ضوابط تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماری های ناشی از کار یا ناشی از غیر کار و فوت کارگر و میزان قصور کارفرما در انجام وظایف محوله قانونی موضوع ماده ۳۳ قانون کار مصوب ۱۳۸۵

تصویب نامه راجع به ضوابط تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماری های ناشی از کار یا ناشی از غیرکار و فوت کارگر و میزان قصور کارفرما در انجام وظایف محوله قانونی

وزرای عضو کارگروه موضوع تصویب نامه شماره ۷۲۸۸۴ /ت ۳۴۴۵۲ مورخ ۹ /۱۱ /۱۳۸۴ در جلسه مورخ ۱۷ /۸ /۱۳۸۵ به استناد ماده (۳۳) قانون کار – مصوب ۱۳۶۹ – و با رعایت تصویب نامه یادشده ضوابط تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از کار یا ناشی از غیرکار و فوت کارگر و میزان قصور کارفرما در انجام وظایف محوله قانونی که منجر به خاتمه قرارداد کار می شود، را به شرح زیر تصویب نمودند:
ضوابط تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از کار یا ناشی از غیرکار و فوت کارگر و میزان قصور کارفرما در انجام وظایف محوله قانونی که منجر به خاتمه قرارداد کار می شود.

ماده ۱ 

 تشخیص موارد از کارافتادگی کلی و جزیی و یا بیماریهای ناشی از کار یا ناشی از غیرکار به استناد قانون تأمین اجتماعی به عهده کمیسیون های پزشکی مندرج در قانون یاد شده خواهد بود.

تبصره ۱ در موارد از کارافتادگی کلی، جزیی و فوت کارگر (ناشی از کار یا ناشی از غیرکار) مطابق شرایط مقرر در قانون تأمین اجتماعی عمل می شود.

تبصره ۲ در مورد کارگاههای مشمول قانون کار که مشمول قانون تأمین اجتماعی نمی باشند مقررات صندوق بازنشستگی مربوط حاکم خواهد بود.

ماده ۲ 

 بررسی حوادث ناشی از کار و تعیین میزان قصور کارفرما به عهده کارگروهی متشکل از نمایندگان وزراتخانه های کار و امور اجتماعی، رفاه و تأمین اجتماعی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با عنایت به موارد زیر خواهد بود:
الف – برای تأمین حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم توسط کارفرما تهیه و در اختیار آنان قرار داده شده باشد.
ب – ضرورت و چگونگی کاربرد وسایل مذکور به کارگران آموزش داده شده باشد.
ج – کارفرما در خصوص استفاده از وسایل حفاظتی و بهداشت فردی و رعایت مقررات از ناحیه کارگر تذکرات لازم را داده و علامات هشداردهنده لازم را در مکان های مناسب نصب نماید.
د – کارگر ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی و بهداشتی فردی و اجرای دستورالعمل های مربوط به کارگاه و مصوبات شورای عالی حفاظتی فنی است.

تبصره در صورت اعتراض به گزارش حوادث ناشی از کار و میزان قصور از سوی هریک از طرفین (کارگر و کارفرما) بازرسان کار یا هیئت های کارشناسی بازرسی کار موظف به بررسی موضوع و اظهارنظر می باشند.

ماده ۳ 

 بررسی بیماریهای ناشی از کار یا ناشی از غیرکار و تشخیص کار ارجاع شده مناسب با وضعیت جسمی و روحی به عهده کمیسیون پزشکی سازمان تأمین اجتماعی و تعیین میزان قصور کارفرما در بروز بیماری ناشی از کار با عنایت به نظریه کمیسیون پزشکی به عهده کارشناسان بهداشت، کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.

ماده ۴ 

 در صورتیکه تخلف از انجام تکالیف قانونی سبب وقوع حادثه شود و منجر به عوارضی مانند عضو و یا فوت کارگر گردد مطابق احکام دادگاه با کارفرمای متخلف رفتار می شود.

ماده ۵ 

 کارفرمایان مکلفند برای پیشگیری از بروز حوادث و بیماریهای شغلی نسبت به ایمن سازی محل کار مطابق یا حدمجاز استانداردهای مشخص شده در قانون کار و آیین نامه های حفاظتی و بهداشتی مصوب وزارتخانه های کار و امور اجتماعی، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و شورای عالی حفاظت فنی اقدام نمایند.

این تصویب نامه در تاریخ ۱۳ /۱۲ /۱۳۸۵ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.

معاون اول رئیس جمهور – پرویز داودی