قانون موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر مصوب ۱۳۸۷,۰۸,۰۷
ماده واحده- موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر مشتمل بر یک مقدمه، بیست و دوماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره اعمال حکم ماده(۱۸) این موافقتنامه در ارجاع موارد اختلاف به داوری، مستلزم رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت دمکراتیک خلق الجزایر که عضو کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی مورخ۱۶آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر۱۹۴۴میلادی می باشند و از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می شوند، به منظور تأسیس و بهره برداری از سرویسهای هوایی منظم فی مابین و ماوراء سرزمینهای خود به شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱– تعاریف
از نظر این موافقتنامه :
الف – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی که در تاریخ ۱۶ آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید اطلاق می شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده(۹۴) آن تصویب شده وبرای طرفهای متعاهد لازم الاجراء گردیده و نیز ضمائم کنوانسیون و اصلاحات آنها که به موجب ماده(۹۰) آن به تصویب رسیده و برای طرفهای متعاهد لازم الاجراء شده است، خواهد بود.
ب – اصطلاح « مقامات هواپیمایی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان هواپیمایی کشوری» و هرشخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد اطلاق می گردد و در مورد دولت جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر به وزیر مسؤول در هواپیمایی کشوری و یا هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن وزیر باشد، اطلاق می شود.
پ – اصطلاح« شرکت هواپیمایی تعیین شده» به یک یا چندشرکت هواپیمایی اطلاق می شود که به موجب مفاد ماده(۳) این موافقتنامه تعیین شوند و اجازه فعالیت بیابند.
ت – اصطلاح «ظرفیت» در مورد هواپیما، به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر، اطلاق می شود.
ث – اصطلاح« ظرفیت» در مورد یک سرویس مورد توافق به حاصلضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین و در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می گردد.
ج – اصطلاح« سرزمین» در مورد یک کشور دارای همان معنی و مفهومی است که در ماده(۲) کنوانسیون ذکر شده است.
چ – اصطلاحات «سرویس هوایی» ، «سرویس هوایی بین المللی» ، «شرکت هواپیمایی» و «توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» دارای همان معانی است که در ماده(۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
ح – اصطلاح« نرخ» به قیمتی اطلاق می شود که برای حمل مسافر، بارهمراه و غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمت های مزبور اعمال می شود از جمله قیمت ها و شرایط مقرر برای نمایندگی ها و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و شرایط حمل پست، می باشد.
خ – اصطلاح «هزینه مصرف کننده» به هزینه ای اطلاق می شود که توسط مقامات صلاحیتدار در مورد شرکتهای هواپیمایی وضع شده یا اجازه وضع آن توسط مقامات مزبور برای تدارک اموال یا تأسیسات فرودگاهی از جمله تأسیسات و خدمات مربوط به هواپیما، خدمه آن، مسافرین و بارداده شده است.
د – اصطلاح« پیوست» به پیوست این موافقتنامه و یا هر اصلاح دیگری که مطابق با مفاد ماده(۱۷) این موافقتنامه انجام شود، اطلاق می گردد. پیوست جزء لاینفک این موافقتنامه بوده و تمام ارجاعات به موافقتنامه ، ارجاعات به ضمیمه را نیز به جز در موردی که صریحاً به گونه ای دیگر پیش بینی شده، شامل خواهد شد.
ماده ۲– اعطاء حقوق
1- هر طرف متعاهد جهت انجام سرویسهای هوایی بین المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر؛
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیرحمل و نقل؛
پ- توقف در سرزمین مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار و پست در حمل و نقل بین المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
2- استفاده از حقوق حمل و نقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه مشروط به مذاکره و موافقت شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد و تصویب مقامات هواپیمایی آنها خواهد بود.
3- هیچ یک از مفاد این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
4- در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز در مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرارگرفته انجام سرویسهای موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
ماده ۳– تعیین واجازه شرکتهای هواپیمایی
1- هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.
2- پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند(۱) مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر باید با رعایت مفاد بندهای(۳)و(۴) این ماده اجازه مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.
3- مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می توانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات در مورد سرویسهای هوایی بین المللی اعمال می گردد، دارا می باشد.
4- هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع را که از اعطاء اجازه بهره برداری موضوع بند(۲) این ماده امتناع ورزد و یا هرشرطی را که برای اعمال حقوق مذکور در ماده(۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.
5- شرکت هواپیمایی تعیین شده می تواند در هرزمان پس از دریافت اجازه مندرج در بند(۲) فوق بهره برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که نرخی مطابق ضوابط ماده(۱۰) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۴– تعلیق و لغو
1- هر طرف متعاهد می تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده(۲) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می داند وضع کند:
الف – چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مذکور متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می باشد؛ یا
ب – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند؛ یا
پ – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره برداری از مفاد این موافقتنامه تخطّی کند.
2- لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند(۱) این ماده جز در مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه فوریت داشته باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت.
این مشورت بین مقامات هواپیمایی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.
ماده ۵– شمول قوانین و مقررات
1- قوانین و مقررات هر طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر هوانوردی بین المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط به بهره برداری و هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که بر فراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد می باشند، در مورد هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
2- قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین، خدمه، بار یا پست از سرزمین آن می باشد از قبیل تشریفات ورود و خروج، مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین، خدمه، بار یا محمولات پستی هواپیمایی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند اعمال خواهد شد.
3- هر طرف متعاهد بنابه تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه ای از قوانین و مقررات مذکور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.
ماده ۶– معافیت از حقوق گمرکی، سودبازرگانی و سایر عوارض
1- هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویسهای بین المللی را انجام می دهد و مواد سوختی ، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقتنامه می باشد به هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سودبازرگانی و هزینه های بازرسی و سایر عوارض و هزینه های مشابه ملی و محلی معاف خواهد بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد استفاده قرار گیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور برفراز آن سرزمین در پرواز باشند.
2- سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی ، وسایل یدکی، لوازم موردنیاز جاری و خواروبار که توسط یک طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سودبازرگانی و هزینه های بازرسی و سایر عوارض و هزینه های مشابه ملی و محلی معاف خواهد بود.
3- سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم موردنیاز جاری و خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر می شود و در سرویسهای بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سودبازرگانی، مالیاتها و هزینه های بازرسی و سایر عوارض و هزینه های مشابه ملی و محلی معاف خواهد بود.
4- تجهیزات هوانوردی موردنیازجاری، و همچنین مواد وکالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است در این صورت می توان آنها را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
5- مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در عبور (ترانزیت) مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی شوند، فقط مشمول کنترل ساده ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که در عبور (ترانزیت) مستقیم است از حقوق گمرکی و سودبازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
6- اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما، بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی که به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می شود، از کلیه حقوق گمرکی و سودبازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷– تسهیلات فرودگاهی و هزینه های مصرف کننده
1- هریک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در مسیر مشخص شده تعیین خواهد کرد و تسهیلات ارتباطی ، هوانوردی، هواشناسی و سایرخدماتی را که برای بهره برداری سرویسهای مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
2- هریک از طرفهای متعاهد می تواند در قبال استفاده هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر از فرودگاهها و سایر تأسیسات آن هزینه های بهره برداری عادلانه و معقولی دریافت دارد، مشروط بر آن که میزان این هزینه ها از آنچه شرکتهای حمل و نقل هوایی آن که در سرویسهای مشابه بین المللی تردد می کنند و برای استفاده از چنین فرودگاه و تأسیساتی می پردازند، تجاوز نکند.
ماده ۸– مقررات تعیین ظرفیت و تصویب برنامه های پروازی
1- شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هرطرف متعاهد جهت بهره برداری از سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده مابین سرزمینهای متبوعشان از فرصت عادلانه و برابر بهره مند خواهند بود.
2- در بهره برداری از سرویسهای مورد توافق، جز در مواردی که به گونه ای دیگر میان شرکتهای هواپیمایی تعیین شده توافق می گردد و با رعایت مفاد این ماده، ظرفیت به طور مساوی مابین شرکتهای هواپیمایی مذکور دوطرف متعاهد، تقسیم خواهد شد.
3- ظرفیت کلی که برای هریک از مسیرهای مشخص شده تخصیص داده می شود، باید مطابق با نیازهای معقول حمل و نقلی پیش بینی شده باشد.
4- شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل و نقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
5- ظرفیتی که عرضه می شود شامل تعداد سرویسها و نوع هواپیماهای مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویسهای مورد توافق می تواند از سوی شرکتهای هواپیمایی تعیین شده پیشنهاد شود. پیشنهاد فوق پس از مذاکره و تبادل نظر بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده ارائه خواهد شد. ظرفیت مذکور با تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد تعیین و اجراء خواهد شد.
6- درصورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، مسائل مندرج در بند (۵) از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی دوطرف متعاهد حل وفصل خواهد گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده بدون تغییر باقی خواهد ماند.
7- شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد باید حداکثر شصت روز قبل از شروع پروازها در مسیرهای مشخص شده، برنامه های پروازی را برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم نماید. درمورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد. در موارد خاص می توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامات نامبرده تغییر داد.
ماده ۹– نمایندگی
شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر دوطرف متعاهد در سرزمین طرف متعاهد دیگر از حقوق زیر برخوردار خواهند بود:
الف- تأسیس دفاتر نمایندگی در راستای ارتقاء حمل و نقل هوایی و فروش بلیط هواپیما و همچنین سایر تسهیلات مورد نیاز جهت تدارک حمل و نقل هوایی.
ب- انتقال و ابقاء کارکنان بخشهای مدیریتی، فروش، فنی، عملیاتی و دیگر متخصصین مورد نیاز جهت تأمین حمل و نقل هوایی، به سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر در ارتباط با ورود، اقامت و استخدام.
پ- اشتغال به فروش خدمات حمل و نقل هوایی به طور مستقیم و درصورت صلاحدید شرکت هواپیمایی مربوطه از طریق نمایندگی های آن.
ماده ۱۰– شناسایی گواهینامه ها و پروانه ها
گواهینامه های قابلیت پرواز و گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، برای بهره برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه ها و پروانه های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهایی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می دارد که درمورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده خودداری نماید.
ماده ۱۱– نرخهای حمل و نقل هوایی
1- نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویسهای مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که باتوجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخهای شرکتهای هواپیمایی دیگر که در تمام یا قسمتی از همان مسیرها سرویسهای منظم انجام می دهند، وضع می گردد.
2- نرخهای موضوع بند (۱) این ماده بر اساس قواعد زیر تعیین می گردد:
الف- درصورتی که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده دوطرف متعاهد عضو یک اتحادیه بین المللی شرکتهای هواپیمایی با مکانیسم تعیین نرخ باشد و یک قطعنامه نرخ، راجع به سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، نرخها بر اساس این قطعنامه بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد توافق خواهد شد.
ب- درصورتی که هیچ کدام از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد یا یکی از آنها عضو اتحادیه شرکتهای هواپیمایی نباشند و یا قطعنامه نرخ مندرج در جزء «الف» فوق وجود نداشته باشد شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد درمورد نرخهایی که برای سرویسهای مورد توافق اعمال می گردد بین خود توافق خواهند کرد.
پ- نرخهایی که بر اساس جزءهای «الف» و «ب» فوق مورد توافق قرار می گیرد حداقل باید شصت روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجراء، برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد تسلیم گردد. این محدوده زمانی با موافقت مقامات مذکور قابل تغییر است.
ت- در صورتی که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجراء به توافق برسند یا درصورتی که یک طرف متعاهد شرکت هواپیمایی خود را به منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله سی روز اول از دوره شصت روزه موضوع جزء «پ» این بند، مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هریک از نرخ های توافق شده بین شرکتهای هواپیمایی طرفهای متعاهد طبق جزءهای «الف» و «ب» این بند به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارند، مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود درمورد نرخ های مناسب جهت اجراء به توافق برسند. به طور کلی هیچ نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد به مورد اجراء گذارده نخواهد شد. با وجود این در صورتی که ظرف مدت سی روز فوق الذکر، هیچ کدام از مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد عدم رضایت خود را نسبت به نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده اعلام ندارند، نرخهای مزبور تصویب شده تلقی خواهد شد.
3- نرخهای تعیین شده به موجب این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۲– انتقال مازاد دریافتی
هر طرف به شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حق انتقال مازاد دریافتی حاصل از حمل مسافر، بار همراه، پست و بار در سرزمین خود را پس از کسر مخارج و هزینه ها با ارزهای قابل تسعیر به نرخ رسمی اعطاء خواهد کرد مشروط بر آن که طبق مقررات حاکم به تسعیر ارزهای خارجی در سرزمین هرطرف متعاهد صورت گیرد.
ماده ۱۳– امنیت هوانوردی
1- طرفهای متعاهد حقوق و تعهداتی را که به موجب حقوق بین الملل در قبال یکدیگر درخصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیرقانونی دارند، مورد تأکید قرار می دهند.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین الملل به عهده دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۲۳/۶/۱۳۴۲ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۲۵/۹/۱۳۴۹ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱/۷/۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی عمل خواهند کرد.
2- طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هرنوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.
3- طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی شناخته شده اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل نمایند. هریک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
4- هر طرف متعاهد می تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواروبار هواپیما پیش از سوار شدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می شود. همچنین هرطرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
5- هرگاه هواپیماهای کشوری به طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید ازطریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تدابیر مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی خطر حادثه و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
ماده ۱۴– ایمنی هوانوردی
1- هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان در رابطه با استانداردهای ایمنی در زمینه های مربوط به تأسیسات هوانوردی، خدمه پرواز، هواپیما و بهره برداری از هواپیما که طرف متعاهد دیگر به کار گرفته است، درخواست مشاوره نماید. چنین مشاوره ای ظرف مدت سی روز از تاریخ درخواست مزبور انجام خواهد شد.
2- درصورتی که پس از مشاوره مزبور یک طرف متعاهد ملاحظه کند استانداردهای ایمنی در زمینه های موضوع بند (۱) که در آن زمان به موجب کنوانسیون وضع شده به طور مؤثر توسط طرف متعاهد دیگر به کار گرفته یا اجراء نمی شود، طرف متعاهد دیگر را از یافته های مزبور و اقداماتی که برای تطبیق با استانداردهای ایکائو ضروری به نظر می رسد آگاه خواهد کرد. طرف متعاهد دیگر اقدام اصلاحی مناسب را در فرصت زمانی توافق شده اتخاذ خواهد نمود.
3- همچنین به موجب ماده (۱۶) کنوانسیون توافق می شود هرنوع هواپیمایی که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد یا از طرف آن درسرویسهایی از مبدأ سرزمین طرف متعاهد دیگر یا بالعکس مورد بهره برداری قرار گیرد، می تواند مادامی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر است، مشمول بازرسی نمایندگان مجاز طرف متعاهد دیگر قرار گیرد، مشروط بر این که این امر منجر به تأخیر بدون دلیل در بهره برداری از هواپیما نگردد. علی رغم تعهدات مندرج در ماده (۳۳) کنوانسیون هدف این بازرسی، تأیید اعتبار اسناد هواپیمای مربوط، گواهینامه خدمه و تطبیق تجهیزات و وضعیت هواپیما با استانداردهای وضع شده در آن زمان به موجب کنوانسیون می باشد.
4- هر طرف متعاهد حق تعلیق یا تغییر فوری مجوز بهره برداری شرکت یا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را درصورتی که اقدام فوری برای حصول اطمینان از ایمنی بهره برداری شرکت یا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده ضروری باشد برای خود محفوظ می دارد.
5- هر اقدامی از سوی یک طرف متعاهد طبق بند (۴) فوق با از بین رفتن زمینه اتخاذ آن اقدام متوقف خواهد شد.
6- با توجه به بند (۲) فوق اگر مشخص شود که با پایان یافتن فرصت زمانی توافق شده، یک طرف متعاهد در حالت عدم مطابقت با استانداردهای ایکائو باقی مانده است، دبیرکل ایکائو باید از این موضوع و نیز تصمیم رضایت بخش بعدی نسبت به موقعیت مطلع گردد.
ماده ۱۵– تسلیم آمار
1- مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد بنا بر تقاضا، آمار دوره ای یا اعلامیه های دیگر آماری را که به طور معقول و به منظور بازنگری ظرفیت تعیین شده در سرویسهای مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد اول درخواست می شود، در اختیار مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد.
2- اعلامیه مزبور کلیه اطلاعات مورد درخواست جهت تعیین میزان حمل و نقل انجام شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده در سرویسهای مورد توافق و نقاط مبدأ و مقصد این حمل و نقل را شامل می گردد. ارائه هرگونه اطلاعات اضافی آماری حمل و نقل مورد درخواست مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر منوط به مذاکره و توافق طرفهای متعاهد خواهد بود.
ماده ۱۶– مشاوره
1- هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان خواستار مشاوره بین مقامات ذی صلاح طرفهای متعاهد جهت تفسیر، اعمال و یا تغییر این موافقتنامه و پیوست آن شود.
2- این مشاوره در طی مدت زمان حداکثر شصت روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3- تغییرات احتمالی که در این موافقتنامه ایجاد می شود، با رعایت مفاد ماده (۲۲) این موافقتنامه و پس از تأیید از طریق مبادله یادداشت بین نمایندگی های سیاسی، به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
ماده ۱۷– تغییر و اصلاح
1- چنانچه هریک از دوطرف متعاهد تغییر یا اصلاح مفاد این موافقتنامه را مطلوب بداند، چنین تغییر یا اصلاحی، چنانچه طرفهای متعاهد درمورد آن توافق کرده باشند و درصورت ضرورت پس از مشورت طبق ماده (۱۶) این موافقتنامه با رعایت مفاد ماده (۲۲) این موافقتنامه لازم الاجراء خواهد شد.
2- علی رغم مفاد بند (۱)، جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می تواند درصورت ضرورت بر اساس ترتیبات دوجانبه یا جهت مطابقت با هرکنوانسیون و یا موافقتنامه چندجانبه ای که ممکن است برای هر دو طرف متعاهد تعهدآور باشد، توسط مقامات هواپیمایی اصلاح گردد. هریک از طرفهای متعاهد باید طرف متعاهد دیگر را طبق مفاد بند (۲) ماده (۱۶) این موافقتنامه از قصد خود مطلع سازد.
ماده ۱۸– حل اختلافات
1- هرگاه درمورد تفسیر یا اجراء این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند کرد که اختلاف را ازطریق مذاکره حل و فصل نمایند.
2- هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را ازطریق مذاکره حل و فصل کنند، می توانند با توافق موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند.
3- چنانچه طرفهای متعاهد به موجب بندهای (۱) و (۲) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه نرسند هریک از طرفهای متعاهد می تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط خود، ضمن ارسال اطلاعیه ای برای طرف متعاهد دیگر موضوع را به هیأت داوری سه نفره مرکب از دو داور منتخب طرفهای متعاهد و یک سرداور ارجاع نماید.
درصورت ارجاع امر به داوری، هریک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری، نسبت به معرفی یک داور اقدام می کند و داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ آخرین انتخاب، سرداور را تعیین خواهند کرد. چنانچه هریک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند و یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور، درمورد انتخاب سرداور به توافق نرسند، هریک از طرفهای متعاهد می تواند از رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری بخواهد که حسب مورد داور طرف ممتنع یا سرداور را تعیین نماید.
سرداور باید در هرصورت تابعیت کشوری را دارا باشد که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط سیاسی دارد.
4- در مواردی که سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد و چنانچه معاون رئیس نیز از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچ یک از طرفهای متعاهد را نداشته باشد، انجام خواهد شد.
5- هیأت داوری باتوجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده اند آئین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.
6- تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم الاتباع است.
7- مخارج داوری، شامل هزینه ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید. هرگونه مخارجی که توسط شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری در رابطه با نصب سرداور و یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند (۳) این ماده به وجود آید به عنوان بخشی از هزینه های داوری محسوب خواهد گردید.
8- درصورتی و تا مادامی که هریک از دو طرف متعاهد نتواند تصمیم اتخاذ شده به موجب این ماده را اجراء نماید، طرف متعاهد دیگر می تواند هرگونه حقوق یا مزایایی را که به موجب این موافقتنامه غیاباً در اختیار طرف متعاهد اول و یا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده آن قرار داده است محدود، متوقف یا لغو نماید.
ماده ۱۹– فسخ
هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی اطلاعیه کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه همزمان به آگاهی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر آن که اطلاعیه فسخ قبل از انقضاء این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود. هرگاه طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از وصول آن به سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۲۰– مطابقت با کنوانسیونها یا موافقتنامه های چندجانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه حمل و نقل هوایی در مورد هردوطرف متعاهد لازم الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن باید از طریق مذاکره به شرح مندرج در ماده (۱۷) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور انطباق یابد.
ماده ۲۱– ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن و هرگونه اصلاحیه آن نزد سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۲– لازم الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ اطلاع دادن طرفهای متعاهد به یکدیگر مبنی بر این که تشریفات لازم داخلی و قانونی لازم را برای لازم الاجراء شدن موافقتنامه انجام داده اند، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می باشند این موافقتنامه را در تاریخ مشخص شده زیر امضاء نمودند.
این موافقتنامه در یک مقدمه و (۲۲) ماده و یک پیوست در الجزیره در تاریخ ۱۶ مردادماه ۱۳۸۶ هجری شمسی برابر با ۷ اوت ۲۰۰۷ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی که هرسه متن دارای اعتبار یکسان می باشد، تنظیم گردید. درصورت اختلاف در تفسیر متون، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
منوچهر متکی
وزیر امور خارجه
از طرف دولت جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر
مراد مدلسی
وزیرامورخارجه
تذکر
1- هر شرکت هواپیمایی تعیین شده می تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص شده در پیوست موافقتنامه حاضر را در شرایطی مورد بهره برداری قرار دهد که حق بهره برداری از آزادی پنجم حمل و نقل بین این گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد مگر این که در این مورد بین دوطرف متعاهد بر اساس توصیه های شرکتهای هواپیمایی تعیین شده توافقی به عمل آمده باشد.
2- از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هریک از مسیرهای مشخص شده می توان به اختیار شرکتهای هواپیمایی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرف نظر نمود.
پیوست
1- مسیرهایی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ |
نقاط واسط |
نقاط مقصد |
نقاط ماوراء |
تهران |
نقاطی که بعداً مشخص می شود |
الجزیره |
نقاطی که بعداً مشخص می شود |
2- مسیرهایی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری دموکراتیک خلق الجزایر مورد بهره برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ |
نقاط واسط |
نقاط مقصد |
نقاط ماوراء |
الجزیره |
نقاطی که بعداً مشخص می شود |
تهران |
نقاطی که بعداً مشخص می شود |
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و بیست و دوماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ هفتم آبان ماه یکهزار و سیصدو هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۲/۸/۱۳۸۷ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی لاریجانی