قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی دوجانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی مصوب ۱۳۸۵

قانون موافقتنامه حمل و نقل هوایی دوجانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی مصوب ۱۳۸۵,۰۱,۲۰

ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی دوجانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی‌، مشتمل بر یک مقدمه‌، بیست و یک ماده و یک پیوست به‌شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی دوجانبه بین
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی که عضو کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی مورخ شانزدهم آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی می‌باشند و از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند، با تمایل به انعقاد موافقتنامه‌ای به عنوان مکمل کنوانسیون مذکور، به‌منظور تأسیس سرویسهای هوایی منظم فی‌مابین و ماوراء سرزمینهای خود به شرح زیر موافقت کردند:

ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه‌:

الف – اصطلاح «کنوانسیون‌» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در تاریخ شانزدهم آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده (۹۴) آن تصویب شده و برای طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء گردیده و نیز ضمائم کنوانسیون و اصلاحات آنها که به موجب ماده (۹۰) آن به‌تصویب رسیده و برای طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء شده است‌، خواهد بود.

ب – اصطلاح «مقامات هواپیمایی‌» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «رئیس سازمان هواپیمایی کشوری‌» و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد اطلاق می‌گردد و در مورد دولت جمهوری اندونزی به وزیر ارتباطات و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی یا وظایف مشابه آن وزارتخانه باشد، اطلاق می‌شود.

ج – اصطلاح «شرکت هواپیمایی تعیین شده‌» به یک یا چند شرکت هواپیمایی اطلاق می‌شود که به موجب مفاد ماده (۳) این موافقتنامه تعیین شوند و اجازه فعالیت بیابند.

د – اصطلاح «ظرفیت‌» در مورد هواپیما، به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت‌» در مورد «سرویس مورد توافق‌» به حاصل ضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می‌شود.

هـ – اصطلاحات «سرویس هوایی‌»، «سرویس هوایی بین‌المللی‌»، «شرکت هواپیمایی‌» و «توقف به منظورهای غیر حمل و نقل‌» دارای همان معانی است که در ماده (۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است‌.

و – اصطلاح «نرخ‌» به قیمتی اطلاق می‌شود که برای حمل مسافر، بار همراه و غیر همراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می‌شود ازجمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگیها و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و شرایط حمل پست‌، می‌باشد.

ز – اصطلاح «موافقتنامه‌» به این موافقتنامه‌، پیوستهای آن و اصلاحات مربوط به آن اطلاق می‌شود.

ح – اصطلاح «سرویسهای مورد توافق‌» به سرویسهای هوایی منظم مندرج در مسیرهای تعیین شده پیوست این موافقتنامه به منظور حمل و نقل مسافر، بار و پست‌، به ‌طور جداگانه یا توأم اطلاق می‌شود.

ط – اصطلاح «سرزمین‌» در مورد جمهوری اندونزی به سرزمینهای تحت حاکمیت آن کشور طبق قوانین بین‌المللی اطلاق می‌شود و در مورد جمهوری اسلامی ایران دارای همان معنی است که در ماده (۲) کنوانسیون شیکاگو ذکر شده است‌.

ماده ۲ – اعطای حقوق

۱ – هر طرف متعاهد جهت انجام سرویسهای هوایی بین‌المللی منظم به‌وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر؛
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر حمل و نقل‌؛ و
ج – توقف در سرزمین مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار و پست در حمل و نقل بین‌المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه‌.

۲ – استفاده از حقوق حمل و نقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه مشروط به مذاکره و موافقت شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد و تصویب مقامات هواپیمایی آنها خواهد بود.

۳ – هیچ یک از مفاد این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.

۴ – در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرار گرفته انجام سرویسهای موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.

ماده ۳ – تعیین و اجازه

۱ – هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.

۲ – پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند (۱) مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر باید با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴) این ماده اجازه مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.

۳ – مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات در مورد سرویسهای هوایی بین‌المللی اعمال می‌گردد، دارا می‌باشد.

۴ – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن را از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده منع کند و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مذکور در ماده (۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.

۵ – شرکت هواپیمایی تعیین شده می‌تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج در بند (۲) فوق بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که نرخی مطابق ضوابط ماده (۱۲) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.

ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر طرف متعاهد می‌تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده (۲) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق‌، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می‌داند، وضع کند:
الف – چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مذکور متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می‌باشد؛ یا
ب – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند؛ یا
ج – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی کند.
2 – لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده جز در مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه فوریت داشته باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت‌.
این مشورت بین مقامات هواپیمایی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.

ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط به بهره‌برداری و هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که بر فراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد می‌باشند، در مورد هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
2 – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین‌، خدمه‌، بار یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل تشریفات ورود و خروج‌، مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین‌، خدمه‌، بار یا محمولات پستی هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند، ا عمال خواهد شد.
3 – هر طرف متعاهد بنا به تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه‌ای از قوانین و مقررات مذکور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.

ماده ۶ – فعالیتهای فنی و بازرگانی
شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد می‌بایست طبق قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر از تسهیلات یکسان در موارد زیر برخوردار باشد:
1 – افتتاح دفتر نمایندگی خود در سرزمین طرف متعاهد دیگر و به این منظور ورود، اقامت و استخدام کارکنان متخصص و مدیریتی در سرزمین طرف متعاهد دیگر که برای بهره‌برداری از سرویسهای هوایی مورد نیاز هستند.
2 – صدور انواع اوراق حمل و نقل و تبلیغ و توسعه فروش در سرزمین طرف متعاهد دیگر برای انجام امر فروش حمل و نقل هوایی در آن سرزمین به طور مستقیم یا به ‌تشخیص شرکت هواپیمایی از طریق نمایندگی فروش خود.
هر شرکت هواپیمایی حق دارد حمل و نقل مذکور را به ارز رایج آن سرزمین یا ارز قابل تبدیل کشورهای دیگر طبق مقررات پولی هر دولت به فروش رساند.

ماده ۷ – مقررات مالی
1 – هر طرف متعاهد به شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر با رعایت مقررات کنترل تسعیر ارز خارجی خود، حق انتقال آزاد مازاد دریافتها را پس از کسر هزینه‌های حاصله در سرزمین خود در ارتباط با حمل و نقل مسافر، بار و پست توسط شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر به صورت ارز قابل تبدیل با نرخ حاکم تسعیر ارز به صورت فوری اعطاء خواهد کرد. انتقال ارز حداقل ظرف مدت شصت روز پس از تاریخ تقاضا صورت خواهد گرفت‌.
2 – چنانچه موافقتنامه ویژه پرداخت بین طرفهای متعاهد وجود داشته باشد، پرداخت‌ها طبق مفاد آن موافقتنامه انجام خواهد شد.

ماده ۸ – معافیت از حقوق گمرکی‌، سود بازرگانی و سایر عوارض

۱ – هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویس‌های بین‌المللی را انجام می‌دهند و مواد سوختی‌، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی‌، وسایل یدکی‌، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه می‌باشند به‌هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی و محلی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد استفاده قرارگیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور بر فراز آن سرزمین در پرواز باشند.

۲ – سوخت‌، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی‌، وسایل یدکی‌، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار که توسط یک طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به‌منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی و محلی معاف خواهد بود.

۳ – سوخت‌، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی‌، وسایل یدکی‌، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر می‌شود و در سرویس‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی‌، مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی و محلی‌، معاف خواهد بود.

۴ – تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و کالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است‌. در این صورت می‌توان آنها را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می‌شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.

۵ – مسافران‌، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی‌شوند، فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که در ترانزیت مستقیم است از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.

۶ – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان‌، بلیط هواپیما، بارنامه‌، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی که به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود، از کلیه حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیاتها بر اساس عمل متقابل معاف خواهد بود.

ماده ۹ – تسهیلات و هزینه‌های فرودگاهی
1 – هر یک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در مسیر مشخص شده تعیین خواهد کرد و تسهیلات ارتباطی‌، هوانوردی‌، هواشناسی و سایر خدماتی را که برای بهره‌برداری سرویس‌های مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
2 – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند در قبال استفاده هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر از فرودگاهها و سایر تأسیسات آن هزینه‌های عادلانه و معقولی دریافت دارد، مشروط بر آنکه میزان این هزینه‌ها از آنچه شرکتهای حمل و نقل هوایی آن که در سرویس‌های مشابه بین‌المللی تردد می‌کنند، برای استفاده از چنین فرودگاه و تأسیساتی می‌پردازند، تجاور نکند.

ماده ۱۰ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز

۱ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویس‌های مورد توافق در مسیرهای مشخص شده از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.

۲ – در انجام سرویس‌های مورد توافق‌، شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، منافع شرکت هواپیمایی طرف دیگر را مورد نظر قرار خواهد داد تا من غیر حق در سرویس‌های طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.

۳ – هدف اصلی از برقراری سرویس‌های مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب جهت رفع نیازمندیهای جاری و پیش‌بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌باشد.

۴ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده‌، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل و نقل بین سرزمین‌های کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.

۵ – ظرفیتی که عرضه می‌شود شامل تعداد سرویس‌ها و نوع هواپیماهای مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویس‌های مورد توافق می‌تواند از سوی شرکتهای هواپیمایی تعیین شده پیشنهاد شود. پیشنهاد فوق پس از مذاکره و تبادل‌نظر بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده ارائه خواهد شد. ظرفیت مذکور با تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد تعیین و اجرا خواهد شد.

۶ – در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، مسائل مندرج در بند (۵) از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد حل و فصل خواهد گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده‌، ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده بدون تغییر باقی خواهد ماند.

۷ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی روز قبل از شروع سرویس‌ها در مسیرهای مشخص شده‌، برنامه‌های پرواز را برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود. در مورد تغییرات بعدی نیز به‌همین ترتیب عمل خواهد شد. در موارد خاص می‌توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامات نامبرده تغییر داد.

ماده ۱۱ – شناسایی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه‌، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهایی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر حال طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده خودداری نماید.

ماده ۱۲ – نرخهای حمل و نقل هوایی

۱ – نرخ‌های مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویس‌های مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخ‌های شرکتهای هواپیمایی دیگر که در تمام یا قسمتی از همان مسیرها سرویس‌های منظم انجام می‌دهند، وضع می‌گردد.

۲ – نرخ‌های موضوع بند (۱) این ماده بر اساس قواعد زیر تعیین می‌گردد :
الف – در صورتی که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه بین‌المللی شرکتهای هواپیمایی با مکانیسم تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه نرخ‌، راجع به سرویس‌های مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، نرخها بر اساس این قطعنامه بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد توافق خواهد شد.
ب – در صورتی که هیچکدام از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد یا یکی از آنها عضو اتحادیه شرکتهای هواپیمایی نباشند و یا قطعنامه نرخ مندرج در جزء(الف‌) فوق وجود نداشته باشد شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در مورد نرخهایی که برای سرویس‌های مورد توافق اعمال می‌گردد بین خود توافق خواهند کرد.
ج – نرخهایی که به ترتیب مندرج در جزءهای (الف‌) و (ب‌) فوق مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل سی روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجراء برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد تسلیم خواهد گردید. این محدوده زمانی با موافقت مقامات مذکور قابل کاهش است‌.
د – در صورتی که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجراء به توافق برسند یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت هواپیمایی خود را به‌ منظور انجام سرویس‌های مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله پانزده روز اول از دوره سی روزه موضوع جزء (ج‌) این ماده‌، مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق ‌شده بین شرکتهای هواپیمایی طرفهای متعاهد طبق جزءهای (الف‌) و (ب‌) این ماده به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارند، مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند. به ‌طور کلی هیچ نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد به مورد اجراء گذارده نخواهد شد. با وجود این در صورتی که ظرف مدت پانزده روز یاد شده‌، هیچکدام از مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد عدم رضایت خود را نسبت به نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده اعلام ندارند، نرخهای مزبور تصویب شده تلقی خواهد شد.

۳ – نرخهای تعیین شده به موجب این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.

ماده ۱۳ – امنیت هوانوردی

۱ – طرفهای متعاهد حقوق و تعهداتی را که به موجب حقوق بین‌الملل در قبال یکدیگر در خصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله‌گرایانه غیرقانونی دارند، مورد تأکید قرار می‌دهند.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین‌الملل به‌عهده دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ۲۳/۶/۱۳۴۲ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی‌، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ۲۵/۹/۱۳۴۹ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱/۷/۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی عمل خواهند کرد.

۲ – طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.

۳ – طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل نمایند. هر یک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.

۴ – هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است‌، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران‌، خدمه‌، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما پیش از سوارشدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می‌شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.

۵ – هرگاه هواپیماهای کشوری به ‌طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تدابیر مناسب دیگر به ‌منظور ختم سریع و بی‌خطر حادثه و یا خنثی ‌کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.

۶ – بنابراین هر طرف متعاهد از هرگونه اختلاف بین مقررات و رویه‌های ملی خود و مقررات امنیتی هوانوردی فوق‌الذکر، طرف متعاهد دیگر را مطلع خواهد کرد. هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان به‌منظور مذاکره در مورد چنین اختلافی تقاضای مشورت فوری نماید.

ماده ۱۴ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویس‌های مورد توافق توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده خود به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده برای مقامات هواپیمایی ملی خود تهیه و به آنها ارائه می‌گردد، بنابر تقاضا در اختیار مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد.

ماده ۱۵ – مشاوره
1 – مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد جهت حُسن همکاری نزدیک و به‌منظور حصول اطمینان از اجراء و رعایت کامل مفاد این موافقتنامه و پیوست‌های آن در هر زمان با یکدیگر مشورت خواهند کرد.
2 – مشاوره مذکور ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.

ماده ۱۶ – تغییر و اصلاح
1 – چنانچه هر طرف متعاهد تغییر هر یک از مفاد این موافقتنامه را مطلوب تشخیص دهد می‌تواند تقاضای مذاکره با طرف متعاهد دیگر نماید. مذاکره مذکور می‌تواند بین مقامات هواپیمایی از طریق گفت و گو یا مکاتبه صورت پذیرد و ظرف مدت شصت روز از تاریخ تقاضا آغاز خواهد شد.
2 – هرگونه تغییر یا اصلاح این موافقتنامه با رعایت مفاد ماده (۲۱) این موافقتنامه به‌مورد اجراء نهاده خواهد شد.
3 – اصلاح جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می‌تواند به ‌طور مستقیم بین مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد مورد توافق قرارگیرد و با مبادله یادداشت از طریق دیپلماتیک تأیید گردد.

ماده ۱۷ – حل اختلاف

۱ – هرگاه در مورد تفسیر و یا اجرای این موافقتنامه و پیوست آن اختلافی بین طرفهای متعاهد بروز کند، طرفهای متعاهد نخست تلاش خواهند کرد که اختلاف را از طریق مذاکره و مشاوره حل و فصل کنند.

۲ – در صورت عدم توافق‌، هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط خود، ضمن ارسال اطلاعیه‌ای برای طرف متعاهد دیگر، موضوع را به هیأت داوری سه نفره مرکب از دو داور منتخب طرفهای متعاهد و یک سرداور ارجاع نماید.
در صورت ارجاع امر به داوری‌، هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری‌، نسبت به معرفی یک داور اقدام می‌کند و داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ آخرین انتخاب‌، سرداور را تعیین خواهند کرد.
چنانچه هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند و یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور در مورد انتخاب سرداور به توافق نرسند، هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند از رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بخواهد که حسب مورد داور طرف ممتنع یا سرداور را تعیین نماید. سرداور باید در هر صورت تابعیت کشوری را دارا باشد که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط سیاسی دارد.

۳ – در مواردی که سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد و چنانچه معاون رئیس نیز از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچیک از طرفهای متعاهد را نداشته باشد، انجام خواهد شد.

۴ – هیأت داوری با توجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آیین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.

۵ – تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است‌.

۶ – مخارج داوری‌، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید. هر گونه مخارجی که توسط شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری در رابطه با نصب سرداور و یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند (۲) این ماده صورت گیرد، به عنوان بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد شد.

ماده ۱۸ – فسخ
هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی ‌بر فسخ این موافقتنامه طی اطلاعیه کتبی به ‌طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه همزمان به آگاهی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر آن که اطلاعیه فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود. هرگاه طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.

ماده ۱۹ – مطابقت با کنوانسیونها یا موافقتنامه‌های چندجانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه حمل و نقل هوایی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست (پیوست‌های‌) آن باید از طریق مذاکره به شرح مندرج در مواد (۱۵) و (۱۶) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور انطباق یابد.

ماده ۲۰ – ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوست‌های‌) آن و هر گونه اصلاحیه آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ‌ثبت خواهد رسید.

ماده ۲۱ – لازم‌الاجراءشدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی‌بر اینکه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده‌، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه‌، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند، این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در جاکارتا در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۸۳ هجری شمسی برابر با ۳۰ آوریل ۲۰۰۴ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی‌، اندونزیایی و انگلیسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشند، تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر متون‌، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران سیداحمد معتمدی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات
از طرف دولت جمهوری اندونزی آگوم گوملار وزیر ارتباطات

پیوست
1 – مسیرهایی که ممکن است توسط شرکت‌(های‌) هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد:

نقاط مبداء	نقاط واسط	نقاط مقصد	نقاط ماوراء
هر نقطه ای در ایران	هر نقطه	یک نقطه در اندونزی	هر نقطه

2 – مسیرهایی که ممکن است توسط شرکت‌(های‌) هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری اندونزی مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
بهره‌برداری قرار گیرد:

نقاط مبداء	نقاط واسط	نقاط مقصد	نقاط ماوراء
هر نقطه ای در اندونزی	هر نقطه	یک نقطه در اندونزی	هر نقطه

تذکر:
1 – هر شرکت هواپیمایی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص شده در پیوست این موافقتنامه را در شرایطی مورد بهره‌برداری قرار دهد که حق بهره‌برداری از آزادی پنجم حمل و نقل بین این‌ گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد مگر این ‌که در این مورد بین دو طرف متعاهد بر اساس توصیه‌های شرکتهای هواپیمایی تعیین شده توافقی به عمل آمده باشد.
2 – از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هر یک از مسیرهای مشخص شده می‌توان به اختیار شرکتهای هواپیمایی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرفنظر نمود.
3 – تعداد پروازها و انواع هواپیماهای شرکتهای هواپیمایی تعیین شده به ‌شرط تأیید مقامات هواپیمایی دو طرف بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مورد توافق قرار خواهد گرفت‌.

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست و یک ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیستم فروردین ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۶/۲/۱۳۸۵ به تأیید شورای نگهبان رسید.

رئیس مجلس شورای اسلامی – غلامعلی حداد عادل