قانون موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران و شورای فدرال سوئیس مصوب ۱۳۸۵,۰۹,۰۷
ماده واحده– موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران و شورای فدرال سوئیس مشتمل بر یک مقدمه و بیست و دوماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره– اعمال ماده(۱۸)موافقتنامه توسط دولت جمهوری اسلامی ایران منوط به رعایت اصل یکصد و سی و نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.
بسم‌الله الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران و شورای فدرال سوئیس
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای فدرال سوئیس که عضو کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین المللی مورخ شانزدهم آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی می‌باشند و از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند، به منظور تأسیس و بهره‌برداری از سرویسهای هوایی فی‌مابین و ماوراء سرزمینهای خود به شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱– تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
الف – اصطلاح«کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در تاریخ شانزدهم آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده (۹۴) آن تصویب شده و برای طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء گردیده و نیز ضمائم کنوانسیون و اصلاحات آنها که به موجب ماده(۹۰) آن به تصویب رسیده و برای طرفهای متعاهد لازم‌الاجراء شده است ، خواهد بود.
ب – اصطلاح«مقامات هواپیمایی» درمورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان هواپیمایی کشوری» و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد اطلاق می‌گردد و در مورد سوئیس به اداره فدرال هواپیمایی کشوری یا هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن مقام باشد، اطلاق می‌گردد.
پ – اصطلاح«شرکت هواپیمایی تعیین شده» به یک یا چند شرکت هواپیمایی اطلاق می‌شود که یک طرف متعاهد به موجب ماده(۳) این موافقتنامه جهت بهره‌برداری از سرویسهای هوایی مورد توافق تعیین کرده است.
ت – اصطلاح«ظرفیت» در مورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح« ظرفیت» در مورد«سرویس مورد توافق» به حاصل ضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می‌شود.
ث – اصطلاح«سرزمین» در مورد یک کشور دارای همان معنی است که در ماده(۲) کنوانسیون برای آن ذکر شده است.
ج – اصطلاحات«سرویس هوایی» ،«سرویس هوایی بین‌المللی» ،«شرکت هواپیمائی» و «توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» دارای همان معانی است که در ماده (۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
چ – اصطلاح«نرخ» به قیمتی اطلاق می‌شود که برای حمل مسافر،بارهمراه و غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می‌شود از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگی‌ها و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و شرایط حمل پست، می‌باشد.
ماده ۲– اعطای حقوق
۱– هرطرف متعاهد جهت انجام سرویسهای هوایی بین‌المللی به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف- پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیرحمل و نقل ، و
پ – توقف در سرزمین‌مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار و پست در حمل و نقل بین‌المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
۲– هیچ یک از مقررات این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
۳– در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز در مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرار گرفته انجام سرویسهای موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
ماده ۳– تعیین و اجازه
۱– هرطرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.
۲– پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند(۱) فوق مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر باید با رعایت مفاد بندهای(۳) و (۴) این ماده اجازه مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.
۳– مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات درمورد سرویسهای هوایی بین‌المللی اعمال می‌گردد، دارا می‌باشند.
۴– هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن را که از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند(۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مذکور در ماده(۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند وضع نماید.
۵– شرکت هواپیمایی تعیین شده می‌تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج در بند(۲) فوق بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که نرخی مطابق ضوابط ماده (۱۳) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۴– تعلیق و لغو
۱– هرطرف متعاهد می‌تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده(۲) این موافقتنامه را درمورد شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می‌داند وضع کند:
الف- چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمائی مذکور متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می‌باشد، یا
ب – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است، رعایت نکند، یا
پ – چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی کند.
۲– لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند(۱) این ماده جز در مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه فوریت داشته باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهدگرفت . این مشورت بین مقامات هواپیمایی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.
ماده ۵– شمول قوانین و مقررات
۱– قوانین و مقررات هر طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط به بهره‌برداری و هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که بر فراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد می‌باشند، در مورد هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
۲– قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین، خدمه، بار یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل تشریفات ورود و خروج، مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین، خدمه، بار یا محمولات پستی هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند، اعمال خواهد شد.
ماده ۶– فعالیتهای بازرگانی
1- شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد حق دارد دفتر نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید و یا این که برای خود یک عامل کل یا عامل فروش کل تعیین کند. نصب عامل کل یا عامل فروش کل براساس قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت.
2- انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده، هر طرف متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر و پس از کسر هزینه‌ها صورت خواهد گرفت. طرفهای متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده از سرویسهای موضوع این موافقتنامه به عمل خواهند آورد.
3- به طور خاص هر طرف متعاهد به شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حق اشتغال به فروش حمل و نقل هوائی را در سرزمین خود به طور مستقیم و بنابه تشخیص شرکت هواپیمایی از طریق عاملان خود اعطاء می‌نماید. هر شرکت هواپیمائی مجاز خواهد بود نسبت به فروش حمل ونقل مذکوراقدام نماید و هر شخصی مجاز خواهد بود حمل و نقل مذکور را با پول رایج آن کشور یا پول رایج قابل تبدیل سایر کشورها خریداری نماید.
ماده ۷– معافیت از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر عوارض
۱– هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویسهای بین‌المللی را انجام می‌دهد و مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسائل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه می‌باشند به هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی، مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی و محلی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد استفاده قرار گیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور برفراز آن سرزمین در پرواز باشند.
۲– سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواربار که توسط یک طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سودبازرگانی و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی و محلی معاف خواهد بود.
۳– سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، لوازم یدکی، تجهیزات مورد نیاز جاری و خواربار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر می‌شود و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی وسود بازرگانی، مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی و محلی معاف خواهد بود.
۴– تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و کالاهای نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است در این صورت می‌توان آنها را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می‌شود و یا ترتیب دیگری در مورد آنها داده شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
۵– اسناد ضروری مورد استفاده شرکت هواپیمائی تعیین شده یک طرف متعاهد از جمله اسناد حمل و نقل، بارنامه‌هوایی و مواد تبلیغاتی و نیز وسایل نقلیه، اقلام و تجهیزاتی که ممکن است در محدوده فرودگاه توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده به منظور اهداف بازرگانی و عملیاتی مورد بهره‌برداری قرار گیرد مشروط بر این که اقلام و تجهیزات مزبور در‌خدمت حمل و نقل مسافری و پرواز باشد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی مالیاتها معاف خواهد بود.
ماده ۸– انتقال مستقیم
مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی‌شوند، فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که ترانزیت مستقیم است از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
ماده ۹– تسهیلات و هزینه‌های فرودگاهی
۱– هریک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر درمسیر مشخص شده تعیین خواهدکرد و تسهیلات ارتباطی، هوانوردی، هواشناسی و سایر خدماتی را که برای بهره‌برداری سرویسهای مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
۲– هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند در قبال استفاده هواپیماهای شرکت هواپیمایی‌تعیین شده طرف متعاهد دیگر از فرودگاهها و سایر تأسیسات آن هزینه‌های عادلانه و معقولی دریافت دارد، مشروط بر آن که میزان این هزینه‌ها از آنچه هواپیمای ملی آن که در سرویسهای مشابه بین‌المللی تردد می‌کند، برای استفاده از چنین فرودگاهها و تأسیساتی می‌پردازند، تجاوز نکند.
۳– هر طرف متعاهد مقامات صلاحیتدار وضع کننده هزینه‌ها را تشویق خواهد کرد تا اطلاعیه معقولی در مورد هرگونه پیشنهاد تغییر در عوارض مصرف‌کننده را به مصرف‌کننده ارائه نمایند تا مصرف کنندگان بتوانند نظرات خود را قبل از وضع هزینه‌ها ابراز کنند. هر طرف متعاهد مشاوره بین نهادها یا مقامات صلاحیتدار وضع‌کننده هزینه‌ها در سرزمین خود و شرکت هواپیمایی تعیین شده را که از سرویسها و تسهیلات استفاده می‌کنند و همچنین نهادها یا مقامات صلاحیتدار وضع‌کننده هزینه ها و شرکتهای هواپیمایی تعیین شده را تشویق خواهد نمود تا اطلاعات مزبور را که برای ممکن ساختن بررسی صحیح عادلانه بودن هزینه‌ها طبق اصول مندرج در بندهای(۱) و (۲) این ماده ممکن است ضروری باشد، مبادله کنند.
ماده ۱۰– مقررات ظرفیت و برنامه‌های پرواز
۱– شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخص شده از فرصتهای مساوی بهره‌مند باشند.
۲– هرطرف متعاهد با تصویب مقامات هواپیمایی مربوط به شرکت هواپیمایی تعیین‌شده اجازه خواهد داد که تعداد پرواز و ظرفیت حمل و نقل هوایی بین‌المللی را که براساس بررسیهای بازرگانی بازار عرضه می‌کند، تعیین نماید.
۳– در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هرطرف متعاهد، منافع شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را مورد نظر قرار خواهد داد تا من‌غیرحق در سرویسهای طرف متعاهد دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۴– هدف اصلی از برقراری سرویسهای مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی جهت رفع نیازمندیهای جاری و پیش‌بینی‌شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌باشد.
۵– شرکت هواپیمایی تعیین شده هرطرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای(۱) تا(۴) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل و نقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
۶– شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد حداکثر سی‌روز قبل از شروع سرویسها در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز را برای تصویب مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود. در مورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد.درموارد خاص می‌توان این محدوده زمانی راباتصویب مقامات نامبرده تغییر داد.
ماده ۱۱– شناسایی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهدشد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهایی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر حال هرطرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده خودداری نماید.
ماده ۱۲– ایمنی هوانوردی
هر طرف متعاهد می‌تواند در رابطه با استانداردهای ایمنی که طرف متعاهد دیگر برای تسهیلات هوانوردی ، خدمه پرواز، هواپیما و بهره‌برداری شرکتهای هواپیمایی قائل شده تقاضای مشاوره نماید. در صورتی که پس از چنین مشاوره‌ای یک طرف متعاهد دریابد که طرف متعاهد دیگر الزامات واستانداردهای ایمنی در این زمینه‌ها را که دست‌کم مساوی حداقل استانداردهایی است که ممکن است به موجب کنوانسیون وضع شود،به طور مؤثر برقرار نمی‌کند و انجام نمی‌دهد، طرف متعاهد دیگر را از یافته های مزبور و اقدامی که برای تطابق با حداقل استانداردهای مزبور لازم بداند آگاه خواهد کرد و طرف متعاهد دیگر اقدام اصلاحی مناسب را اتخاذ خواهد نمود.
ماده ۱۳– نرخ
۱– نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد در سرویسهای موضوع این موافقتنامه در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله منافع استفاده‌کنندگان، هزینه بهره‌برداری، خصوصیات سرویس، نرخ حق‌العمل، سود معقول، نرخهای شرکتهای هواپیمایی دیگر و سایر ملاحظات بازرگانی در بازار وضع می‌گردد.
۲– مقامات هواپیمایی توجه خاصی به نرخهایی خواهند نمود که ممکن است‌به دلیل این که به طور غیرمنطقی تبعیض‌آمیز، به علت سوء استفاده از موقعیت غالب بیش از اندازه بالا یا محدود کننده، یا به جهت حمایت یا یارانه مستقیم یا غیرمستقیم به طور ساختگی پائین یا زیان رساننده به نظر می‌رسند، قابل اعتراض باشند.
۳– نرخها حداقل بیست و چهارساعت قبل از تاریخ پیشنهادی اجرای آنها ثبت خواهد شد. مقامات هواپیمایی می‌توانند نرخهای ثبت شده برای حمل و نقل یک طرفه یا دو طرفه بین سرزمینهای دوطرف متعاهد را که در سرزمینهای آنها آغاز می‌شوند، تأیید یا رد نمایند. در صورت عدم تصویب، مقامات هواپیمایی اطلاعیه عدم تصویب نرخ را در اسرع وقت یا حداقل ظرف چهارده روز از تاریخ دریافت ثبت به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر ارائه خواهند نمود.
۴– هیچ یک از مقامات هواپیمایی نباید به منظور ممانعت از آغاز نرخهای پیشنهادی یا تداوم نرخهای معتبر برای حمل و نقل بین سرزمینهای دوطرف متعاهد که در سرزمین طرف دیگر آغاز می‌شود ، اقدام یک طرفه اتخاذ نماید.
۵– علی رغم بند(۴) فوق، چنانچه به نظر مقامات هواپیمایی هریک از طرفهای متعاهد نرخی برای حمل و نقل به سرزمین آن در زمره موارد مندرج در بند(۲) فوق قرار گیرد، اطلاعیه عدم تصویب را در اسرع وقت یا حداقل ظرف چهارده روز از تاریخ دریافت ثبت، به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر ارائه خواهند نمود.
۶– مقامات هواپیمایی هر طرف متعاهد می‌توانند در رابطه با هرگونه نرخی که تصویب‌نشده درخواست مشاوره نمایند. مشاوره مذکور حداکثر سی‌روز پس از دریافت درخواست، برگزار خواهد شد. چنانچه طرفهای متعاهد به توافق برسند هرطرف متعاهد بیشترین سعی و تلاش خود را جهت اجرای توافق یادشده به کار خواهد گرفت. چنانچه توافقی حاصل نشود، تصمیم طرف متعاهدی که حمل و نقل در سرزمین وی آغاز می‌شود، ملاک خواهد بود.
۷– مقامات هواپیمایی برای حمل و نقل بین سرزمینهای طرفهای متعاهد به شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اجازه خواهند داد تا با هرگونه نرخ بین دوشهر که در حال حاضر شرکت هواپیمایی هریک از طرفهای متعاهد یا کشور ثالث مجاز به اعمال آنها است، رقابت نماید.
ماده ۱۴ – امنیت هوانوردی
۱– طرفهای متعاهد حقوق و تعهداتی را که به موجب حقوق بین الملل در قبال یکدیگر در خصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیرقانونی دارند، مورد تأکید قرار می‌دهند. طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین‌الملل به عهده دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۲۳/۶/۱۳۴۲ هجری شمسی مطابق با چهاردهم سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۲۵/۹/۱۳۴۹ هجری شمسی مطابق با شانزدهم دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱/۷/۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با بیست و سوم سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی و نیز هر کنوانسیون و پروتکل مربوط به امنیت هواپیمایی کشوری که طرفهای متعاهد به آن ملحق شده‌اند عمل خواهند کرد.
۲– طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگرعلیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.
۳– طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل نمایند. هریک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
۴– هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند(۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند.
هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیما پیش از سوارشدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می‌شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل آورد، بانظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
۵– هرگاه هواپیماهای کشوری به طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تدابیر مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی‌خطر و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
ماده ۱۵– تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی دوطرف متعاهد آمارهای متناوب یا سایر اطلاعات مشابه مربوط به حمل و نقل انجام شده در سرویسهای مورد توافق را بنابر تقاضا در اختیار یکدیگر قرار خواهند داد.
ماده ۱۶– مشاوره
1- طرفهای متعاهد جهت حسن اجرای این موافقتنامه از طریق مقامات هواپیمایی خود با یکدیگر همکاری لازم را معمول خواهند داشت و به این منظور مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند در هرزمان از مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تقاضای مشاوره کنند.
2-مشاوره مورد تقاضای مقامات هواپیمایی هر طرف متعاهد ظرف شصت‌روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3- هریک از طرفهای متعاهد می‌تواند در هرزمان که لازم بداند خواستار تغییر یا اصلاح مفاد این موافقتنامه شود و در این صورت طرفهای متعاهد باید ظرف شصت روز از تاریخ دریافت تقاضای مذاکره توسط طرف متعاهد دیگر در این خصوص به مذاکره بپردازند.
ماده ۱۷– اصلاحات
1- چنانچه هر طرف متعاهد اصلاح هریک از مفاد این موافقتنامه را مطلوب تشخیص دهد، اصلاح مزبور در صورت موافقت طرفهای متعاهد از تاریخ امضاء، به طور موقت اعمال خواهد شد و زمانی که دو طرف متعاهد یکدیگر را از تکمیل تشریفات قانون اساسی خود مطلع نمایند به مورد اجراء نهاده خواهد شد.
2- اصلاحات پیوست این موافقتنامه می‌تواند به طور مستقیم بین مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات از تاریخی که توافق‌شده به‌طور موقت اعمال خواهد شدوزمانی که ازطریق دیپلماتیک مورد تأیید قرار بگیرند به‌مورد اجراء گذارده خواهد شد.
ماده ۱۸– حل اختلافات
۱– هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست(پیوستهای) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند کرد که اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
۲– هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل کنند، می‌توانند با توافق موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند.
۳– چنانچه طرفهای متعاهد به موجب بندهای(۱)و (۲) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه نرسند هریک ازطرفهای متعاهد می‌تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط خود ضمن ارسال اطلاعیه‌ای برای هر طرف متعاهد دیگر موضوع را به یک هیأت داوری سه نفره مرکب از دو داور منتخب طرفهای متعاهد و یک سرداور ارجاع نماید.
در صورت ارجاع امر به داوری، هریک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری، نسبت به معرفی یک داور اقدام می‌کند و داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ آخرین انتخاب،سر داور را تعیین خواهند کرد. چنانچه هریک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند و یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور، در مورد انتخاب سرداور به توافق نرسند، هریک از طرفهای متعاهد می‌تواند از رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بخواهد که حسب مورد داور طرف ممتنع یا سرداور را تعیین نماید. سرداور باید در هرصورت تابعیت کشوری را دارا باشد که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط دیپلماتیک دارد.
۴– چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری از انجام وظیفه معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد وچنانچه معاون رئیس نیز ازانجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچ‌یک از طرفهای متعاهد را نداشته باشد، انجام خواهد شد.
۵– هیأت داوری با توجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آیین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.
۶– تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است
۷– مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای متعاهد پرداخت خواهد گردید. هرگونه مخارجی که توسط شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری در رابطه با نصب سرداور و یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند(۳) این ماده بوجود آید به عنوان بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.
ماده ۱۹– فسخ
هر طرف متعاهد می‌تواند در هرزمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی اطلاعیه کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه همزمان به آگاهی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر آن که اطلاعیه فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود، هرگاه طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۲۰– مطابقت با کنوانسیون‌ها یا موافقتنامه‌های چندجانبه
در صورت انعقاد هرگونه کنوانسیون کلی چند جانبه مربوط به حمل ونقل هوایی که به وسیله آن دو طرف متعاهد، متعهد می‌شوند این موافقتنامه و پیوستهای آن به نحوی اصلاح خواهد شد تا مفاد آن با کنوانسیون مذکور تطبیق نماید.
ماده ۲۱– ثبت
این موافقتنامه و پیوست(پیوستهای) آن و هرگونه اصلاحیه مربوط به آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۲– لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی بر این که کلیه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده، به مورد اجراء گذارده خواهد شد. این موافقتنامه جایگزین موافقتنامه سرویسهای هوایی بین دوطرف متعاهد مورخ ۱۰/۱۰/۱۳۵۱ هجری شمسی برابر با ۳۱ دسامبر ۱۹۷۲ میلادی خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند این موافقتنامه را در یک مقدمه، بیست و دو ماده و یک پیوست امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ ۲۴ مه ۲۰۰۴ میلادی برابر با ۴ خرداد ۱۳۸۳ هجری شمسی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی،انگلیسی و آلمانی که هرسه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد ،تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر متون، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف
دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران
حسن حاجعلی فرد
معاون وزیر راه و ترابری
و سرپرست سازمان هواپیمایی کشوری
از طرف
شورای فدرال سوئیس
تیم گولدیمان
سفیر سوئیس در ایران
پیوست
جدول مسیر۱
مسیرهایی که ممکن است توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده سوئیس مورد بهره‌برداری قرار گیرد:
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء ایران
نقاطی در سوئیس یک نقطه نقاطی در ایران یک نقطه در امارات متحده عربی
جدول مسیر۲
مسیرهایی که ممکن است توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد:
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء سوئیس
نقاطی در ایران یک نقطه نقاطی در سوئیس پاریس
تذکر
هرشرکت هواپیمایی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص شده در پیوست این موافقتنامه را در شرایطی مورد بهره‌برداری قرار دهد که حقوق حمل و نقل بین‌این گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و بیست و دوماده و یک پیوست در جلسه علنی روز چهار‌شنبه مورخ هفتم آذرماه یکهزار و سیصد و هشتاد و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۲/۹/۱۳۸۵ به تأیید شورای محترم نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی- غلامعلی حدادعادل