قانون موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا مصوب ۱۳۸۶,۰۵,۳۱
ماده واحده – موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا مشتمل بر یک مقدمه و بیست و یک ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران
و دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا که عضو کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی مورخ ۱۶ آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی می باشند، و از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند، با تمایل به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس سرویسهای هوایی براساس فرصتهای عادلانه و برابر و عمل متقابل بین و ماورای سرزمینهای خود به شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه اصطلاحات زیر دارای معانی به شرح ذیل می‌باشند:
1- «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در تاریخ ۱۶ آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود، وشامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده(۹۰) آن کنوانسیون تصویب شده و اصلاحات ضمائم یا کنوانسیون که به موجب مواد(۹۰) و (۹۴) آن تا حدودی که ضمائم و اصلاحات مزبور برای طرفهای متعاهد لازم الاجراء شده است، خواهد بود.
2- «موافقتنامه» به این موافقتنامه، ضمیمه آن و هر پروتکل یا اسناد مشابه که این موافقتنامه یا ضمیمه را اصلاح نماید اطلاق می شود.
3- «مقامات هواپیمایی» در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان هواپیمایی کشوری و هرشخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد اطلاق می گردد، و در مورد دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا به مؤسسه ملی هواپیمایی کشوری و هرشخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن مقام باشد، اطلاق می شود.
4- «شرکت هواپیمایی تعیین شده» به یک یا چند شرکت هواپیمایی اطلاق می‌شود که به موجب ماده(۳) این موافقتنامه (تعیین و اجازه شرکتهای هواپیمایی) تعیین شده و اجازه فعالیت بیابند.
5- «سرویس هوایی»، «سرویس هوایی بین‌المللی»، «شرکت هواپیمایی» و «توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» دارای همان معانی است که در ماده(۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
6- «ظرفیت» در مورد هواپیما، به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و در مورد سرویس مورد توافق به حاصل ضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می شود.
7- «سرویسهای مورد توافق» به سرویسهای هوایی بین‌المللی منظمی اطلاق می‌گردد که ممکن است براساس مفاد این موافقتنامه در مسیرهای تعیین شده تأسیس شود.
8- «مسیرهای تعیین شده» به مسیرهایی اطلاق می‌گردد که در ضمیمه این موافقتنامه مشخص گردیده اند.
9- «نرخ» به قیمتی اطلاق می‌شود که برای حمل مسافر، بارهمراه و غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می شود از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگیها و سایر خدمات جنبی به اسثثناء دستمزدها و شرایط حمل پست، می باشد.
10- «هزینه های مصرف کننده» به هزینه‌ها و نرخهایی اطلاق می شود که توسط یک طرف متعاهد برای طرف متعاهد دیگر برای استفاده از فرودگاهها، تسهیلات هوانوردی و دیگر خدمات مرتبط وضع می گردد.
11- «سرزمین» برای کشور دارای همان معانی است که در ماده(۲) کنوانسیون ذکر شده است.
ماده ۲– اعطای حقوق
1- هر طرف متعاهد درمورد سرویسهای هوایی مورد توافق خود حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین خود.
ب – توقف در سرزمین خود به منظورهای غیرحمل و نقل.
پ – توقف در سرزمین خود به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار به صورت ترکیبی یا جداگانه در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
2- هیچ یک از مفاد این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیرشود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار ازجمله پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
3- استفاده از حقوق حمل ونقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه مشروط به مذاکره و موافقت شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد و تصویب مقامات هواپیمایی آنها خواهد بود.
4- در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز در مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرار گرفته انجام سرویسهای موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه شرکتهای هواپیمایی
۱– هرطرف متعاهد حق دارد یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین، و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد چنین تعیین، حذف یا تغییری به‌صورت کتبی توسط مقامات هواپیمایی انجام خواهد شد.
۲– پس از دریافت چنین تعیینی، طرف متعاهد دیگر باید با رعایت مفاد .بندهای(۳) و (۴) این ماده اجازه بهره‌برداری مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور اعطاء کند.
۳– مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد میتوانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات در مورد سرویسهای هوایی بین‌المللی اعمال می گردد، دارا می باشد.
۴– هر طرف متعاهد حق دارد در هر یک از موارد زیر که مجاب نشده باشد، از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند(۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مذکور در ماده(۲) (اعطای حقوق) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.
الف – مالکیت عمده و کنترل موثر آن شرکت هواپیمایی در اختیار طرف متعاهد تعیین‌کننده و یا اتباع آن باشد.
ب – تأسیس و مکان اصلی آن شرکت هواپیمایی در سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده باشد.
پ – طرف متعاهد تعیین‌کننده کنترل مؤثر قانونی آن شرکت هواپیمایی را داشته و آن را اعمال می کند.
۵– شرکت هواپیمایی که براین اساس تعیین شده و اجازه یافته است، می‌تواند درهر زمان بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط برآنکه نرخی مطابق مفاد ماده(۷) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو اجازه بهره‌برداری
۱– هر طرف متعاهد می‌تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده(۲) (اعطای حقوق) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می داند وضع کند:
الف – چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مذکور متعلق و در اختیار طرف متعاهد تعیین‌کننده یا اتباع وی می‌باشد.
ب – چنانچه قانع نشود که طرف متعاهد تعیین‌کننده کنترل مؤثر قانونی شرکت هواپیمایی تعیین شده را به‌عهده داشته و آن را اعمال می نماید،
پ – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند،
ت – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی کند.
۲– لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند(۱) این ماده جزدر مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه فوریت داشته باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهدگرفت.
این مشورت بین مقامات هواپیمایی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهدشد.
ماده ۵ – معافیت از حقوق گمرکی، سود بازرگانی و سایر عوارض
۱– هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین‌شده هرطرف متعاهد که سرویسهای بین‌المللی را انجام می‌دهند، همچنین لوازم مورد نیاز جاری آنها، مواد سوختی و روغن موتور، و خواربار موجود در هواپیما (شامل غذا، آشامیدنی، دخانیات) به هنگام ورود به سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت کلیه حقوق گمرکی، سود بازرگانی، هزینه‌های بازرسی و سایر هزینه‌های مشابه معاف خواهند بود به شرط آنکه لوازم و مواد مزبور تا زمانی که بازگردانده شوند یا در قسمتی از سفر که برفراز آن سرزمین صورت می‌گیرد به مصرف برسند، در هواپیما باقی بمانند.
۲– موارد زیر براساس عمل متقابل، از عوارض و هزینه‌های مشابه به استثنای هزینه‌های مشابه سرویس انجام شده نیز معاف خواهند بود :
الف – خواربار موجود در هواپیما که با محدودیت در نظر گرفته شده توسط مقامات هواپیمایی طرف متعاهد مذکور، برای استفاده در هواپیمای طرف متعاهد دیگر که سرویس هوایی بین‌المللی را انجام می دهد، وارد سرزمین یک طرف متعاهد می شود.
ب – لوازم یدکی و لوازم مورد نیاز جاری که به منظور نگهداری و بهره‌برداری از هواپیماهایی که توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در سرویسهای هوایی بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند، وارد سرزمین هر طرف متعاهد می‌شوند.
پ – سوخت و روغن موتور که در سرزمین یک طرف متعاهد برای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر که سرویسهای هوایی بین‌المللی را انجام می دهد، تهیه می‌گردد حتی اگر این مواد قرار است در قسمتی از پرواز برفراز سرزمین طرف متعاهدی که در آن بارگیری شده‌اند به مصرف برسد.
ت – لوازم تبلیغاتی و اسناد شرکت هواپیمایی که فاقد ارزش تجاری می‌باشند و توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد در سرزمین طرف متعاهد دیگر مورد مصرف قرار می گیرند.
ث – تجهیزات اداری که به منظور استفاده در دفاتر شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد سرزمین هر طرف متعاهد می گردد مشروط به اینکه چنین تجهیزاتی به مدت سه (۳) سال از تاریخ ورود آن به آن سرزمین در اختیار آن دفاتر باشد. دراین موارد اصل عمل متقابل اعمال می گردد.
کالاها و مواد موضوع بندهای(الف)، (ب)، (پ)، (ت) و (ث) فوق که به آنها اشاره گردیده، تحت نظارت یا کنترل گمرک خواهند بود.
۳– تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری، و همچنین مواد و کالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می توان آنها را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می‌شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
۴– اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما، بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمانبندی که به داخل سرزمین هر طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می شود، از کلیه حقوق گمرکی و سودبازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
۵– مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در عبور(ترانزیت) مستقیم قراردارند و ازحریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی شوند، فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافرو بار تا زمانی که در عبور(ترانزیت) مستقیم است از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
ماده ۶ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
۱– شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد از فرصتهای عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا از سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده بین سرزمینهای متبوع خود بهره برداری نمایند.
۲– در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، منافع شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را مورد نظر قرارخواهد داد تا من غیرحق در سرویسهای طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثرنامطلوب ایجاد نشود.
۳– هدف اصلی از برقراری سرویسهای مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بارمناسب جهت رفع نیازمندیهای جاری و پیش بینی شده معقول برای حمل مسافر و بارو پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می باشد.
۴– ظرفیت کلی پیشنهاد شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده هر طرف متعاهد در سرویسهای مورد توافق باید قبل از شروع سرویس و بعد از آن به اقتضاء ترافیک پیش بینی شده، توسط مقامات هواپیمایی برقرار یا تصویب گردد.
۵– شرکت هواپیمایی تعیین‌شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل‌ونقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
۶– ظرفیتی که عرضه می شود شامل تعداد سرویسها و نوع هواپیماهای مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویسهای مورد توافق می‌تواند از سوی شرکتهای هواپیمایی تعیین شده پیشنهاد شود. پیشنهاد فوق پس از مذاکره و تبادل نظر بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده ارائه خواهدشد. ظرفیت مذکور با تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد تعیین و اجراء خواهد شد.
۷– در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده طرفهای متعاهد، مسائل مندرج در بند(۵) فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد حل‌وفصل خواهد گردید. تازمانی که این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده بدون تغییر باقی خواهدماند.
۸– هر یک از طرفهای متعاهد باید اقدامات لازم در محدوده اختیارات خود را اتخاذ نماید تا هرگونه تبعیض یا فعالیتهای رقابتی غیرعادلانه که تأثیر عکس برموقعیت رقابتی شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر که از مسیرهای تعیین شده یا بخشی از آن بهره‌برداری می نماید، دارد را حذف نمایند.
۹– شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی (۳۰) روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز شامل نوع هواپیمای مورد استفاده و همچنین ظرفیت را برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهند نمود. در مورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد. در موارد خاص می توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامات نامبرده تغییر داد.
ماده ۷ – نرخها
۱– نرخهای مورد اجراء توسط شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد به منظور حمل و نقل به سرزمین طرف متعاهد دیگریا بالعکس در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره برداری و سود معقول، خصوصیات سرویس و نرخهای شرکتهای هواپیمایی دیگر که از مسیر مشابه در تمام یا قسمتی از همان مسیرها، بهره‌برداری می نمایند و شرایط بازار، وضع می گردد.
۲– نرخهای موضوع بند(۱) این ماده در صورت امکان بعد از مشورت با شرکتهای هواپیمایی دیگر که از تمام یا بخشی از آن مسیر بهره برداری می نمایند، بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر دو طرف متعاهد مورد توافق قرار خواهد گرفت و چنین موافقتی در صورت امکان با استفاده از دستورالعمل مکانیسم تعیین نرخ انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (یاتا) صورت خواهد گرفت یا در صورتی که هر یک از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد عضو انجمن شرکتهای هواپیمایی نباشند یا هنگامی که هیچ دستورالعمل تعیین نرخ وجود ندارد، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر دو طرف متعاهد درمورد نرخهای مسیرهای مورد توافق، بین یکدیگر به توافق خواهند رسید.
۳– نرخهای مورد توافق حداقل چهل و پنج (۴۵) روز قبل از تاریخ پیشنهادی برای لازم الاجراء شدن، برای تصویب مقامات هواپیمائی هر دو طرف متعاهد ارائه خواهد شد. در مواقع خاص ممکن است این مدت براساس تصمیم مقامات هواپیمایی، کاهش یابد.
۴– این تصویب ممکن است با صراحت اعلام گردد. اگر هیچ‌یک از مقامات هواپیمایی عدم تصویب خود را در خلال سی (۳۰) روز از تاریخ ارائه نرخها، با صراحت اعلام ننماید براساس بند(۲) این ماده، این نرخها تصویب شده تلقی خواهند شد. درصورتی که مدت تعیین شده برای ارائه نرخها، همانگونه که در بند(۳) ذکر گردیده بود، کاهش یافته باشد، مقامات هواپیمایی ممکن است توافق نمایند مدتی که در خلال آن عدم تصویب باید اعلام گردد، می‌باید کمتر از سی (۳۰) روز باشد.
۵– اگرامکان توافق درمورد نرخی طبق بند(۲) این ماده وجود نداشته باشد، یا اگر در خلال مدت قابل اجراء طبق بند(۴) این ماده، یک طرف متعاهد اعلامیه عدم تصویب نرخ توافق شده براساس مفاد بند(۲) این ماده را ارائه نماید، مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد، بعد از مشورت با مقامات هواپیمایی هرکشور دیگری که نظر آنها مورد قبول می‌باشد، می باید نرخ را براساس توافق مشترک وضع نمایند.
۶– اگرمقامات هواپیمایی نتوانند درمورد نرخی که طبق بند(۳) این ماده به آنها ارائه گردیده، یا درمورد تعیین نرخ براساس بند(۵) این ماده، به توافق برسند، این اختلاف می باید طبق مفاد ماده(۱۶) (حل اختلاف) این موافقتنامه حل و فصل گردد.
۷– نرخ تعیین شده به موجب مفاد این ماده تازمانی که یک نرخ جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند. مع‌هذا نرخ نباید با اتکاء به این بند بیشتر از دوازده (۱۲) ماه بعد از تاریخی که منقضی می شود، به قوت خود باقی بماند.
۸– بدون ایجاد محدودیت در قوانین رقابت و حقوق مصرف کننده برای هر طرف متعاهد، مداخله توسط مقامات هواپیمایی می باید شامل موارد ذیل گردد:
الف – جلوگیری از نرخها یا فعالیتهای غیرمعقول و تبعیض آمیز.
ب – حمایت از مصرف کنندگان در مقابل نرخهایی که براثرسوء استفاده از موقعیت غالب یا فعالیتهای مورد توافق بین شرکتهای هواپیمایی، به‌طور نامعقول بالا یا محدود کننده می باشند.
پ – حمایت از شرکتهای هواپیمایی در مقابل نرخهایی که به طور مصنوعی، به دلیل یارانه‌ها یا حمایتهای مستقیم یا غیرمستقیم دولت، پایین می باشند.
ماده ۸ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده خود به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده برای مقامات هواپیمایی ملی خود تهیه و به آنها ارائه می گردد، بنابر تقاضا در اختیار مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد. ارائه هرگونه اطلاعات اضافی آماری حمل و نقل مورد درخواست مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر منوط به مذاکره و توافق طرفهای متعاهد خواهد بود.
ماده ۹ – امنیت هوانوردی
۱– طرفهای متعاهد طبق حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، تعهدات خویش در قبال یکدیگر در خصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیرقانونی را مورد تأکید قرار می‌دهند. طرفهای متعاهد، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۲۳/۶/۱۳۴۲هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۲۵/۹/۱۳۴۹هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱/۷/۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی و پروتکل جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین المللی می باشند امضاء شده در مونترال به تاریخ ۴/۱۳/۱۳۶۶هجری شمسی مطابق با ۲۳ فوریه ۱۹۸۸ میلادی، عمل خواهند کرد.
۲– طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هرنوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.
۳– طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی شناخته شده اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل نمایند. هر یک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
۴– هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند.
۵– هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما پیش از سوارشدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به‌نحو مؤثر انجام می‌شود. همچنین هرطرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به‌عمل آورد، با نظر مساعد مورد توجه قراردهد.
۶– هرگاه هواپیماهای کشوری به‌طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد، و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تدابیر مناسب دیگر بمنظور ختم سریع و بی خطر حادثه و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
۷– اگر یک طرف متعاهد در ارتباط با مفاد امنیت هوانوردی در این ماده با مشکلاتی مواجه گردد، مقامات هواپیمایی هرطرف متعاهد میتوانند درخواست مشاوره فوری با مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را نمایند.
ماده ۱۰ – ایمنی هوانوردی
۱– هر طرف متعاهد می‌تواند درهرزمان دررابطه با استانداردهای ایمنی در زمینه‌های مربوط به تأسیسات هوانوردی، خدمه پرواز، هواپیما وبهره‌برداری از هواپیما که طرف متعاهد دیگر بکارگرفته است، درخواست مشاوره نماید. چنین مشاوره ای ظرف مدت سی روز از تاریخ درخواست مزبور انجام خواهد شد.
۲– درصورتی که پس از مشاوره مزبور یک طرف متعاهد ملاحظه کند استانداردهای ایمنی در زمینه‌های موضوع بند(۱) فوق که در آن زمان به موجب کنوانسیون وضع شده به طور مؤثر توسط طرف متعاهد دیگر به کار گرفته یا اجراء نمی شود، طرف متعاهد دیگر را از یافته‌های مزبور و اقداماتی که برای تطبیق با استانداردهای ایکائو ضروری به نظر می‌رسد آگاه خواهد کرد. طرف متعاهد دیگر اقدام اصلاحی مناسب را در فرصت زمانی توافق شده اتخاذ خواهد نمود.
۳– همچنین به موجب ماده (۱۶) کنوانسیون توافق می شود هرنوع هواپیمایی که توسط شرکت هواپیمایی تعیین‌شده یک طرف متعاهد یا ازطرف آن درسرویسهایی از مبدأ سرزمین طرف متعاهد دیگر یا بالعکس مورد بهره‌برداری قرار گیرد، می تواند مادامی که درسرزمین طرف متعاهد دیگر است، مشمول بازرسی نمایندگان مجاز طرف متعاهد دیگر قرار گیرد، مشروط براینکه این امر منجر به تأخیر بدون دلیل در بهره برداری از هواپیما نگردد. علیرغم تعهدات مندرج درماده (۳۳) کنوانسیون، هدف این بازرسی، تأیید اعتبار اسناد هواپیمای مربوط، گواهینامه خدمه و تطبیق تجهیزات و وضعیت هواپیما با استانداردهای وضع شده درآن زمان به موجب کنوانسیون می باشد.
۴– هرطرف متعاهد حق تعلیق یا تغییر فوری مجوز بهره‌برداری شرکت یا شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر را درصورتی که اقدام فوری برای حصول اطمینان از ایمنی بهره برداری شرکت هواپیمایی تعیین شده ضروری باشد برای خود محفوظ می دارد.
۵– هراقدامی ازسوی یک طرف متعاهد طبق بند(۴) فوق با از بین رفتن زمینه اتخاذ آن اقدام متوقف خواهد شد.
۶– با توجه به بند (۲) فوق اگرمشخص شود که با پایان یافتن فرصت زمانی توافق شده، یک طرف متعاهد درحالت عدم مطابقت با استانداردهای ایکائو باقی مانده است، دبیرکل ایکائو باید از این موضوع ونیز تصمیم رضایت بخش بعدی نسبت به موقعیت مطلع گردد.
ماده ۱۱ – هزینه بهره‌برداری
1- هر هزینه‌ای که مقامات صلاحیتدار یک طرف متعاهد جهت شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر برای استفاده از فرودگاهها و تسهیلات ناوبری هوایی و سرویسها اعمال می‌نمایند عادلانه، معقول و بدون تبعیض خواهد بود و از هزینه‌ای که برای هواپیماهای ملی خود درسرویسهای‌هوایی بین المللی‌منظم مشابه تردد می کنند، وضع شده، تجاوز نخواهد کرد.
2- هر یک از طرفهای متعاهد مذاکره در مورد هزینه‌های بهره‌برداری بین مقامات وضع کننده هزینه‌ها و شرکت های هواپیمایی که تسهیلات و سرویسهای ارائه شده توسط آن مقامات را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند و نیز تبادل اطلاعات ضروری که اجازه بررسی دقیقی که تعیین کند آیا هزینه‌ها معقول می‌باشد، تشویق خواهند نمود.
3- هر یک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکت هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر در مسیر مشخص‌شده تعیین خواهد کرد، و تسهیلات ارتباطی، هوانوردی، هواشناسی و سایر خدماتی را که برای بهره‌برداری سرویسهای مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
ماده ۱۲ – شمول‌قوانین و مقررات
۱– قوانین و مقررات‌یک طرف متعاهد در مورد اجازه ورود، اقامت موقت، یا خروج مسافران، خدمه، چمدان، بار یا محمولات پستی از سرزمین خود، از قبیل مقررات مربوط به ورود، ترخیص، مهاجرت، همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین، خدمه، چمدان، بار و محمولات پستی حمل شده توسط هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند اعمال خواهد شد.
۲– قوانین و مقررات و سایر موضوعات حقوقی لازم الاجراء یک طرف متعاهد در مورد اجازه ورود، اقامت موقت، یا خروج هواپیماهایی که‌به‌امر هوانوردی بین المللی در سرزمین خود اشتغال دارند یا این قبیل هواپیماها در آن سرزمین پرواز می نمایند، در مورد هواپیماهای شرکت‌هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر نیز اعمال خواهد شد.
۳– مقامات مربوط هواپیمایی طرفهای متعاهد بدون تأخیر غیر موجه حق بازرسی از هواپیمای طرف متعاهد دیگر را در نشست یا خروج، جهت بررسی گواهینامه‌ها و سایر مدارک مقرر در کنوانسیون خواهند داشت.
۴– هر طرف متعاهد بنا به‌تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه‌ای‌از قوانین و مقررات مذکور در این ماد را در اختیار آن قرار خواهد داد.
۵– انتقال درآمدهای‌حاصله‌توسط شرکت‌هواپیمایی تعیین‌شده‌هر طرف متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر و پس از کسر هزینه‌ها صورت خواهد گرفت.
طرفهای‌متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده از سرویسهای موضوع این موافقتنامه به عمل خواهند آورد.
ماده ۱۳ – فعالیتهای بازرگانی
1- شرکت های هواپیمایی تعیین شده‌هر طرف متعاهد مجاز خواهند بود نمایندگان و کارکنان بازرگانی، فنی و عملیاتی که مورد نیاز هستند، و نیز دفاتر اختصاص یافته برای فعالیتهای خود جهت سرویسهای مورد توافق را مطابق با قوانین و مقررات لازم الاجراء در سرزمین طرف متعاهد دیگر نگهداری نمایند.
2- نیازهای مزبور تحت نظارت شرکت های هواپیمایی تعیین‌شده یک طرف متعاهد، از طریق کارکنان آن یا اجاره خدمات از شرکت هواپیمایی دیگر یا حتی شرکتهایی که مجاز به ارائه این‌گونه خدمات می‌باشند تأمین خواهد شد.
3- نمایندگان و کارکنان موضوع این ماده تابع قوانین، مقررات و دیگر شرایط لازم الاجراء در سرزمین طرف متعاهد دیگر خواهند بود.
ماده ۱۴ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
۱– گواهینامه‌های قابلیت‌پرواز و گواهینامه‌های‌صلاحیت‌و پروانه‌هائی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده‌یا اعتبار یافته‌و هنوز به قوت‌خود باقی‌باشد، برای بهره برداری از سرویسهای مورد توافق‌موضوع‌این‌موافقتنامه، توسط‌طرف‌متعاهد دیگر معتبر شناخته‌خواهد شد، مشروط‌بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور مطابق استانداردهای وضع شده در کنوانسیون باشد.
۲– هر طرف متعاهد این حق‌را برای خود محفوظ‌می ارد که‌در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از قبول‌گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که برای‌اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا کشور ثالث صادر شده خودداری نماید.
۳– هرگاه امتیازات یا شرایط پروانه‌ها یا گواهینامه‌های صادره موضوع بند فوق توسط مقام هواپیمایی یک طرف متعاهد جهت هر شخصی، شرکت هواپیمایی تعیین شده یا هواپیمایی که سرویسهای مورد توافق در مسیر های مشخص شده را مورد بهره برداری قرار می دهد اجازه تفاوت با استانداردهای وضع شده در کنوانسیون را می دهد و تفاوت مزبور به ایکائو اطلاع داده شده است مقام هواپیمایی طرف متعاهد دیگر می‌تواند مطابق .ماده(۱۵) ( مشاوره) این موافقتنامه به منظور این که مجاب شوند اقدامات مورد نظر مورد قبول آنها می باشد تقاضای مشاوره نماید. عدم نیل به توافق رضایت بخش زمینه اجراء .ماده(۴) ( لغو یا تعلیق اجازه بهره‌برداری) این موافقتنامه را موجب خواهد شد.
ماده ۱۵ – مشاوره
1- مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد با قصد همکاری نزدیک به منظور حصول اطمینان از اجراء و رعایت رضایت‌بخش مطابق مفاد این موافقتنامه و پیوست آن با یکدیگر مشاوره خواهند نمود.
2- این مشاوره‌ها بین مقامات هواپیمایی ظرف شصت ( ۶۰) روز از تاریخ دریافت تقاضای کتبی طرف متعاهد دیگر آغاز خواهد شد، مگر این که طرفهای متعاهد به گونه دیگری توافق نمایند.
ماده ۱۶ – حل اختلافات
1ـ هرگونه اختلاف در مورد تفسیر یا اجراء این موافقتنامه و پیوست آن بین طرفهای متعاهد در مرحله نخست از طریق مذاکره‌مستقیم بین مقامات هواپیمایی طبق شرایط مقرر در بند (۲) ماده (۱۵) ( مشاوره) این موافقتنامه حل و فصل خواهد شد. چنانچه طرفهای متعاهد به توافقی نرسند، اختلاف از طریق دیپلماتیک حل و فصل خواهد شد.
ماده ۱۷ – تغییر و اصلاح
1- هر گونه تغییر یا اصلاح‌این‌موافقتنامه که با مشاوره و طبق شرایط مقرر در .ماده(۱۵) ( مشاوره) مورد تصویب طرفهای متعاهد قرار گرفته است، پس از مبادله یاد داشت از طریق دیپلماتیک، که بیانگر انجام تمامی تشریفات ضروری قانون اساسی هر طرف متعاهد برای چنین هدفی می‌باشد، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
2- هرگونه تغییر یا اصلاح پیوست‌این‌موافقتنامه می‌تواند به طور مستقیم بین مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد از طریق مشاوره به موجب ماده(۱۵) (مشاوره) مورد توافق قرار گیرد، و این تغییر یا اصلاح پس از تأیید از طریق مبادله یاد داشت دیپلماتیک لازم الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۸ – ثبت نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری
این موافقتنامه و هرگونه اصلاحیه‌های بعدی آن توسط کشوری که موافقتنامه در آنجا امضاء شده، نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۹ – مطابقت با موافقتنامه‌ها و کنوانسیونهای چند جانبه
چنانچه در مدت زمان اعتبار این موافقتنامه کنوانسیون یا موافقتنامه چند‌جانبه بین دو طرف متعاهد لازم الاجراء گردد، این موافقتنامه پس از مشاوره طبق ماده(۱۵) (مشاوره) این موافقتنامه، برطبق موارد تأثیر گذار در آن موافقتنامه یا کنوانسیون اصلاح خواهد شد.
ماده ۲۰ – فسخ
1- کشورهای متعاهد میتوانند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه بوسیله یاد داشت دیپلماتیک اعلام نمایند. یادداشت مزبور به طور همزمان به سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری ( ایکائو) اعلام خواهد شد.
2- فسخ، دوازده (۱۲) ماه پس از تاریخ دریافت یادداشت توسط طرف متعاهد دیگر نافذ خواهد شد، مگر اینکه یادداشت، قبل از انقضای این مدت پس گرفته شود. درصورتی که طرف متعاهد دیگر دریافت را تأیید ننماید، یادداشت، چهارده(۱۴) روز پس‌از تاریخ دریافت آن‌توسط سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری ( ایکائو)دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۲۱ – لازم الاجراء شدن
این موافقتنامه سی ( ۳۰) روز پس از آگاهی طرفهای متعاهد از طریق ارتباطات دیپلماتیک طرفین، از اتمام تشریفات قانون اساسی هریک از طرفهای متعاهد برای لازم‌الاجراء شدن آن، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
این موافقتنامه برای سه سال لازم الاجراء خواهد بود و برای هر دوره زمانی مشابه تمدید خواهد شد، مگر این که یک طرف متعاهد نود (۹۰) روز قبل از انقضاء آن از طریق یاد داشت دیپلماتیک، اعلام نماید، که موافق چنین تمدیدی نمی باشد.
با تأیید مفاد این‌موافقتنامه، نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می باشند این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در یک مقدمه، بیست و یک (۲۱) ماده و یک پیوست در تهران در تاریخ هشتم مرداد سال ۱۳۸۵ هجری شمسی برابر با سی‌ام ژوئیه ۲۰۰۶ میلادی در دو نسخه‌اصلی به سه زبان فارسی،اسپانیایی و انگلیسی که‌هر سه متن دارای اعتبار یکسان می باشند، تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر متون، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران
از طرف
دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا
پیوست
جدول مسیر
.بخش ۱ :
مسیرهایی که توسط شرکت(های) هواپیمایی تعیین‌شده دولت جمهوری‌اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
مبداء |
نقاط واسط |
مقصد |
نقاط ماوراء |
هر نقطه‌ای در جمهوری اسلامی ایران |
هر نقطه‌ای در آفریقا |
مکوتیا |
بعداً تعیین خواهدشد |
بخش ۲ :
مسیرهایی که توسط شرکت(های) هواپیمایی تعیین‌شده دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد..
مبداء |
نقاط واسط |
مقصد |
نقاط ماوراء |
هر نقطه ای در جمهوری بولیواری ونزوئلا |
هر نقطه ای در آفریقا |
تهران |
بعداً تعیین خواهد شد |
تذکرات:
1- از مسیرهای پیش گفته، دوطرفه (جمهوری‌اسلامی‌ایران / جمهوری بولیواری ونزوئلا و بالعکس) بهره‌برداری خواهد شد.
2- شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده هر طرف متعاهد میتوانند مسیرهای مورد نظر خود را در هر سرویس حذف نمایند.
3- نقاط ماوراء، بعدأ، پس از مذاکرات بین شرکت های هواپیمایی تعیین‌شده جمهوری‌اسلامی‌ایران و جمهوری بولیواری ونزوئلا و با مجوز مقامات هوانوردی دو کشور، از طریق مجاری دیپلماتیک تعیین خواهد شد.
ظرفیت و تعداد پرواز :
شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده تا ۳ پرواز در هفته هر مسیر را مورد بهره‌برداری قرار خواهند داد.
حقوق پروازی
1- هر شرکت هواپیمایی تعیین‌شده می‌تواند از آزادی پنجم در نقاط واسط و ماوراء که در پیوست این موافقتنامه تعیین گردیده، در شرایطی بهره برداری نماید که اجازه مربوطه توسط طرفهای متعاهد براساس توصیه و موافقت بین شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده، صادر گردیده باشد.
2- تعداد پروازها و انواع هواپیماهای شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده به‌شرط تأیید مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مورد توافق قرار خواهد گرفت.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست و یک ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز چهار‌شنبه مورخ سی و یکم مردادماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۲/۶/۱۳۸۶ به تأیید شورای نگهبان رسید
رئیس مجلس شورای اسلامی _ غلامعلی حدادعادل