آییه نامه مربوط به حمل بار با دست و بدون استفاده از وسایل مکانیکی برای کارگران زن و نوجوان موضوع مواد ۵۷ و ۳۸ قانون کار
ماده ۱
منظور از حمل بار با دست بدون استفادی از وسایل مکانیکی در این آیین نامه عبارت است از:
بلندکردن، پایین نهادن حمل و جابجایی اشیاء و بار از نقطه ای ب نقطه ی دیگر توسط یک نفر و به وسیله دست بدونَ به کارگیری هرگونه ابزار و وسایل مکانیکی می باشد.
ماده ۲
منظور از بار متعارف در این آیین نامه باری است که با توجه ب شکل، اندازه، ابعاد، و درجه حرارت آن کارگری ک دارای شرایط جسمانی مىاسب
باشد بتواند آن را به راحتی حمل نماید.
ماده ۳
حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفادی از ابزار
مکانیکی برای کارگر زن حدود ۲۰ کیلو گرم می باشد.
ماده ۴
حداکثر زوَن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفادی از ابزار
مکانیکی برای کارگر زن نوجوان حدود ۱۰ کیلو گرم می باشد.
ماده ۵
حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست بدون استفاده از ابزار مکانیکی برای کارگر مرد نوجوان حدود ۲۰ کیلو گرم می باشد.
ماده ۶
کارفرما مکلف است نحوه ی صحیح بلندکردن بار، جابجایی و حمل آن را به کارگران آموزش دهد.
ماده ۷
حمل بار و جابه جایی آن موضوع مواد ۳ و ۴ این آیین نامه برای زنان در هنگام بارداری و ۱۰ هفته پس از زایمان ممنوع میباشد.
این آیین نامه به استناد موارد ۷۵ و ۸۳ قانون کار مشتمل بر ۷ ماده در جلسه مورخ ۲۵/۱۲/۶۹ از طرف شورای عالی کار پیشنهاد و در تاریخ ۱۱/۱/۷۰ به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسید.
