که به موجب آنها گواهینامه یا پروانه های مربوط به هواپیما یا خدمه پروازی آن هواپیما صادر یا معتبر شناخته شده یا الزاماتی که به موجب آنها هواپیمای مزبور مورد بهره برداری قرار می گیرد مساوی یا بالاتر از حداقل استانداردهای برقرار شده به موجب کنوانسیون نیست.
۵ – در صورتی که نماینده شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد از دسترسی به هواپیمای مورد بهره برداری توسط آن شرکت جهت انجام بازرسی پلکانی طبق بند (۳) فوق جلوگیری به عمل آورد، طرف متعاهد دیگر مختار خواهد بود تا استنباط نماید که نگرانی های جدی موضوع بند (۴) فوق ایجاد شده و به نتایج اشاره شده در آن بند برسد.
۶ – در صورتی که هر طرف متعاهد در نتیجه بازرسی پلکانی ، مجموعه ای از بازرسی های پلکانی، جلوگیری از دسترسی به هواپیما برای بازرسی پلکانی، مشاوره یا هر ترتیب دیگر به این نتیجه برسد که اقدام فوری برای ایمنی عملیات شرکت هواپیمایی ضروری است، طرف متعاهد مزبور این حق را محفوظ می دارد که اجازه بهره برداری شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را به فوریت معلق نماید یا تغییر دهد.
۷ – هر اقدامی توسط یک طرف متعاهد مطابق با بند (۲) یا (۶) فوق با از بین رفتن زمینه اتخاذ آن اقدام، متوقف خواهد شد.
ماده ۱۷ – مشاوره
1 – طرفهای متعاهد جهت حسن اجرای این موافقتنامه از طریق مقامات هواپیمایی خود با یکدیگر همکاری لازم را معمول خواهند داشت . هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان در مورد اجراء تفسیر، اعمال یا اصلاح یا رعایت این موافقتنامه تقاضای مشاوره با طرف متعاهد دیگر را بنماید.
2 – این مشاوره که می تواند از طریق مذاکره یا مکاتبه باشد، در مدت شصت روز از تاریخی که یک طرف متعاهد تقاضا را دریافت می نماید، انجام خواهد شد مگر این که طرفهای متعاهد طور دیگری موافقت کرده باشند.
ماده ۱۸ – اصلاح موافقتنامه
1- چنانچه هر طرف متعاهد اصلاح و یا تغییر مفاد این موافقتنامه را مطلوب بداند، این اصلاح مطابق با مفاد ماده(۱۷)(مشاوره) مورد توافق قرار خواهد گرفت و مطابق با مفاد ماده(۲۲) (لازم الاجراء شدن) این موافقتنامه لازم الاجراء خواهد شد.
2 – علی رغم مفاد بند(۱)، اصلاحات پیوست این موافقتنامه می تواند به طور مستقیم میان مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد مورد موافقت قرار گیرد. این اصلاحات از تاریخی که مورد موافقت قرار گرفته است اعمال و وقتی که از طریق دیپلماتیک تایید گردد لازم الاجراء خواهد شد.
3 – چنانچه موافقتنامه دو جانبه یا چند جانبه حمل و نقل هوایی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست آن باید از طریق مذاکره موضوع ماده(۱۷)(مشاوره) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات موافقتنامه یا کنوانسیون مزبور انطباق یابد.
ماده ۱۹ – حل اختلافات
۱ – هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند کرد که اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
۲ – هرگاه مقامات هواپیمایی نتوانند اختلاف را حل و فصل نمایند، اختلاف را می توان از طریق مذاکرات دیپلماتیک حل و فصل نمود. در زمان این مذاکرات، وضعیت موجود حفظ خواهد گردید.
۳ –
الف- چنانچه اختلاف طبق بندهای (۱) و (۲) حل و فصل نگردد، به تقاضای هر یک از طرفهای متعاهد با رعایت قوانین و مقررات داخلی جهت تصمیم گیری به هیأت داوری سه نفره ارجاع خواهد شد.
ب- هر طرف متعاهد نسبت به معرفی یک داور اقدام می کند و داوران منتخب به صورت مشترک داور سوم را انتخاب خواهند کرد که به عنوان سرداور هیأت داوری فعالیت خواهد داشت.
پ- هر طرف متعاهد داور خود را در مدت (۶۰) روز از تاریخ دریافت یادداشت از طریق دیپلماتیک از طرف متعاهد دیگر که متقاضی داوری اختلاف از طریق هیأت داوری است، انتخاب خواهد کرد و داور سوم فردی با تابعیت کشور ثالث خواهد بود که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط دیپلماتیک دارد و باید در مدت (۳۰) روز بعد انتخاب گردد.
ت- چنانچه هر طرف متعاهد در مدت مقرر داور خود را تعیین نکند یا هر گاه داور سوم در مدت مذکور انتخاب نشود، هر یک از طرفهای متعاهد می تواند از رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری بخواهد که حسب مورد داور را تعیین نماید. در صورتی که رئیس، تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، می توان از معاون شورای سازمان بین المللی هواپیمای کشوری درخواست نمود. در این صورت داور یا داوران منتخب رئیس یا معاون یادشده، حسب مورد نباید تابعیت یا اقامت دائمی کشورهای طرفهای متعاهد این موافقتنامه را داشته باشند.
۴ – هیأت داوری در مورد حدود صلاحیت خود مطابق با این موافقتنامه تصمیم گیری خواهد کرد و آئین کار خود را تدوین خواهد نمود.
۵ – طرفهای متعاهد با رعایت تصمیم نهایی هیأت داوری، هزینه های موقتی داوری را به نسبت مساوی پرداخت خواهند کرد.
۶ – مخارج داوری از جمله هزینه ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید.
۷ – هرگاه و مادامی که هر طرف متعاهد تصمیم مورد نظر در بند(۶) این ماده را رعایت ننماید، طرف متعاهد دیگر می تواند حقوق یا امتیازاتی را که براساس این موافقتنامه به طرف متعاهد قاصر اعطاء کرده است، محدود، معلق یا لغو نماید.
ماده ۲۰ – ثبت موافقتنامه و اصلاحیه
این موافقتنامه و اصلاحیه های بعدی آن از جانب طرفهای متعاهد به منظور ثبت به سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری تسلیم خواهد شد.
ماده ۲۱ – فسخ موافقتنامه
1- هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان از تاریخ لازم الاجراء شدن این موافقتنامه قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی یادداشت کتبی از طریق دیپلماتیک به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این یادداشت کتبی همزمان به آگاهی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) خواهد رسید. موافقتنامه یک سال پس از تاریخ دریافت یادداشت توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد مگر آن که یادداشت فسخ قبل از انقضای این مدت با موافقت دو جانبه مسترد شود.
2 – هر گاه طرف متعاهد دیگر دریافت یادداشت فسخ را اعلام نکند، یادداشت مذکور چهارده (۱۴) روز پس از وصول آن به سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۲۲ – لازم الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه یکی از دو طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی بر این که اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان تام الاختیار امضاءکننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می باشند این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تونس در تاریخ هجدهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و یک هجری شمسی برابر با هفتم فوریه ۲۰۰۳ میلادی در دو نسخه به زبانهای فارسی و عربی و انگلیسی که تمامی متون دارای اعتبار یکسان می باشد، تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر و یا اجرای موافقتنامه، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران
احمد خرم
وزیر راه و ترابری
از طرف
دولت جمهوری تونس
الصادق رابح
وزیر فن آوریهای ارتباطی و حمل و نقل
پیوست
جدول مسیر
برای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران
| نقاط خروج | نقاط واسط | نقاطی در جمهوری تونس | نقاط ماوراء |
| نقاطی در جمهوری اسلامی ایران | نقاط، بعداً مشخص خواهد گردید | نقاطی در جمهوری تونس | نقاط، بعداً مشخص خواهد گردید |
برای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده جمهوری تونس
| نقاط خروج | نقاط واسط | نقاطی در جمهوری اسلامی ایران | نقاط ماوراء |
| نقاطی در جمهوری تونس | نقاط، بعداً مشخص خواهد گردید | نقاطی در جمهوری اسلامی ایران | نقاط، بعداً مشخص خواهد گردید |
نکاتی در مورد مسیرهای مورد بهره برداری شرکتهای هواپیمایی تعیین شده:
1- هر نقطه ای در مسیرهای بالا را می توان بنابه انتخاب شرکت هواپیمایی مربوط در هر یا تمامی پرواز ها حذف کرد مشروط بر این که هر خدمت در سرزمین کشور تعیین کننده شرکت هواپیمایی شروع یا خاتمه یابد.
2- نقاط واسط و ماوراء با موافقت دو جانبه بین مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد مشخص خواهد گردید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده،منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و بیست و دو ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ شانزدهم مرداد ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۳۱/۵/۱۳۸۶ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی _ غلامعلی حدادعادل
