قانون مقررات تردد وسایل نقلیه خارجی مصوب ۱۳۷۳/۰۴/۱۲
ماده واحده – به منظور ایمن‌سازی، نگهداری و بهسازی جاده‌ها و احداث مجتمع‌هایخدماتی رفاهی رانندگان ( تیرپارکها) به وزارت راه و ترابری‌اجازه داده می‌شود باایجاد دفاتر و استقرار نمایندگان خود در مرزهای جاده‌ای بین‌المللی کشور نسبت به صدور پروانه‌های تردد وسایل نقلیه خارجی در‌قلمرو جمهوری اسلامی ایران کهتعیین‌کننده مشخصات عملیات حمل و نقل از جمله زمان سفر و مسیر تردد وسایل مزبورمی‌باشد اقدام کند و بر‌حسب طول مسیر تردد و میزان مصرف سوخت هر یک از وسایل نقلیهخارجی و مابه‌التفاوت قیمت داخلی سوخت با قیمتهای متعارف خارجی را با‌توجه بهعملکرد و رفتار متقابل کشورهای اعزام‌کننده وسیله نقلیه از وسایل نقلیه مزبور درسال ۱۳۷۳ حداکثر به میزان صد میلیارد ریال اخذ و به خزانه‌واریز و صد درصد آن تخصیص‌یافته هزینه می‌گردد و برای سالهای آینده در حدود اعتبارات مصوب و به موجب قانون درآمد و هزینه می‌گردد.
تبصره ۱ – تردد وسایل نقلیه خارجی، خارج از چهارچوب پروانه‌های صادر شده ممنوع بوده و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و گمرک‌موظف به اعمال کنترلهای لازم می‌باشد.
تبصره ۲ – کالاهای ایرانی که در صورت وجود ناوگان ایرانی با ناوگان غیر ایرانی وارد کشور می‌شوند مشمول پرداخت عوارضی به میزان ۱۰% کل‌کرایه حمل کالای مورد حمل از سوی صاحب کالا خواهد بود که در زمان صدور مجوزهای حمل کالا توسط وزارت راه و ترابری اخذ و به حساب‌خزانه واریز می‌شود.
آیین‌نامه اجرایی این قانون توسط وزارت راه و ترابری تهیه و حداکثر ظرف مدت ۲ ماه به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره در جلسه روز یک‌شنبه دوازدهم تیر ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب‌و در تاریخ ۱۳۷۳.۴.۲۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری
